een moeder sterft altijd te vroeg,
al wordt zij nog zo oud,
je bidt dat god haar sparen zal,
omdat je van haar houdt.
maar als de dagen knellen gaan,
zij ziek wordt en benauwd.
bidt je dat god haar halen zal ,
omdat je van haar houdt.
treur niet over mijn dood,
maar verblijdt je over mijn leven.
eerst en vooral hartelijk dank voor uw steun en medeleven bij het overlijden van mijn moeder,het verdriet is groot, daarom vertrek ik samen met mijn zoon na de begrafenis naar spanje, moeder wordt gecremeerd op 24 november en op 25 november vertrekken we, dus jullie zullen me een tijdje niet zien, later, als alles een poosje voorbij is zal ik jullie er alles over vetellen, maar nu is het me zwaar te moede, dus neem ik hier een tijdje afscheid, dank en tot ziens
helaas, mijn moeder zal niet weerkeren naar huis, ze zal overlijden aan longembolien, ze is buiten bewustzijn, ze eet of drinkt niet meer, ze geeft geen enkele reactie, en de verpleegster heeft ons gevraagd om te komen waken, wij willen niet dat ze alleen sterft, in deze toestand mag ze niet vervoerd worden dus ligt ze nu heel alleen op een vierpersoonskamer, dit vind ik zo jammer, haar en mijn droom zullen niet uitkomen, maar ze moet niet meer vechten, dat heeft ze al méér dan genoeg gedaan, maar jammer dat ik het niet heb kunnen waar maken, haar bed was al gedekt, de verpleegsters al verwittigt en de ambulance al besteld, ik was weer hoopvol maar nu moet ik inzien dat het niet meer gaat, haar kaarsje is zo goed als uitgebrand,morgenochtend om 6 uur is het mijn beurt om te waken dus ik ga het kort maken en in mijn bedje kruipen, en of het nog niet genoeg was is een nichtje met haar auto tegen een boom gevlogen, het dak er afgezaagd, en haar naar het ziekenhuis gebracht, , mijn kleinzoontje moest de poliepen laten trekken, en een sneetje aan zijn piemeltje, die was ook moe en de kleine een beetje verward, hopelijk komt dat wel goed. tot zover, morgen mijn verslag over de wake......
inderdaad, mijn moeder komt naar huis de volgende dinsdag;de sociale dienst kwam vragen welke hulp we nodig hebben maar ik heb al veel hulp, die was even op rust terwijl ze in het ziekenhuis lag, vanaf dinsdag is het weer om de beurt een keer in de week komen slapen, en af en toe eens invallen op een namiddag zodat ik mijn boodschappen kan doen. de ziekenwagen wordt besteld om halftwee, maar voordien moet ik nog naar de longarts op controle. ze raden ons aan om met twee te komen zodat iemand bij in de ziekenwagen kan gaan zitten, dus de voorbereidingen zijn begonnen, ik denk dat ze tevreden is, ze zegt niet veel maar als je het over huis hebt zegt ze dat het thuis nog maar het beste is, voor de rest vergeet ze alles, ze wist niet meer wie er op bezoek geweest was, en die paljas die gezegd had dat mijn zus niet meer mocht bellen om haar te helpen bij het eten die was er om drie uur. ze hebben een notitie achter gelaten in het verzorgingsboekje:ons moe zeurt! dat hij dan wegblijft ! ik ben in ieders geval kontent dat ze naar huis mag, in het ziekenhuis konden ze niets meer voor haar doen, ik weet dat het nog een zware opgave zal zijn, maar ik hoop zo haar laatste wens te vervullen.ze zijn al gestart met een schema voor pijnbestrijding,ze krijgt een naaldje in haar arm voor eventuele medicijnen en ze hebben een plakker opgeplakt, ispahan moet er ook bij komen, ende dokter krijgt een schema van de specialist,dus hoop ik dat alles weer goed gaat, maar ik zal wéér niet naar spanje kunnen, maar ja dat is van latere zorg..
gisterenavond zijn we voor een gesprek bij de specialist geweest hij zegt dat ze verschillende embolieen heeft gehad en dat ze daar spuitjes voor krijgt. ze reageet daar goed op, ze ademt niet meer zo benauwd. de dokter is niet van plan verdere onderzoeken te doen.de vraag was; wat nu ? alles wat ze daar voor haar doen kunnen wij ook, dus heb ik gezegd dat ze wat mij betrof gerust naar huis mag komen. waarschijnlijk zal ik daar weer comentaar op krijgen,want ze zullen af en toe moeten komen helpen. er wordt nu een sociaal plan en een behandeling opgestart en dan zou ze naar huis mogen.ik ben oprecht blij, en moeder ook, ze onthoud niks maar vandaag zei ze dat ze volgende week naar huis mag,ze was tot tranen toe ontroert, ik denk dat ze altijd gedacht heeft dat ik haar in de steek zou laten. er moet eerst nog wel van alles geregeld worden, bovendien zal ik mijn reis naaar spanje wéér moeten annuleren,wat zal mijn zoon boos zijn. maar ik heb altijd gezegd dat mijn moeder op de eerste plaats kwam,natuurlijk vind ik het jammer, ik ben dit jaar maar één keer geweest, ik hoop dat hij het begrijpt.het zal denk ik niet zo zwaar zijn als toen met haar longontsteking, ze kan niet meer uit bed, dus alles gebeurt in bed, ik moet haar niet meer tillen, en ik gebruik de babyfoon weer, dus ik denk dat het wel mee zal vallen, deze avond ga ik haar helpen met het eten, dus misschien zie je me vanavond nog
nee, het ziet er niet goed uit, morgen moeten we op gesprek komen bij de behandelende arts, en dat is een veeg teken, ik zie zelf ook wel dat het zo niet verder kan,de verpleegster heeft tegen mijn broer gezegd dat ze palliatief is, maar dat is ze nog eens geweest hé ? maar ondertussen is haar hartslag fel verzwakt,ze geven haar alleen nog verzorging en ze eet een heel klein beetje, ze valt weer zienderogen af, dus ja, nu geloof ik het ook. maar als ze niets meer voor haar kunnen doen, dan wil ik haar terug naar huis halen, met wat extra verzorging van de verpleegsters en mijn familie moet dat kunnen, ik zie het geen maanden meer duren, net een vogeltje dat uit zijn nestje gevallen is. het is haar innige wens om thuis te mogen sterven en als ik kan vervul ik deze belofte. morgen meer
rond halfdrie zat ik weer bij mijn moeder, ze ligt alleen op een kamer van vier, de gordijnen dicht en een bekertje water op haar nachtkastje. ze heeft de hele tijd gesimd ( gekreund) van de pijn, ik had ze een dolol gegeven en toen heeft ze een kwartiertje geslapen, en alles begon weer van voren af aan. mijn zus had me een potje tiramisu meegegeven, dar heeft ze vijf hapjes van op, daarna moest ze op de pot, de verpleegster was er niet voor, ze zei dat ze niet meer op haar benen kan staan, maar mijn moeder wil niet in de pamper doen, dus kwam er een tweede verpleegster en hebben haar op de pot gezet, die zeiden dat mijn moeder erg ziek is, de spuitjes voor haar longembolie slaan wel aan maar heel traag, de dokter wil geen verdere onderzoeken meer doen omdat ze dat niet aan kan. ondertussen halen ze haar ook niet meer uit bed en doen ze haar geen kleren meer aan,te vermoeiend, dus ik denk dat ze haar opgegeven hebben. haar voorhoofd, armen en rug zijn nat van het zweet, ze wil de dekens van haar bed maar ze voelt kou aan, dat is nog niks gebetert, en telkens zeggen de verpleegsters dat ze ook al zo oud is en wat ik dan wil. ik wil alleen dat ze geen pijn heeft, dus bij het eten gaven ze haar een dafalgan, maar het werkte niet, ik heb haar een tijdje op haar zij laten liggen en dan stopt het gejammer even, van eten kwam ook niet veel in huis, ze heeft twee keer van haar boterham gebeten, een slokje van een drankje en dat was het. ik vrees dat het zo niet lang zal duren, maar blijkbaar hebben mijn broers of zussen er geen erg in dat het zo slecht gaat. vandaag had ik een volle zak vuile was, die staat weer klaar om mee te nemen, morgenmiddag gaat mijn zus omdat ik de kleinkinderen hier heb, en morgenavond zou mijn dochter gaan, maar ik ga ook, ik wil zien hoe ze evolueert, dus tot morgen
gisterenavond ben ik weer bij mijn moeder geweest, ze had haar beker weer uitgegoten in bed, de lakens nat natuurlijk. ze heeft ocharme een halve boterham gegeten en een paar schepjes pudding, ze heeft zo warm zegt ze, de dekens wegen zo zwaar en ze ademt zo moeilijk, haar voorhoofd en rug zijn nat van het zweet en toch voelt ze kou aan. de verpleegster kwam haar verversen en ze zei tegen mij dat ik maar naar huis moest gaan, ze was te moe om te praten, en wat ze zegt trekt op niks, ze vroeg naar haar moeder en waarom zij niet op haar gewacht had, als ik vraag is die of die geweest dan weet ze het niet meer, het rare is dat ze vroeg of ik gebeld had naar een broer om hem te feliciteren met zijn verjaardag, maar dat was op 1 november. ik geloof dat haar hersenen helemaal van slag zijn. dan ben ik ook nog naar haar vorige kamer geweest, daar lag ook iemand die ze kende, ik schrok me rot, ze droeg een grote halskraag, bleek dat nog van de val die ze 14 dagen geleden in het ziekenhuis gemaakt had!hoe is het mogelijk? het zelfde met mijn moeder, ik had aangedrongen om haar longen na te zien, zeggen ze dat er fotos gemaakt zijn en er niks aan de hand is, nu heeft ze dan al enkele longembolies gehad! hoe lang houdt een mens dat vol? nu krijgt ze spuitjes in haar buik en is het weer afwachten, mijn broer was er deze middag en die had geen beter nieuws, dus het gaat niet vooruit,straks ga ik nog maar eens kijken, totlater.
ben weer terug van het ziekenhuis. ik vond mijn moeder in de zetel, stijf van de kou, alhoewel de verpleegster zei dat ze een slechte doorstroming van het bloed had omdat ze zo veel ligt, maar ja, zitten is een probleem, kon ze maar een paar stapjes doen dan hield ik haar wel op de been, veel in en uit het bed, na haar longontsteking ging het toch ook, maar ja, nu is er blijkbaar ook iets beschadigd in haar hersenen. ze kreeg haar eten in de zetel, ze at weer weinig en ze vroeg maar steeds om haar terug in bed te leggen, toen moest ze naar het toilet, ik ben met de zetel naar het toilet gereden, heb haar eruit getild en op de wc gezet.ik heb haar proper gemaakt en terug in de zetel naar haar bed gereden, de verpleegsters hebben haar een nieuwe pamper aangedaan en in bed gelegd; de dokter was deze voormiddag geweest en had gezegd dat ze blijkbaar een paar longemboliekes had gedaan en dat ze nu moesten oppassen voor nieuwe, daarom was ze zo benauwd en moe, alhoewel ik het gevoel heb dat het er niet op gebetert is, morgen gaan ze bloed prikken om te kijken of ze bloedverdunners moet krijgen. ze voelt zo ijskoud aan, ik heb haar kniekousjes aangegeven en sokjes maar het helpt niet veel.deze avond zijn enkele van mijn broers en zussen samen geweest om een kalender op te stellen wie er naar haar toegaat en wanneer, dan staan we niet allemaal samen aan haar bed, nu moet ik een paar dagen niet gaan, maar ik zal het toch niet kunnen laten denk ik,nu nog een paar dingetjes doen en onder de wol!
ik ben deze morgen weer naar het ziekenhuis geweest en vond mijn moeder in de zetel, helemaal onderuitgeschoven en scheef, ze wou terug in haar bed maar ik kon ze niet de baas en heb hulp moeten halen.ze was weer zo moe, en die kortademigheid staat me niet aan, de verpleegsters zeggen dat ze vorige week een longfoto hebben gemaakt en dat er niets mis was,nu kan ik de gedachte niet van me afzetten dat er misschien iets mis is met haar hart, alhoewel ze daar nooit problemen mee gehad heeft. morgen gaat ze naar de G-dienst, ik heb deze avond een brief klaargemaakt met de medicijnen die ze thuis nam en wat haar gebreken zijn zodat ze daar ook rekening mee kunen houden.ze heeft in de drie uur dat ik daar zat geen tien woorden gesproken, ze heeft weinig gegeten en was daarna doodmoe. de buurvrouw die bij haar ligt heb ik ook een paar keer geholpen met sokjes aandoen, water geven en onderstoppen, er was nog niemand van haar familie, maar ik weet dat zij dat ook zouden doen voor mijn moeder, ik zat daar toch maar te niksen. ik heb haar nachtkastje leeggemaakt en de overtollige dingen meegenomen, de was gedaan, en die zit nu in de droogkast, dan kan ik die morgen weer proper meenemen. zo, dat was het weer voor vandaag
ik ben net weer terug van het ziekenhuis, mijn moeder is weer zo moe, moe, moe. ze kan het amper opbrengen om te praten, maar vandaag wist ze wel wie deze middag was geweest om haar te helpen met het eten.mijn zus heeft me afgelost en voor morgen is het ook geregeld. maandag, als ze verhuist gaat mijn zus haar helpen met eten, een uur later ga ik ook om haar mee te verhuizen en de zaak eens te bekijken, en daarna een andere zus die ook nog helpt bij het avondeten. maar ik ben vandaag vooral boos om die ene broer en de praatjes die er weer rond gaan, ik zou mijn moeder naar het ziekenhuis hebben gestuurd en ik zou nu in spanje zitten, bovendien had ik geen recht meer op huishoudgeld, ons moeder heeft thuis immers geen kosten!! dus de rekeningen van verwarming, electriciteit, water, enz zou ik uit eigen zak moeten betalen! ze moeten mijn moeder of mij wel vreselijk haten om die geruchten rond te strooien, ik ben er gewoon van onder de voet, dus gewoon weer bij af, ik ben zo moe dat ik het zou willen opgeven, maar dan denk ik weer aan ons moe en kan het niet over mijn hart verkrijgen, en ruzies wil ik zo al niet, dus zal ik het nog maar even volhouden, morgenmiddag is het weer mijn beurt om te gaan, en dan kan ik nadien even in mijn bed kruipen, dus tot morgen
vanavond hoorde ik dat mijn moeder naar de G-dienst wordt overgebracht, dat zal maandag gebeuren.ik weet niet wat ik van haar toestand moet denken, blijkbaar heeft ze geen longontsteking maar ze ademt zo vlug in en uit dat ik me toch bezorgd maak, ze zegt dat ze zo moe is; blijkbaar is haar korte termijngeheugen verdwenen want ze herinnert zich niets van de afgelopen dag, ook niet wie er op bezoek geweest is, ze praat heel weinig en ze is vaak gedesorienteerd, deze avond was ze bang, maar ze zegt niet voor wat ze bang is, ze wil persee haar pantoffels aan en weg, naar huis, dus ze weet dat ze niet thuis is;en ik mag haar nog niet meenemen, ze kan niet staan, ik heb haar deze avond geholpen om naar de wc te gaan, maar ze zakt gewoon door haar knieen.maar ze blijft redelijk goed eten, ik koop haar elke dag een ijsje, daar is ze zot op en vandaag had ik een appelflap voor haar mee, die heeft ze ook opgegeten, daarna astronautenvoeding en een potje pudding, af en toe vraag ik me af waar ze het allemaal laat. ik ga haar niet vertellen dat ze naar de G- dienst moet, dat zou haar maar meer verwarren, ik zal haar zeggen dat ze een andere kamer krijgt, gelukkig krijgt ze daar ook een kinesiste, misschien kan die haar weer op de been helpen, al kan ze maar een paar stapjes zetten, ik zou haar graag thuis zien. bovendien is er weer eentje van de familie die het niet meer zit zitten om naar haar toe te gaan als ze moet eten, het was de laatste keer dat mijn zus hem daar voor belde zei hij, wel, hij doet maar, hij zal zichzelf nog wel eens tegen komen, maar in het vervolg bellen wij hem niet meer wat er ook mag gebeuren met mijn moeder, maar als ze overleden is zal hij er vlug zijn!mijn zus was woest, voor dat beetje tijd dat ze nog heeft kan hij het niet opbrengen om haar een bezoekje te brengen, het is niet eens ver van zijn deur,ik vind het vreselijk, gelukkig onthoudt mijn moeder niks meer, dus kan hij haar niet meer kwetsen. dat zijn er dus al twee van de negen, wie volgt? wat heeft zij toch misdaan dat zij haar zo behandelen? het zal me verdriet doen als ze hemelt, maar voor haar zou dat het beste zijn, en dat is ook wat ze wil.dus ga ik maar een keertje meer op bezoek. deze nacht slaap ik weer hier, maar morgen zal ik weer moeten wassen, mijn machine is defekt, dus moet ik het ginder doen. ik wil nog maar eens alle mensen bedanken die een reaktie sturen of mij op de een of andere wijze steunen, dat houd er de moed wat in, dus tot de volgende keer
ik ben er weer, ik ben 10 dagen in het ziekenhuis geweest, ik heb een kuur zware antibiotica gekregen, elke morgen een zak, 4 keer per dag airosol en twee verschillende puffers die ik moet blijven gebruiken, wat er precies aan de hand was weet ik niet, maar ik moet over drie weken al terug komen op controle, ik had nog maar 40% longinhoud, daarom was ik zo moe. morgenavond moet ik naar de huisarts met de brief van de longarts, die zal me dan uitleggen hoe het zit, want die specialisten krijg je niet of amper te spreken. ondertussen lag en ligt mijn moeder nog daar, haar hoofdwonde is genezen, maar ze heeft nog steeds hoofdpijn en ze klaagt van pijn in haar schouder, ik heb al drie keer gevraagd om daar eens naar te kijken en het gebeurt nog steeds niet. gisteren was ik bij haar en ze heeft weer veel fluimen en ze hoest weer veel, ik ben bang dat ze weer een longontsteking gaat krijgen, ik heb ook gevraagd om een longspecialist langs te laten komen, zal straks zien of dat gebeurt is, zo niet dan zwaait er wat.ondertussen hebben mijn broers en zussen een beurtrol om haar te helpen met eten en ik merk dat ze geen drinken krijgt tussendoor, als wij er zijn drinkt ze een glas vol, ze laten haar ook met een vuile pamper liggen en als je dat gaat zeggen dan zeggen ze dat ze direkt komen en mag je nog een half uur wachten, want ze zitten in de keuken te gibberen. nu ga ik kijken of er ergens klachtenbrieven hangen, ik ga er een invullen, zijn er geen dan stuur ik een brief naar de direktie, ik vind het ongehoord dat men hulpeloze mensen zo behandelt. we hebben ook overlegt wat er met haar moet gebeuren, zoals ze nu is kan ze niet naar huis, ik moet nog twee weken rusten en 14 dagen later ga ik naar spanje, dus hebben we besloten om haar daar of op geriatrie te laten tot ik terug ben van vakantie, want naar mijn zus gaan en dan weer terug en dan nog eens vind ik te veel, ze kan beter blijven waar ze nu is tot ikzelf voldoende hersteld ben,dus ga ik er nu maar eens naartoe, tot later
deze namiddag heb ik de huisarts over de vloer gehad en die heeft me naar het ziekenhuis gestuurd, morgenvroeg moet ik binnen langs spoed, ik moet minstens 8 dagen blijven en daarna nog een herstelkuur van twee of drie weken. wat moet er nu van mijn moeder geworden? ik mag niet bij haar liggen en ik ben bang als ze me een week niet ziet dat ze ongerust zal worden, ze is wel wat verward maar ik denk dat ze het toch zal merken. ze hebben vandaag weer een eeg gemaakt om te zien hoe het vordert in haar hersenen, daar weet ik dus de uitslag niet van, maar daar ga ik morgenochtend toch eerst naar vragen. mijn zus zegt dat ze dan maar bij haar moet komen zolang ik uit de roulatie ben, maar dat vind ik geen oplossing, ze heeft zoveel werk en bij mijn moeder kan je niet van de deur, dus denk ik dat het beter is dat ze nog in het ziekenhuis blijft maar ik weet niet wat de dokters zullen beslissen, dus ik ben ongerust.morgenvroeg komt mijn dochter me ophalen, ik ga een telefoon nemen zodat ik ook eens naar mijn zoon kan bellen of hij naar mij. ik heb het huis van mijn moeder opgeruimd, alles gewassen en op zijn plaats en nu blijf ik hier in mijn eigen huisje en daar zal ik ook naar terug moeten nadien, dus zullen jullie voor het eerst niet veel van me horen,maar ik dank iedereen die op welke manier dan ook blijken van medeleven hebben gegeven; tot later
deze morgen ben ik om zes uur vertrokken naar zaventem om mijn zooon en schoondochter weg te brengen, ik heb rechtsomkeer gemaakt en ben naar het ziekenhuis gereden met mijn zus, wij hebben haar geholpen met eten en bij de verpleging gevraagd wat er met haar gebeurd was en ze zeiden dat ze een scan gehad had van haar buik( buik???) ze is voor een hoofdwonde opgenomen en ze maken een scan van haar buik! deze namiddag moest ze naar neurologie voor een hersenscan, en nog een paar onderzoeken, ik vraag me af waarom ze die onderzoeken doen! enfin, ze heeft redelijk gegeten,en veel gedronken maar ze kan zelf niet bij haar drinken,en ze kreeg ijsje als dessert en dat at ze graag, ze kan moeilijk spreken maar verstaat me wel alhoewel ze niet meer weet wat er gebeurd is, ik hoop dat dit nog wat opklaart. één van mijn broers had al gezegd dat ze niet meer naar huis kwam, maar dan zal er wat anders moeten gebeuren als ik haar daar zou moeten laten,maar ik zal het maar bij de dag bekijken, ik krijg woensdag de dokter weer op bezoek en als die me naar het ziekenhuis stuurt dan valt er niks meer op te lossen, dan probeer ik om bij haar op de kamer te liggen en kan ik haar in het oog houden, dit is alles weer voor vandaag!
eindelijk denk je dan dat het ergste voorbij is en er gebeurt weer wat!gisterenavond deed ik met mijn moeder het gebruikelijke wandelingetje rond de tafel , daarna vroeg ze om haar poep in te smeren want ze deed pijn, dus ik de cremepot gepakt en terwijl ze aan de stoelleuning vasthield heb ik haar ingesmeerd, ik zei dat ze even moest vasthouden omdat ik eerst de pot terug op tafel moest zetten anders kon ik haar niet vasthouden, dus ik draai me om, zet de pot neer en draai terug en hoorde een harde knots, precies of er hout brak, was mijn moeder achterover gevallen met haar hoofd op de marmeren rand van de schouw. ze was buiten westen en het bloed stroomde uit haar hoofd, ik heb een kussen onder haar hoofd gelegd,toen zag ik dat ze haar mond dichtneep en er allemaal blaasjes uitkwamen, haar ogen waren ver open gesperd en ik dacht dat ze stierf, jongens, ik ben nog nooit zo in paniek geraakt, ik heb geroepen, gehuild en proberen te bellen maar door de consternatie heb ik een paar keer een verkeerd nummer gebeld, eindelijk kreeg ik mijn zus aan de lijn , en riep dat ze direkt moest komen en heb mijn gsm laten vallen, ik heb toen eerst mond op mond beademing toegepast en hartmassage, ik wist niet of dat nodig was maar deed het toch maar en na een vijftal keer was ze weer bij bewustzijn, ondertussen was mijn zus gearriveerd en belde de dokter, die had geen dienst,kreeg een ander nummer, kwam een dokter uit een ander dorp, die moest de ambulance verwittigen, daar is allemaal veel tijd door verloren, hij heeft haar onderzocht, en vond dat ik goed werk gedaan had, maar ik trilde op mijn benen en kom niet blijven staan;daarna is ook mijn oudste broer en zijn vrouw gekomen en samen zaten we te wachten op de ambulance. daarna kreeg ze een halskraag aan en in de ambulance hebben ze ook nog werk gehad voor ze vertrokken, mijn zus en schoonzus zijn meegereden, ik was niet bekwaam om auto te rijden, dus heb ik thuis de boel maar opgekuist, alles hing vol bloed, ikzelf ook, heb gewassen enz, gewacht op mijn zus die om halftwee deze nacht erdoor kwam. ze hebben een foto genomen van haar hoofd, de wonde genaaid, zes draadjes, en alle twee uur gingen ze kijken. deze morgen ben ik met mijn zoon en schoondochter gaan kijken, ze kan nauwelijks spreken, weet niet dat ze in het ziekenhuis is en dat ze gevallen is. morgen wordt er een ctscan van haar hoofd gemaakt,dus daar ga ik recht naartoe als ik van het vliegveld kom, jammer dat mijn zoons vakantie zo moet eindigen, maar die vindt dat ik te veel opoffer en dat ik andere maatregelen moet nemen, misschien brengt de volgende week vanzelf een oplossing, ik hou jullie op de hoogte!
ik ben er weer en dat op vrijdagmiddag! het was een flink gepuzzel om de hele dag vrij te hebben, maar het is gelukt! ik ben deze morgen vertrokken even na elven met mijn zoon en schoondochter, we hebben hier koffie gedronken, haar naar één van haar vroegere bazinnen gebracht en een pc winkel bezocht. nu doet mijn zoon een siesta en ik ga even in de tuin werken, dat is ook weer nodig. straks halen we mijn schoondochter op en gaan we ergens iets eten, ondertussen zit nu mijn zus bij mijn moeder en straks mijn dochter, zij zal ook het eten voor mijn moeder klaarmaken; hoe laat ik thuis zal zijn weet ik niet, maar ik ben blij dat ik kan rekenen op enkele invallers, zo kan ik de batterijen ook weer eens opladen. mijn moeder stelt het redelijk wel, de dokter adviseert een speciale stoel voor haar opdat ze wat meer op kan gaan zitten, ze is niet meer ziek maar ze krijgt altijd pijn in haar zij als ze op is, dus proberen we daar iets aan te doen, toen ik aan de dokter vroeg of dat nog wel de moeite was op deze leeftijd zei hij dat ze voor de rest gezond is en er nog veel plezier van kan hebben. weet je, al dat liggen op haar rug veroorzaakt steeds opnieuw een doorligplek en dan moet er steeds weer zalf op, dus nu maar afwachten. wat mezelf betreft, ik heb een week uitstel gekregen, volgende woensdag komt hij terug en als het dan niet goed is stuurt hij me naar het ziekenhuis, maar dat is van latere zorg, nu nog even genieten,dus tot later
dit is de tweede avond dat ik hier ben, maar ik heb nog veel te doen, dus het zal een kort stukje worden. mijn moeder blijft zo ongeveer het zelfde, als ik haar naar de tafel breng steekt ze haar handen in mijn broeksband maar ik voel dat ze geen evenwicht heeft, het ergste is dat zij zich niet laat leiden, ze wil altijd haar richting uit met als gevolg dat we al drie keer tegen de grond gegaan zijn, zonder veel erg want ik kon haar nog wel wat tegenhouden maar ik ging toch mee. eten doet ze alleen met het nodige gemors maar liever dat dan helemaal niks doen, ze heeft antibiotica gekregen, maar daar heeft ze vandaag last van, vier keer naar het toilet terwijl ze anders nooit kan. vandaag heb ik haar een uur alleen gelaten, ik moest naar de mediotheek, voor ik vertrok had ik haar een pamperbroek aangedaan, voor het geval, en ja hoor, ze had een vuile pamper, dus alles weer maar afgewassen, maar voor de rest was ze braaf in haar bed gebleven, ik kan toch niet voor elk wissewasje iemand roepen om op haar te passen? ze gaat nu redelijk vooruit en ik durf al eens naar de bakker of de bank, maar dat is allemaal dichtbij, de mediotheek is wat anders, maar enfin, zo erg was het ook weer niet. moegen wordt het vroeg dag want ik moet eerst hier gaan stemmen en daarna in mijn moeders dorp, zal weer aanschuiven zijn denk ik.mijn broer was vannacht bij mijn moeder, deze nacht een zus en morgenvroeg komt een andere zus haar de eerste zorgen toedienen en haar ontbijt brengen, hopelijk ben ik dan terug. dus voor deze avond wel te rusten en tot de volgende keer, wanneer dat zal zijn weet ik niet want mijn zoon komt over uit spanje en dan zal ik wel wat anders te doen hebben denk ik, dus tot later!
hier ben ik weer even, ja , het is haar gelukt om 95 jaar te worden, en ze is niet eens lastig geweest tot 's avonds, toen moest er weer van alles, wc, haar zakdoek die ze om de haverklap kwijt is, haar bel, haar drinken, en dat moet allemaal in het gelid staan!!! het was een drukke dag die begon om halftien met het bezoek van haar schoonzus van 101 jaar, een nicht, een broer en haar petekind natuurlijk ook met een grote bos bloemen, en dat komen en gaan heeft geduurd tot halftien, mijn zus en haar man kwamen even later en zij heeft haar mee in bed geholpen want ik moet het opgeven, de dokter is gisteren geweest en wou mij naar het ziekenhuis sturen en laten opnemen, maar dat kon echt niet volgende week daar mijn zoon een weekje overkomt uit spanje, dus komt hij volgende dinsdag langs, hij heeft me antibiotica gegeven waar je een paard mee om krijgt, maar ik ben alleen maar moe. morgenavond komt een broer slapen en zaterdag een zus , dus kan ik er eens een keertje tussenuit en wat bijslapen, dat is wat ik het meeste nodig heb, ik kan bijna geen enkele nacht doorslapen, ik hoor mijn moeder hoesten of ze rammelt met de bel, of ze gooit haar beker overboord, het is altijd wel iets, maar ze ziet dan ook heel slecht dus ze kan niets terugvinden,en dan slaat ze alarm, alhoewel het wat minder is dan het is geweest.zo, dit is weer wel genoeg voor vandaag,tot de volgende keer
