Eindelijk heb ik mijn plekje op internet gevonden. Met dank aan de ,,kommaneuker''. Schrik niet lieve mensen, het woord bestaat. Op een blauwe maandag heeft hij mij in onze lievelingsclub over seniorennet en het aanmaken van blogs verteld. Sinds ik met brugpensioen ben, heb ik de liefde voor de fiets ontdekt. Samen met mijn vrouw hebben we al duizenden kilometers in de benen. Zet u maar in een luie bureaustoel en geniet mee. Of beter nog: pomp die banden op en verken ook de routes die op mijn blog met de regelmaat van een klok zullen verschijnen.
De tweede dag van ons weekeindje Vlaamse Ardennen trokken we naar de Kwaremont. De naam alleen al doet het hart van de Vlaamse wielerliefhebber sneller kloppen. Hier werd menig heroïsch duel uitgevochten door de legendarische Flandriens. Op een zakdoek liggen trouwens nog de Paterberg en de door sommige verguisde, door andere bewierookte Koppenberg. Op het dorpspleintje is er ruimte genoeg om uw wagen te stallen. De Panoramawandeling is 15 km lang en heeft haar naam niet gestolen. Waar je ook kijkt, je ziet de mooiste vergezichten. Het is wel raadzaam een paar stevige wandelschoenen aan te trekken en een wandelkaart aan te schaffen (1,25 euro). We laten de kerk achter ons liggen en kruisen de legendarische kasseistrook van de oude Kwaremont (foto 1). Na enige tijd kom je aan het Slibbergat waar de koeien (foto 2) ons vragend aanstaarden. Even verderop zagen we een waarheid als een koe op een van de banken gegrift staan: ,,Neem even tijd, voel je bevrijd van zorgen voor morgen'' (foto 3). Op foto 4 is duidelijk te zien waarom de route de Panoramawandeling heet. Al vlug worden de klimmersbenen getest op de Paterberg. In de buurtstaat ook het kapelletje Ter Boeker en Goed ten Broecke (foto 5 en 6). In Zulzeke rusten we even uit in een typische dorpsherberg. Af en toe wordt de kaart bovengehaald (foto 7). Het lentegroen verstopt soms de bordjes. Op foto 9 zijn we op het dak van de Vlaamse Ardennen beland. In de nabijheid staat de romp van een molen. Bij helder weer zie je maar liefst 108 kerktorens. Aan de hoeve met de vijf linden (foto 10) slaan we rechtsaf. Het einde is in zicht. De Panoramaroute is een echte aanrader, maar een goede fysieke conditie is een must.
Voor ons fiets- en wandelweekeinde vonden we op de Kompas Camping (foto 1) in Oudenaarde, aan de voet van de Vlaamse Ardennen, de ideale pleisterplaats voor onze tochten. Op dag 1 kozen we met de Scheldevalleiroute voor een rustige aanloop. De tocht is nauwelijks 30 km lang, maar loont de moeite. We gingen van start aan het prachtige stadhuis van Oudenaarde (foto 2). Het laatgotische gebouw was het eerste in zijn soort met centraal een toren en stond model voor o.a. het stadhuis van Sint-Niklaas. Het Oudenaardse stadhuis herbergt heel wat kunstschatten. Naast een merkwaardige zilvercollectie zijn er o.a. de beroemde wandtapijten te bewonderen. Voor we aan onze tocht begonnen brachten we eerst een bezoek aan het groene Oudenaarde, het park Liedts, aan de Parkstraat. Politicus Charles Liedts die in de 19de eeuw o.a. minister van Binnenlandse Zaken en Financiën was, bouwde er een kasteel en liet er een park aanleggen. Hij schonk het later aan de stad Oudenaarde. Terug op de markt rijden we rechts van het stadhuis de straat in en volgen de zeshoekige bordjes ,,Scheldevalleiroute''. Voor Oudenaarde Station slaan we rechts in. Al vlug staan we aan de Scheldeboorden met een mooi zicht op de Onze-Lieve-Vrouw van Pamelekerk. Spijtig genoeg is deze kerk niet geopend voor een toevallige passant. Alleen op aanvraag zwaaien de kerkdeuren open. Na enkele kilometers zien we links van ons de Ardense heuvels liggen (foto 6). Ze zullen ons de komende twee dagen bloed, zweet en tranen kosten. Na enkele kilometers verlaten we de Scheldeboorden en rijden richting Melden (foto 7). Langs rustige wegen en mooie plekjes, zoals domein Meerse (foto 8) gaat het naar Kluisbergen. Even voorbij domein Meerse moet je wel goed opletten. De begroeiing heeft ervoor gezorgd dat de wegaanduiding niet goed zichtbaar is. Ter hoogte van het rechthoekige verkeersbord dat het einde van de weg aanduidt, moet je links weg naar Kluisbergen. Voorbij de kerk van Kluisbergen rijden we over de brug even West-Vlaanderen binnen om onmiddellijk rechts in te slaan en via de Schelde terug naar Oudenaarde te rijden. Voorbij het golfterrein heb je de keuze om rechtdoor of via een landelijke weg naar de stad te rijden.
Ons weekendje Bütgenbach met de gehandicapten van de Sint-Niklase tafeltennisclub kon niet slechter beginnen. De weersvooruitzichten voorspelden niet veel goeds en als klap op de vuurpijl moest ik mijn wagen en fietsen achterlaten in de buurt van Barchon. Koppeling kapot, was het verdict van de wegenwachter. Ik kreeg een vervangwagen en kon zo mijn weg verder zetten. Gelukkig liep het allemaal goed af. Het weer was beter dan ze hadden voorspeld en de koppeling was niet kapot. Oververhitte olie was de oorzaak van het probleem. In Bütgenbach hebben we van de nood een deugd gemaakt en in plaats van te fietsen, hebben we een tweetal wandelingen gemaakt. De hierna volgende impressie geeft een mooi beeld van de prachtige natuur aldaar.
Voor we volgend weekeinde naar Bütgenbach vertrekken, werden de beenspieren nog even getraind. Deze keer doorkruisten we de 56 km-lange Leiestreekroute. Op onze teller stond na enkele ommetjes 66 km. Een aanrader voor diegenen die van natuurschoon en protserige villa's houden. Beelden zeggen soms meer dan woorden. Daarom gaan we ze deze keer laten spreken. Kijk mee en geniet!!!!! We gaan van start aan de Koutermolen (foto 1) in Latem. Deze houten staakmolen werd vermoedelijk in 1614 opgetrokken. Hij maalde nog tot 1955. Even verderop rij je voorbij het kasteel Borluut (foto 2) in Sint-Denijs-Westrem. Na eerst nog een paardenmanege (foto 3) te zijn gepasseerd, komen we aan het kerkje van Afsnee (foto 4). Hier neem je het veer om over de Leie te varen. Vanaf nu is het enkele kilometers genieten. De kronkelende Leie levert heel wat fraaie beelden op (foto 5, 6, 7). Na enkele kilometers de Leie te hebben gevolgd, zien we links van ons de abdij van Drongen (foto 8) opduiken. Foto 9 toont de prachtige oprit van Le Grand Noble in De Pinte. Al even majestueus en mooi is de Astenedreef (foto 10), afgelijnd metlindebomen. De dreef werd tussen 1775 en 1882 aangelegd. Via schilderachtige tafereeltjes (foto's 11, 12 en 13) gaat het naar het zestiende-eeuwse kasteel van Ooidonk (foto 14 en 15). Nog enkele kilometers en we zijn terug waar we vertrokken zijn. We nemen nog even de tijd om enkele sfeerbeeldjes te schieten (foto 16, 17 en 19). We passeren ook nog het Latemse golfterrein (foto 18) en stoppen nog even in het Latemse kunstenaarsdorp (foto 20 en 21). TIP: de route wordt best opgepikt aan de Gentse Watersportbaan. Ter hoogte van het Bloso-centrum ligt een ruime parking waar je veilig uw auto kunt achterlaten. Je vertrekt dan richting centrum. Na enkele meters kom je de bordjes tegen.
De 42-km lange Lieveroute start in Lovendegem. Vanuit Antwerpen bereik je het dorp door de afrit Gent-Zeehaven te nemen en de richting Eeklo te volgen. Je blijft die richting volgen tot je op de grote baan Gent-Eeklo komt. Je neemt richting Eek:lo en na enkele kilometers zie je op je linkerhand Lovendegem aangeduid staan. Je volgt die richting tot voor Lovendegem-dorp. Daar kun je makkelijk uw wagen kwijt. Zoals steeds heeft mijn vrouwtje nu ook haar uiterste best gedaan om de mooiste kiekjes te maken. De tocht start aan het kasteel. Het domein kwam omstreeks 1858 in handen van de heer Dons de Lovendeghem (foto 1). Na ongeveer 4 km kom je aan het kanaal Gent-Oostende (foto 2). Het zal niet de eerste en laatste keer zijn dat je langs een kanaal rijdt. Negen kilometer verder kom je aan de uitlopers van het Drongengoed, het Keigatbos (foto 3), met zijn mooie dreven (foto 4). Zoals eerder gezegd kom je aan km 20 opnieuw een waterloop tegen, het Schipdonkkanaal (foto 5). Na zo 'n tweetal kilometer langs het water gereden te hebben, ga je links het bruggetje over om bijna onmiddellijk rechtsaf te slaan langs de Lieve. Die loop volg je zo 'n negental km. Wat menig idyllisch plaatje oplevert (foto 6). Ter hoogte van het bruggetje van Waarschoot-Beke is het tijd om even te verpozen in de Sint-Maurushoeve. Dan ben je iets over halfweg. Aan kilometer 37 van de route kom je in Vinderhoute dit neoclassistisch herenhuis (foto 7) tegen. Een kilometer verder rijd je bijna het park van kasteel Schouwbroek binnen. Achter het ijzeren hek staan drie majestueuze kastanjebomen (foto 8). Eén ervan is de dikste van België. Het kasteel zit verscholen achter het groen van het park (foto 9). Anderhalve kilometer verder zie je de wieken van de Van Vlaenderenmolen (foto 10) uit 1905. Deze korenwindmolen staat op een zgn. molenberg. Enkele kilometers verder komen we terug aan onze startplaats. De route loopt over meestal goed berijdbare en fietsvriendelijke wegen. Een absolute aanrader.
Wie houdt van schilderachtige poldersluisjes, weidse vergezichten, polderlandschappen en heel veel water moet zeker de Hof te Zanderoute op zijn fietsagenda plaatsen. Volgens de officiële fietsborden is deze route 35 km lang, maar bij ons stond ruim 39 km op de teller. Deze route loopt ten noorden van Hulst tot aan de Westerschelde. Je komt er via de N60 Sint-Niklaas-Hulst. Voorbij Hulst blijf je de N60 volgen en ga je richting Kloosterzande. Op de rechterkant zie je dan een molen opduiken met waterplas (foto 1). Het is nu tijd om ergens uw wagen te parkeren. Voor de oorsprong van de benaming van de route moeten we teruggaan tot in de 13de eeuw. In die periode waren heel wat monniken in de streek actief. Als uitvalsbasis beschikten ze over een zgn. ,,uithof'', zoals het Hof te Zande. We volgen de N60, richting Kloosterzande''. Na enkele honderden meters kruisen we de N60 en gaan links de polders in. Vanaf nu is het volop genieten. Al vlug zien we links van ons een enorme waterplas liggen, ,,De Grote Vogel'' (foto 2). Na Hengstdijk gepasseerd te zijn, komen we in Oude Stoof. Aan de rechterkant zie je hoe creatief mensen kunnen zijn. Het kleine hofje is volgestouwd met allerhande beelden (foto 4 en 5). Aan de Kampersche Hoek heb je een prachtig zicht op een kanaaltje dat de polder in tweeën klieft (foto 6). Daar ga je naar rechts. Voor je Zeedorp binnenrijdt kruis je eerst nog Ossenisse In de verte duiken de masten op van de zeeschepen. In Zeedorp loont het de moeite even de dijk op te lopen voor een prachtig zicht over de Westerschelde (foto 7). De schorren lijken tegen de dijken geplakt. We laten even de Westerschelde achter ons liggen en rijden via de polder met o.a. een schitterend zicht op Kreverhille (foto 8) terug naar de Westerschelde (foto 9). Vervolgens rijden we via Kloosterzande (foto 10) naar de dijk van Walsoorden en het mooie haventje (foto 11 en 12). Op weg naar Kruisdorp nog vlug even de route gecontroleerd (foto 13). We naderen nu vlug onze eindbestemming. Maar eerst houden we nog even halt bij het Wêêl (Wiel), restant van een dijkdoorbraak met een zicht op het dorp Lamswaarde (foto 14).
Voor mijn tweede fietstip schotel ik jullie een tochtje voor de wielen van ongeveer 72 km. Op deze tweede lentedag priemden af en toe de zonnestralen door het wolkendek, maar het is toch vrij koud voor de tijd van het jaar. We starten in de Driekoningenstraat, juist voorbij de spoorwegviaduct. Naast herenkleding De Waele ligt het fietspad naar Hulst. Deze oude spoorwegbedding maakt deel uit van de Dender-Waasland fietsroute (LF 38) Na ongeveer 7 km kom je aan de rotonde in Sint-Gillis-Waas. Je rijdt voorbij de rotonde, onder de brug van de expresweg Antwerpen-Knokke. Je volgt verder het fietspad door de Stroopersbossen (foto 1). In De Klinge rijd je voorbij een oud stukje spoor de Clingse bossen in. Het gebied wordt in de volksmond wel eens ,,de waterleiding'' genoemd omdat het een waterwingebied is (foto 2 en 3). In de bossen ga je naar links, richting Hulst, na enkele honderden meters kom je aan een oude wegwijzer, daar ga je naar links. Op het einde van het weggetje even naar rechts en onmiddellijk weer links. Je rijdt nu tot aan de grote baan Sint-Niklaas-Hulst en je kruist de baan. Nu gaat het naar de grensgemeente Sint-Jansteen. Aan de kerk naar links en onmiddellijk weer naar rechts. Je blijft de LF 38 (Schelde-Deltaroute) volgen. Na ongeveer 17 km ga je richting Koewacht. Vanaf hier duiken de eerste bordjes van de Fortenroute op. De route loopt langs diverse forten die door de Spanjaarden in de 16de-17de eeuw werden opgetrokken. Getuige nog de diverse aarden omwallingen die her en der het landschap sieren. Ze luisteren naar de namen van Sin-Livinus, Sint-Joseph enz... Enkele kilometers verder kom je terecht op de zogenaamde schapenwegel (foto 5, 6 en 7). Je blijft hier best op de fiets, wil je er geen besmeurde schoenen aan overhouden. Na de drollen op de schapenwegel ontweken te hebben, kom je na enkele honderden meters op de N687 terecht. Hier bestaat de mogelijkheid om de route in te korten. Ofwel ga je naar links voor de bijkomende lus, ofwel ga je naar rechts richting Axel. In Axel ga je naar links, richting golfterrein, dwars door de Smitsschorre. Als natuurliefhebber stoot het tegen de borst dat ze daar een golf- en motorcrossterrein (foto's 9 en 10) hebben aangelegd. Op woensdag wordt de rust van de natuur verstoord door brullende motoren die je van mijlenver hoort. Links ligt een uniek kunstbos (foto 8) met werk van zo 'n twaalf kunstenaars. We laten het motorengeronk achter ons en rijden voorbij de Axelse kreek. De moeite waard om even te blijven staan. Even voorbij Luntershoek rij je, volgens mij, voorbij het mooiste stuk van de route. (foto 11 en 12). De waterplassen zijn het uitverkoren terrein van diverse watervogels. Op het einde van de route hebben we ongeveer 57 km op de teller staan. Nu rest ons nog de resterende 17 km naar Sint-Niklaas. De Fortenroute staat bij ons aangestipt als een van de mooiste routes in de streek.
