50 plus en seniorenwerking Voor meer info over S-Plus Bornem concacteer :
tel.: 03 889 95 24 of
gsm: 0496 65 27 09
05-05-2022
Geleid bezoek aan de abdij te Bornem
Donderdag 21 april 2022 gingen wij een kijkje nemen achter de geheimzinnige muren van het klooster Sint Bernadus te Bornem. Op wandelafstand van de zaal Kloosterheide, waar wij in drie groepen van 18 deelnemers vertrokken en ook samen een pistoleke zouden eten achteraf.
Hoe men ook ideologisch denkt, en of je nu in God geloofd of niet, zo'n plaats als een abdij spreekt tot de verbeelding. Daarom is het ook interessant om er wat meer over te weten te komen en hoe zo'n dingen tot stand zijn kunnen komen.
Al bij de uitleg over wie, en vooral waarom, dit monument werd opgericht wordt al duidelijk dat geld en de Rooms Katolieke kerk hier weer een bijzondere hand in heeft gehad. De stichter van Bornem (Bornheim) de heer Pedro Coloma kreeg van zijn baas, de Spaanse geduchte inquisitor Alva, het godvergeten gebied aan de (oude) Schelde. Een gebied waar armoede troef was.
Door al het geld dat hij verduisteremaand had tijdens de Spaanse inquisitie, zag de heer Coloma zich genoodzaakt zijn ziel terug wit te wassen. Dat kon makkelijk in die tijd door "aflaten" te kopen. Hoe meer hoe witter je ziel terug werd. Dat was de aanzet tot het bouwen van het klooster, niet zoals het er nu uitziet maar wel op die plek ongeveer.
Nu is de abdij meer een museum dat kan bezocht worden en dat men (terecht) als erfgoed probeert te behoeden tegen de tand des tijds. Samen met een hele hoop vrijwilligers, die zich voornamelijk bezighouden met het organiseren van de indrukwekkende bibliotheek, waar men probeert het kaf van het koren te scheiden en alleen de echt waardevolle boeken te plaatsen. De mindere en zelf waardeloze werken worden dan in dozen opgeslagen en bewaard.
Al zijn wij nu niet echt de ideologische aanhangers van zo'n toestanden als kloosters, toch was iedeeen onder de indruk van wat ze gezien en gehoord hadden. En laat dat nu juist onze opdracht zijn als S-Plus om buiten van het leven te genieten ook een beetje culturele verrijking aan onze leden te bieden.
Het Lenteconcert van S-Plus was eigenlijk het uitgesteld Nieuwjaarsconcert dat in januari had moeten doorgaan maar door covid-19 in al zijn vormen niet mocht doorgaan.
Het concert was, zoals altijd, van zeer hoog niveau en er was niet - of toch niet zichtbaar - bespaard op het geheel. Het ging zoals altijd door in het Kursaal van Oostende.
Buiten het feit dat de gevierde Micha Marah een minder geslaagd kleedje aangetrokken had, was er geen kritiek te horen. Met haar zangkwaliteit was nog alles in orde, zelf met een lichte verkoudheid. Ook na een vijftig jarige carrière verdiende ze zeker de Vedet van S-Plus, meer dan wie ook.
Het concert openen deed de bandzangers Nadia, met klasse zoals we van haar al zoveel jaren gewend zijn. Vervolgens was het Gene Thomas die met zijn vriendelijke zelve het vuur in de show aanwakkerde.Met nummers uit zijn Ecxession verleden, naar de ode aan zijn vrouw Kristel en een nummer uit zijn deelname aan "Liefde voor muziek" om af te sluiten met een rasecht rock nummer "Kom van dat dak af" van Peter Koelewijn.
De Italiaanse Sally Brothers waren de internationale verrassingsact. Zij klopte er lustig op los op hun rij trommels. Het werd zelfs een beetje "crypie" en zeer gewaagd als ze hun touwen met houtenbollen te voorschijn haalden.
Tussen de verschillende muziekale acts waren het duo Dirk Van Vooren en Patrick Onzia van de partij om de amusante sfeer erin te houden. Luc Appermont praatte alles vakkundig aan elkaar, zo kennen we de Luc.
Met een heuse ABBA medley, gebracht door de vaste zangeressen Nadia en Corina van het machtige Orkest van Lou Roman, werd het tweede deel na de pauze ingezet .
Daarna kwam als "top of the bill" de zanger, die tot de crème van onze Vlaamse showbiz gerekend wordt en tevens wereldster mag genoemd worden, Helmut Lotti ten tonele. Hij sloot het zeer geslaagde 2022 concert meer dan waardig af. Hij kreeg dan ook een staande ovatie met een reprise tot gevolg. Zowel met nummers uit zijn nieuwe Italiaanse repertoire als uit zijn classic periode als nummers van zijn eeuwige liefde voor the King passeerde de reveu. Wat een stem... ook live. In zoveel verschillende muziekstijlen. Wie doet hem dat na.
We hadden er lang naar uitgezien naar deze prachtige lentedag met bijhorend concert.
We zijn terug, voorzichtig, gestart op 15/02/2022 met onze bingonamiddag. Al onze prijzen uit onze stock gehaald en voor de laatste keer met een materiele prijzentafel gewerkt.
Met 71 deelnemers in een met koude buitenlucht geventileerde zaal, was het bewijs van hoe groot het verlangen was van de mensen om samen nog eens iets te doen. Te praten, te lachen, te leven.
Spijtig dat we enkele mensen de toegang tot de zaal moesten weigeren omdat hun CST scan rood kleurde. Vervelende situatie. Gelukkig zijn we daar ondertussen vanaf.
Het bingospel verliep zoals altijd gemoedelijk en prettig door toedoen van onze getalenteerde draaier Roger.
De worstenbroden en de appelbollen mochten iets warmer geweest zijn. De bakker kon niet meer aanleveren in de zaal door gebrek aan personeel en vervoer. Maar ja, het is een beetje makkelijk om nu alles, als gevolg van de corona crissis uit te leggen aan je klanten.
Deze voordracht was al eerder tot 2 maal toe geprogrammeerd. Maar door het vervelende beestje telkens moeten annuleren.
Maar geen nood drie maal is scheepsrecht. Liliana Nikolova, de specialiste ter zaken bij S-Plus, was een beetje onder de indruk van de grote belangstelling over het onderwerp binnen onze groep van Bornem.
Coponcho, zoals het Mantelzorgvereniging heet bij S-Plus, werd door haar aan de 73 toehoorders op een duidelijke manier uit de doeken gedaan. Hoe de mantelzorgers op handen worden gedragen, welke voorzorgen zij best nemen om zelf gezond en volhardend te blijven, wat hun rechten zijn en dat lidmaatschap van Coponcho volledig gratis is.
Er kwamen nogal wat vragen uit het publiek. Zeker bij het onderdeel "geconventioneerde dokters". Eigenaardig dat zoiets, als het ereloon, afhangt van welk petje dat de dokter op heeft op het tijdstip van de consultatie.
Gelukkig zijn ze allemaal zo niet.
Na de voordracht waren er frietjes met stoofvlees voorzien van de hand van onze huistraiteur.
Het nieuwe jaar is nu weer een halve maand ver en de omicron coronavariant slaat genadeloos om zich heen.
Gelukkig met minder ernstig zieke mensen en overlijdens. Maar met een onheilspellende verhoging bij de jongeren.
Wij kunnen niet anders dan plannen maken in de hoop dat ze kunnen doorgaan. Onze Nieuwjaarsreceptie dienen we al te annuleren. Voor onze bingo namiddag in februari is het afwachten geblazen.
Ook de S-Plus koepel zit met hetzelfde probleem, het blijft maar koffiedikkijken. Tot in den treure.
Vorig jaar waren we even optimistische en konden we enkele activiteiten organiseren, zoals het dagje zee, maar wat een weer, het regende onophoudelijk de 17de augustus.
Ons 10 jarig bestaan konden we dan wel vieren in september. Het was een verademing om nog eens samen te komen en ons werk van 10 jaar even in de schijnwerpers te zetten. Het was prettig en iedereen was tevreden maar we hadden het ons anders voorgesteld, grootser en meer feestelijk. Maar onze huistraiteur heeft zijn uiterste best gedaan om er een prachtige receptie van te maken.
Onze Herfstwandeling in oktober bracht ons op feeërike plaatjes in Liezele en de kip met appelmoes smaakte even lekker als van ouds.
In november hadden we onze samenwerking met de VoorZorg provincie Antwerpen met onze educatieve filmvoorstelling "Liefde in tijden van jong dementie" van Leo De Blok. Een hartverscheurend document over deze vorm van Alzeimer. Jurn Verschraegen, directeur van het Centrum voor Dementie, kwam het vakkundig verduidelijken.
Ja, het was hard en misschien niet voor in een pandemie periode te vertonen, maar er kwamen verwonderlijk veel possitieve reacties uit het aanwezige publiek. De lekkere taart en de koffie warmende onze harten en lichamen in de verplicht verluchte zaal bij 7° Celsius buitentemperatuur.
We roeien met de riemen die we hebben en die worden soms erg kort gehouden door de coronaregels.
Wat een Klotejaar voor onze vereniging! Sorry voor mijn taalgebruik.
Zoals u kan zien zijn in ons programma al onze activiteiten vanaf maart tot nu geannuleerd.
Eventjes hadden we hoop toen de maatregelen hun werk hadden gedaan en de coronacijfers daalden. Maar al vlug kwam er, na de versoepelingen, een tweede golf aanzetten. Wat alle hoop weer de kop indrukte.
Ondertussen gaat het weer een beetje de goeie kant op maar laat ons niet te vlug juichen. De besmettingsresultaten van de vakantiegangers als ook die van de heropstart van de scholen moeten nog komen.
Maar laat ons positief blijven en vooruit zien naar het vaccin dat voorzien wordt tegen maart 2021. Een vaccin dat op een hels onderzoekstempo zal samengesteld zijn en op dit moment in een laatste derde fase wordt getest op 30.000 personen wereldweid. Ons land zou dan over 1.200 000 vaccins kunnen beschikken wat lang niet genoeg is voor iedereen. De overheid zal dan moeten beslissen wie men eerst vaccineert, de mensen uit de risicogroepen of de grootverspreiders. Dat zal geen gemakkelijke taak zijn.
Hoe het ook zij, het wordt stilaan tijd dat we zicht krijgen op een maatschappij, waar menselijk contact terug zijn normale vorm kan aannemen. Hoe lang is het geleden dat we nog iemand een hand mochten geven, of iemand uit onze vriendenkring mochten omhelzen of een vriendschappelijke kus geven. Vergeten we zeker niet de eenzaamheid die velen van ons moesten ondervinden, denken we maar aan de bewoners van de zorgcentra maar ook onder de jongeren was dit niet probleemloos.
Daarom is het belangrijk dat we de maatregelen zo goed mogelijk en met gezondverstand blijven naleven. Nu naar de "roepers" gaan luisteren zou verkeerd zijn. Feiten zijn feiten en zijn iets anders dan meningen. Laat ons nog voor elkaar blijven zorgen en alleen dan zullen we deze rotcrisis de baas kunnen en onder controle krijgen.
Het is alsof we geterroriseerd worden door een onzichtbaar iets. Al wat een mens, een mens maakt wordt (terecht) aan banden gelegd.
Wat we nu meemaken is een bewijs dat de natuur de baas is en niets of niemand anders.
Goed dat we in een land wonen als het onze met al zijn eigenaardigheden en soms onbegrijpelijk gedrag van onze politieke klasse, maar met een uitzonderlijk goede medische infrastructuur en gedreven zorgwerkers.
Stel u maar voor dat je nu in een derde land zou leven of in een geboycot land zoals Iran. Als hier al zo moeilijk aan het juiste medisch materiaal kan geraakt worden wat, moet het daar dan wel niet zijn.
We krijgen dagelijks updates van het aantal nieuwe gevallen. Mede de bezettingsgraad van onze intensieve zorgafdelingen in de klinieken. En spijtig genoeg ook het dagelijks oplopende sterftecijfer wordt ons gemeld, dat voornamelijk bestaat uit mensen uit onze doelgroep als seniorenvereniging. Dat is allemaal goed om weten uiteraard.
Maar wat we ook graag zouden weten - en waar niemand een antwoord op kan geven - is wanneer mogen we terug samenkomen en onze geplande activiteiten laten doorgaan. Hier omtrent wordt steeds dubbelzinnig bericht.
't Zal wel niet makkelijk zijn hier een juiste voorspelling te doen. Het zal ook maar mondjesmaat worden versoepeld en waarschijnlijk zal onze categorie als laatstse aan de beurt komen om terug te normaliseren. Wij zijn dan ook de meest kwetsbare groep.
Maar nog meer belangrijk is wanneer kunnen de bedrijven, winkels en horecazaken terug aan de slag? De economische ramp moet enorm zijn. Hopelijk sneuvelen er niet veel (en liefst geen) en kunnen we terug van een frisse pint en/of een lekker etentje genieten. Een terrasje je doen in de prachtige voorjaarszon zal er nog niet direct inzitten waarschijnlijk.
Hopelijk vergeet men niet de bijzondere inzet van onze zorgwerkers in tijden als deze. Zij die nu shiften van 12 uur kloppen (in stress en moeilijke werkkledij en werkomstandigheden) zijn ook dezelfde die al jaren om meer middelen en meer mensen smeken.
Traditioneel starten we het nieuwe werkingsjaar een beetje zoals we het vorige afsloten. Met flink wat hapjes en een glaasje bubbles of iets anders, vlogen we er weer in.
Na het verwelkomingswoord van onze voorzitter aan de 99 aanwezigen werd er, zoals gewoonlijk, gestart met een statutair verplichte algemene vergadering. Hier werd onze financiele toestand belicht in de vorm van een kasverslag. Eén en ander aangaande het remediëringsplan en het nieuwe decreet van S-Plus - naar aanleiding van een visitaitie van de Vlaamse overheid eind 2018 - werd meegedeeld. Onze leden luisterde met grote interesse en er werden ook (zoals het hoort) vragen gesteld.
Hierna kon men gerelaxeerd Nieuwjaarswensen uitwisselen en babbeltjes slaan onder mekaar.
Onze Schepen van o.a. Senioren Elke Cuyt was uitgenodigd en vereerde ons met een bezoek op onze receptie. Evenals Wiske Meskens, niet alleen lid van S-Plus Bornem maar ook voorzitter van het Bijzonder Comité voor Sociale Dienst was van de partij.
Bij deze zijn we weer klaar om er tegenaan te gaan. Ons programma laat daar geen twijfel over bestaan.
Donderdag 12 december 2019 ging ons Kerstdiner door in zaal Kloosterheide in Bornem.
Kerstdiner is eigenlijk een verkeerde benaming "Einde werkingsjaarfeest" zou meer juist zijn. maar december is de maand van Kerstmis, zodoende.
Met 111 ingeschreven deelnemers was het een reuze succes. Met een diner van 3 gangen vooraf gegaan door een aperitief werd het weer een zeer gezellige boel. Onze huis traiteur Chefs d'Amuse stond in voor al dat lekkers.
Tussen het voor- en het hoofdgerecht werden de kampioenen van onze Petanquesessies gelauwerd. De drie eerst geeindigde - M-J De Smet, Lucienne Croes en Christiane Piessens - werden voorzien van een trofeetje, een certificaat en een fles bubbels. Vereeuwigd voor het nageslacht op de foto met onze voorzitter Harry.
Na het hoofdgerecht en het dessert kon er gedanst worden op de tonen van de J & D Party Band. En of er gedanst werd. Iets wat onze generatie kenmerkt - en zeker bij S-Plus Bornem - is dan ook dat ze een verleden heeft van dansen op Bals, thé Dansants en andere gelegenheden. Waar is de tijd die we zograag terug beleven.
Een mooie dag om in te kaderen en werkingsjaar 2019 af te sluiten.
Dinsdag 19 maart 2019 ging onze Themanamiddag door. Dit maal hadden we nogal speciaal ontwerp n.l. een lezing door een schrijver van z'n boek.
De Bornemse auteur Tjen Mampaey kwam vertellen over en uit zijn boek "De Zwarte Hand".
Tjen is een leerkracht op rust uit het GO onderwijsnet. Hij schreef de eerste editie van zijn boek in 1993 en putte uit een heel onderzoek en getuigenissen van de nog overlevenden, zoals Luc De Geyter die al 11 jaar lang kwam vertellen aan de kinderen van het 6de leerjaar van Tjen's klasje in Puurs. Deze lezing ging over de tweede editie van zijn boek, en bevat meer teruggevonden documenten en ook de radiozender die destijds werd gebruikt. De tweede editie zit al aan een vijfde druk. Dit bewijst het de intresse bij de lezers naar het hoe en waarom.
Het boek vertelt het verhaal van jonge mensen die in 1940 in opstand kwamen tegen de bezetting van de Nazi's in ons land. Zij deden dit uiteraard in het grootste geheim en met de mogelijkheden die ze hadden. Ze waren een van de eerste verzetsgroepen die België ooit kende en waren vooral actief in de streek van Klein-Brabant en de Rupelstreek. Hier bij ons dus. Grote acties zoals sabotages - op één na, het lekboren van branstoftanks van de Duitser op het vliegveld in Hingene- hebben ze niet gepleegd. Hun voornaamste bezigheden waren, door middel van gestenselde panfletten, getypt op de machine van de pastoor van Tisselt, de burger bevolking enige moed te gegeven. Daarnaast legde ze ook lijsten aan van collaborateurs voornamelijk uit Vlaams Nationale middens, zoals het VNV. Hun ledenwerving verliep niet erg verstandig en hun eigen ledenlijsten speelden dan al gauw in hun nadeel.
Ook al hebben ze maar kleine daden gepleegd, toch werden ze door de nazi's zeer zwaar aangepakt en zelfs tot de doodstraf veroordeeld. Dit werd dan wel omgezet naar het afvoeren naar de concentratie kampen, waar vele het niet hebben overleefd.
Veel parrallelen naar de huidige maatschappelijke en politieke toestanden worden in het boek duidelijk. Daarom is het zo belangrijk dat het waargebeurde verhaal niet verloren gaat.
Dit was een van onze betere, zoniet de beste, themanamiddag die wij als S-Plus Bornem tot nogtoe hadden.
Dinsdag 15 januari 2019 ging onze Nieuwjaarsreceptie door in zaal Hemelhof te Bornem. Het was een succes van jewelste met 95 deelnemers.
Vooraf hadden we traditioneel en statuair verplicht, de algemene ledenvergadering. Daarna kon het feestje beginnen.
Het was geen senecure om iedereen een zitplaats te bezorgen. Onze bestuursleden zelf hebben niet veel kunnen zitten in deze drukte.
Maar al bij al was onze receptie een succes en iedereen was tevreden over de hapjes en de drankjes. Veel van de hapjes waren zelfs eigenhandig door onze dames gemaakt.
We mochten onze nieuwe Schepenen - uit ons midden - verwelkomen m.n. Elke cuyt o.a. bevoegd voor senioren aangelegenheden en Wiske Meskens voorzitterster van het Bijzonder Sociaal Comité (het vroegere OCMW), beiden van lijst Iedereen Bornem. Verder ook nog de raadsleden Danny Peeters (onze ondervoorzitter) en Eric Engels, beide ook van lijst Iedereen Bornem.
Sfeerbeelden van onze Daguitstap, onze Dansnamiddag en onze Boottocht
Onze daguitstap naar Brugge van 17 april 2018 verliep in een stralende zon. Het bezoek aan het Chocolademuseum was interessant maar het museum is redelijk klein en in de hoogte gebouwd. Wat niet zo aan te raden is voor een seniorengroep. De demonstratie pralines maken was zeer aangenaam zeker het proeven van de produkten.
De Dansnamiddag van 22 mei 2018 was in vervanging van onze Lentewandeling. Naar aanleiding van het 175 jaar bestaan van 't Koningsrek te Branst waren wij uitgenodigd door uitbaatster Liesbeth om een namiddag door te brengen in de spiegeltent die daar voor de gelegenheid was opgetrokken. Vooraf hield onze voorzitter Harry een projectie van zijn oude postkaarten verzameling over Branst en omstreken. Zeer interessant on eens terug te keren naar een lang vervlogen tijd en de veranderingen in milleu en mensen te zien.
Op 21 augustus gingen we spelevaren op de Schelde met Rivertours. De toch ging van Temse Wilfordkaai naar Schellebelle. Na een nogal chaotisch vertrek verliep de tocht verder perfect. We waren met onze groep op het benedendek geplaatsts. Mooie zichten vanuit een compleet ander perspectief vielen ons te baat. Een lekkere koude schotel werd ons serveerd aan boord. En de weergoden waren ons zeer goed gezind.
Van Grega trokken we de hoek om naar brouwerij Bosteels. Bekend van zijn kwaliteitsbieren Pauwel Kwak enTrippel Karmeliet en het champagnebier Deus.
Ook daar weer in twee groepen verdeeld. De eerste groep ging recht naar het verbruikzaaltje en kreeg al direct een Kwak geserveerd. Men kon zelf kiezen tussen een grote - in het typische houten standaardje - of een kleine in een klein Kwakglas. Daarbij konden ze kijken van de zeer professioneel gemaakte bedrijfsfilm. Hierin werd o.a. vertelt waar die typische vorm van het glas vandaan komt. Ook hoe ze aan de naam trippel Karmeliet kwamen het 3 granen stokpaardje van de brouwerij.
Hun Deus bier is dan weer een ideaal aperitiefbiertje. Een champagnebier dat in de grotkelders van Epernay rijpt als echte champagne in de typische schuine houten staanders en op het juiste moment gedraaid zoals men champagne behandeld.
Onnodig te zeggen dat het proeven van het gerstenat voor een aangename sfeer zorgde. Ook tijdend de terugreis met de bus.
Een warm onthaal viel ons te beurt bij aankomst bij het ambachtelijk hambedrijf Grega in Buggenhout. Eerst onze steriele jasjes e.d. over onze kleren trekken en dan per twee groepen het bedrijf in. De zouterij, de droogkamers enz. Spijtig dat de gids van dienst, en tevens de grote baas, niet voorzien was van enige stemgeluidsversterking. In een bedrijf is er nogal wat omgevingslawaai en daardoor was hij niet altijd even goed hoorbaar. Na de rondleiding was het tijd om van al dat lekkers dat daar geproduceert wordt eens te proeven. Dit samen met een glaasje rood of wit. Er werd ook een bedrijfsfilm vertoond. Het was ondertussen na twaalven en menig deelnemer begon trek te krijgen. Dus tijd voor een appeteitelijke hamschotel. Maar daar krijg je natuurlijk dorst van.
De Herfstwandeling in het Graafschap van Bornem, liep op de terugweg door de (achter)tuin van de Abdij Sint Bernardus. Voor velen een plaats waar ze nog nooit kwamen.
Onze Opendeurdag was weer een topper van formaat. Op een andere lokatie weliswaar maar dat belette niet een grote opkomst. Prettige sfeer van de eerste tot de laatste minuut.
Dank aan alle bezoekers en vooral aan onze sponsors!
Een aantal keer per jaar van april tot september, spelen Petanque op de banen van het Kaartershuisje aan de tijpelwijk.
In april moesten we forfait geven want dan stond er een ijzige noordenwind en regende het onophoudelijk. Maar dinsdag 24 mei konden we wel buitenkomen.
We spelen voor het plezier in de eerste plaats maar houden toch een puntentelling bij, en op het einde van het jaar worden de eerste drie gelauwerd met een trofeetje.
Dat maakt het alleen maar plezanter.
Ons Marie-Jeanneke had zelf een cake gebakken voor tijdens de pauze.
Wij dachten, laten we in het teken van ons vijfjarig bestaan, naar Gent trekken naar de Vooruit.
Toch een van de plaatsen waar de socialistische ideologie, op zijn minst gezegd, sterke wortels heeft tot spijt wie het benijd.
Een aantal van ons kenden de Vooruit in Gent uiteraard, maar waren toch onder de indruk tijdens de geleide rondgang in dit immens gebouw.
Onze gids Peter die zich trouwens heel bekwaam, en met een liefde voor het monument, van zijn taak kweet verveelde niemand. In tegendeel zelfs. Hoe meer zalen we bezochten hoe groter de indruk werd op ons allemaal. Een indruk van hoe hebben ze dit, in een tijd waar de gewone mens geen middelen had, dit Paleis kunnen neerpoten. De afgunst van de andersdenkende moet enorm geweest zijn toen.
Er werd ons verteld hoe (vadertje) Edward Anseele, zelf afkomstig uit de kleinburgerij, toch voor het opkomende socialisme koos. Om de kleine man te ontvoogden en hem iets te geven waar hij fier op kon zijn.
Hij legde uit welke ravage de Duitsers er tijdens WO I aanrichten en later nog eens tijdens de 2de WO. Hoe het verval steeds groter werd, om later uiteidelijk met het falliet van de "Bank Van Den Arbeid" mee de dieperik in te gaan.
Ook hoe het toch nog gered werd van de afbraak in de jaren '60 van vorige eeuw en nog steeds gerenoveerd word als geklasserd gebouw door een aantal linkse rakkers die er een van de belangrijkste kunstencentra van België van maakten.
Met 90 medewerkers een echt bedrijf.
Onze lunch hebben in het nostalgishe café gebruikt. Een topper! Iedereen was blij verrast.
Na de lunch konden we de stad Gent aandoen, ieder op zijn eigen manier en tempo.
