Dit is Viviane die op haar gezellige blogje, de mooiste powerpoints heeft gezet Ga maar eens gauw kijken!
Dit is het blogje van Katrien,haar hobby,s zijn o.a. pps en psp.Ze is altijd bereid om te helpen, of iets voor een ander te maken,en zet ook andere bloggers in het zonnetje. Klik maar op het plaatje.
Dit is Leonie de Haan. klik maar boven op de bonbons, dan kun je genieten van haar smakelijke presentatie. En dit is haar weblog: http://www.tanteloe.com/weblog/
EEN HALF JAAR GELEDEN KOCHT ONZE ZOON, EEN GROOT WATERBED,HEEL GEWOON. SINDSDIEN LIGT ONZE OUDE KATER, ALLEEN NOG OP DAT BED VAN WATER. DOCHTERLIEF VOND DAT ZO JAMMER, DAT ZE GING SPAREN EN ZO KWAM ER OOK BIJ HAAR EEN WATERBED, ZODAT BASTET,GROOT EN VET, NU DE KANS HEEFT OM TE KIEZEN. ALLEEN IK ZIT NOG TE KNIEZEN, WANT REKEN MAAR,IK MIS HEM WEL, ZO DIK EN WARM EN ZACHT VAN VEL! DUS WAT KOOP IK,EER VROEGER DAN LATER? UITERAARD EEN BED VOL WATER!
Kun je de lucht beschrijven aan iemand die niet ziet de figuren en de schaduwen, van de dag en nacht, de glimlach van een kind de manier waarop het lacht.
Kun je aan iemand vertellen, die nooit voeten had wat wandelen is op straat. uitleggen wat vrijheid is, als je verlamd bent, denk je dat dit gaat.
Kun je aan een dakloze vertellen die slaapt onder bruggen, in wind en regen onder dozen, hem uitleggen over het comfort, van een warm bed, hoe het is daar te verpozen.
Kun jij, een hongerig kind vertellen, over het volmaakte gevoel, na het dineren in een restaurant, dat dit nooit heeft gekend dat amper eten krijgt, tussen modder en zand.
Kun jij, met eerlijkheid zeggen, aan een ander proberen uit te leggen. hoe dankbaar jij wel bent, dat jij zo niet hoeft te leven, dat je dit gevoel niet kent.
Ik weet niet meer wat mij deze week overwam,toen ik s,avonds laat tijdens dat noodweer de hond Sjefke ging uitlaten. We hadden er ook helemaal geen zin in en Sjefke keek me aan zo van: moeten we nou echt hierdoorheen?Maar het hoosde al heel lang,en ik wilde toch ook wel naar mijn warme mandje.Nadat ik mezelf had ingepakt als een brandweerman gingen we op pad met het verplichte poepzakje bij de hand. Binnen no-time waren we kletsnat ,dus renden we naar de poort aan de overkant om daar nog enigzins te schuilen.Toen Sjef wat plasjes had gedaan,wilde ik weer huiswaarts gaan.Opeens zag ik midden op de rijweg iets wits bewegen,en Sjef bleef stokstijf staan.Daar zat heel zielig ineen gedoken een knots van een zilvermeeuw!Zoiets verwacht je echt niet op dat tijdstip,dus ik moest wel even goed denken of ik niet liep te dromen.Mijn eerste reaktie was om de vogel naar de stoep te jagen, in verband met het autoverkeer.Hij liet zich gelukkig een paar meter verder rollen,uit angst voor mij en Sjef. Ik ben gelijk naar huis gegaan en heb Sjef achtergelaten bij het baasje.Die verklaarde me voor gek dat ik weer zonodig een beest moest redden,in dat noodweer.Hij zei:joh...dat beest is allang weer weg,blijf nou maar thuis!!!Maar als ik zoiets in mijn hoofd heb dan heb ik het niet in mijn kont...Dus nam ik een katten- vervoerbox en rende snel terug.En daar zat hij nog op dezelfde plek gelukkig!Met een grote badhandoek heb ik hem ingepakt als een rolmops,en in de box gelegd.Hij gaf geen kik,en dat heeft hij tot de volgende ochtend volgehouden.Want het leek mij het beste dat hij wat tot rust zou komen in de douche.Dat kon ook niet anders omdat mijn 5 poezenkinderen allang doorhadden dat er iets bijzonders aan het handje was.Ze liepen als een stelletje aanstellers naar elkaar te brommen en te blazen.De andere dag zijn we maar eerst gaan kijken of hij nog leefde,en gelukkig keek hij me aan vanonder de handdoek met zijn kraalogen .Het was zo,n komiek gezicht......net een boerinnetje met een hele grote neus!!!Manlief heeft hem zo vroeg mogelijk naar de vogelopvang gebracht,waar hij helemaal onderzocht werd.Het bleek niet zo ernstig te zijn als ik in eerste instantie dacht.Er zat een flinke wond aan de vleugel bij de borst,waardoor hij niet vliegen kon.Volgens de vrijwilliger die met hem bezig was,kwam het weer helemaal goed met de meeuw.Hij mocht blijven logeren tot hij weer vrij en met gezonde vleugels kon gaan vliegen.En zo kreeg de meeuw een tweede kans!!!
Geef me de ruimte. Hang niet zo aan me, druk niet zo op me. Laat me nu even vrij Lieveling,belemmer niet zo het uitzicht ga nu even opzij Verklein nu niet de wereld tot het kringetje ik en jij
Hang nu niet zo aan me Druk nu niet zo op me Laat me nu even vrij Als je me nu vrijlaat, zal je me binden Als je nu opzij gaat, zul je me vinden
Geef me nu de ruimte dan wordt het heel knus en zie af van die vraag naar bevestiging Dan komt ie vanzelf de kus.
ALPRO SOYA TOFU,een lekker gezonde variatie op vlees en vis
Alpro soya biedt u al jaren lekkere, gezonde sojaproducten. De nieuwe tofuproducten sluiten hier perfect bij aan. Ze hebben alle bijzondere kenmerken van soja en laten u toe het weekmenu eens af te wisselen met een 100% plantaardige variatie op vlees of vis.
Een dagje zonder vlees of vis en toch een evenwichtig opgebouwd menu met alle noodzakelijke voedingsstoffen.
Alpro soya Tofu is een eiwitrijke variatie op vlees, gemaakt van sojabonen en dus 100% plantaardig en rijk aan hoogwaardige voedingsstoffen. Het bevat alles wat lekker eten gezond maakt: hoogwaardige eiwitten, goede (onverzadigde) vetten, omega 3 en 6 vetzuren en mineralen, waaronder ijzer. Het is bovendien licht verteerbaar en cholesterolvrij. Alpro soya Tofu neemt gemakkelijk de smaak over van andere ingrediënten. U kunt er dus eindeloos mee variëren.
Interessant om weten:
- De vleesvervangers zijn aan een regelrechte opmars bezig. Op twee jaar tijd is deze markt in ons land met 30% toegenomen (bron: Nielsen). - Er is een kern van vegetariërs maar de aangroei komt vooral door zij die om diverse redenen hun vlees- en visgebruik willen afwisselen met een plantaardig alternatief. - Voor jongeren (25-40 jaar) is deze keuze veelal gedreven door een zoektocht naar meer variatie en uit interesse voor de wereldkeuken. Vijftigplussers doen dit veelal vanuit een bewuste keuze voor gezondere voeding.
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
Ik ben een vrouw en woon in s,Gravenhage (Nederland) en mijn beroep is Moeder van een zoon en een dochter,en Oma van 4 heerlijke kleinkinderen. .
Ik ben geboren op 17/04/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bloggen en kontakt maken met medebloggers,natuurfilms,naar theater gaan in brede zin,en mijn vrijwilligerswerk in een verzorgingshuis..
Ik weet niet meer wat mij deze week overwam,toen ik s,avonds laat tijdens dat noodweer de hond Sjefke ging uitlaten. We hadden er ook helemaal geen zin in en Sjefke keek me aan zo van: moeten we nou echt hierdoorheen?Maar het hoosde al heel lang,en ik wilde toch ook wel naar mijn warme mandje.Nadat ik mezelf had ingepakt als een brandweerman gingen we op pad met het verplichte poepzakje bij de hand. Binnen no-time waren we kletsnat ,dus renden we naar de poort aan de overkant om daar nog enigzins te schuilen.Toen Sjef wat plasjes had gedaan,wilde ik weer huiswaarts gaan.Opeens zag ik midden op de rijweg iets wits bewegen,en Sjef bleef stokstijf staan.Daar zat heel zielig ineen gedoken een knots van een zilvermeeuw!Zoiets verwacht je echt niet op dat tijdstip,dus ik moest wel even goed denken of ik niet liep te dromen.Mijn eerste reaktie was om de vogel naar de stoep te jagen, in verband met het autoverkeer.Hij liet zich gelukkig een paar meter verder rollen,uit angst voor mij en Sjef. Ik ben gelijk naar huis gegaan en heb Sjef achtergelaten bij het baasje.Die verklaarde me voor gek dat ik weer zonodig een beest moest redden,in dat noodweer.Hij zei:joh...dat beest is allang weer weg,blijf nou maar thuis!!!Maar als ik zoiets in mijn hoofd heb dan heb ik het niet in mijn kont...Dus nam ik een katten- vervoerbox en rende snel terug.En daar zat hij nog op dezelfde plek gelukkig!Met een grote badhandoek heb ik hem ingepakt als een rolmops,en in de box gelegd.Hij gaf geen kik,en dat heeft hij tot de volgende ochtend volgehouden.Want het leek mij het beste dat hij wat tot rust zou komen in de douche.Dat kon ook niet anders omdat mijn 5 poezenkinderen allang doorhadden dat er iets bijzonders aan het handje was.Ze liepen als een stelletje aanstellers naar elkaar te brommen en te blazen.De andere dag zijn we maar eerst gaan kijken of hij nog leefde,en gelukkig keek hij me aan vanonder de handdoek met zijn kraalogen .Het was zo,n komiek gezicht......net een boerinnetje met een hele grote neus!!!Manlief heeft hem zo vroeg mogelijk naar de vogelopvang gebracht,waar hij helemaal onderzocht werd.Het bleek niet zo ernstig te zijn als ik in eerste instantie dacht.Er zat een flinke wond aan de vleugel bij de borst,waardoor hij niet vliegen kon.Volgens de vrijwilliger die met hem bezig was,kwam het weer helemaal goed met de meeuw.Hij mocht blijven logeren tot hij weer vrij en met gezonde vleugels kon gaan vliegen.En zo kreeg de meeuw een tweede kans!!!
1 appel in blokjes gesneden
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
