Dit is Viviane die op haar gezellige blogje, de mooiste powerpoints heeft gezet Ga maar eens gauw kijken!
Dit is het blogje van Katrien,haar hobby,s zijn o.a. pps en psp.Ze is altijd bereid om te helpen, of iets voor een ander te maken,en zet ook andere bloggers in het zonnetje. Klik maar op het plaatje.
Dit is Leonie de Haan. klik maar boven op de bonbons, dan kun je genieten van haar smakelijke presentatie. En dit is haar weblog: http://www.tanteloe.com/weblog/
We hebben jonge poesjes die kwamen er vanacht. Een mand vol robbedoesjes, ik tel er minstens acht. Een mand vol zachte staartjes, oortjes en snorrebaardjes, gekrabbel en gekriebel, getrappel en gewiebel...
Die mand zal over een dag of zeven beslist niet groot genoeg meer wezen. En als de poesjes drie weken zijn, dan is het hele huis te klein!
Ik wil jullie even berichten dat de ct-scan na alle 8 chemo,s erg tegenviel.....de uitzaai is wel helemaal weg ,maar nu zit er weer zo,n etterbak aan de buitenkant van mijn dikke darm.Over 3 weken moet ik weer met een ander soort chemo de strijd aangaan,hoeveel kan een mens verdragen,op dit moment ben ik lamgeslagen en kan aan niks anders meer denken of plezier aan beleven,en dat voor zo,n optimist als ik altijd was.Sorry als ik weer even niet reageer op jullie ongetwijfeld lieve reakties,Groetjes van Sonnepon.
Dag lieve trouwe bezoekertjes Ik wil jullie even vertellen dat ik aanstaande vrijdag nog een 8ste chemokuur krijg,en dat betekend ondermeer dat de ziekte op zijn retour is,en flink wordt aangepakt.Ik ben wel steeds zwakker omdat ook het beenmerg steeds weer een klap krijg.Deze behandeling is de laatste,daarna moet ik een hele tijd aansterken,met hulp van de artsen en met een hoopvol gevoel.Want dat was wel een tijdje weg dat begrijpen jullie wel.Ik zet mijn beste beentje voor met alles wat me lief is en met hulp van mijn geliefden om me heen,dus duimen jullie maar voor me,groetjes van sonnepon.
Ik moet jullie nog even vertellen dat ik inmiddels weer 8 dagen in het ziekenhuis heb gelegen met een longinfarct en een longembolie,het houd maar niet op,dit is een gevolg van alle chemo.Heb alweer 5 behandelingen erop zitten,en het wordt almaar zwaarder om er doorheen te komen.Maar hoe gek ook ...met mijn bloed gaat het de goede kant op,dus de ziekte wordt wel goed aangepakt.Alleen moet ik wel alle zeilen bijzetten om mezelf te motiveren,en mijn familie doet daar ook alles aan om me te helpen.Ik wordt er wel erg verdrietig van,voorral als ik de gezichtjes van mijn kids zie,die zo machteloos zijn.De oncoloog wil me nog 1 of 2 kuren geven en dan ga ik weer door de scan,en wie weet is de ziekte dan wel op zijn retour.Wat kan het leven toch zwaar zijn,ik rust veel omdat mijn lijf dat vraagt,en elke dag komt er hulp van de thuiszorg,en krijg ik een bloedverdunnende prik,om niet weer zo,n embolie te krijgen.Het is niet zulk leuk bericht,maar ik vond wel dat mijn trouwe lezers even op de hoogte moesten blijven hoe het erbij staat,liefs van jullie sonnepon.
Nog jaren voor de boeg Bedolven onder pijn Ik zou zo nu en dan Iemand anders willen zijn Dan heb ik zo mijn dromen En kan ik alles weer Ik ren dan over bruggetjes En stuiter op en neer Ik gooi de ramen open En zing uit volle borst Kan wel eeuwig dansen De droom duurt veel te kort. Ik koester mijn "binnenreizen" Want ze geven me de kracht Mijn pijn te accepteren En te genieten van de dag.
Dag medebloggers, ik wben op 25 december opgenomen in het ziek.huis en ben daar nu 2 weken geleden weer uit ontslagen. Er werd direct weer met chemo-kuren begonnen,dat was nodig en daar ben ik blij mee omdat er dan toch weer hoop is..Eind deze maand krijg ik er nog 1,en de laatste eind maart.Pas dan weet ik hoe de situatie is.We hopen maar dat alles dan weer stabiel is. Ik voel me op dit moment redelijk,en werk aan mijn gezondheid,wat eten en goed slapen betreft,want ook dat is heel belangrijk.Jammer dat het weer niet zo meewerkt,i.v.b met eruit gaan en wandelen enzovoort, Jullie horen verder nog wel van me hoor! Liefs van jullie verdrietige sonnepon.
Ik wil jullie even in het kort vertellen dat ik maandag weer door de CT-scan moet. Omdat er helaas bij een onderzoek vandaag is gebleken dat ik een uitzaai heb in mijn onderbuik.Ik voelde mij al een poosje helemaal niet goed en mijn buik werd steeds dikker.Dus heb ik tijdig(hoop ik)aan de bel getrokken,en nu gaat alles in sneltrein.De 24ste december hoor ik wat de behandeling gaat worden.Dit is geen leuk eind van het jaar,maar we gaan er weer voor,want ik voel me weer strijdlustig worden.Ik weet immers na verleden jaar wat het is.Als ik meer bijzonderheden weet zal ik het jullie wel vertellen.Intussen blijf ik toch gewoon bloggen hoor!Jullie zijn nog niet van mij af,vele lieve groeten van jullie blogvriendin sonnepon.
Kastanjes Spinnen Koud, nat, mist Verdorde en half vergane blaadjes De geur van rottende bladeren, van regen en van aarde De kachel weer aan en de jassen weer dicht Dagen die korter en schaduwen die langer worden Paddestoelen, paraplu's, pannekoeken Met spek en stroop Regenlaarzen en zuidwesters Wind die aan deuren en ramen rammelt
Een dik felgekleurd blarendek De natuur dekt zichzelf warm toe Voor haar winterslaap.
Dag allemaal,we zijn weer terug in ons koude kikkerlandje,en weg uit het heeeeerlijk warme Portugal.Het was een fijne vakantie,waar we allebei ook echt aan toe waren na dat rampjaar 2009! Ons Appart-Hotel,lag tussen Montegordo en Albufera,dus wel wat afgelegen van de drukte,maar doordat het een zeer lux complex was vonden we dat geen enkel bezwaar.Er was van alles te doen,en de tropische tuin met groot zwembad maakte dat ik in ieder geval elke keer mijn baantjes kon trekken.De gasten waren voornamelijk van Engelse en portugese afkomst,en af en toe hoorden we ook wat bekende Nederlandse stemmen.Veel jonge gezinnetjes,en oudere stellen,want de scholen waren ook daar inmiddels weer begonnen.Ons appartement op de begane grond was heel compleet ingericht,met keuken en zelfs een afwasmachine,verder alles zo schoon als maar kan.En elke avond kon je kiezen tussen vis of vlees,en dan kreeg je een 5-gangen menu voorgeschoteld in de smaakvolle eetzaal,waar de obers ons heel netjes en vriendelijk bedienden.In een kwartiertje waren we in het oude gezellige stadje Albufera met de taxi die ons nog geen 4 euro koste,en die ons netjes kwam oppikken bij het hotel.Daar zijn we een paar keer geweest om te winkelen en lekker op terrasjes te zitten,om naar mensen te kijken.Later in de tweede week hebben we ook het strand van Albufera-stad onveilig gemaakt.Heerlijk luieren,lezen,puzzelen,muziekjes luisteren op het wereldradiootje van Manon,en voorzichtig bruinen.Af en toe hadden we praat kontakt met Hollandse stellen,maar de meesten kwamen voor hun rust,of hadden een autootje gehuurd en zagen we dan weer de hele dag niet meer.Wat dat betreft had ik ook wel een auto willen huren,maar dat vind Peet altijd zo,n risico i.v.m. het verkeer,en omdat je toch in den vreemde bent.In de eerste week hebben we een bootocht gemaakt met een hele snelle soort speedboot,waar we met z,n twaalven inzaten,en die een flink eind de zee opging.De bedoeling was om dolfijnen te vinden,nou.....die hebben ONS gevonden.Wat was dat een avontuur zeg!Hele families zwommen om de boot heen,en telkens sprongen ze met grote vaart uit het water,en ik maar foto,s maken.Maar dat was nog niet makkelijk ,want steeds als ik klikte waren ze alweer in zee verdwenen.Er zwommen ook baby,s mee,zo leuk!!! Later heeft onze kapitein ons nog langs de mooie Algarve-kust gevaren,om de mooie grotten te bekijken.En als klapstuk vaarde hij kei-hard van links naar rechts door de golven heen,en wij maar gillen van spanning.Alles was zo gaaaaaaf !!!Voorral de kleine dolfijnen(tuimelaars)hebben grote indruk op mij gemaakt. En nu gaan we weer gewoon verder met ons normale leven,maar voorral met hele fijne herinneringen aan het mooie Portugal
Dag lieve bloggertjes,ja...nu is het dan zover,we gaan a.s vrijdag naar Portugal,dus ik ben even niet in de picture.Vanaf 18 september kom ik jullie weer opzoeken,en zoals het weer er nu uitziet in Albufera,is het al tegen de 28 graden,dus lekkerder kan al haast niet,heerlijk!!!Ik heb er echt zin in,groetjes en een knuffel van jullie sonnepon.
"Some people worry that artificial intelligence will make us feel inferior, but then, anybody in his right mind should have an inferiority complex every time he looks at a flower." - Alan C. Kay
Kindje, ik droeg je onder mijn hart Je bent nooit in mijn armen gekomen Soms denk ik: ja hoor, je bent er nog Het lieve kindje van mijn dromen. De zon leek steeds te schijnen in de tijd dat ik je droeg Wanneer we konden horen hoe jouw hartje dapper sloeg Die kostbare blijdschap, ach, ze duurde veel te kort Maar ik koester je, want ik wil dat je nooit vergeten wordt Kindje in mijn hart Van wie ik nooit beviel Kindje in mijn hart, kindje van mijn ziel
Kindje je blijft altijd in mijn hart Ik neem je altijd met me mee En al voel ik me soms heel alleen We zijn wél altijd met zn twee. Moeder-zonder-kindje, dat is hoe ik me dan voel Is er iemand, die begrijpt wat ik daarmee bedoel? Iemand die genoeg heeft aan een onuitgesproken woord Door wie ik zomaar zonder vragen wordt gehoord? Kindje in mijn hart Van wie ik nooit beviel Kindje in mijn hart, kindje van mijn ziel
En als je mij ziet huilen, laat me dan maar even gaan Dan is het nodig om even bij mijn dromen stil te staan Kindje in mijn hart, altijd ben jij deel van mij Kindje in mijn hart, heel ver weg en toch dichtbij Mijn liefie, mijn kleintje Ik laat je los, ik houd je vast Kindje, lief kindje in mijn hart.
Wat hebben we genoten in onze villa in Resort Arcen in Arcen-Limburg. Dit heb ik gekregen van ROPARUN,toen ik in oktober ben ge-opereerd aan de tumor aan mijn rechter-eierstok.Mijn herstel moest toen nog wel beginnen en ik had nog heel wat chemo voor de boeg,dus het moest nog wel even tot mij doordringen.Maar een maal thuis heb ik gelijk besloten dat we wel in juni konden gaan.Dat is dan ook gebeurd,en vrijdag j.l.kwamen we helemaal uitgerust en blij terug van deze heerlijke week,samen met mijn partner en mijn 2 zussen met partners. Nadat we helemaal ge-installeerd waren op onze kamers in de prachtige villa,die is aangekocht door ROPARUN,gingen we overleggen hoe de week door te brengen. De afspraak was om elke avond heerlijk buiten de deur te gaan eten,zodat we niet al te vermoeid zouden raken!!!hahaha.Ten slotte koken we al het hele jaar zelf. Er waren ook fietsen meegenomen,omdat er 2 van ons graag elke dag hun toertje wilden maken.Nou dat kan je ook goed daar,want de omgeving is werkelijk prachtig om te zien.Zelfs IK heb op een dag een elektrische fiets gehuurd,en met z,n drietjes hebben we zo,n 30 kilometer van de knoopuntroute afgelegd.Dat was heel goed te doen,alleen had ik na afloop erg last van zadelpijn,omdat ik zo,n 2 jaar niet meer gefiets heb.Ik was erg trots op mezelf omdat je dan voor je gevoel weer een stapje verder bent gekomen. Maandag waren de mannen niet voor de buis weg te slaan,vanwege de voetbal,en Ria en ik besloten lekker naar de natuurbronnen van Arcen te gaan,om ons te laten verwennen in de mineraal-baden.Daar kregen we een voetbal-arrangement van 4 uur voor de prijs van 2 uur.Vanwege de voetbalkampioenschappen kwamen er natuurlijk veel minder gasten.Wat een zaligheid!!!!Water van 38 graden,overal massagestralen,heerlijke ligbedden in de openlucht en ook binnen rustruimten,zonnebanken,sauna,s,kruidenbaden,een luxe restaurant met open haard en lounge-bankstellen overal.We waren in de 7e hemel aangeland.Ook hebben we wel gelachen om de verschillende typjes die we zagen komen.Oude dames met rode wangetjes en een hele grote witte badmuts op hun kleine koppies.Ria zei dan:kijk...een oude taart met een taart op haar hoofd.Wat erg he?ik kon me haast niet inhouden,maar je moet wel uit respekt voor de mens.Maar we werden zo melig van het warme water,want al je spieren ontspannen zich en je blijft ook drijven door het zoute mineraalwater.Ik had al van te voren opgebeld om te vragen of je ook in badpak mocht.Want ik zie het niet zitten om daar naakt in het rond te lopen.Maar het MOET zelfs in badpak,alleen NIET in de sauna.Nou dat was dus mooi geregeld.Na zo,n drie uur hadden we het wel weer gehad en gingen slaperig weer terug richting villa(ahum).De dagen daarna zijn we in de kasteeltuinen van Arcen geweest,waar toevallig een rozenfestijn was met mooi verkleede dames die liederen zongen uit operettes en opera,s.We hebben gefilmd en foto,s gemaakt en daarna was er nog een roofvogeldemonstratie op een ander veld.Natuurlijk moest ik ook met een roodstaartbuizerd model staan.Dat vind ik zo spannend,zulke prachtige dieren van dichtbij te zien.Annie mijn oudste zus had haar scootmobiel meegenomen,dus konden we best nog veel van de uitgestrekte tuinen bekijken.Waaronder ook een Japanse tuin met een grote boudha die voor mij een speciale betekenis heeft gekregen.En samen met ons drietjes zijn we vereeuwigd met onze boudha,onze beschermer.De rest van de week hebben we nog een boottocht over de Maas gemaakt,die druk bevaard werd door vrachtschepen en plezierboten.Verder veel gepraat en gelachen en af en toe gehuild.En donderdagavond hebben we de laatste avond gegeten in een herberg vlak bij ons resort.Dat was zo,n overheerlijk maal,ik heb nog nooit zo lekker spare-ribs gegeten!!!Na afloop kreeg ik een toespraak van mijn love-ones met dank voor de fijne week en een leuke attentie.Dit werd gefilmd en nu sta ik er dus gekleurd op met tranen over mijn wangen van ontroering.
En....onze vriend de eekhoorn,die ons elke dag kwam bezoeken zal ik erg missen. Maar.....alle kikkers in de vijver VOOR onze villa DIE....niet!!!
De opzet en uitvoering van de Roparun
De Roparun is een loopevenement van 530 kilometer waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Ook wel een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt overigens ook uit het motto wat al jaren is: "Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven".
Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers die dus ieder gemiddeld zo'n 65 kilometer lopen oftewel meer dan 1 ½ marathon. Daarnaast bestaat een team uit vier fietsers en nog een aantal mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins.
Teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit 25 personen.
Naast de sportieve inspanning, moet er ook een inspanning geleverd worden om geld op te halen voor het doel. Teams doen dit door het organiseren van allerlei acties. Denk hierbij aan het inpakken van boodschappen, het wassen van auto's, het houden van collectes en het zoeken naar sponsors. Ook zijn de leden van een team verplicht Roparun loten te verkopen waarvan de opbrengst ten goede komt aan het doel. De drie teams met de hoogste opbrengst worden gehuldigd tijdens het eindfeest van de Roparun wat een week of drie na de finish plaatsvindt. Op die avond wordt ook de totale opbrengst van de Roparun bekend gemaakt.
De afgelopen 18 edities van de Roparun is al ruim 30 miljoen euro opgehaald voor zorg aan mensen met kanker.
Vandaag werd het toch nog een leuke dag! Dochter Jolanda kwam met de kids:Luella van 10 en Jaydon van 4 jaar,omdat we WAT zouden gaan doen voor 2e pinksterdag.Het eerste idee was om Scheveningen weer eens te gaan bekijken. Maar omdat de halve boulevard op de schop ligt,en het daarom een beetje chaos is,werd dat weer verworpen. Toen leek Delftsehout wel wat,maar ook daar was niet veel te doen voor de kinderen,alleen een fikse wandeling.En aangezien ik daar toch wat tegenop zag,met mijn slechte conditie,werd het toch maar het Geertje in Zoeterwoude.Ik dacht dat het veel drukker zou zijn,maar dat viel reuze mee.Er was een leuk sfeertje(bij het geertje) met dagjesmensen,en kleine kinderen die in het rond liepen met flesjes melk voor de baby-geitjes.Een moedergeit had net het leven geschonken aan een geitenkind,en stond het hevig schoon te likken.Overal om ons heen liepen kippen en kuikens met vader haan als beschermheer!In een grote schuur waren alle kleine geitjes bij elkaar gezet,omdat alleen die de melk mochten hebben.Maar het was al niet zo vroeg meer,dus ze waren al verzadigd en dus lagen de meesten op 1 oor lekker te zoezen. Er was een groot hok met knorrende varkens,die vanuit hun lieve ogen met lange wimpers naar ons lagen te kijken Kinderen waren in een andere schuur vogelhuisjes aan het timmeren,en het ijsco-tentje met ijs gemaakt van geitenmelk deed goede zaken.Wij waren ook wel toe aan iets lekkers,en binnen in het restaurant namen we een lekker bakje koffie met kruidencake,en de kinderen namen wat fris met chippies.Daarna ging Luella ponny-rijden en ik ging met de overgebleven melk naar de wat grotere geiten toe.Die stonden met hun lieve koppies te smeken om een slokje.Het hele rijtje kreeg van mij een eerlijk deel,en smakkend en likkend was het in een wip op.Nog even een aai over die fluwelen bekjes en daar gingen ook bij hun de oogjes dicht om een middagtukje te doen. Inmiddels hoorden we dat er ook een kano of roeiboot kon worden gehuurd,dus dat leek ons ook wel leuk. Opa zat aan de roeispanen en ook Jolanda deed mee.Jaydon zat zenuwachtig lachend naast me,en vond het reuze spannend allemaal.Luella zat achterin en vond het eerst heel eng,maar hielp ons op de terugweg met mee-roeien.Het weer was zalig,en het was leuk om alles eens van een andere kant te bekijken.Er waren veel jonge meerkoeten,en boven op een ooievaarsnest was een moeder haar jong aan het voeren.Overal waar je keek was er jong leven,zo landelijk allemaal. We moesten vreselijk lachen toen opa opeens niet meer wist hoe het moest.Telkens als hij weer begon met roeien gingen we weer een rondje maken,we kwamen niet meer bij!!!Melig van het lachen belandden we uiteindelijk midden tussen de rietpalmen.Met veel gestuur van mijn kant,meerden we weer aan bij de jongen,die aan ons de kano had verhuurd. WAT EEN STEL BEUNHAZEN!!!!
Aanstaande Zaterdagavond staat er weer iets leuks op het programma. Dan viert de Dutch Swing College Band hun 65 jarig Jubileum,met een concert. Ik was er als het haantje bij om kaarten te bestellen,want Freek de Jonge en Laura Fygi zijn ook van de partij. Het is heerlijke rythmische muziek,en zoals jullie kunnen zien,hebben ze er reuze lol in samen. En dat werkt aanstekelijk,reken daar maar op.........
Het is morgen alweer 65 jaar geleden dat ons land werd bevrijd van alle onderdrukking die oorlogen met zich meebrengen.Maar laten we in godsnaam niet vergeten dat er nog zoveel andere,net zulke vreselijke oorlogen woeden in nog veel meer landen.Het lijkt wel of de mensheid niks leert van al dit leed.Want elke keer weer zie je dat mensen elkaar het licht niet in de ander zijn ogen gunt.Begin bij jezelf, en wees tolerant en vergevensgezind,en gun ook een ander eens wat. In ieder geval wens ik al mijn blogvrienden het allerbeste toe,en ook voor morgen 5 mei een hele BEVRIJDENDE dag,met een Oranje-zonnetje,geniet ervan,veel liefs van jullie sonnepon.
Deze kreeg ik van Britt,omdat ik haar 10.000ste bezoeker ben,leuke verrassing!
Ga maar eens kijken bij haar,er zijn leuke verhaaltjes en oude foto,s van vroeger.Ze woont in Oostende en haar andere hobby is 3D-kaarten maken.
Dit is haar blog : http://www.bloggen.be/box007/
We komen net terug van een avond gezelligheid op het strand van Scheveningen,waar het zonnetje nog heerlijk flauw scheen,en er geen zuchtje wind was. Uniek voor de tijd van het jaar,en daar zaten we dan in onze lounche-bank te genieten van ons drankje vooraf, met DIT uitzicht! Mijn dochter en ik waren samen uitgenodigd door haar werkgever, voor een cabaret-avond met 3 gangen-diner. Dit vond plaats bij Beachclub :Culpepper, nabij het zwarte pad(voor ingewijden). En aangezien ik tegenwoordig overal voor IN ben,reageerde ik blij op dit aanbod. Het was gelijk een fijne gelegendheid voor mij ,om weer eens wat bij te praten met haar. Want moeder zijn van 3 kids,waarvan een puber van 14,een elfjarige en een aandachtvragertje van bijn 5 jaar is best heftig. Dan heb je als oma haast geen tijd om eens appart met je dochter te praten,zonder nieuwschierige neusjes om je heen. Opa wierp zich op als oppas,en ging gezellig samen met de kids eten,terwijl wij om 6 uur wegreden. Na de zalige maaltijd,gingen we wat comfortabeler zitten,voor het one-man cabaret van:Philip Walkate met de :man of the year show. We konden eens heerlijk uitbundig lachen om zijn uitlatingen en zangkwaliteiten. Na afloop werden we per Jeep teruggereden naar de parkeerplek,wat een service! En het leek wel hartje zomeravond!
Deze prachtige foto kreeg ik van Astrid een kennisje van mij,vanuit ons Zuiderpark.Het is een mooie locatie niet ver van mijn en haar huis.Hier is van alles mogelijk,en er is ook nog een openlucht-theater waar van alles wordt georganiseerd,Jullie zien hier dat natuur niet ver van ons vandaan is.
Weer een beetje helder in mijn hoofd,gelukkig.......
De 3e en bijna laatste chemo-kuur is heel goed aangeslagen,nu nog 4 weekjes en dan krijg ik voorlopig de laatste.
Het gaat heel goed met me,en ben als altijd hoopvol gestemd,op naar de Lente !!!!!
DE TREINEN WAREN OVERVOL, 'T WAS EEN GEDRANG EN EEN GEHOL! ZE KWAMEN VAN HEINDE EN VERRE DE BURGERS EN DE MILITAIREN. BEPAKT,BEZAKT EN UITGELATEN! ZE LACHTEN MET ELKAAR OF PRAATTEN VAN KERSTVERLOF-EEN HELE WEEK!- HET KON NIET OP!'T GEHEEL LEEK EEN BENDE STOET VAN KERMISKLANTEN, BELUST OP NOG WAT JAARRESTANTEN!
EN TOEN DE TREIN OP TIJD VERTROK, WAS HET BARSTENSVOL TOT AAN DE NOK. HOE MOEILIJK SOMMIGEN OOK STONDEN, ZE WAREN BLIJ DAT ZE REIZEN KONDEN NAAR WINTERSPORT,PARIJS OF LONDEN; HUN ZAKKEN VOL MET FRANCS OF PONDEN
MAAR ONDER HEN-HAAST NIET TE ZIEN- WAS OOK EEN KNAAP VAN EEN JAAR OF TIEN. GEHEEL ALLEEN WAS HIJ GEKOMEN EN STOND WAT VOOR ZICH UIT TE DROMEN. DE CONDUCTEUR DIE ZAG HET KIND EN VROEG:"WAAR IS DE REIS HEEN,VRIND?'' 'T KIND SCHROK EN ZEI MET ZACHTE STEM: "IK WIL ZO GRAAG NAAR BETHLEHEM. IK HEB M'N SPAARPOT MEEGEBRACHT"......
TOEN WERD HET STIL......O,STILLE NACHT... NIET ÉÉN HAD DAAR NOG AAN GEDACHT!.....
Alderliefste met Ramses Shaffy en Liesbeth List/ Laat me,Vivre
RAMSES SHAFFY LEEFT NIET MEER...........HELAAS.
MAAR IK WIL GRAAG NOG EVEN GENIETEN VAN ZIJN NOG ALTIJD KRACHTIGE STEMGELUID.
GENIETEN JULLIE MET ME MEE?
Gelukkig is door mijn operatie,die goed is gelukt,mijn leven weer verlengd.
En ga ik het jaar 2010 met nieuwe hoop tegemoet.
Het had ook anders kunnen aflopen.
Ja hoor,hij is weer in het land,dus zijn mijn kleinkids met mijn dochter naar de haven van Scheveningen gegaan,om hem te verwelkomen. Er was windkracht 8 voorspeld,dus zijn ze achter een rij auto,s aangsloten om vanuit de auto lekker warm naar zijn komst te kijken. zoals ieder jaar is dat weer een heel spektakel,en half Den Haag spoed zich weer daar naartoe waar alle kinderhartjes sneller van gaan kloppen. Voor alle vaders en moeders weer een tijd om de eventuele reserves aan te spreken. Ook al zal dat met de resessie niet altijd makkelijk zijn. Heel blij en druk kwamen ze vanmiddag naar me toe,met een verrassing voor Sjef onze ruighaarteckel. De Sint had een pakketje kado gedaan voor de huishond,met heerlijke kauwstaafjes en een tennisbal, met piepgeluid. Nu ik dit verhaal schrijf heb ik hem zeker al zo,n 20 keer weggegooit,en telkens komt hij weer met zijn snuit onder mijn hand omdat het nog lang niet genoeg is. Dus ook voor het huisdier heeft onze lieve Sint voor een aangename verrassing gezorgd. Ik denk dat ik vanavond mijn schoen ga zetten,want wie weet............................
Ja dat is inderdaad zo,want ik heb de operatie goed doorstaan,en volgens de chirurch zijn er geen andere organen aangetast.Dus ben ik voorzichtig opgelucht.
Ik moet nu nog 3x een chemo-kuur ondergaan om er zeker van te zijn dat alle eventuele resten opgeruimd zijn.
Mijn verblijf in het ziekenhuis was heel goed,en ik ben heel liefdevol verzorgd.
Nu moet ik mij nog zo,n 5 weekjes heel rustig houden i.v.m.het herstel van de wonden.Mijn manlief loopt zijn benen uit zijn k...,en ik voel me net een prinses.volgende week hoor ik de uitslag van het lab,en vraag ik natuurlijk hoe mijn(edele)delen eruit zagen.Want je weet het maar nooit met deze vorm van kanker.Je bent er eigenlijk nooit helemaal zeker van,of het niet nog een keer om de hoek komt kijken.Maar vanaf nu sta ik 5 jaar onder curatele,en moet ik regelmatig mijn bloed komen brengen.Veiligheid voor alles,dat heb ik op deze HARDE leerschool in dit jaar wel geleerd.Maar voorlopig heb ik die tweede nieuwe kans gekregen van onze lieve heer.Ik denk dat ze me te bijdehand vinden daarboven,het is nog niet mijn tijd........
Ik wil jullie vertellen dat ik a.s zondag wordt opgenomen in het ziekenhuis,omdat ze me maandagmorgen gaan opereren.Het is best een zware buik-operatie:(debulking) ,maar heel noodzakelijk,omdat het gezwel aan mijn eierstok zit,en waarschijnlijk ook is uitgezaaid.Nou is het wel zo,dat de 4 chemo-kuren die ik achter de rug heb heel goed hun werk hebben gedaan,want de oncoloog was zeer tevreden met het resultaat.Ik voel me ook heel goed op dit moment,kan ik wel zeggen.Zelfs mijn haar komt weer terug,al is het minimaal. Dus ga ik mijn lidmaatschap bij de BAGWAN maar opzeggen,haha! Mijn humor is er nog,gelukkig.... Dus als jullie de komende weken willen reageren of iets in mijn gastenboek zetten,moet je me maar niet kwalijk nemen dat de reaktie een poos later pas komt. Ik mag zeker 6 weken niks zwaars doen,en krijg een hoog-laag-bed,voor mijn persoonlijke verzorging. Ben nu nog steeds bezig met regelen,je weet hoe dat gaat,want alles moet verder rollen. Ik lig zo,n 8 dagen in het ziekenhuis,en daarna ga ik herstellen in mijn eigen omgeving. Tot BLOGS zullen we maar zeggen!!Veel liefs voor allemaal,Sonnepon
IK HEB GEZOCHT, GEVONDEN EN VERLOREN EN WEER OPNIEUW GEZOCHT TOTDAT IK HET WEER VOND EEN MENS WORDT ZOVEEL MEER DAN EENS GEBOREN EN VOOR WIE ZOEKT IS OP EEN DAG DE CIRKEL ROND.
Ik heb vanavond zitten snotteren bij de film over het leven van Edith Piaf.
Dat is ook wel eens heerlijk,om er helemaal in mee te gaan,zodat je ook wat verborgen verdrietjes van jezelf kwijt kan.
Zij heeft in haar leven alleen maar afscheid moeten nemen van al haar geliefden.
Wat een tragedie,allemaal.
Gisteravond kwam zoonlief met het idee om samen met manlief voor een grootbeeld-tv te gaan kijken.Want onze oude tv,kreeg regelmatig kuren,en sloeg steeds uit.Nadat ze uiteindelijk met een scherm van bijna 1 meter breed kwamen aanzetten,gingen ze samen uit hun dak vanwege het mooie beeld er van.Ik ben wat dat betreft wat rustiger,want er stond ergens in een kast ook nog een kleiner formaat,die ik ook best had gevonden,hoor!En bovendien stond mijn hoofd er ook niet zo naar,want ik moest vandaag weer naar de oncoloog. Hij is gelukkig nog steeds heel blij met het resultaat van de chemo-behandelingen.
Over 5 weken moet ik weer naar hem toe,dat is bijna 3 weken na mijn operatie.
Dus daar ben ik veel meer mee bezig in mijn bolletje.Maar de film heeft me wel heerlijk afgeleid,van mijn kleine angsten.Wat ik ook zo fijn vond was, dat mijn
zaalvriendin Marieke belde,om te vragen hoe het gaat met mij.Het is zo,n schat van een meid die het ook niet makkelijk heeft,en dan toch nog naar mij vragen.Dat zijn de juweeltjes in mijn leven.Ik kan er weer even tegen......
Als ze eenmaal zijn geboren,wordt niets meer,zoals toen. Leefde je voorheen voor jezelf,nu zul je dit nooit,meer kunnen doen. Vanaf de eerste aanblik,vanaf de eerste kreet, weven jullie levens zich samen, hecht aaneen gesmeed. Hebben zij verdriet,dan kan jij wel huilen. En zijn ze ziek,dan voel jij de pijn. Al worden zij ooit tachtig,en jij honderd, tot de laatste adem,zul je altijd Moeder zijn.
Heerlijk relaxt weekje,en dat was het! En wat nog het leukste van alles was,dat we nog net de Spaanse bezetting van Groenlo uit de 16e eeuw in levende lijve konden meemaken.Zaten we heerlijk in het na-jaars zonnetje in het oude centrum van de stad aan een lekker pintje te nippen,kwamen er allemaal soldaten het plein opgelopen.Let wel....in 16e eeuws costuum,en in vol ornaat.Toen werden we getrakteert op een openlucht-voorstelling. Dat was zo leuk om mee te maken!Alleen onze teckel Sjefke was niet zo blij,toen er met echte oude musketten en buskruit geschoten werd,wat een herrie was dat!!! Ik ben een half uur bezig geweest om het arme dier te kalmeren.De andere dagen hebben de mannen elke ochtend fietsroutes gedaan,en bij thuiskomst hadden ze dan lekkere verse kaas van de boer of eieren of honing bij zich.En wij:de vrouwen dan,zorgden voor een lekkere brunch,en hadden plannen voor de middag gemaakt. Er startte op ons bungalow-park,de hele dag door een mini-treintje die allerlei routes deed.Wij zijn ermee naar wijngaarden,een bierbrouwerij en een boerenhoeve uit de 16e eeuw gegaan.Dat was nog net zoals uit de tijd van die spaanse bezetting.De soldaten aten daar altijd hun rats-kuch-en bonen.En de laatste avond zijn wij er ook gaan eten,helemaal in stijl.Ons eten werd in klompen geserveerd,heel appart.We hadden ook nog veel meer kunnen ondernemen,want er was op het park zoveel te doen.Maar ik had nu natuurlijk toch wel beperkingen,vanwege mijn snelle vermoeidheid.Maar met s,avonds wat spellen onder elkaar,en breedbeeld-tv,en een heerlijk bubbelbad kwamen we de dagen gezellig al kletsend en lachend toch wel door.We doen het nog wel eens dunnetjes over als ik hopenlijk een stuk beter ben,want hoop doet leven! Als jullie willen zien hoe het park eruit ziet ga dan even naar deze website, www.marveld.nl Er staan verschillende filmpjes over het park,om te bekijken.
Morgen gaan we met mijn zus en zwager een weekje relaxen. Heerlijk in een bungalow genieten van alles er om heen. Dat park heet:Marveld Recreatie,en ligt in de achterhoek,nabij Groenlo. Met mijn operatie in het vooruitzicht lijkt me dat wel goed. Voorral om mijn zinnen te verzetten,na alles wat er op mijn pad is gekomen. Dus jullie zullen mij 1 weekje niet kunnen vinden in de gastenboeken. De weersvooruitzichten zijn prima,van 19 tot 23 graden. Ik wens daarom ook iedereen nog een heerlijke na-zomer toe. En doe er nog mijn lieve groeten bij,knuffel van Sonnepon.
Dag lieve blogvrienden... Ik wil jullie even vertellen dat ik het deze week redelijk goed maak, ondanks de chemo,het is mijn derde en de eerste dagen erna(verleden week dus), was ik niet aanspreekbaar. Elke keer is weer zwaarder te doorstaan. Want het lichaam heeft nog sporen van de vorige keer. Dat is er niet zomaar uit. Mijn hoofd is nagenoeg kaal,maar daar maak ik me het minste zorgen om. Ik krijg volgende week vrijdag de laatste kuur. En een week of 4 erna word ik geopereerd,dus in oktober. Ik probeer zo normaal mogelijk mijn dagen door te komen, want anders heeft een mens geen leven. kwaliteit van leven is immers het belangrijkste? Als ik naar buiten ga zet ik mijn mooie pruikje op en doe wat make-up op mijn gezicht, dan ziet geen mens wat er aan de hand is. Ik ben woensdagmiddag naar mijn vrijwilligers-werk gegaan. Ze hadden al zo vaak gevraagd of ik een bakje leut kwam drinken,en wat bijpraten. Toen ik na zoveel maanden binnenkwam kreeg ik het te kwaad met mezelf. Want iedereen kwam heel lief naar me toe,en gaven me een knuffel. Zelfs de kok uit het restaurant was blij me te zien. Ze zijn me niet vergeten,dat deed me zo goed! Dat geeft een ziek mens weer heel veel kracht om verder te gaan,nietwaar?
Lieve medebloggertjes, Voor jullie allemaal een hartje uit mijn hart,omdat ik het nu moeilijk heb,maar voorral omdat ik jullie lieve berichten erg op prijs stel,het help me om door alles heen te komen,omdat het me afleiding geeft. De operatie vind pas veel later plaats,omdat ik nu chemo-kuren moet ondergaan.De eerste heb ik vrijdag j.l gekregen,en ik reageer er tot nu toe goed op.Mijn hoop is nog steeds grenzeloos,en mijn optimisme ook.Ik wens jullie allemaal een heel goed weekend toe.En ik zal zo af en toe jullie op de hoogte houden van alles,maar voorral wil ik positieve dingen plaatsen,waar ook ik heel vrolijk van wordt,dus tot het volgende item (zullen we maar zeggen),liefs van sonnepon.
Ik weet niet precies hoe ik het onder woorden moet brengen,maar dit moet ik jullie toch vertellen. Op 16 mei heb ik te horen gekregen van het ziekenhuis dat ik een operatie moet ondergaan,waarbij de voortplantings-organen verwijdert worden.Dit omdat er GEEN goedaardige tumor is ontdekt aan mijn eierstok,dat was grote schrik natuurlijk.Dat is dan ook de rede geweest dat ik zo liep te dokteren,en niemand begreep wat ik had.Nu op dit moment ben ik na 4 weken ziekenhuis weer thuis,om aan te sterken voor de operatie die waarschijnlijk eind juli gaat gebeuren.Ik kwam helemaal verzwakt en 20 kilo lichter,en met een ingeklapte long in het ziekenhuis aan. Eerst krijg ik nog chemo-behandelingen,met hopenlijk niet al te veel bijwerkingen,daar zijn tegenwoordig hele goede medicijnen voor.Dit is geen leuk bericht,maar ik verwerk het hiermee allemaal,door het van me af te schrijven.Mijn hoop is dat ik in ieder geval ge-opereert kan worden,met een beetje goede afloop. Willen jullie allemaal voor mij duimen?want ik blijf toch,ondanks alles positief denken. Veel lieve groetjes voor allemaal van sonnepon.
Ik wil jullie even zeggen dat ik al een poosje in de lappemand zit,het schiet maar niet op. Daarom ben ik ook niet zo veel on-line. Maar ik vind het lief dat jullie toch berichtjes in mijn gastenboek zetten,hartelijk dank daarvoor. Ik hoop over een poosje er weer met volle teugen tegenaan te kunnen,en op een gezellige manier, te reageren op alle leuke reakties ! Veel liefs van sonnepon.
Stilte om mij heen helemaal alleen dromen gedragen door de wind laten mij denken ik ben een kind dromen laten gaan eindeloos bestaan spelen met gedachten verdwalen in je dromen andere tijden komen 60 jaar alles door en bij elkaar droom en werkelijkheid wat is waar eindelijk zie ik ochtendgloren doe de eerste auto,s horen ik ga slapen...ik ben moe ben eindelijk aan dromen toe.
Vandaag precies 40 jaar geleden kwam Jolanda in deze wereld. En tot op de dag van vandaag hou ik zielsveel van haar. Het is een schat van een kind,is goed voor iedereen en een hele lieve moeder voor haar 3 kids. Ik kan me geen betere dochter wensen. Daarom heb ik dit eerbetoon gemaakt,en ik wens haar vandaag... Een heerlijke dag met veel verwennerijen en gezelligheid, met allen die haar zo lief zijn. Hartelijk Gefeliciteerd lieve schat,ik hou van je !!! Je Mam.
Hier is mijn 4e foto uit mijn 4e foto-map uit Mijn Documenten. Mijn zussen Ria en Anie en ik (rechts) doen een beetje gek op de 75ste verjaardag van zwager Cor (man van An,midden).
De 4 blogvrienden aan wie ik het vriendschapstokje doorgeef zijn:
/barbara1950/ /mandysblog/ /pitta/ /moeke/
Zij staan nu ook gelijk in het zonnetje,dat verdienen ze ook!
Een heerlijke dag, met verrassingen en mooie muziek, Lieve woordjes en 'n verliefde lach, Tranen van geluk, niet van verdriet, Anders is t geen Valentijn. Dat ik op deze dag speciaal verander? t Is toch 'n dag zoals een ander. Toch vind 't fijn, ik zie 't wel zitten, Samen in elkaars hartje te spitten. Ik zie je al voor me, met je stralende lach, Mijn Valentijntje.... vanaf nu... vieren we t iedere dag!
16 december j.l. zijn mijn zus,ik en een collega met haar vriend een dagje naar Alkmaar gegaan. Naar de sfeerboerderij van Jan Cees Lont ,waar we begonnen met een roofvogeldemonstratie. De valkenier bracht dit programma met veel humor,spektakel en enthousiasme. Vanaf de verwarmde tribune konden we genieten van deze demonstratie. En de mooie uil(de oehoe) die op de foto staat heb ik ook even mogen beetpakken. Dat ging natuurlijk op de manier van de valkenier. Ik moest met mijn linkerarm omhoog gaan staan,met de leren handschoen met een stukje kip. En moest toen gaan roepen naar de uil,terwijl hij op een boomstronk zat. Zijn naam was :PLUISJE. Dus ik riep hard: Pluiuiuiuisje!!!!! En daar kwam hij met gespreide vleugels op mij af,en landde precies op de handschoen met de kip. Wat een sensatie was dat,en wat een mooi dier van dichtbij. Zijn ogen waren knaloranje en zijn verenpak mooi warm bruin,en even keek hij mij aan. Nadat het weer voorbij was,konden we van een heerlijke lunch gaan genieten. Deze was heel uitgebreid en goed verzorgd,dus dat smaakte wel. Daarna konden we de winkel in kerstsfeer bezoeken,en een kerststukje maken. Dat werd ons eerst geleerd door de eigenaar Jan Cees. En de manier waarop was zo gezellig,we kwamen niet meer bij van de lol. Dit was mijn resultaat
Na een heerlijke beker warme chocolademelk met slagroom eindigde alles. En reden we met onze chaufeur van Noordholland naar Purmerend. Daar kregen we bij VanderValk een kleine 3 gangen menu. Toen we lekker gegeten hadden reden we voor onze laatste bestemming naar Den Ilp. Dat dorp is landelijk bekend door Anton Heyboer. Maar is ook bekend om de uitbundige versieringen in de kerstperiode. Met lichtslangen en versiersels aan vrijwel alle huizen en in tuinen. Dat was zo prachtig om te zien,terwijl de bus laangzaam voorbij reed. Het was een geweldig leuke dag,met ook een heel aardig groepje mensen bij elkaar.
Ik zou toch zo graag eens echt heel even in de schoenen staan van Sint en Piet niets doen dan enkel te 'geven' kijken op een euro hoefde ik dan niet
Ik zie dan enkel maar stralende gezichtjes ieder kind kijkt vol ontzag naar mij ik word vertroeteld met zelfgemaakte gedichtjes zelfs de oudsten voelen zich toch ook nog blij Uit mijn jute zak haal ik fantastische geschenken wie ik niet kan velen, die schrijf in in mn boek Zo dat al wie wat krijgen wil, mij zal gedenken met een wortel voor mijn schimmel en voor mij wat koek Ik hoef dan echt niet hard te zwoegen enkele maanden in de winter lossen zo veel op in de zomer zit ik gewoon tot ieders genoegen in Spanje lekker te zonnen zonder mijter op mijn kop Want 't moet toch ideaal zijn om als kinderheld te fungeren bewonderd te worden door groot, maar vooral door klein dankzij die hoge leeftijd niet te veel hoeven te presteren elk jaar weer zoiets als een superman te zijn Toch zou het mij ook altijd weer vreselijk veel pijn doen om dat hele grote verschil te zien tussen arm en rijk zelfs al zetten sommigen een geheel versleten schoen Daarvoor brengt ook mijn zak 'geen zoden aan de dijk' Neen, 't is maar best dat ik niet te veel ga dromen van die gulle Sinterklaas en die leuke Zwarte Piet mijn eigen gratis weggeeftijd zal heus nooit komen want die superzak vol speelgoed bezit ik zeker niet!
Als ze als kind niet altijd zo stil had hoeven zijn Had ze vandaag het hoogste lied gezongen Als ze als kind niet altijd zo alleen was geweest Had ze vandaag misschien allang iemand gevonden
Als ze als kind niet altijd zo bang had hoeven zijn Had ze vandaag misschien van iemand durven houden Als ze als kind niet altijd zo'n puinhoop had gezien Had ze vandaag kastelen kunnen bouwen
Als ze als kind de warmte van de zomer had gekend Was ze die warmte in haar winter nooit verloren Als ze als kind de warmte van een nest had gekend Had het haar hele leven lang niet zo gevroren
Als ze als kind niet al zo oud had hoeven zijn Had ze vandaag een kinderlied gezongen Als ze als kind gewoon een kind had kunnen zijn Was ze vandaag als een kind opnieuw begonnen
Maar..............morgen gaat ze beginnen met leven!!
Het leek net wel of iedereen werd herinnerd aan de goede oude tijd,waarin we elkaar bekogelde met sneeuwballen,want het was opeens druk op straat. Sjef en ik gingen met tegenzin de straat op om de hoge nood te len(d)igen.Maar toen hij de witte wereld zag ,zette hij het op een rennen,met mij er achteraan. Al snuffelend en snuivend kwam hij helemaal in de stemming,want alle geurtjes zaten nu in de sneeuw verpakt.Hij wilde maar niet op huis aan,het was net een puppy. Intussen was ik wel helemaal versteend van de kou,want van plassen kwam niet veel. Nu ben ik weer heerlijk thuis,bij de warme kachel,nadat ik Sjef uitgebreid heb drooggewreven. Want dat is het nadeel van die korte pootjes.....ze hebben al snel een heel koud buikje.
Sinterklaas mag ik mijn schoentje zetten? Al ben ik dan een volwassen mens Er zijn nog zoveel onvervulde dromen Ik schrijf ze voor u neer als wens
Kunt u misschien zorgen voor voldoende eten? Voor al die mensen met een hongerige maag Ze worden door zovelen vergeten, en u weet..de hulpdiensten werken traag
Een beetje troost kunt u vast wel missen Voor zieken,bejaarden overal De familie ziet ze vaak als hindernissen Vaak zitten ze in een heel diep dal
Heeft u nog wat extra's over? Voor de armen van vandaag Hun kasboek is net als getover Zo velen zien hun als plaag
Wat dacht u van een beetje vrede Om te verjagen al die haat Hele volken hebben zoveel geleden Teveel legers staan er paraat
Vergeet u alstublieft niet de kinderen Hun wereld is al zo verpest Geef ze een toekomst om op te hopen Want dat is het enige wat hun rest
Al vervult u maar een heel klein beetje Wat zou ik dan dankbaar zijn Ik zet mijn schoen nu op een kleedje Zing mijn liedjes in de maneschijn.
Het is noodweer voor de kust van West-Afrika. Een schip vergaat en een jong gezin strandt in de meedogenloze jungle. Door een moordlustig roofdier worden beide ouders gedood, en de baby blijft moederziel alleen achter. Geadopteerd door een gorillamoeder,overleefd Tarzan de wilde jungle. Na vele jaren ontmoet hij als jong volwassen man voor het eerst, een medemens;Jane Porter. Vanaf dit moment veranderen hun beide werelden voorgoed...
Zo.................. en als jullie het hele avontuur willen meemaken,dan raad ik jullie aan, om jezelf eens heerlijk te verwennen.Want deze musical is ontroerend,prachtig van decors en van kostuums. En natuurlijk de mooie nummers van Phil Collins nemen je mee naar de intieme wereld van Tarzan. Het is een avontuur met heel veel verrassingen.......................... Veel plezier en een knuffel van sonnepon.
Ik wens iedereen een heerlijk enge,griezelige en angst-aanjagende HALLOWEEN-NACHT toe,en hopende........................ morgen gezond weer op.Griezelige knuffels van sonnepon.
Morgenavond komt het er dan echt van,mijn zus en ik gaan naar de musical : TARZAN. Ik heb zo,n beetje alle recensies gelezen sinds deze voorstelling draait,en er staat niets dan goeds over in de pers.Het schijnt dat de apen om je oren vliegen,en je moet ook echt op tijd zijn vanwege het spektakel aan het begin. Dus dat belooft wat! Als ik ben geweest doe ik wel wat uitgebreider verslag over de avond. Dus lieve bezoekers,nog even geduld tot na morgenavond,dan dompel ik mij in de geheimen van de donkere rimboe,liefs van sonnepon.
Dit vind ik nog steeds 1 van de mooiste liedjes van hem. Ik ben naar 2 shows van hem geweest,en ik heb zelden zo,n veelzijdig talent gezien. Ik raad het dan ook iedereen aan om eens naar zijn optreden te gaan kijken.
Ze zien er zo mooi en onschuldig uit,maar mijn 5 harige vrienden hebben het laatste halfjaar wel weer wat schade aangebracht aan de leuningen van mijn bankstel,de stoelzittingen en aan het behang.Dat doen ze dan heel schijnheilig als ik niet thuis ben,of s,nachts als ze op(voor mij) onzichtbare wezentjes jagen,of elkaar het leven zuur maken.Maar ik hou nou eenmaal van ze,en ik vergeef het ze al gauw weer.Dan denk ik bij mezelf dat je van je huis geen pronkjuweel hoeft te maken,als het maar schoon en gezellig is! Alleen echte kattenliefhebbers begrijpen precies wat ik bedoel,je kunt ze nou een maal niet opsluiten. Dus ga ik maar weer eens aan de slag om nieuwe overtrekken te maken voor de eetkamerstoelen,en ga het bewaarde behang weer nuttig maken,dan is het voor de kerst weer om aan te zien.Alle dekentjes zijn weer schoon,dus gaan ze nu weer aan de slag om hun eigen plekje op te eisen. Dat doen ze met veel gebrom en met een hele linke blik,dat werkt altijd! Tenminste bij katten en poezen...want Sjef,mijn ruighaarteckel trekt zich van al die drukte niks aan,en gaat gewoon op 1 van de poezen liggen omdat dat lekker warm is. Ik lig vaak in een deuk om al die situaties die dan ontstaan.Ook als hij met ze wil spelen,en de katten willen dat niet, dan doet hij dat met zijn ogen dicht,om de nagels te vermijden.Jaja en zo blijft je bezig he? Ach ik denk maar zo:een mens z,n lust is een mens z,n leven.......nietwaar?
Ik groet jullie allemaal,want ik ben weer terug in blogland. Mijn zoon heeft ,na veel gezoek geconstateerd dat mijn eigen pc niet meer zo goed werkt. Mijn dochter heeft weer een betere versie gekocht,en ik heb nu de pc van haar. Notabene,is deze pc voorzien van een brander,om muziek mee te maken. Dus ben ik er weer op vooruit gegaan. En zo helpen wij elkaar,fijn he? Ik was al bijna afgekikt,hahaha !!! Voor morgen allemaal een fijne donderdag toegewenst,en tot gauw weer!
Ik ben een poosje niet te zien in blogland,omdat mijn zoon een grote schoonmaak begint aan mijn computer. Dat is hard nodig want telkens als ik hem start,slaat hij achter elkaar weer uit,dus zal er wel weer wat aan het handje zijn. Maar als alles weer okidokie is dan start ik weer met frisse moed,dus lieve bezoekers......tot later, liefs van jullie sonnepon.
Zo ging ik dus zaterdagavond j.l naar het 55 jarige huwelijksfeest van mijn zus en zwager. Het was een feest om niet te vergeten,omdat iedereen zich had verkleed als hippie of in de tijd van de Rock and Roll. Dus het was een gezellig sfeertje,met muziek uit die tijd.Mijn zus en zwager waren zeer verrast door alles.En hun 6 kinderen met aangetrouwden en kleinkids zetten hun beste beentjes voor om er een fijne avond van te maken.Dat lukte ook best,voorral toen het klapstuk van de avond op het toneel verscheen. Elvis Presley-The King of the Rock and Roll !!! Een fantastische imitator die een stem had die weinig afweek van de echte Elvis. Met ook hetzelfde witte kostuum met adelaar op de rug ,waar Elvis zo bekend om was.Hij zong de sterren van de hemel,en is 40 minuten gebleven.Alle vrouwen vielen in katzwijm voor hem,want elke keer haalde hij weer een dame uit het publiek om mee te sjansen en te dansen.Ook de bekende heupwiegende bewegingen liet hij zien,en was zo lenig als wat. We genoten er van,en iedereen danste mee,het was een gezellige boel. Als jullie willen bekijken hoe hij eruit ziet is hier zijn website. www.johnnylewis.nl
Er komt een dag....voor iedereen verschillend, voor de ene vroeg, voor de andere laat. Dat zij, die jou het leven gaf, het zelf weer verlaat. Er komt een dag dat je alleen bent, nooit meer ben je iemands kind. Nooit was iemand je zo dierbaar, niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand kan de leegte vullen, die zij..... mijn moeder achterliet bij mij.
Mocht jij me ooit vergeten en niet meer weten dat ik bestond onthou dan alsjeblieft de geur van mijn huid als je me vond na het ochtendlijk ontwaken
Hoe ik door je haren streek, de ogen half gesloten en het net leek of er geen woorden nodig waren om te begrijpen wat niet hoefde te worden gezegd
Hoe ik me tegen je aanvleide en we samen naar de stilte luisterden en het geluid van de satijnen lakens die verkreukeld getuigden van de liefde die tussen ons bezegeld werd
Hoe het licht mijn haren kleurde en mijn immens geluk en hoe ik me nestelde in jouw schoot tot de wekker aanstalten maakte ons te storen
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren Zij bekronen je lieve gezicht Zij verzachten de sporen der jaren Na een leven van werken en plicht Ik heb eerbied voor jouw grijze haren Voor je rimpels van zorgen en pijn Ik wil trachten voor hen die ze dragen Altijd een bron van vreugde te zijn
Voor die lieve oude mensen met hun diep doorploegd gelaat Heeft mijn hart een gastvrij deurtje dat altijd wijd openstaat Omdat hen 't harde leven zowel leed als vreugde bracht Hebben zijn nu grijze haren en een blik zo wijs en zacht
Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren aan de einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een groots verband de lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord, en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord.
Het leven dat is geen pretje Ik weet er alles van Ben je bedrukt, verzet je Maak er van wat je kan Als je het geluk wilt zoeken Hangt aan een zijde draad En je succes wilt boeken Luister dan naar mijn raad
refr.:
Breng eens een zonnetje Onder de mensen Een blij gezicht te zien Doet je toch goed Vervul zo nu en dan Hun liefste wensen Een beetje levensvreugd Schenkt nieuwe moed Breng eens een zonnetje Onder de mensen Een blij gezicht te zien Doet je toch goed Vervul zo nu en dan De liefste wensen Het spreekwoord zegt Wie goed doet goed ontmoet
Kun je wat over sparen Gaat het je zakelijk goed Blijf dan niet aan het vergaren Maar geef wat uit, dat moet Leven en laten leven Daar komt het hier op aan Kun je aan anderen geven Het duet gewent spontaan
refr.
Breng eens een zonnetje Onder de mensen Een blij gezicht te zien Doet je toch goed Vervul zo nu en dan Hun liefste wensen Het spreekwoord zegt Wie goed doet goed ontmoet
Een mens is niet zomaar een dingetje,iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich zoiets groots. Er woont een wonder in,iets ongeloof'lijk machtigs. Een kind is meer dan maar alleen iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is,dat niet,maar ik maak mij sterk: zo,n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.....
Dagje Scheveningse strand met dochter en kleinzoon.
Het was vandaag een dag met een gouden randje. Mijn kleinzoon Jaydon van 3 jaar had nog nooit het strand en de zee echt meegemaakt als kleutertje. Wel als baby ,maar dat gaat bij zo,n ukkepuk volledig langs hem heen. Dat ga je krijgen als de oudste bijna 13 jaar is,en de middelste bijna 9 jaar. Dan is de eerste wens toch naar het zwembad,wat ook wel logisch is. Maar de twee meiden :Larissa en Luella waren naar Duinrel met andere familieleden. Dus was het nu wel even heerlijk om de zee en het strand te begroeten. Nadat we met veel moeite een plekje voor de auto hadden gevonden, liepen we vrolijk met z,n drietjes het strand op,waar het al aardig druk was. Kijk eens Jaydon!!! dat is het strand! riep ik,en hij riep jaaaaaaa het staaaand!!! En huppelend en lachend liep hij voor ons uit,regelrecht richting zee...... Nadat we ons plekje gevonden hadden,ging ik gelijk ,,taartjes van zand" maken. En hij vond alles prachtig,en deed me ijverig na. Toen moest er natuurlijk ook water gehaald worden, dus we liepen samen hand in hand naar zee,om ook even te voelen hoe het water was. Dat vond hij toch wel erg koud,en met een volle emmer water liepen we weer naar mamma toe. Dat zelfde ritueel heeft mam nog een aantal keertjes overgedaan natuurlijk. Want hij begreep maar niet waarom dat water steeds weer ,,op"was. De zon scheen heerlijk,en er was een lekker windje. En Jaydon had het reuze naar zijn zin,en wij natuurlijk ook! Dus.....met recht : een dag met een gouden randje.
Het was weer zo gezellig j.l donderdag! We mochten van de personeelsvereniging weer heerlijk feesten en smullen. Deze keer speelde dit alles bij strandtent Habana in Kijkduin. Dus de collega,s van het Wijndaeler hadden hun beste muts opgezet,om weer even van de dagelijkse zorg voor de bewoners bij te komen. Want die taak is best heel zwaar,dat zie ik dagelijks om me heen. We werden om 7 uur met een sangria-coctail ontvangen op het lounge-terras. En terwijl de avondzon doorkwam voelde ik mij even in tropische oorden. Toen iedereen er was,gingen ze op het terras het eten bereiden,en liepen de koksmaatjes heen en weer met allerlei lekkers. wij maakten het met z,n allen heel gezellig op de zachte kussens van de enorme banken die langs de kanten stonden.Er werden wat foto,s geschoten en grapjes gemaakt. En ik leerde weer wat andere vrijwilligers kennen die in de buitendienst werken. De zon bleef maar schijnen,als op afspraak! En de zee kabbelde rustig op het strand heen en weer. Onze magen begonnen te knorren door de heerlijke geur van gebraad. En toen alles keurig gedekt was,mochten we in de rij gaan staan om van al het lekkers te gaan genieten. De Salsa,muziek maakte alles heel sfeervol,en iedereen genoot! Als afsluiting kregen we ook nog een heerlijk dessert-bufet,met ijs,taart en bonbons. Om uit te buiken,werd de muziek harder gezet door onze DJ,en het duurde niet lang of de voetjes gingen van de vloer. Ik heb het grootste gedeelte van de avond mee-gedanst,want er waren meer vrouwen dan mannen. Dus dansten we gewoon in groepjes,en hadden de grootste lol. Later op de avond zag ik de zon onder gaan.........dat was zo,n mooi gezicht! Om 11 uur was alles weer voorbij,en ik liep samen met wat collega,s naar de auto terug. Mijn voeten deden pijn van het dansen,maar ooooooo wat was het gezellig! Dit zijn nou de dingen in het leven ,die kleur aan alles geven.
Nederland heeft vanavond gewonnen met 3-0 van Italië !!! Onze buurt stond daarna helemaal op zijn kop,met toeterende auto,s, juigende mensen in allerlei uitdossingen,je wist niet wat er gebeurde allemaal! Ik ben samen met mijn zus voorzichtig gaan kijken naar al die uitbundigheid, want in voorgaande jaren liep het ook wel eens een beetje uit de hand. En dan kan je maar beter maken dat je weg komt. Maar alles was heel gezellig en na een tijdje en met dove oren zijn we weer huiswaarts gegaan.
Nu weten jullie het wel he? Ze zijn zo knap gemaakt !
Er is maar 1 kunstenaar die dat zo mooi kan.............hij staat links van mijn blog, zoek hem daar maar,dan kom je op zijn website voor nog meer moois.
Ik wens jullie allen een fijne avond toe,want ik ga ook genieten... van deze film, lekker spannend samen met mijn zoon. Popcorn,Cola en de allernieuwste bioscoop bij ons in het centrum van Den Haag.
Honderden zaadcellen in een lading van de bosmuis blijken samen een team te vormen dat als doel heeft de snelste zwemmers als eerste de eicel te laten bevruchten. Een of twee minuten na de ejaculatie groeperen de spermacellen zich en verbinden zich aan de kop of aan de staart.Net als bij het wielrennen zijn de teams die de 'knechten' het werk laten doen voor de 'kopman' sneller dan een zaadcel alleen. Dit scheelt soms wel tot 50%. "Ik bestudeer al dertig jaar sperma, maar dit heb ik nog nooit gezien," aldus Harry Moore, de onderzoeker die het verschijnsel ontdekte, in het tijdschrift Nature. Hij heeft het vermoeden dat menselijk sperma ook samenwerkt. Daarvan is bekend dat zaadcellen die 'voorop gaan' zich anders gedragen dan zaadcellen die later volgen. "Het lijkt alsof de eerste de weg bereiden voor de volgers," zegt Moore.Uiteindelijk hoeft maar een zaadcel het eitje te bevruchten, dat geldt voor alle dieren. Het zaadpeloton valt na een minuut of twintig dan ook uit elkaar. Maar dan is de groep al dicht genoeg bij de eicel die zich in de eileider bevindt. Voor zaadcellen van dezelfde man is het pelotongedrag niet zo nuttig, het maakt voor hem niet uit welk zaadje uiteindelijk de bevruchting deed. Maar een bosmuizenvrouwtje doet het met vele mannetjes achter elkaar. En dan is het dus van groot belang wiens zaadcel uiteindelijk als eerste het eitje bereikt.
Hier heb ik nog een foto van heel lang geleden Maar als ik blijf kijken dan wordt het weer heden Gemaakt op de ochtend van mijn vijfde verjaardag De kamer vol slingers, 't cadeau dat al klaar lag Het schippersclaviertje, de wens van mijn dromen Heb ik 's middags nog mee naar het circus genomen En brandweerman worden was het doel van het leven Die dromen zijn over, 't gevoel is gebleven
Diep in m'n hart verlang ik vaak naar dat kind terug Kinderen willen groot zijn, nou dat gaat vlug Als me het leven tegenzit, denk ik aan die tijd Al werd ik nooit die brandweerman, raakte het kind niet kwijt
Toen leek alles zo simpel, geen zorgen geen twijfel Van God kwam het goede en het kwaad van de duivel De klok aan de muur hing daar puur voor het mooie Ik had alle tijd in de buurt rond te schooien Een zee was een slootje, m'n klomp was een bootje En de dood was zoiets als de poes van m'n grootje De wereld was niet groter dan de globe van vader Ik kon hem met m'n pink om z'n as laten draaien
Diep in m'n hart verlang ik vaak naar dat kind terug Kinderen willen groot zijn, nou dat gaat vlug Als me het leven tegenzit, denk ik aan die tijd Al werd ik nooit die kapitein, raakte het kind niet kwijt
Alleen zijn of eenzaam hoe kon ik dat kennen Ik hoefde alleen maar naar huis toe te rennen Met een gat in m'n kop en m'n broek vol met scheuren Mijn moeder was thuis dus wat kon me gebeuren
Als me het leven tegenzit, denk ik aan die tijd Al werd ik nooit een Ivanhoe, raakte het kind niet kwijt
Zit ze nog in de tuin waar haar oude rozen bloeien wacht ze nog met de thee tot ik eindelijk bij haar kom haar liefde was te groot voor mij, ik moest er nog in groeien
Staat ze nog op het gras te roepen om haar kinderen? die heel stil, adem in, zijn verborgen in het groen mijn moeder bang dat ik op haar zou lijken, geloofde ik niet, toen
Alles wou ze zijn voor mij mijn vriend maar ook mijn vijand en altijd zal ze er zijn voor mij een cirkel om me heen
Huilt ze nog in de nacht als ze denkt dat wij al slapen ik was toen bang voor het beeld dat ineens aan stukken lag maar nu kom ik nog steeds uit bed om haar weer op te rapen
Alles wou ze zijn voor mij mijn vriend en ook mijn vijand en altijd zal ze zijn voor mij een cirkel om me heen
Mamma is het woord waar het leven mee begint. Mamma is het woord dat hoort bij ieder kind. Een woord om zacht te zeggen niet om luid te schreeuwen. Het hoeft niets uit te leggen en gaat door alle eeuwen. Mamma is het woord waar de mensheid mee begint. Mamma is een ander woord voor Liefde.
Een impressie van de 70ste verjaardag van Koningin Beatrix. Dit werd gevierd op 1 februari 2008 in theater Carré, samen met haar zus Prinses Margriet die kort daarvoor 65 was geworden. Zo,n 150 studenten van podiumkunstopleidingen traden op, voor het koninklijk gezelschap en hun gasten.
En zo begint jouw weg in de tijd. In je hoofdje een heleboel onzekerheid. Maar met altijd die ondeugende grijns op je snoet. Alsof je zeggen wilt: hallo wereld, alles goed ?
Als de winter vlucht voor de lentelucht en de zon het nieuwe leven wekt Als een bloesemkroon met haar tederschoon In de hof die naakte twijgen dekt
dan zingt al wat leeft en zingen kan verblijdt wees gegroet volschone lentetijd wees gegroet, wees gegroet, wees gegroet volschone lentetijd
Ja ons harte gloeit nu 't viooltje bloeit Nu ons 't madeliefje tegenlacht en met blijden klank brengen w'onze dank voor de zonneglans, der bloemenpracht
Zo weerklinkt ons vrolijk lied dan wijd en zijd 'k heb u lief, o schone lentetijd 'k heb u lief, 'k heb u lief 'k heb u lief, o schone lentetijd
Drinken jullie maar een heerlijke coctail van mij,ik ben j.l donderdag immers een jaartje ouder geworden en dat vier ik vanavond,samen met mijn lieve zussen met hun mannen en mijn zoon met zijn gezinnetje.Gezellig bij-beppen met heerlijke bowl en ander lekkers. Ik kom zo spoedig mogelijk weer op bezoek bij mijn trouwe blogvrienden, maak er maar een gezellig weekend van, liefs van jullie sonnepon.
Dag blogvrienden,ik was er even niet,omdat er in mijn pc 2 flinke virussen zaten,waardoor ik niets meer kon doen.Mijn lieve(zeer wijze) zoon heeft de pc mee naar huis genomen,en in zijn(zeer)spaarzame vrije tijd weer helemaal schoon gemaakt.Ik ben weer zo blij want nu weet ik wat het is om zonder pc te zijn.Ik wens al mijn bezoekers hierbij een goede zondag toe met veel blogplezier.
Een mens is niet zomaar een dingetje,iets bloots. Diep in dat dingetje verbergt zich zoiets groots. Er woont een wonder in,iets ongeloof"lijk machtigs. Een kind is meer dan maar alleen iets engelachtigs. Ik weet niet wat het is,dat niet,maar ik maak mij sterk: Zo,n mensenkind is niet alleen maar mensenwerk.
IK HEB HET LEVEN LIEF IN WILDE STORMEN, MET LANGE ADEM NAAR HET PRILLE LICHT, IK HUNKER NAAR MUZIEK EN GOEDE WOORDEN, DE SCHOONHEID VAN EEN MUZIKAAL GEDICHT. IK HEB HET LEVEN LIEF EN WIL HET DELEN, ZONDER GELUID IN ZWIJGEN EN GEVOEL, IK BEN GELUKKIG IN EEN STERK HERKENNEN ALS IEMAND VOELT WAT IK DAARMEE BEDOEL.
IK HEB HET LEVEN LIEF IN RUST EN STILTE. DE HALMEN DANSEND IN DE ZOMERWIND, WAT ZACHTE STEMMEN TRAAG OVER HET WATER, DE KLEINE-KORTE VOETSTAP VAN EEN KIND. IK HEB HET LEVEN LIEF IN DE SEIZOENEN, DE GLIMLACH VAN EEN MENS DIE IK NIET KEN, IK BEN OP ZOEK NAAR NORMEN EN NAAR WAARDEN, 'T IS DAAROM DAT IK ZO VERWONDER BEN...
IK HEB HET LEVEN LIEF IN GROEI EN GRATIE, IN LUISTEREN NAAR DE PAUZE TUSSEN 'T WOORD, DE DANS VAN JONGE VOGELS IN DE BOMEN, DE HARTSLAG VAN DE LIEFDE,NIEUW GEHOORD. IK HEB HET LEVEN LIEF IN EEN ONTMOETEN, VAN STORM EN STILTE,STERVEN EN BEGIN, ONHOORBAAR ZACHTE STAPPEN NAAR VERVULLING, IK TREED MET LICHTE TRED HET LEVEN IN...
IK HOOR JE IN DE DICHTE REGEN, IN HARDE WIND,IN WARME ZON, IK WILDE DAT 'K JE ONBEVANGEN HEEL EVEN MAAR VERGETEN KON, IK HOOR JE STEM,JE LACH,JE WOORDEN, DIE JE VERLANGEND TOT ME ZEI, JE KON ONDEUGEND NAAR ME KIJKEN JE WAS DE HELE WERELD...JIJ...
IK HOORDE JE OP DE HARDE STRATEN, HET BLONDE STRAND,DE GRIJZE ZEE, JE GAAT IN ALLES WAT ME AANRAAKT, VERWONDERD JONG EEN STUKJE MEE, JE STRIJKT VOORZCHTIG DOOR M'N HAREN, JE BLAAST JE ADEM LANGS M'N WANG, IK ZOU JE ZACHTJES WILLEN ZEGGEN DAT IK JE MIS,NAAR JE VERLANG...
IK HOOR JE IN DE DICHTE REGEN, HET GROENE GRAS,HET BLONDE STRAND, IK VOEL VOORZICHTIG EN VERLEGEN JE KLEINE,STRELEND-WARME HAND, JE HEBT M'N LEVEN STERK BE-INVLOED OM WAT JE ZEI,OM WAT JE DEED, WE GROEIDEN LANGZAAM UIT ELKANDER MAAR JIJ BLIJFT JIJ DIE 'K NOOIT VERGEET...
DOOR: MARGREET VAN HOORN (UIT DE BUNDEL:WOORDEN TUSSEN JOU EN MIJ)
Zestien uur van een doorsnee-kattendag wordt besteed aan slapen-een record in de wereld der zoogdieren-en niemand weet precies waarom. Als jagers moeten ze hun krachten sparen,maar huiskatten jagen voor de lol,niet om te overleven. En toch komt er maar geen eind aan dat slapen. Misschien dat deze uren van loomheid en luiheid op de een of andere mysterieuze manier toch belangrijk zijn voor het welzijn van een kat Hoe dan ook,we kunnen alleen maar jaloers zijn op hun vermogen om de dag door te brengen in serene rust,en onverschilligheid voor de buitenwereld.
Kleindochter Melanie weer een dagje(en 1 nachtje)logeren.
Afgelopen vrijdag was weer een hoogtepunt voor mijn liefdevolle hart,want kleindochter Melanie kwam gezellig logeren tot zaterdag in de na-middag. Ze wordt 5 april al weer 6 jaar,en een mooie dame. Wat gaat dat toch snel allemaal( beetje erg snel)! Haar vrolijke karakter straalt ook weer van deze foto af. Ze zat hier met haar mam ,pap en andere oma en opa bij de Griek om de verjaarsdag van opa Hans te vieren.En dan kan ze zo heerlijk gezellig aanwezig zijn! Haar gezondheid laat gelukkig niets meer te wensen over, nadat ze alweer een hele poos geleden aan haar lever is ge-opereerd.Toen is er een cyste verwijdert,zo groot als een ganze-ei.Na een goed herstel is ze nu weer helemaal gezond .Mijn teckel Sjefke ging zoals gewoonlijk weer helemaal uit zijn teckelbolletje,toen ze met haar logeerkoffertje voor mijn deur stond samen met mamma Manon. En Kelly de oudste van mijn 5 poezen vleidde haar poezenvacht tegen haar aan,zodra ze lekker op de bank ging zitten.Wat een welkom !!!Ze had er zo,n zin in om weer eens bij me te zijn,en had zich er erg op verheugd. Mamma Manon ging weer naar huis en de spelletjes en knutselfreubels kwamen tevoorschijn. Terwijl we samen zaten te knippen en plakken vertelde ze dat ze met mamma en nog meer kinderen met mamma,s naar de geitenboerderij,,HET GEERTJE"waren geweest.En dat ze geitjes had gezien die net geboren waren, ze was er vol van.Na een uurtje knutselen en babbelen liet ik haar even zelf haar gang gaan,zodat ik voor de maaltijd kon gaan zorgen.Ze mocht wat later opblijven,dus na het eten gingen we samen met opa Peter memmory spelen,en we lachten ons suf hoe slim ze was.Maar ook dat werd ze weer zat(en ik ook),dus deed ik een leuke dvd in de recorder en ging ze heel rustig film kijken.Ze werd nu toch wel moe,en om 9 uur vond ik het wel tijd om het logeerbed op te zoeken.Na het bekende ritueel,waarbij ik ook nog een verhaaltje heb voorgelezen,ging ze moe maar voldaan slapen en gaf geen kik meer! De volgende ochtend om kwart voor 7 stond ze voor ons bed....Oma ik ben wakker....dat was duidelijk!!! Dus gingen we eerst lekker uitgebreid ontbijten,met alles erop en eraan.Daar genoot ze zichtbaar van,lekker veel chocoladevlokken een eitje,enz. enz. De hele verdere dag werd besteed aan knutselen,wandelen,pannekoeken bakken, naar de kinderboerderij gaan die open was,dansen en gek doen met oma.En lachen natuurlijk!!!HEEL VEEL LACHEN!!! Wat en heerlijk kind,ik werd er helemaal jong en vrolijk van. Mam en Pap moesten die zaterdag werken want de showroom van de garage was open voor klanten die auto,s kwamen bekijken,en Mam moest wat aan de administratie doen.Om 5 uur kwamen mijn zoon en schoondochter haar weer ophalen, en nadat we bij mij nog even heerlijk chinees gegeten hebben zijn ze weer huiswaarts gegaan. Hopenlijk tot een volgend keer!!!
Zij verstaat de kunst van bij me horen In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee In mijn ogen woont ze, in mn oren Ze hoort en ziet mn hele leven met me mee
Soms begint ze in mijn hart te zingen Waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan En door haar weet ik dan door te dringen Tot de onvermoede schat van ons bestaan
Zo alleen maar wil ik verder leven Schuilend bij elkaar En als ik oud moet worden Dan alleen met haar
Zij kent al mijn dromen en mijn wanen Al mijn haast en al mijn honger en mijn spijt Als ik lach kent zij alleen de tranen Die daar achter liggen in de tijd
Zij is meer dan deze woorden zeggen In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee Maar wie weet een wonder uit te leggen En een wonder draag ik met me mee!
EEN HALF JAAR GELEDEN KOCHT ONZE ZOON, EEN GROOT WATERBED,HEEL GEWOON. SINDSDIEN LIGT ONZE OUDE KATER, ALLEEN NOG OP DAT BED VAN WATER. DOCHTERLIEF VOND DAT ZO JAMMER, DAT ZE GING SPAREN EN ZO KWAM ER OOK BIJ HAAR EEN WATERBED, ZODAT BASTET,GROOT EN VET, NU DE KANS HEEFT OM TE KIEZEN. ALLEEN IK ZIT NOG TE KNIEZEN, WANT REKEN MAAR,IK MIS HEM WEL, ZO DIK EN WARM EN ZACHT VAN VEL! DUS WAT KOOP IK,EER VROEGER DAN LATER? UITERAARD EEN BED VOL WATER!
Kun je de lucht beschrijven aan iemand die niet ziet de figuren en de schaduwen, van de dag en nacht, de glimlach van een kind de manier waarop het lacht.
Kun je aan iemand vertellen, die nooit voeten had wat wandelen is op straat. uitleggen wat vrijheid is, als je verlamd bent, denk je dat dit gaat.
Kun je aan een dakloze vertellen die slaapt onder bruggen, in wind en regen onder dozen, hem uitleggen over het comfort, van een warm bed, hoe het is daar te verpozen.
Kun jij, een hongerig kind vertellen, over het volmaakte gevoel, na het dineren in een restaurant, dat dit nooit heeft gekend dat amper eten krijgt, tussen modder en zand.
Kun jij, met eerlijkheid zeggen, aan een ander proberen uit te leggen. hoe dankbaar jij wel bent, dat jij zo niet hoeft te leven, dat je dit gevoel niet kent.
Ik weet niet meer wat mij deze week overwam,toen ik s,avonds laat tijdens dat noodweer de hond Sjefke ging uitlaten. We hadden er ook helemaal geen zin in en Sjefke keek me aan zo van: moeten we nou echt hierdoorheen?Maar het hoosde al heel lang,en ik wilde toch ook wel naar mijn warme mandje.Nadat ik mezelf had ingepakt als een brandweerman gingen we op pad met het verplichte poepzakje bij de hand. Binnen no-time waren we kletsnat ,dus renden we naar de poort aan de overkant om daar nog enigzins te schuilen.Toen Sjef wat plasjes had gedaan,wilde ik weer huiswaarts gaan.Opeens zag ik midden op de rijweg iets wits bewegen,en Sjef bleef stokstijf staan.Daar zat heel zielig ineen gedoken een knots van een zilvermeeuw!Zoiets verwacht je echt niet op dat tijdstip,dus ik moest wel even goed denken of ik niet liep te dromen.Mijn eerste reaktie was om de vogel naar de stoep te jagen, in verband met het autoverkeer.Hij liet zich gelukkig een paar meter verder rollen,uit angst voor mij en Sjef. Ik ben gelijk naar huis gegaan en heb Sjef achtergelaten bij het baasje.Die verklaarde me voor gek dat ik weer zonodig een beest moest redden,in dat noodweer.Hij zei:joh...dat beest is allang weer weg,blijf nou maar thuis!!!Maar als ik zoiets in mijn hoofd heb dan heb ik het niet in mijn kont...Dus nam ik een katten- vervoerbox en rende snel terug.En daar zat hij nog op dezelfde plek gelukkig!Met een grote badhandoek heb ik hem ingepakt als een rolmops,en in de box gelegd.Hij gaf geen kik,en dat heeft hij tot de volgende ochtend volgehouden.Want het leek mij het beste dat hij wat tot rust zou komen in de douche.Dat kon ook niet anders omdat mijn 5 poezenkinderen allang doorhadden dat er iets bijzonders aan het handje was.Ze liepen als een stelletje aanstellers naar elkaar te brommen en te blazen.De andere dag zijn we maar eerst gaan kijken of hij nog leefde,en gelukkig keek hij me aan vanonder de handdoek met zijn kraalogen .Het was zo,n komiek gezicht......net een boerinnetje met een hele grote neus!!!Manlief heeft hem zo vroeg mogelijk naar de vogelopvang gebracht,waar hij helemaal onderzocht werd.Het bleek niet zo ernstig te zijn als ik in eerste instantie dacht.Er zat een flinke wond aan de vleugel bij de borst,waardoor hij niet vliegen kon.Volgens de vrijwilliger die met hem bezig was,kwam het weer helemaal goed met de meeuw.Hij mocht blijven logeren tot hij weer vrij en met gezonde vleugels kon gaan vliegen.En zo kreeg de meeuw een tweede kans!!!
Geef me de ruimte. Hang niet zo aan me, druk niet zo op me. Laat me nu even vrij Lieveling,belemmer niet zo het uitzicht ga nu even opzij Verklein nu niet de wereld tot het kringetje ik en jij
Hang nu niet zo aan me Druk nu niet zo op me Laat me nu even vrij Als je me nu vrijlaat, zal je me binden Als je nu opzij gaat, zul je me vinden
Geef me nu de ruimte dan wordt het heel knus en zie af van die vraag naar bevestiging Dan komt ie vanzelf de kus.
ALPRO SOYA TOFU,een lekker gezonde variatie op vlees en vis
Alpro soya biedt u al jaren lekkere, gezonde sojaproducten. De nieuwe tofuproducten sluiten hier perfect bij aan. Ze hebben alle bijzondere kenmerken van soja en laten u toe het weekmenu eens af te wisselen met een 100% plantaardige variatie op vlees of vis.
Een dagje zonder vlees of vis en toch een evenwichtig opgebouwd menu met alle noodzakelijke voedingsstoffen.
Alpro soya Tofu is een eiwitrijke variatie op vlees, gemaakt van sojabonen en dus 100% plantaardig en rijk aan hoogwaardige voedingsstoffen. Het bevat alles wat lekker eten gezond maakt: hoogwaardige eiwitten, goede (onverzadigde) vetten, omega 3 en 6 vetzuren en mineralen, waaronder ijzer. Het is bovendien licht verteerbaar en cholesterolvrij. Alpro soya Tofu neemt gemakkelijk de smaak over van andere ingrediënten. U kunt er dus eindeloos mee variëren.
Interessant om weten:
- De vleesvervangers zijn aan een regelrechte opmars bezig. Op twee jaar tijd is deze markt in ons land met 30% toegenomen (bron: Nielsen). - Er is een kern van vegetariërs maar de aangroei komt vooral door zij die om diverse redenen hun vlees- en visgebruik willen afwisselen met een plantaardig alternatief. - Voor jongeren (25-40 jaar) is deze keuze veelal gedreven door een zoektocht naar meer variatie en uit interesse voor de wereldkeuken. Vijftigplussers doen dit veelal vanuit een bewuste keuze voor gezondere voeding.
We hebben vanochtend gekeken naar het Nieuwjaarsconcert van de Wiener Philharmoniker,onder leiding van de 83jarige dirigent :Georges Prêtre. De muziek die voor een groot deel bestond uit werken van de familie Strauss ,werd afgewisseld met beelden van het orkest en van het optreden van het Balletgezelschap van de Weense Staatsopera en de Volksopera. De balletdansers dansten onder andere op de mooiste locaties van het Schönbrunn Paleis. Na de pauze konden we ook nog genieten van de prachtige witte hengsten (Lipizzaners) van de Spaanse Rijschool uit Wenen. Op de mooie muziek vertoonden ze hun sierlijke kunsten. Dit alles maakte het begin van het nieuwe jaar tot een feestelijk gebeuren!!!
Het meisje met de zwavelstokjes geschreven door: Hans Christiaan Andersen
Op een hele koude winteravond, liep er een meisje rond met lang blond besneeuwd haar. Ze liep op blote voetjes die rood en paars waren van de kou. Het was oudejaarsavond en ze was zwavelstokjes aan het verkopen. Ze had nog helemaal niks verkocht. Het was heel erg koud, maar ze durfde niet naar huis, ze had namelijk nog helemaal niks verkocht en haar vader zou haar gaan slaan. Ze had geen moeder meer, die was jaren geleden overleden. Ook al ging ze naar haar huis, in haar huis was het niet veel warmer dan hier buiten.
Ze ging tussen twee huizen helemaal in elkaar gedoken zitten en merkte dat haar handen ook heel erg koud waren. Ze twijfelde, zal ze een zwavelstokje aansteken? Ze had het echt heel koud. Ze dacht even na en deed het uiteindelijk toch.
Ze pakte een zwavelstokje en stak hem aan. Wat een warmte kwam daar van af! Ze wou hem nog even bij haar voeten houden, maar toen ging het vlammetje uit. Ze was teleurgesteld, het vlammetje brandde minder lang dan ze verwacht had. Ze stak nog een tweede stokje aan. Ze zag een schijnsel en waar net de muur zat, was nu een witte waas. Ze zag een tafel vol met lekker eten. Toen ging het zwavelstokje uit en was de dikke vochtige muur terug.
Ze streek nog een stokje af aan de muur. Nu zag ze een kerstboom vol met versiering en heel veel lichtjes. Toen het zwavelstokje doofde vlogen alle kaarsjes die in de kerstboom zaten naar boven, als sterren. Ze stak een vierde stokje aan. Dit keer zag ze haar moeder, breed lachend als een engel. Ze vroeg: 'Neem me mee naar boven, naar de hemel, ik weet dat je weggaat als het zwavelstokje uit gaat, maar ik wil bij je blijven.' Uit paniek stak ze de hele bos aan en er kwam een licht, dat nog lichter was dan wanneer de zon scheen overdag. En haar moeder tilde het meisje op en nam haar mee, mee naar de hemel.
De volgende dag zagen de mensen een meisje tegen de muur zitten met een brede grijns, doodgevroren. Maar niemand wist, niemand, dat ze met haar moeder was meegegaan. En bij haar moeder had ze het fijn. Heel fijn.
Hier zit ik dan...op de boot van Rotterdam naar Dordrecht. Zondag ben ik samen met een bevriende collega uit het verzorgingshuis een dagje gaan shoppen. Eerst gingen we met de touringcar naar Rotterdam,daar zijn we aan boord gegaan, voor een heerlijke boottocht naar de grootste kerstmarkt van Nederland. Op de boot kregen we een broodjeslunch en soep aangeboden. En na 2 uur varen kwamen we aan in Dordrecht. Wat een gezellig sfeertje was daar,op de pleintjes,en de oude bruggetjes. Er stonden maar liefs 300 kramen in de oude binnenstad, afgewisseld door tenten waar je allerlei warms te drinken kon kopen. Op het grootste plein was een schaatsbaan aangelegd,waar je schaatsen kon huren. Daar hebben we ons maar niet aan gewaagd, maar kijken was ook leuk! De hele dag scheen de zon uitbundig,dus het was een perfekte dag voor zo,n uitje. Het was heel erg druk,omdat ook de mensen uit Dordrecht zelf vrij waren. Dus...al kletsend en schuifelend en kijkend bewogen we ons door de mensenmassa!!! Op elke straathoek speelde een band of orkest. Dat maakte alles tot een sfeervol kerst-gebeuren. Toen we wat moe begonnen te worden,zijn we aan de terugtocht begonnen. Het was immers best nog een eind lopen naar de touringcar. Want die zou ons weer terug brengen naar Den Haag. En nu zit ik dus na-te-genieten van een fijn dagje uit. In een prachtige oude stad,waar de sfeer van heel vroeger nog goed te proeven is.
je moet es af en toe een liedje fluiten. nee,onderschat het niet,je moet dat echt es doen: zomaar een wijsje,als je wandelt ergens buiten; zomaar een deuntje fluiten in het groene groen
dan komen uit dat mondje weer ,s wat ànd"re klankjes, dan steeds maar woorden,woorden,woorden,steeds maar praat vanmorgen schreef me iemand nog een leuk bedankje hij zei: Ik vind bij dat gefluit heel duid"lijk baat"
ga ergens lekker rustig zitten op een stoeltje, dan zul je zien,zodra je maar je lippen tuit, ontpannen allebei je oortjes en je smoeltje dat doet dat doodgewone deuntje dat je fluit
Vandaag 7 december is prinses Amalia vier jaar geworden. Amalia is de oudste van de drie dochters van prinses Maximá en prins Willem Alexander. Ze heeft nog twee zusjes, Alexia van 2 en Ariane van 8 maanden De verjaardag wordt in besloten kring gevierd, volgens de Rijksvoorlichtingsdienst. Het feest(je) zal plaatsvinden bij de trotse ouders thuis, op landgoed De Horsten in Wassenaar. Wie er komen, is niet bekend. Maar haar verjaardag is niet het enige waar de kleine prinses zich op mag verheugen, maandag gaat ze voor het eerst naar school. En wel naar groep 1 van de Openbare Bloemcampschool in Wassenaar. Volgens haar ouders kijkt ze er erg naar uit. Amalia is op 7 december 2003 als Catharina-Amalia Beatrix Carmen Victoria geboren in het Bronovo Ziekenhuis in Den Haag. Na haar vader Willem Alexander is ze de eerste in lijn van troonopvolging.
Herinneringen aan een liefde (door: Pierre van Laeken)
HET KAN HAAST NIET DAT IK DIE NOOIT VAN TEDERHEID BLIJK KON GEVEN MET ZOVEEL LIEFDE VAN JE HEB GEHOUDEN. ZO DIEP, DAT IK NOG STEEDS JE GLIMLACH KEN, EN STEEDS NOG WEET HOE GOUD JE HAREN BLONKEN IN HET LICHT VAN ZOMERGEUREN, WAARDOOR JE KWAM GELOPEN.
IN MIJN HERINNERING ERVAAR IK VAAK DE TEDERHEID VAN AL DAT ZACHTE DIEP IN MIJ. AL IS MIJN HOOP EN HET GEVOEL SINDSDIEN, DOOR VELE ZOMEREN VERLOPEN.
TOCH WAS DIE LIEFDE TOEN ZO GROOT, DAT IK JE NOOIT VERGETEN BEN. IK VAN JE LIPPEN NOG DE WARMTE KEN. EN JIJ HET BENT WAAR IK AAN DENK; WANEER IK EENZAAM BEN.
Het was gisterenmiddag weer reuze gezellig in ons wijndaeler-Centrum,waar ik vrijwilliger ben.Sinterklaas kwam op bezoek met 3 pieten.Alle kinderen van medewerkers en vrijwilligers kregen een heerlijke middag toebedeeld.Mijn kleindochter Melanie was er ook naartoe gekomen samen met haar mamma Manon.Dat had ik samen met mijn schoondochter geregeld.Er waren zo,n 40 kids aanwezig die samen met twee muziekpieten alle liedjes meezongen.Ook wij zongen uit volle borst mee,want....wie zoet is krijgt lekkers,maar wie stout is de roe!nietwaar??? Ook hadden medewerkers er voor gezorgd dat oudere bewoners die moeilijk ter been waren,konden meegenieten van het jonge grut wat in het rond huppelde.Dus het was een heel gemixt gezelschap.En DAT maakte het nou juist zo leuk.We kregen allemaal drinken,met wat lekkers erbij,en op de tafels stonden schaaltjes met pepernoten.Op het toneel stonden alle pakjes al heel netjes opgesteld,en enkele kinderen waren al heel nieuwschierig aan het kijken of hun naam erbij was.Toen de spanning bijna niet meer te houden was,kwam de Sint met zijn gevolg door onze tuin naar binnen gewandeld.Alle oudere bewoners kregen een hartelijke groet en een hand van de Sint.Toen ging Sint op de stoel zitten op het toneel,en Piet was intussen nog kleine poppetjes aan het uitdelen aan de kinderen.Sinterklaas begroette iedereen en toen kon het uitdelen beginnen!!!Alle kinderen kregen veel aandacht en konden ook nog een liedje zingen.Toen Melanie aan de beurt was,liep ze heel vrij naar de Sint toe,gaf hem een hand en keek heel nieuwschierig naar wat er ging gebeuren.We hadden bij het kado een briefje gedaan met wat dingen over haar,dus Sint(wist) wel het en en ander.Hij vroeg eerst hoe het met haar zwemlessen ging.Toen vroeg hij of ze het leuk vond om met pappa samen sprookjes te lezen.Ja hoor!zei ze.En wat zijn dat voor sprookjes dan?Vroeg de Sint.Toen vertelde ze in geuren en kleuren het verhaal van Hans en Grietje met een hoop gelach erbij!we zaten te genieten en Manon heeft natuurlijk alles gefilmd!Nadat ze haar kadootje kreeg ,liep ze heel voldaan het trapje af en kwam vrolijk naar ons toe.In het pakje zaten roze vleugeltjes,een kroontje,een toverstafje en een chocoladeletter.Dus het was een hele geslaagde leuke middag voor ONS engeltje met een B er voor!!!DANK JE WEL SINTERKLAAS!!!
Verleid me, verstik me, pak mn vrijheid af Bemin me, beperk me, ga je gang ik ben laf Je wilt samensmelten een onnozel idee Maar ik ben romantisch, ik ga der in mee Kneed me, en knecht me, wees lief en gemeen Gun me de plek van het blok aan je been Als jij mijn vrouw bent, ben ik je man Dan vechten we samen voor dat wat niet kan We doen nog meer water bij onze wijn Totdat er alleen nog maar water zal zijn Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed Zo leven we samen de dood tegemoet Weg met de eenzaamheid, leve de sleur Jaloezie, irritatie, gesprekken, gezeur De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin De liefde is een valstrik maar ik trap er zo graag in Steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn Bijna net zo gruwelijk als helemaal alleen te zijn Misschien is het deze keer anders Misschien is het deze keer waar Is alle wijsheid van de wereld maar een fabeltje Ik wil het graag geloven want ik hou zo veel van haar Het spel is weer begonnen ik zit er midden in Verslaafd als een verslaafde Verzetten heeft geen zin Ik kan alleen verliezen, mijn hart en mijn verstand De liefde laat pas los als ze is opgebrand Dan ben je weer jezelf Alleen en onbemind Maar volwassen en verstandig Totdat het weer begint
Je hebt in je leven, iets heerlijks om aan anderen te geven. De pret in je ogen,je blijde gezicht, zijn voor droevige mensen als een vrolijk licht. Ik hoop dat je deze vriendelijke lach, je hele leven behouden mag.
Levensechte baby-poppen http://blog.seniorennet.be/barbara1950/ Als jullie willen zien wie deze prachtige baby-poppen maakt,ga dan maar eens op bezoek bij BARBARA!!!
GEDICHT VOOR DE DAMES IN HET BIJZONDER
Toen de eerste rimpels kwamen was ze in paniek,
ze liet haar gezicht toen liften in een prijzige kliniek.
Nou, haar man vond het fantastisch,
haar gezicht was weer elastisch.
Niks geen rimpels, niks geen vouwen,
net zo glad als bij hun trouwen.
Tot haar man zei 'het is misschien gek...
maar jouw kop past niet meer bij je nek'.
Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak
en geven hier een sneetje, anders krijg je dáár een zak.
Nou haar man was heel tevreden
over wat ze met haar deden,
De chirurg zat met haar borsten in z'n maag
want nu zaten die volgens hem veel te laag.
Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein,
maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn.
Nou ze zag haar man ontvlammen,
want ze had dus zùlke prammen.
Toen op een avond na het vrijen,
keek hij peinzend naar haar dijen.
En al had ie geen duidelijke kritiek
ze ging toch weer terug naar de kliniek.
Ze had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg
liet ze dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg.
Om tegelijkertijd haar billen
minstens zóóó'n stuk op te tillen.
Ze was op ieder feestje weer in tel,
maar zat wel héél strak haar vel.
Haar man was niet meer zo op zijn gemak,
want op straat riepen jongens 'ga je lekker ouwe zak'.
Nou toen kocht ie een toupetje,
en een veel te strak korsetje.
Hij ging wandelen en trimmen,
en in het fitnesscentrum gymmen.
En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet,
tot hij zonder reden in de sauna overleed!
Daar stond zij dan op het kerkhof mooi te wezen aan het graf,
maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf.
Nu laat ze de kwabben zwellen
en ze zal u nu wat vertellen!!!
Dames laat je niet verlakken,
laat de boel toch rustig zakken.
Met gladgestreken nekken,
valt het leven niet te rekken!
Koester buik en onderkinnen,
echte schoonheid zit vanbinnen!..........per e-mail gekregen,bedankt Astrid.
Ik ben een zonnekind, ik hou niet van regen en wind. Donkere dagen komen mij belagen. Maar ik heb iets omarmd. Iets dat mijn hart verwarmd. Liefde... zet mij in vuur, liefde... voor mens en natuur.Liefde...dat grote wonder.
Liefde...misschien wel voor één iemand in het bijzonder. Dat is waar ik geluk in vind.
Want ik ben een zonnekind!
We weten allemaal,het is er een bende.Het is er te eng,en te vijandig en te vol.Het is in hoofdzaak grote rotzooi en ellende.Op onze groene,blauwe,grijze,grauwe bol.
Het is haat en nijd,elkaar de pas afsnijden.En door de steden raast een "rücksichtlos" geweld.Maar of we vloeken,vechten,vallen,lachen,lijden.Er staan weer altijd boterbloemen in het veld.
Er zijn nog immer die momenten van vervoering.Al lijkt dat bolletje ook nòg zo negatief.....tussen de puinhoop schemert altijd de ontroering.
Van mensen die nog zachtjes zeggen: ik heb je lief...
TOON.
Donderdag 25 oktober verschijnt de eerste PASC@L, het magazine van en voor actieve 50-plussers.Uitgangspunt is levenservaring,wijsheid,interativiteit en levensplezier. breed gamma aan thema,s:Droom van de maand,Blog van de maand,Vrije tijd,Toerisme&mobiliteit,Gezondheid,etc. Interactief met SeniorenNet.Senioren communiceren met PASC@L en met elkaar. Bewaarmagazine met verzamelmap.PRIJS:2 euro!
Morgenavond 24 oktober komt op RTL7,om 20.30u. de ontroerende film:One Flew Over The Cuckoo,s Nest.Met :JACK NICKELSON in de hoofdrol.Dan wordt het de 5e keer dat ik hem ga bekijken want het blijft mij boeien!Vooral de manier waarop hij probeert om het leven van mensen die mentaal in de war zijn, wat aangenamer te maken. Het is beslist een AANRADER!!!
Hare Koninklijke Hoogheid Ariane Wilhelmina Máxima Ines, Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau is gisteren gedoopt in de Kloosterkerk in Den Haag.Met Water uit de rivier"De Jordaan".Met plezier heb ik de hele uitzending ervan zitten bekijken.Ook alle andere prinsen en prinsessen waren aanwezig,en konden vrij rondlopen.En juist DAT maakte alles tot een heel blij en vrolijk gebeuren.De een rolde over de bloemen heen en de ander maakte er een ballenbak van en weer andere prinesjes lagen languit aan de voeten van de dominee.Toen het orgel ging spelen gingen ze elkaar na-apen en deden hun handen voor de oren.Ik kwam niet meer bij van het lachen,en ik was niet de enige!Want ook onze koningin zat te hikken van plezier.Wat een hilariteit!!!We kunnen er niet omheen:onze kleine prinses Ariane krijgt vast een heerlijkleven, en dat wens ik haar ook van harte toe.
Edith Piaf - La Vie en Rose
Als de laatste klanken van 'Je ne regrette rien' zijn uitgestorven en het beeld op zwart gaat, klinkt er een oorverdovende stilte. En dan een snik. En nog een. Langzaam komt de bioscoopzaal tot zijn positieven. Vlug worden tranen weggepinkt: nu het zaallicht nog niet aan is kan men zich nog anoniem vermannen.
De film heet La Vie en Rose. De zangeres La Môme Piaf: het kleine musje. Het leven van Edith Piaf is weergaloos. Dramatisch. Gepassioneerd en zeer getroubleerd. Moeder aan de drank, vader een acrobaat die haar op 8-jarige leeftijd tijdelijk achterlaat bij een hoerenhuis, waar ze wordt opgevangen. Daarna mee op tournee in het circus. Een onvermijdelijke zangcarriere. Droefenis. Het lot dat niet op haar hand is. Haar grote liefde Marcel die bij een vliegtuigongeluk om het leven komt. De drank. De drugs. Nog meer drank. Haar kind dat sterft.
Piaf zingt. Dat is wat ze doet. Ze zingt en ze zingt en ze drinkt. En als ze niet zingt of drinkt, dan breit ze. Op het strand bijvoorbeeld, waar een journaliste haar vragen voorlegt waar ze direct op moet antwoorden met het eerste dat in haar opkomt. Welk advies heeft Edith voor oude mensen? 'Aimez'. En voor jonge vrouwen? 'Aimez'. Voor kinderen? 'Aimez'. Zo moet je leven.
Doorleefd is het woord, als Edith Piaf op 47-jarige leeftijd sterft aan inwendige bloedingen. Doorleefd is ook de hartverscheurende finale met 'Je ne regrette rien'. 'C'est moi!' roept Piaf uit als ze het nummer voor het eerst hoort. Op dat moment kan ze al nauwelijks meer lopen, met vernietigde lever en gekrompen lichaam. Dan weet ze het: Ze wil weer optreden, in L'Olympia. Het wordt een legendarisch optreden. Je ne regrette rien.
We waren zondag niet de enige met het idee om een dagje Hoek van Holland te doen.Het leek wel of heel DEN hAAG en omstreken zin had gekregen om weer eens heerlijk uit te waaieren.Op de wandelpier was het een komen en gaan van dagjesmensen,de meesten in zomerkleding.Moeders die hun baby,s aan het voeden waren terwijl de vaders met de oudere kinderen langs de golfbrekers liepen.Ook veel ouderen die gezellig samen kletsend op de stenen wal zaten.Hondenbezitters met hun lievelingen in alle kleuren en maten.Wij hoorden daar natuurlijk ook bij,met onze lieve teckel Sjefke.Zoveel verschillende geuren had hij lang niet geroken...zee,zand en vreemde plasjes.vrolijk huppelend liep hij met ons mee,en maakte kennis met allerlei hondenkinderen.Het was nog best een fink stuk lopen om helemaal naar het einde te gaan,maar dat is nou juist het leuke er van. Daar is het domein van de zeevissers die wind en zee trotseren voor een leuke vangst.Op de terugweg kwamen verschillende grote schepen binnen varen,ook die van de Stena-line.De golfslag van dat schip was zo groot,dat iedereen opzij moest spingen om niet nat te worden.De frisse zeelucht deed ons zo goed......we kregen er honger van.En na een heerlijke BELGISCHE patatteke met wat te drinken keerden we weer huiswaarts.In de auto viel ik bijna in slaap van de zeelucht!!!
Mode van vroegâh 18 september 2007 Décolleté verplicht, demi-montante, manteau de cour? Modetermen uit vervlogen tijden. Vanaf 15 september wordt in het Haags Gemeentemuseum duidelijk wat ermee bedoeld wordt in de expo Haagse Hofmode. Fashionfreaks moeten vanaf 15 september zeker een bezoekje brengen aan het Haagse Gemeentemuseum. Dan kun je zien hoe hofdames, concertzangeressen en anderen die in hofkringen verkeerden zich aankleedden. Aan de hand van kledingstukken uit de 18e tot 20e eeuw, ontvouwt zich in de tentoonstelling Haagse Hofmode een indrukwekkend verhaal over de hofcultuur uit vervlogen tijden. Japonnen van Henriëtte van de Poll, een kamerjas van Louis Couperus, uitgaanskleding van concertzangeres Else Rijkens en enkele topstukken uit de garderobe van Pim Fortuyn zijn te bewonderen in deze tentoonstelling. Het betreft één voor een topontwerpen van bekende Haagse en buitenlandse modehuizen. Kun je eens zien hoe de Leontine Borsatos, Estelle Gullits en Maximas uit vervlogen tijden door het leven gingen. FOTO: Barrie Hullegie
Gisteren heb ik voor mijn kleindochter Luella een Cavia gekocht,omdat haar hamster waar ze zo aan gehecht was,naar de hamsterhemel was gegaan.Ze had hem nog geen jaar,en het arme beestje ging steeds moeilijker lopen,en zat in haar eigen plas.Dus het vermoeden was dat de mensen in de winkel haar een al wat oudere hamster hadden verkocht.Ze was ontroostbaar,en ook haar zusje Larissa en mijn dochter konden hun tranen niet bedwingen.Ook nadat ze haar hadden begraven in hun voortuin bleef ze zo vreselijk verdrietig.Ik heb haar eerst maar opgebeld en gevraagd of ze een ander vriendje zou willen hebben.Nou dat wilde ze wel graag,omdat het nu zo stil in haar kamertje was.Ze vond het goed dat het dan een verrassing zou zijn voor haar verjaardag,dus ik moest hem ALLEEN gaan kopen.In een dierenwinkel waar ik geregeld kom,ben ik eens gaan kijken.Alle hamstertjes lagen heerlijk te slapen,en ik vond ze toch wel erg klein en kwetsbaar.Het meisje wat er werkte vertelde dat ze zelf 2 Cavia,s had en daar veel plezier aan beleefde.Je kan ze gewoon overdag knuffelen,wat je met een hamster echt niet kan doen omdat het nachtdieren zijn.Die moet je met rust laten,anders worden ze vals en gestressed.En aangezien een kind van 8 jaar vroeg in de avond naar bed moet,heeft ze er eigenlijk heel weinig aan.Dus ik ben toen maar overgestapt naar een wat steviger diertje,een Cavia!Er zaten verschillende jonge dieren van 6 weken oud,allemaal even leuk om te zien.Die met het liefste snuitje heb ik toen maar gelijk genomen,Het was nog maar een ukkepuk,dus ik wist dat de hamsterkooi nog wel even kon,omdat die aardig groot is.Later zien we wel verder!Ze zaten allemaal ongeduldig te wachten toen ik binnenkwam,en wisten niet dat ik een Cavia bij me had.Maar toen Luella hem zag,was ze gelijk helemaal in love,en ging met hem op schoot zitten.Jaydon van 2 kwam ook even een kijkje nemen,en zei:ooooo...poewssssss! met zijn speen in zijn mond.Iedereen was weer blij en Larissa wilde ook wel even met hem op schoot,maar dat vond Luella niet goed,het was haar beestje.Nadat ik haar vertelde hoe ze hem moest verzorgen,hebben we hem lekker in zijn nieuwe onderkomen een beetje laten bijkomen.En zo te zien,vond hij dat best fijn,want zo riant zijn de hokjes in de winkel toch ook niet.Ik hoop dat ze net zo gehecht aan het beestje raakt als aan de hamster,want het verzorgen van een dier is zo goed voor een kind,ze worden er veel meer mens van,dat is een ding dat zeker is!
Zoals zoveel zondagen zijn we weer eens naar ONS Delftsehout geweest,en maakten natuurlijk weer wat mee. Sjefke onze stoere teckel van het eerste uur ging helemaal uit zijn teckelbolletje toen hij merkte dat we wat anders gingen doen dan hetzelfde uitje van de dag.Blij kwispelend met zijn staartje zat hij ongeduldig op de achterbank van de auto,tot we bij de kinderboerderij en de parkeerplaats aankwamen.Na een heerlijke wandeling door het bosgedeelte,en na heel wat gesnuffel en de(nodige)andere zaken gedaan te hebben,zagen we in de verte "het rieten dak"liggen.Dat is een restaurant wat vroeger een molen is geweest, wat nu voor feesten wordt verhuurd,en waar je ook voor een gewoon kopje koffie terecht kan.Het is heel hondvriendelijk,en dat is best fijn zodat je na zo,n pittige wandeling even kan uitrusten op het terras onder de bomen.Het was er aardig bezet met fietsers en andere natuurliefhebbers.Ik kwam natuurlijk weer in gesprek met een stel die al hadden plaatsgenomen op een bank waar meer mensen konden zitten,dus dat deden wij ook.Manlief ging naar binen om wat lekkers te halen,en in die tussentijd kwam er heel gezellig een man bij zitten,die een slechtvalk op zijn hand had zitten.Dat zie je natuurlijk ook niet elke dag,dus wij wilden het naadje van de kous weten.De man vertelde dat hij voor het ministerie werkte en deze vogels zelf ook fokte.Het beest had een kapje voor de ogen om rustig te blijven,en toen hij dat weg haalde zag ik pas zijn prachtige ogen,en hoe hij aan de man gewend was.Hj was pas 4 maanden oud,maar de man vertelde waar hij allemaal voor werd gebruikt.Op vliegvelden,om de meeuwen weg te jagen,zodat ze niet in de motoren terecht komen,op begraafplaatsen om de konijnen te vangen,die holen graven onder de grafzerken die dan weer verzakken,op scholen om voorlichting te geven,en zo vertelde de man er lustig op los.Terwijl hij het dier liefkoosde.Ik weet nu ook dat ik het snelste dier ter wereld zat te bewonderen.Want als hij al cirkelend in de lucht omhoog is geklommen nadat hij zijn prooi heeft ontdekt,dan laat hij zich omlaag vallen met een snelheid tussen de 350 en 400 km.per uur. DAT IS WEL IETS OM BIJ STIL TE STAAN,ONGELOOFLIJK!!!
.... Nadenkertjes ....
Waarom worden voor ter dood veroordeelden in de VS steriele naalden gebruikt ??
Als je van zwemmen slank wordt, wat doen walvissen dan verkeerd ??
Als maïsolie van maïs wordt gemaakt, hoe zit het dan met babyolie ??
Als de zwarte doos van een vliegtuig onverwoestbaar is, waarom maken ze de vliegtuigen niet van dat materiaal ??
Als superlijm werkelijk alles vastlijmt, waarom dan niet de binnenkanten van de tube ??
Waarom moet je om een waarzegger te bezoeken een afspraak maken ??
Als het vandaag 0 graden is en morgen wordt het 2x zo koud, hoe koud wordt het dan morgen ??
Waarom worden mensen meteen geloofd als ze zeggen dat er aan de hemel 400 biljoen sterren zijn, maar als je ze vertelt dat de deurpost pas geverfd is moeten ze voelen ??
Waarom bestaat citroenlimonade voor het grootste gedeelte uit kunstmatige middelen en zit er in afwasmiddel echte citroen ??
Leven getrouwde mensen langer of vinden ze dat alleen maar ??
Met welke snelheid wordt het donkerder ??
Hoe pak je piepschuimballen in als je ze wil opsturen ??
Is er een ander woord voor synoniem ??
Als een schizofreen persoon met zelfmoord dreigt, kan hij dan wegens gijzeling veroordeeld worden ??
Waarom wordt er geen kattenvoer met muissmaak verkocht ??
Hoe zouden stoelen eruitzien als onze knieën aan de andere kant zaten ??
Waarom loopt je neus, terwijl je voeten ruiken ??
Waarom gaan vrouwen nooit alleen naar het toilet ??
Als niets in een teflonpan plakt, hoe zit teflon dan vast aan de pan ??
Waarom heeft een tankstation dat 24 uur per dag open is een slot op de deur ??
Waarom staat er een uiterste verkoopdatum op een beker zure room ??
Hebben blinde eskimo's blinde geleidesledehonden ??
Waarom zitten er in vliegtuigen zwemvesten en geen parachutes?
Hoe komt de bestuurder van de zout strooiwagen op z'n werk ??
Ja, de vakantie is plotsklaps over en voorbij. Vervroegd, vanwege een sterfgeval in de familie. Het besef dat dit de laatste jaren een terugkomend gegeven is geworden, zet je aan het denken. Om ons heen zien we steeds meer mensen wegvallen. Dat heeft natuurlijk met leeftijd te maken, maar het kan ook te veel zijn. Het blije onthaal bij thuiskomst maakt veel goed. Drusilla, die geen seconde van mijn zijde wijkt en Kaleb, die steeds opnieuw snorrend kopjes geeft. Opvallend is het gemis van de voordeurmat. Het zal ook niet zo zijn. Ik kan op de klompen aanvoelen dat die ontbrekende mat op het conto van Kaleb geschreven moet worden. Hij is er immers de oorzaak van dat het vloerkleed vorig jaar verdween uit de kamer en het jaar ervoor een andere voordeurmat de dupe was van zijn "ongenoegen". Hij kan blijkbaar niet op een andere manier duidelijk maken dat ik te lang weg ben. Ook al ontbreekt het hem aan niets, hij is ontevreden en misschien zelfs wat bang. Hij is nooit alleen, Drusilla is altijd bij hem. Ook wordt hij tijdens de vakantie geknuffeld, geborsteld en verwend. Onze huisvriendin is dol op zowel Kaleb als Drusilla. Wanneer ik maar een paar dagen weg ben en niet te frequent, is er niets aan de hand. Maar zodra het iets langer is, haalt hij voor ons vreemde streken uit. Dat wij het warme Spanje eerder moesten verlaten en nu in de regen zitten zal Kaleb worst zijn. Hij kruipt 's avonds lekker tegen me aan en snort naar hartelust. Drusilla ligt aan de andere kant en ik lig bijkans "ingebakerd" in mijn dekbed. Het zit strak om me heen. Aan de voorkant op het dekbed ligt Drusilla en op de achterkant Kaleb. Bewegen kan ik me niet meer, dan sleur ik twee katten op de grond. Het lijkt wel of die twee willen bewijzen dat er niets boven thuis zijn gaat, omringd door huisdieren die van je houden, zelfs geen zonnig Spanje. Laat ik eerlijk zijn, ze hebben gelijk!! Maar de zon was wel erriggg prettig!! Hanny Prinzen
Ik zit links met mijn bacardi-cola in de hand op de 70ste verjaardag van Ria die naast mij zit,en dan onze lieve Annie, moeder van 7 kids en oma van 15 kleinkinderen.
Droom kind weg op de wind,ook al wacht jou een leven vol zorgen.Droom kind en bij al wat je vind:geloof in het wonder van morgen!Want jij bent een WONDERKIND...
Mamma is het woord waar het leven mee begint. Mamma is het woord dat hoort bij ieder kind. Een woord om zacht te zeggen,niet om luid te schreeuwen. Het hoeft niets uit te leggen,en gaat door alle eeuwen. Mamma is het woord,waar de mensheid mee begint. Mamma is een ander woord voor LIEFDE Toon..
Vrijdag j.l kreeg ik opeens de geest om mijn fietsenbox op te ruimen,omdat het dak lekt.Die box hoort wel bij 2 huizen maar is in de andere straat gelegen.Het staat er vol met dingen die eigenlijk naar de kringloopwinkel moeten.En VOOR dat er helemaal niks meer van over is,door het vocht:vond ik het nu wel eens tijd worden.Het hoofdpad ernaartoe is afgesloten door een deur,omdat er in het verleden nog wel eens ingebroken werd.Dus hebben we onder elkaar geld gelapt,en een handige buurman heeft er een mooie deur ingezet.Met een flinke zwaai opende ik de hoofddeur,en tegelijkertijd rolde er een jonge houtduif voor mijn voeten.Het arme dier had een gebroken vleugel die ook nog met bloed zat.Hij lag op zijn zij en had de grootste moeite om overeind te komen.Ik kreeg het helemaal warm van de schrik en werd overmand door medelijden.Mijn opruimplannen werden gelijk opzij gezet en ik pakte hem voorzichtig op om iets te zoeken waar het beestje even in kon.Maar aangezien er 5 poezenkinderen bij mij thuis op wacht zaten ,moest ik wat anders verzinnen.Nou ben ik in het gelukkige bezit van een hele lieve zus,die pal onder mij woont.Dus heb ik haar even een vervoerboxje van mijn balkon laten halen,waar ik normaal mijn katten in naar de dierenarts breng voor de jaarlijkse entingen of ander ongemak.Ik heb gelijk vriendlief gebeld,die heel toevallig op weg naar mij toe was.En samen zijn we naar de WULP gereden,dat is een vogelopvang die alle dagen en avonden open is.Onderweg heb ik hem eens goed bekeken,want ik vond hem zo mooi van kleur.Normaal kijk je er niet meer naar omdat de hele stad er vol van is,maar toch zijn ze prachtig!!!Het was nog maar een jonge vogel,dat kon je aan zijn snavel zien,en er zaten wat bultjes op.Ik dacht misschien juist nog omdat hij zo jong was...Toen we bij de opvang kwamen,was het een drukte van belang van in en uitlopende mensen,die allerlei dieren aan het verzorgen waren.Dan zie je toch wel het belang van zo,n opvang,die geheel door vrijwilligers gerund wordt.PETJE AF voor deze lieve mensen!!!We hoopten dat zijn vleugel misschien nog kon worden gespalkt of zoiets,maar we kregen slecht nieuws.Het arme beest had ook nog de duivenpokken,dus hij kon niet meer beter worden en moest gelijk inslapen,want hij leed al heel erg.Wat was ik blij dat ik de fietsenbox WILDE opruimen,anders had hij nog langer liggen lijden.Nu had hij geen pijn meer,en kreeg dit avontuur toch nog een goed einde!
MAMMIE Onze moeder was een schat. Die kookte,naaide, en dagelijks bad. Nimmer was haar iets te veel. Ieder kreeg op tijd zijn deel. En vader kreeg voor ieder klusje Altijd weer een dankbaar kusje 's Avonds rustig bij de haard, 's zondags lekker appeltaart. Helaas ,'t is over met de pret: Mammie is aan 't INTERNET. Nog steeds is pappie in de weer, Maar hij krijgt geen klusje meer; Zit vaak zielig bij de buis. Mammie liefkoost nu een muis. Nooit meer is er appeltaart 't is Hotmail Dot Com Apestaart. Zelden is er warm te eten, Haar kookkunst is ze mooi vergeten. Internetten uur na uur, Eten trekken uit de muur. Een bal gehakt en een kroket, Want mammie is aan het't INTERNET. Laatst verloor zij duizend yen, Poker spelend met Dzjapaen. En een man uit San Francisco Wil nu met haar naar de disco. Ze deed zich voor als een jonge meid En nu raakt ze hem niet meer kwijt. Pappie gaat alleen naar bed, Want mammie is aan het INTERNET!!!
Zo,nu heb ik dan eindelijk wat meer tijd voor mijn hobby,blogjes schrijven en meer van al dat moois.Ik ben nu 3 weekjes vrij van mijn werk in het wijndaeler-verzorgingshuis.En het zorgen voor 2 hamsters van mijn kleindochters en een heeele lieve poes van een collega,behoren ook weer tot het verleden.Dat heb ik wel met liefde voor ze gedaan hoor,want ik had het zelf aangeboden!Nu kan ik me met mooi weer heerlijk uitleven met al wat ik zie,bedenk en meemaak om dan met slechter weer alles uit te bloggen.Zo wordt het wat afwisselender om bij mij op bezoek te komen nietwaar???Dus ik hoop dat mijn trouwe bezoekers weer wat liefs in mijn gastenboekje willen zetten,dat vind ik heerlijk om te lezen!
Volstrekt verrast ben ik als jij
die ik zolang verloren dacht,
nu plotseling en onverwacht,
weer plaats neemt tegenover mij.
Heel blij verrast,ook door de toon
waarop je met me praat
en me daarbij zelfs weten laat
dat je me mist gewoon.
Maar nog het meest verrast ben ik
dat ik nog van je houd
en merk,ik laat jou ook niet koud
ik lees het in je blik.
De oude vlinders hebben vast
jou evenzeer als mij verrast.
THEO HUBERT.
REGEN
De regen komt in gulpengoten
en stroomt klinklotsend naar benee;
zij neemt putploppend in de sloten
veel prietbrui in haar stromel mee.
De flitterschichten in het zwark
verwitten vaak het dimmerduister;
en in de plegen rond de kerk
de regen zwolkt,de regen bruist er.
THEO HUBERT(van de seniorweb/schrijversgroep)
Het kost niet zoveel,iemand een glimlach te schenken
of je hand op te steken voor een vriendelijke groet.
Zoiets kan opeens de zon laten schijnen,
in het hart van een mens,die je zomaar ontmoet!
Het kost niet zoveel om een hand uit te steken,
om een ander een beetje behulpzaam te zijn
Een dankbare blik is vaak de beloning,
al was de moeite voor u slechts klein.
Het kost niet zoveel,om je hart wat te openen,
voor de mens om je heen in vreugd en verdriet.
Wees blij,dat je zo wat kan doen voor een ander,
of is die ander je medemens niet?
Het kost maar weinig,je arm om een schouder
of alleen maar even een zachte druk van een hand.
Het is vaak voor de ander,of hij heel even
in een klein paradijs is beland.
Het kost zo weinig,om een ander te geven
iets wat je zelf ook heel graag ontvangt.
Vriendschap,alleen door dat weg te schenken
Geef je iets,waar ieder mens naar verlangd!
LIEFSTE, Ik zoek een woord,een heel nieuw woord.
Een woord dat niemand kent.
Ik zoek een woord dat zeggen wil,dat jij de liefste bent.
HERMAN VAN VEEN.
Dag lieve bezoekers,hebben jullie zin om even de dagelijkse sleur te doorbreken...kijk dan naar de vier filmpjes die hieronder staan.Dan gaan we samen even uit ons dak!!! groetjes van jullie SONNEPON
Gisteren was een dag vol met theater.Eerst in de middag gingen we naar een dansuitvoering van mijn kleindochters.Dat was in het Stadstheater van Zoetermeer.We hebben zitten genieten van alle mooie kleding en danscapriolen van Larissa van 11 en van luella van 8 jaar.En wat waren ze trots na afloop.De zaal was uitverkocht,en bevolkt met pappa,s mamma,s oma,s opa,s zusjes broertjes en vriendjes.Iedereen die een camera had was aan het filmen of foto,s aan het maken.Het was heel afwisselend,want elke groep vertegenwoordigde een europees land.Het duurde 2 uur,en na afloop na heel wat knuffels zijn we weer naar huis gegaan.Mijn zus en ik hadden ook nog wilde plannen voor de avond.We zijn om half 8 naar scheveningen gegaan,om een goeie plek te bemachtigen voor het concert wat om half 9 zou beginnen...
Maar toen we aankwamen,zagen we dat half Den Haag was uitgelopen om die vier(SPETTERS)te beluisteren en te bekijken.Het was afgeladen met publiek,voorral vlak voor het toneel.De temperatuur was heerlijk en er stond heel weinig wind,dus omdat het nu toch niet anders meer kon zijn we op ons gemak een plek gaan zoeken voor 1 van de grote schermen die opgesteld stonden.De mensen waren in opperbeste stemming en hadden hun camera,s in de hand.We konden alleen maar staan,en ik twijfelde of ik dat wel kon volhouden tot 11 uur.Om half 9 begon het voorprogramma met een zangeres,die prachtige klassiekers ten gehore bracht.Dat duurde een half uur.En na de pauze kwamen eindelijk de zangers waar we zo op hadden gewacht.Het was fantastisch allemaal,en ik merkte niet eens dat ik zo lang op mijn benen stond.Wat een stemmen!!!En wat zijn ze goed op elkaar afgestemd.Het weer werkte ook goed mee,op een paar druppels na.Maar toen daarna de zon tevoorschijn kwam verscheen er een prachtige regenboog in de lucht!De temperatuur,de zang,en de regenboog vormden samen een uniek schouwspel.Om 11 uur namen ze afscheid van het publiek met een toegift.Wij waren intussen al richting strand gelopen,want mijn rug begon toch wel op te spelen.En wonder boven wonder stonden er nog 2 makkelijke stoelen op een terras.Daar hebben we een heerlijk kop koffie genomen,terwijl we de klanken op de achtergrond nog goed konden horen.Er zou ook nog een vuurwerk komen om 11 uur,en we vonden dat dit de ideale plek was om dat goed te bekijken.Het werd steeds drukker op het terras van het strand en wij maar wachten op het vuurwerk...Om kwart voor 12 hoorden we dat er een technische storing op de pier was,waardoor het vuurwerk niet door kon gaan.Jammer was dat....maar we waren uiteindelijk voor IL DIVO gekomen en DAT was een sucses om over na te praten.
Maandag ging Jaydon naar de opvang zoals altijd want dat vind hij zo leuk, met de andere kindjes spelen! Dus om half 9 bracht ik hem en hij zwaaide mij gedag samen met de leidster. Maar ik was al zo gewend om dat ventje om me heen te hebben met zijn gebrabbel,dat ik gewoon moest denken wat ik zou gaan doen.Na 12 uur gingen de winkels open in het winkelcentrum en na een bak koffie ben ik naar een damesmode-winkel gegaan waar altijd iets voor me in de rekken hangt.En met een tas met t-shirts en een pantalon ging ik weer huiswaarts.Was ik me toch nog fijn geslaagd ook!Thuis wachtte mijn teckel en poezen trouw tot het vrouwtje er weer was.Dat is elke keer weer een warm onthaal.Nadat ik had gegeten en in huis wat had opgeruimd,vleide ik mijn(vermoeide)lijf op de bank.De beestenboel kwam vrolijk om me heen zitten,en maakten weer de gebruikelijke ruzie wie er nou weer op schoot mocht.De dag was natuurlijk zo weer voorbij,en om half 5 ging de tocht weer naar de opvang waar mijn kleinzoon blij in mijn armen viel.Dat was weer zo heerlijk!!!Zijn wangetjes waren rood van vermoeidheid,van het spelen.Op weg naar huis viel hij als een blok in slaap.Ik had mijn eten al klaar staan om te bereiden dus ik heb hem eerst maar laten eten,zodat hij op tijd naar bed kon.De hele nacht sliep hij door tot s,ochtends half 9.De volgende dag kwam hij met een duf koppie vragen om kaka(drinken).Mijn dochter was die nacht ook thuis gekomen uit Barcelona,en zou om een uur of 12 haar zoon komen ophalen.Dus heb ik hem eerst maar een boterhammetje gegeven,en daarna lekker gebadderd.Toen was hij weer helemaal bij de tijd,en ging achter de poezen aan.Bora was zo beledigd,dat ze hem een tik gaf.Jaydon kwam huilend met zijn armpje naar me toe,en zei steeds maar :die,die,die, en wees naar Bora.Het viel gelukkig mee,maar ik denk dat hij nou wel weet wat een poes is!We hebben het nog even gezellig gemaakt met een peuterverhaaltje en limonade met een koekje.Dat vond hij natuurlijk heerlijk! Vrolijk liep hij achter me aan door het huis,en speelde met zijn auto,s.Toen hoorde ik de sleutel in het slot,en mijn dochter kwam binnen.Wat was hij blij om haar weer te zien,hij kroop zowat in haar.Dochterlief moest er gewoon om huilen.Mijn andere 2 kleinkids die nog bij andere oma waren moesten ook worden gehaald dus lang zijn ze niet gebleven.En toen Jaydon achter in de auto naar me zwaaide kon ook IK mijn tranen niet bedwingen...Dag lieve schat tot gauw weer...
Jaydon slaapt zijn middagdutje,en de poezen gaan even allemaal uit de bol.Eindelijk rust, hoor je ze zuchten!Vanochtend zijn we met hem naar de kinderboerderij gegaan.Want ook op zondag is hij geopend tot 3 uur.Nou dat ziet hij niet zo vaak dus alle dieren moesten eens goed worden onderzocht. De koe vond hij nog het mooiste,onder het roepen van:paat!en mooi!Er is ook een cavia-knuffelhoekje,maar daar moest hij niks van hebben.De konijnen gingen nog wel,maar hij heeft een duidelijke voorkeur voor wat grotere dieren.Toen hij het zat was zijn we weer naar opa gegaan,die geduldig met een jankende sjefke voor het hek stond te wachten.Want voor honden is het taboe bij de dieren.Het begon een beetje te regenen en daarom zijn we onder de hele dikke bomen van het aangrenzende park verder gelopen.Jaydon samen met mij achter de buggy.Bij de eendenvijver hebben we het meegenomen brood aan de grote schare van eenden gevoerd,nadat ik het hem had voorgedaan.En elke keer dat er een eendengevecht was om het brood,schaterde hij het uit!Hij was zo opgewonden dat hij rennend langs het hek liep....en toen viel hij met zijn mond op de stenen.Het leed was niet te overzien,overal bloed,en ik maar deppen en troosten.Wat een tranen had mijn ventje!Maar na de grote schrik was het eigenlijk ook weer opeens voorbij.Ik heb hem gelijk na-gekeken,het was maar een klein sneetje.hij wilde gelijk drinken,en daarna zei hij:kaaaaar!En dat was dat!We hebben de wandeling rustig afgemaakt en toen we bijna thuis waren liep hij alweer te zingen van..lalalalala
Mijn weekend kan in elk geval niet meer stuk.Jaydon mijn jongste kleinzoon van 2 jaar logeert bij mij tot dinsdag.Mijn dochter is samen met haar man voor een paar dagen naar Barcelona.Dit is voor het eerst dat ze zonder kids weg zijn.Dochterlief had er best moeite mee,voorral toen Jaydon ook nog wat verhoging bleek te hebben,Maar ik ben rustig lekker thuis met hem gebleven,en we hebben samen getroeteld.Nu is hij weer het ventje,en loopt al kletsend en brabbelend mijn huis gezellig te maken...(ik krijg zonet een sms-je)Mijn dochter zit heerlijk op de RAMBLAS aan de TAPPAS(voor ingewijden).Nu weer even bij Jaydon terug:vanmiddag is manlief alleen de boodschappen gaan doen en bij terugkomst begon mijn kleine ventje de tas leeg te halen en gaf alles aan mij met de woorden:mamma kaaaaaaar!!!Lief he?goeie hulp,dat wel!De poezen weten van ellende niet waar ze het zoeken moeten,want hij heeft nogal een zware stem en rent steeds lachend op ze af.Nou daaaar moeten ze dus echt niks van hebben.Dus nu is opeens de oorlog der poezen over ,en zitten ze gezusterlijk op het balkon in het uiterste hoekje zielig te doen.Sjefke de teckel weet uit ervaring dat logeerpartijen van kleine kinderen altijd voordeel opleveren.Dus hij is niet bij mijn kleinzoon weg te slaan(letterlijk!).Als het morgen droog blijft gaan we naar Delftsehout en naar de kinderboerderij,want een beetje frisse lucht is beter voor hem dan steeds binnen te bakken.Nu ik dit schrijf hoor ik hem snurken en ben bijna jaloers dat hij al zo lekker in zijn mandje ligt,met zijn poohbeer naast hem.
Een ouder wordende man zegt tegen de helpster:"Hoe ouder ik word hoe meer vrouwen ik mag hebben.
1 voor het hoofd(kapper),1 voor het lijf(om te wassen),1 voor de voeten(pedicure),1 voor het werk(de hulp),En mijn eigen vrouw.Dat zijn er al vijf,en ik ben pas 82 jaar!!!
Aan het eind van de regenboog vond ik jou,
naast een pot met klatergoud.
Na een lange,zware zoektocht
over bergen en door doornig kreupelhout.
Het goud klaterde zo veel als het maar kon,doch het verbleekte bij de schittering uit jouw ogen,bij de straling van jouw zon.
Mijn keuze was simpel en zeer snel verricht.
Ik nam jouw hand,betoverd door jouw licht.
Hart in hart op weg door het leven als pelgrims op avontuur,
door liefde ons gegeven.
Mochten jullie de komende dagen of met pinksteren iets moois willen bekijken,ga dan eens naar onze badplaats Scheveningen.Daar zijn op de boulevard,het strand en het kurhausplein 7 zandsculpturen gemaakt,met als thema:MADE IN HOLLAND!en als het zonnetje dan ook nog meehelpt kan dat niet meer stuk.Met de filmcamera of de digitale foto-camera kun je later op je pc nog even na-genieten.Meer informatie vind je op http//www.sandsculptures.nl/
Gelukkig is nu alles weer goed,maar terwijl ik met mijn hand geen kant opkon,werd onze lieve zwarte kater Macho ook ziek. Het arme dier had een ernstige blaasontsteking en blaasgruis.Hij is pas 3 jaar jong,en dan nu al deze problemen.Volgens de dierenarts heeft het niets te maken met waar hij is geboren,want de ene kat is er gevoeliger voor dan de andere.Ik heb hem uit een zwaar vervuild huis gehaald waar hij weinig leuks kon verwachten.Dus automatisch dacht ik dat zijn ouders misschien zwak waren.Je weet het natuurlijk nooit,aangezien ik niet lang nadenk als ik zo,n situatie tegenkom.Ik wil dan alleen maar dat het beestje het goed krijgt.Bij de dokter werd er een cateter in zijn plasbuis gedaan omdat de urine er niet uitkon,en dat is heel gevaarlijk!Daardoor kon het vocht eruit.Gelukkig maar,wat een opluchting,want ga jezelf maar eens na als je heel erg moet en je echt niet kan!!!Na een antibiotica-injektie en aanvullende pillenkuur ging het weer huiswaarts.Tijdens dat vervelende onderzoek heeft het beest geen kik gegeven en was volkomen rustig.Maar ik kon wel zien aan zijn koppie,en ogen dat het geen pretje was.Helaas was Macho wel onzindelijk geworden,dus hebben we de keuken met kranten bedekt en de kattenbak zonder de deksel neergezet.Ik wilde geen geplas door het hele huis.Zo zielig zat hij dan te janken,en er kwam steeds maar heel weinig plas.gelukkig deed hij zijn ontlasting wel op de bak.Met speciaal aangepast voer en de pilletjes plus ook nog wat na-gehaalde pijnstillers, liepen we de hele dag het beest achterna.Ik ging zelfs s,nachts er uit om te kijken hoe het met hem was.Dan jankte hij naar me met zijn piepstem alsof hij zeggen wou:help me nou toch!!!Alle poezen waren er ook van in de war en begrepen niet waarom hij in de keuken moest blijven.Dus elke keer liet ik dan weer een andere poes bij hem,of Sjef de hond voor een beetje gezelschap.Na zo,n 10 dagen waren de pillen op,maar hij liep nog steeds elke 10 minuten naar de bak of ernaast.Ik was er wanhopig van.Toen heb ik een beetje urine op weten te vangen,en ben ermee naar de arts gegaan.Daar constateerde ze dat het nog niet over was.Na nog een kuur en pijnstillers is het dan nu eindelijk onder de knie.Hij is weer helemaal zindelijk, loopt weer te spelen en is weer ouderwets aanhankelijk.Een heel groot pak van mijn hart,dat kan ik jullie wel vertellen,want je voelt je zo machteloos....
Jullie begrijpen het zeker wel he?Ik ben weer begonnen met mijn pc,tje.Mijn peesontsteking hoort weer bij verleden tijd.Voor mij natuurlijk heel gunstig,maar voor het mannetje zeeeer ongezellig!Want de gezamelijke praat en koffie-uurtjes zijn nu toch weer even onbelangrijk geworden.Ik moet hoognodig wat van mijn gedachtenkronkels kwijt.We gaan er weer tegenaan,en jullie kunnen de komende tijd zo af en toe genieten van:van alles wat het leven te bieden heeft.Veel lees en kijkplezier allemaal!!! o,en het zou leuk zijn als ik een gezellig babbeltje vind in mijn gastenboek,dan weet ik dat je langs geweest bent.
Ik ben voor even niet aan mijn blogje aan het werk,omdat mijn rechterhand buiten bedrijf is.Een vervelende peesontsteking,die wel twee weekjes kan duren.Ik mag geen inspannende dingen ermee doen.En dan ook nog mijn RECHTERHAND!!!Dus geen blog schrijven,geen autorijden,geen zwemmen,en alles wat inspanning betekend.Mijn mannetje moet nu dus koken,afwassen de hond uitlaten enz.enz.Maar ook DATzal wel weer over gaan,trouwens...met links schrijven valt nog wel mee,maar met de muis?....dat is echt een ramp! Nou tot gauw maar weer lieve bezoekers,dan gaan we er weer fris tegenaan,lieve groetjes van mij.
Zaterdagmiddag hebben we mijn 60ste verjaardag gevierd in het bowlingcentrum in het Zuiderpark.We hadden om half 4 daar afgesproken,en iedereen was natuurlijk present.Wij,mijn zoon en dochter met hun partner en kids,en mijn 2 lieve zussen met hun mannetjes.Nadat we buiten elkaar hartelijk hadden begroet,en ik door mijn kleindochter Melanie op een schattige manier was verrast met zelfgemaakte tekening en broche gingen we naar binnen.De kleinkids hadden voor de gelegenheid ook wat witte kleding aangetrokken.Dit had ik van te voren gezegd,omdat er ook gebruik gemaakt wordt van blacklight.Dat geeft zo,n leuk lichtgevend effekt.Toen moesten we de goede schoenen bij elkaar zoeken, dat werd even puzzelen.Iedereen was in opperbeste bui,dus lachen geblazen!!!Om 4 uur begon de wedstrijd,nou ja...wedstrijd!Het was natuurlijk heel gezellig allemaal,met veel gekeuvel tussendoor en gelachen omdat een van ons weer vergat dat hij of zij aan de beurt was.Het uur was zo om,en de kleinkids vonden dat best jammer want ze kwamen er net een beetje in.Mijn zwager had de hoogste score,ik had mijn knie wat verrekt,een ander had zijn vinger bezeert,maar voor de rest was alles okè...We hadden nu toch wel honger gekregen,en dus werden we gehaald om naar het restaurant te gaan,wat ook bij de bowling hoorde.Dit had ik van te voren natuurlijk allemaal geregeld.De steengrillen stonden al lekker te branden,en het eetfestijn kon beginnen.We waren allemaal verrast door de mooie gedekte tafel en het vriendelijke personeel.Er was voor 6 personen vis,en voor 7 personen vleesvariatie,dan de sausjes,de patat het stokbrood en de heerlijke salade.Het kon NIET op!Dat was smullen geblazen!!!Na afloop kregen de kids nog wat snoep mee.En met een volle maag en een fijn gevoel zijn we nog even voor een kopje koffie en een afzakkertje naar mijn huis gegaan.Waar we nog even hebben zitten na-genieten.En ik ben met een tevreden gevoel naar mijn bedje gegaan,want dit was heeeeel leuk geweest!!!
Nadat ik het zengen van de zon had doorstaan,
bood de maan mij haar koele rust.....
Zij heeft met haar zilveren mond mij gekust,
toen mijn zon was ondergegaan.....
Ik mis een klein meisje,met kuiltjes in haar kin met dikke, blote beentjes en knuistjes met koek erin. Bolle,rode wangen,moe van " al dat buiten" met pleisters op haar knie,en schrammen op haar kuiten. Dat babbelen en giegelen,dat "samen op de koffie" dat slepen met arme poes,en zeuren om een toffee. DAT meisje is er nu niet meer,schrik maar niet,ze is niet weg. Dat meisje is nu groot,op school...heb ik even pech! OMA.
We zijn vandaag met onze teckel naar Delftsehout geweest.Het was er gezellig druk,en de bezoekers waren met van alles bezig.Roeien,fietsen,wandelen,luieren en met de hond wandelen,net als wij.Het is een prachtig natuurgebied nabij Delft,en ligt een beetje verscholen naast een snelweg.Ik had er al vaak van gehoord,maar tot een paar jaar geleden nog nooit bezocht.En nu ben ik vaste bezoeker geworden,en regelmatig wandelen we"de paden op de lanen in".Het begin van de lente is duidelijk aanwezig,met veel bomen in bloesemtooi,en niet te vergeten de eenden die luidkwakend elkaar achterna zitten.En als je maar goed kijkt zie je zo af en toe al een moedereend met wat klein grut voorbijzwemmen.Maar dan zijn dan wel de optimisten in de vogelwereld,want met de koude nachten die er nog zijn,zullen er niet zo veel overleven.Maar het blijft een aandoenlijk gezicht die piepende donsjes.Ik kan er geen genoeg van krijgen!Sjefke de hond had het duidelijk naar zijn zin,en liep al snuffelend langs de struiken.Wat heeft dat beest toch een uithoudingsvermogen,zo klein als hij is.Nou is een teckel wel gefokt om het spoor van vossen te volgen,maar dat wordt nu niet meer gedaan.Het baasje liep in flinke pas met hem mee,want loslaten kunnen we hem niet,omdat hij dan zo verdwenen zou zijn.Daar is zijn jachtinstinct te sterk voor.Ik kon ze maar met moeite bijhouden,wat een stel!Nadat we het park doorgelopen waren, hebben we even een heerlijk glas ijsthee op een terrasje gedronken, en de hond kreeg een bak met water.Nou dat ging er wel in hoor!Toen moesten we ook nog terug,en al sjouwend met een veel te grote tak in zijn bek,liep onze lieve Sjefke voor ons uit te dribbelen om weer naar de parkeerplaats te gaan.Hij genoot zichtbaar,en wij waren weer wat vitamientjes rijker,of niet soms?
Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan.
Ooit is daar een grap verteld,een kus geroofd,iets voor het eerst gedacht.
Ter hoogte van mijn oor,bijvoorbeeld,heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is,maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren.
Meer woorden waren er niet nodig-een mond spreekt van zichzelf al mooi en huid heeft een geheugen.
Jij blijft mijn hals,mijn navel,mijn holte van mijn knie voor altijd bij.
Zonder glimlach kan ik aan geen plek voorbij.
Bart Moeyaert)
Ze heeft alles om te zoenen,twee armen voor rond mijn hals
en aan het uiteinde daarvan zichzelf om te draaien en te keren.
Ze heeft twintig vragen en slechts twee ogen.
Die doen wat een vraagteken doet met een zin,
haar moeder met nieuwe kleren.Koketteren,dan zal het wel mogen.
Of ze bij me slapen mag?Ze probeert te knipogen.
(Onder vier ogen mag het niet,misschien onder drie.)
Als ik later,tegen haar aan,zeg:"het is hier lekker warm,"
antwoordt ze in haar slaap:
"dat heb ik speciaal voor jou gedaan."
(Herman De Coninck)
Ze is nu bijna 5 jaar jong,Bora mijn Turkse lapjes poes.Ze is nu een plaatje,dat was wel anders toen ik haar vond op mijn vakantie in Alanya.We gingen steeds naar hetzelfde plekje op het strand,omdat het heel gezellig was met elke dag meer leuke mensen waar we kontakt mee hadden.Er was ook een jong stel bij die op huwelijksreis waren,en in een appartement naast ons logeerden.Ze woonden in Rotterdam,en werkten in de artiestenwereld en waren vaak lang van huis.Toen ze op een goede dag zich bij ons clubje aansloten hoorde ik hoe ze een zwerfpoesje van de verdrinkingsdood hadden gered.Er waren in de tuin van hun appartement wat Turkse kinderen aan het voetballen met dat poesje en hadden haar net van de glijbaan in het zwembad laten gaan(voor de lol).Net op dat moment kwamen zij naar buiten en hebben gelijk dat beest eruit gehaald.Het was net op tijd,en het arme dier was meer dood dan levend.Omdat ze elk jaar daar logeerden mochten ze van de baas van het appartement voor het diertje zorgen.Maar alleen op het balkon mocht het beestje zolang verblijven.Maar ja,hun vakantie liep al in de laatste week en hoe moest het nu verder?Intussen was het poesje al helemaal zindelijk en sliep in een doosje naast een kattebakje.Telkens als ze de deur van hun kamer opendeden dan kwam ze met haar wankele pootjes naar ze toe.Ze was al wat aangesterkt door het goede voer wat ze nu kreeg .Het stel was bezorgd over hoe het nou verder met dat beestje moest gaan,en hadden er slapeloze nachten van.Want er zijn zoveel zwerfkatten en honden,en wie garandeerde hun dat er nog iemand voor het poesje zou zorgen?Die kans was heel klein.Ik vroeg of ik hem even mocht zien,en ben gelijk met hun mee gegaan,want dat hoef je maar 1 keer aan mij te vertellen.En daar zat ze op het balkon op een terrasstoel naar me te kijken.Wat was ze klein en wat een dun nekje had ze.Ze was helemaal vuil van de straat,maar wat was ze allert!!!Hele pientere oogjes keken mij aan,alsof ze zeggen wou:Met jou wil ik mee!Intussen was mijn vriend ook naar ons toegekomen en toen hij haar optilde paste ze helemaal in de palm van zijn hand.Die smolt gelijk helemaal weg van haar.We zijn even in beraad gegaan over de situatie,want ik wilde haar wel meenemen naar Nederland.Dat stel zou 5 dagen later terugvliegen,en wij pas 12 dagen later,dus wat nu?Om te beginnen zijn we naar een dierenarts gegaan en hebben haar laten onderzoeken,en laten enten.Dat was allemaal goed gelukkig,en de arts gaf alle papieren mee.Nou is het geval dat Turkije er niet zo,n probleem van maakt als een zwerfdier het land gaat verlaten,na alle inentingen.Maar van Nederland was ik niet zo zeker.Toch wilde ik de gok wagen voor de ukkepuk.We noemde haar naar het appartement waar ze gevonden was ;BORA BORA".Elke dag gingen we kijken naar haar,totdat ze meeging met dat lieve stel uit Rotterdam,want zo hadden we het afgesproken.Wij vierden gewoon verder onze heerlijke vakantie,en zij gingen met hun drietjes terug naar Nederland.En via de tellefoon belden we elkaar over de gang van zaken.Toen ze thuis waren gekomen vertelden ze dat alles goed was gekomen bij de douane.Nadat de papieren waren bekeken konden ze gelukkig doorlopen met Bora.En in het vliegtuig had ze zoveel bekijks van kinderen die helemaal verteder waren,want ze mocht als handbagage mee op schoot.Wat een avonturen heeft ze meegemaakt!!!En later toen wij zongebrand en uitgerust ook weer thuis waren hebben we nog een leuke dag gehad met dat lieve stel uit Rotterdam.Want ze zijn haar komen brengen naar haar nieuwe huis in het Haagje.En nu is ze de allerslimste poes die ik heb,en ziet mij als haar moeder.Ze is zo gezond als een vis en is heel ondeugend,ook naar mijn andere poezenkinderen toe.En zeg nou zelf...welke Turkse poes heeft zoveel avonturen beleefd in zo,n korte tijd en is er zo goed vanaf gekomen?Ik denk helaas maar heeeel weinig.....
We noemden hem Kees,de cyperse kater die al jaar en dag door de straten zwierf.Altijd meehuppelend met mij en mijn ruighaar-teckel als ik hem uitliet.Het waren dikke maatjes en Sjefke mijn hond vond het allemaal best als hij dikke kopjes kreeg van hem.Ze waren immers ongeveer even oud.Zo,n 5 jaar terug zag ik dat hij kwam wonen bij het probleemgezin bij ons in de straat.Het was nog maar een kitten van 7 weken oud.En zo jong als hij was werd hij al naar buiten gekieperd om overdag maar eens (lekker) buiten te zijn.En wanneer de kinderen weer eens zin hadden om met het beest te spelen(tot vervelens toe) dan werd hij van de straat geplukt.Daardoor werd het een zenuwachtig dier,ook omdat het huis al vol zat met dieren van allerlei pluimage.Als het gezin in de zomervakantie ging kamperen dan gingen de katten naar buiten,en moesten maar zien hoe ze aan eten kwamen.Ik heb samen met een buurvrouw heel wat keren eten neergezet.De dierenbescherming deed er ook niks aan,want het was al zo,n drukke tijd met gedumpte dieren overal.Kees werd groter en heel snel zelfstandig,en was zo slim om uit de buurt van auto,s te blijven .Naar mij toe was hij een schat van een beest,en ik zag dat de kinderen en de ouders geen zier meer om hem gaven.Ook de andere poezen liepen 1 voor 1 weg.Maar Kees bleef toch in de buurt rondhangen en sliep in de tuintjes van de straat,of op de portieken.De buurvrouw en ik zorgden zo,n beetje steeds voor hem.Maar ik vond het steeds zieliger worden,juist omdat het zo,n lief dier was.Hij bleef toch een verschoppeling.Ik kon hem ook niet nemen want hij was gewend om steeds weg te gaan,en bovendien zouden mijn 5 binnenkatten dat niet accepteren.Maar omdat hij ook niet gecastreerd was zorgde hij ook weer voor nieuwe nestjes.Een paar weken terug heb ik contakt opgenomen met dierenopvang DUMPIE,die achterin de straat bij mij heel veel goeds voor dieren doet.Want vandaag of morgen raakt hij toch een keer gewond,en dan kan niemand voor het dier zorgen.Ze heeft een kattenopvang gevonden bij Woerden,die geheel belangeloos,en met behulp van donaties een pracht van een opvang heeft voor katten die moeilijk te plaatsen zijn,of die zoals Kees altijd weer weglopen.Hij wordt gelijk gecastreerd als hij daar komt wonen,dan is de drang om op pad te gaan er niet meer.En het is midden in de natuur,dus mooier kan het niet.Ze hebben hele grote uitlooprennen,zijn verzorgd en nooit meer alleen.Daar zou Kees dus naartoe gaan.Maar verleden week heeft hij het voor elkaar gekregen om te ontsnappen bij DUMPIE.We waren allemaal in de stress,en hebben als gekken lopen zoeken,want nu zou het misschien toch nog vervelend aflopen met hem.Maar gelukkig kwam de buurvrouw met het heugelijke bericht dat Kees weer bij haar was komen bedelen om eten.Hij was gewond aan zijn poot en liep mank.Maar nadat hij weer in de kattenbox was gezet(wat hij niet erg vond),werd hij naar de dierenarts gebracht voor onderzoek.Nu heb ik nog niks gehoord,maar ik vertrouw er op dat alles nu toch nog zal rechtkomen voor onze lieve cyperse KEES.
Wij ouderen zijn een fortuin waard We hebben zilver in onze haren Goud in de tanden Gas in de darmen Lood in de schoenen Kalk in de nagels Staal in de heupen Plastic in de knieën
Vol met dure medicijnen Een mens met zoveel mineralen Is met geen miljoen te betalen Daarom: ga fier door het leven Neem kritiek op als een spons Want door bovengenoemde rijkdom Drijft de economie nog steeds op ons.
Ik was ze al de hele winter kwijt.Elke avond als ik met mijn herdershond het laatste rondje maakte zag ik ze lopen.Altijd samen.Door niets of niemand van hun stuk te brengen.Soms probeerde mijn niets-ontziende viervoeter ze uit elkaar te jagen.Glimlachend zag ik ze zich dan enkele meters verderop weer verenigen.Lekker verder kwekkend.Liefde zoals het zou moeten zijn.Waarschijnlijk hadden ze weinig luxe nodig in het leven.Slechts de warmte van elkaar als ik ze weer eens heerlijk tegen elkaar aan zag schurken.Daarom was ik ook zo verbaasd ze niet meer samen tegen te komen.Er zou toch niets gebeurd zijn?Soms had ik het idee 1 van hen te treffen.Maar aangezien ik de individuen slechts als duo kende,wist ik het niet zeker.Het gebeurt me wel vaker.Dat ik me ga hechten aan duo,s.En dat die wreed uit elkaar getrokken worden.Door scheiding,levensgroei of,erger nog,dodelijke ziektes.Het leven zou eigenlijk niet zo mogen zijn.Samen uit,samen thuis.Zoiets als"tot de dood ons samen scheidt".Als ik al die ellende om me heen verneem,schiet het schrikbeeld regelmatig door mijn hoofd.Doodgeschoten worden door een extbs-er,door financiele problemen totaal gedeprimeerd je gezin uitroeien of een dodelijk ongeluk in het verkeer.Afgelopen weken was het weer een en al droefenis.Daarom was ik ook zo blij mijn gelukzalige duo gisteren weer te treffen.Al sjokkend naast mijn hond zag ik ze vanuit mijn ooghoeken weer schuifelen.Twee eendjes die als vanouds door het leven waggelen.Waar waren ze toch gebleven?Om te kunnen genieten van hun geluksbeeld bleef ik even staan.Mevrouw eend had iets in haar bekje.Liefdevol gaf ze het aan meneer eend.Verbeelde ik het me nou,of keken ze me aan?Ik voelde dat mijn verharde aangezichtsspieren een glimlach niet konden onderdrukken.Dit was liefde pur sang.Zoals iedereen ter wereld het eigenlijk zou moeten kunnen beleven.
Als mijn 9 jarige poes Katja zo,n manie heeft,nou berg je dan maar!!!Dan sjeest ze naar alle hoeken van het huis met galopperende draf,en laat duidelijk merken dat ze aanwezig is.De andere 4 poezenkinderen in volledige ontreddering achterlatend.Met dikke staarten als vossen kijken ze haar na,omdat ze dat helemaal niet gewend zijn van een poes die normaal gezien bijna onzichtbaar is.Het is dan een echte tuttebel die snel beledigd is en zo haar eigen leventje leid.Ze heeft zo af en toe de behoefte om bij me te komen voor wat kopjes,die ze me lief mauwend komt geven en sabbelt dan gelijk even aan mijn mouw.Ik denk dat dit toch een overblijfsel is van de tijd dat ze nog een kitten was.Toen ik haar 9 jaar geleden ging halen deed de eigenaar open,en naast hem stond een prachtig witte poes met vijandige ogen naar me te kijken.Ja,wat wil je ook he,als al je kinderen maar weggehaald worden?Het nestje bestond uit 5 cyperse poezen en katers,perfect getekend en prachtig van kleur.De man vertelde mij dat de vader precies zo van kleur was.Hij was echter 2 dagen eerder van het balkon van de flat gevallen en heeft dat niet overleefd.Toen ik hoorde welke van de 5 het eerste geboren was,maakte ik mijn keus.Het werd dus Katja :mijn REN-MANIE-POES!!!
Allereerst wil ik oude blogvrienden en vriendinnen van harte welkom heten op mijn nieuwe weblog. En voor nieuwe bezoekers maak ik nu even een gezellig kennismakingspraatje.Zoals jullie aan de rechterkant hebben kunnen lezen,heet ik Sonja.Ik ben moeder van een zoon van 34 jaar en een dochter van 38 jaar jong.Mijn zoon is getrouwd en is vader van mijn kleindochter die dit jaar 5 jaar jong wordt.Een heerlijk kind waar ik veel mee opgetrokken heb voor dat ze naar schooltje ging.Dat is nou eenmaal de volgende fase in haar kleine leventje.Ze vind het heerlijk op school en ontwikkeld zich als een sociaal wijvie die veel vriendinnetjes heeft en altijd haar vrolijke petje op heeft.In 2006 moest ze helaas een zware operatie ondergaan aan de lever.Dat is achteraf gezien heel positief verlopen,want het was een goedaardige cyste die aan de buitenkant van de lever zat.Daardoor kon hij zonder erge beschadiging verwijderd worden.Jullie begrijpen wel dat we allemaal grote zuchten van verlichting hebben geslaakt.En nu is ze weer zo gezond als een visje,heerlijk he? Mijn dochter is ook getrouwd en heeft een druk gezin met 2 dochters en 1 zoon.De oudste is een heerlijk meid van 11 jaar,die echt van het leven geniet en heel spontaan is,ook voor haar heb ik gezorgd als mijn dochter moest werken,tot ook zij naar school moest.Haar tweede dochter van 7 jaar heeft op de creche gezeten terwijl mijn dochter moest werken,en is daardoor heel erg zelfstandig geworden.Het is ook een lekker wijvie die al heel jong met poetsdoekjes door het huis liep om mamma te helpen, haar kamertje is altijd netjes en ze is o,zo bezorgd om haar kleine broertje van bijna 2 jaar.Dat is een ventje om op te vreten en hij tutteld de hele dag lachend door het huis en maakt met iedereen grapjes,zo klein als hij is.Als ik op bezoek kom dan sprijd hij zijn kleine mollige armpjes uit en lacht breeduit! Het zijn mijn 4 rijkdommen.....buiten mijn eigen rijkdommen natuurlijk,die altijd voor me klaarstaan mocht ik ze nodig hebben.Onze band is heel hecht,terwijl we elkaar toch niet overlopen.Want mijn zoon heeft een eigen autobedrijf met garage,en mijn dochter werkt buiten haar 3 kids ook nog 3 dagen bij een verzekeringskantoor,dus ze hebben een druk leven allemaal.Zelf werk ik al zo,n kleine 3 jaar in een verzorgingshuis,dat doe ik 3 ochtenden van 9 tot 1 uur.Het geeft me een heerlijk gevoel om eenzame mensen in een hele kwetsbare periode van hun leven een beetje steun te geven,door middel van een bezoekje of door mee te gaan voor een doktersbezoek.Ook help ik in het restaurant met het serveren van de maaltijd,en sinds kort heb ik 2x in de maand een naaihoekje om kleding te verstellen voor bewoners die heel weinig de deur uit komen,doordat ze slecht lopen of bedlegerig zijn.En 1 ochtend loop ik op 3 etages de koffieronde,met een gezellig praatje erbij.Ik vind zelf dat ik een rijk leven heb,buiten mijn hobby,s en huisdieren dan.Maar daarover vertel ik jullie een volgende keer weer......want het moet wel spannend blijven nietwaar?
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
Ik ben een vrouw en woon in s,Gravenhage (Nederland) en mijn beroep is Moeder van een zoon en een dochter,en Oma van 4 heerlijke kleinkinderen. .
Ik ben geboren op 17/04/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bloggen en kontakt maken met medebloggers,natuurfilms,naar theater gaan in brede zin,en mijn vrijwilligerswerk in een verzorgingshuis..
Koen
Ik wil jullie even berichten dat de ct-scan na alle 8 chemo,s erg tegenviel.....de uitzaai is wel helemaal weg ,maar nu zit er weer zo,n etterbak aan de buitenkant van mijn dikke darm.Over 3 weken moet ik weer met een ander soort chemo de strijd aangaan,hoeveel kan een mens verdragen,op dit moment ben ik lamgeslagen en kan aan niks anders meer denken of plezier aan beleven,en dat voor zo,n optimist als ik altijd was.Sorry als ik weer even niet reageer op jullie ongetwijfeld lieve reakties,Groetjes van Sonnepon.
Dag lieve trouwe bezoekertjes
![Maak uw eigen Krabbelplaatjes [krabbelaars.eu]](http://s48.photobucket.com/albums/f241/fungenerator/krabbelglitter8/png_temp1072534123.png)
![Maak uw eigen Krabbelplaatjes [krabbelaars.eu]](http://s48.photobucket.com/albums/f241/fungenerator/krabbelglitter8/png_temp237201421.png)
Ik weet niet precies hoe ik het onder woorden moet brengen,maar dit moet ik jullie toch vertellen. Op 16 mei heb ik te horen gekregen van het ziekenhuis dat ik een operatie moet ondergaan,waarbij de voortplantings-organen verwijdert worden.Dit omdat er GEEN goedaardige tumor is ontdekt aan
1 appel in blokjes gesneden
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
