Dit is Viviane die op haar gezellige blogje, de mooiste powerpoints heeft gezet Ga maar eens gauw kijken!
Dit is het blogje van Katrien,haar hobby,s zijn o.a. pps en psp.Ze is altijd bereid om te helpen, of iets voor een ander te maken,en zet ook andere bloggers in het zonnetje. Klik maar op het plaatje.
Dit is Leonie de Haan. klik maar boven op de bonbons, dan kun je genieten van haar smakelijke presentatie. En dit is haar weblog: http://www.tanteloe.com/weblog/
Kastanjes Spinnen Koud, nat, mist Verdorde en half vergane blaadjes De geur van rottende bladeren, van regen en van aarde De kachel weer aan en de jassen weer dicht Dagen die korter en schaduwen die langer worden Paddestoelen, paraplu's, pannekoeken Met spek en stroop Regenlaarzen en zuidwesters Wind die aan deuren en ramen rammelt
Een dik felgekleurd blarendek De natuur dekt zichzelf warm toe Voor haar winterslaap.
Dag allemaal,we zijn weer terug in ons koude kikkerlandje,en weg uit het heeeeerlijk warme Portugal.Het was een fijne vakantie,waar we allebei ook echt aan toe waren na dat rampjaar 2009! Ons Appart-Hotel,lag tussen Montegordo en Albufera,dus wel wat afgelegen van de drukte,maar doordat het een zeer lux complex was vonden we dat geen enkel bezwaar.Er was van alles te doen,en de tropische tuin met groot zwembad maakte dat ik in ieder geval elke keer mijn baantjes kon trekken.De gasten waren voornamelijk van Engelse en portugese afkomst,en af en toe hoorden we ook wat bekende Nederlandse stemmen.Veel jonge gezinnetjes,en oudere stellen,want de scholen waren ook daar inmiddels weer begonnen.Ons appartement op de begane grond was heel compleet ingericht,met keuken en zelfs een afwasmachine,verder alles zo schoon als maar kan.En elke avond kon je kiezen tussen vis of vlees,en dan kreeg je een 5-gangen menu voorgeschoteld in de smaakvolle eetzaal,waar de obers ons heel netjes en vriendelijk bedienden.In een kwartiertje waren we in het oude gezellige stadje Albufera met de taxi die ons nog geen 4 euro koste,en die ons netjes kwam oppikken bij het hotel.Daar zijn we een paar keer geweest om te winkelen en lekker op terrasjes te zitten,om naar mensen te kijken.Later in de tweede week hebben we ook het strand van Albufera-stad onveilig gemaakt.Heerlijk luieren,lezen,puzzelen,muziekjes luisteren op het wereldradiootje van Manon,en voorzichtig bruinen.Af en toe hadden we praat kontakt met Hollandse stellen,maar de meesten kwamen voor hun rust,of hadden een autootje gehuurd en zagen we dan weer de hele dag niet meer.Wat dat betreft had ik ook wel een auto willen huren,maar dat vind Peet altijd zo,n risico i.v.m. het verkeer,en omdat je toch in den vreemde bent.In de eerste week hebben we een bootocht gemaakt met een hele snelle soort speedboot,waar we met z,n twaalven inzaten,en die een flink eind de zee opging.De bedoeling was om dolfijnen te vinden,nou.....die hebben ONS gevonden.Wat was dat een avontuur zeg!Hele families zwommen om de boot heen,en telkens sprongen ze met grote vaart uit het water,en ik maar foto,s maken.Maar dat was nog niet makkelijk ,want steeds als ik klikte waren ze alweer in zee verdwenen.Er zwommen ook baby,s mee,zo leuk!!! Later heeft onze kapitein ons nog langs de mooie Algarve-kust gevaren,om de mooie grotten te bekijken.En als klapstuk vaarde hij kei-hard van links naar rechts door de golven heen,en wij maar gillen van spanning.Alles was zo gaaaaaaf !!!Voorral de kleine dolfijnen(tuimelaars)hebben grote indruk op mij gemaakt. En nu gaan we weer gewoon verder met ons normale leven,maar voorral met hele fijne herinneringen aan het mooie Portugal
Dag lieve bloggertjes,ja...nu is het dan zover,we gaan a.s vrijdag naar Portugal,dus ik ben even niet in de picture.Vanaf 18 september kom ik jullie weer opzoeken,en zoals het weer er nu uitziet in Albufera,is het al tegen de 28 graden,dus lekkerder kan al haast niet,heerlijk!!!Ik heb er echt zin in,groetjes en een knuffel van jullie sonnepon.
"Some people worry that artificial intelligence will make us feel inferior, but then, anybody in his right mind should have an inferiority complex every time he looks at a flower." - Alan C. Kay
Kindje, ik droeg je onder mijn hart Je bent nooit in mijn armen gekomen Soms denk ik: ja hoor, je bent er nog Het lieve kindje van mijn dromen. De zon leek steeds te schijnen in de tijd dat ik je droeg Wanneer we konden horen hoe jouw hartje dapper sloeg Die kostbare blijdschap, ach, ze duurde veel te kort Maar ik koester je, want ik wil dat je nooit vergeten wordt Kindje in mijn hart Van wie ik nooit beviel Kindje in mijn hart, kindje van mijn ziel
Kindje je blijft altijd in mijn hart Ik neem je altijd met me mee En al voel ik me soms heel alleen We zijn wél altijd met zn twee. Moeder-zonder-kindje, dat is hoe ik me dan voel Is er iemand, die begrijpt wat ik daarmee bedoel? Iemand die genoeg heeft aan een onuitgesproken woord Door wie ik zomaar zonder vragen wordt gehoord? Kindje in mijn hart Van wie ik nooit beviel Kindje in mijn hart, kindje van mijn ziel
En als je mij ziet huilen, laat me dan maar even gaan Dan is het nodig om even bij mijn dromen stil te staan Kindje in mijn hart, altijd ben jij deel van mij Kindje in mijn hart, heel ver weg en toch dichtbij Mijn liefie, mijn kleintje Ik laat je los, ik houd je vast Kindje, lief kindje in mijn hart.
Wat hebben we genoten in onze villa in Resort Arcen in Arcen-Limburg. Dit heb ik gekregen van ROPARUN,toen ik in oktober ben ge-opereerd aan de tumor aan mijn rechter-eierstok.Mijn herstel moest toen nog wel beginnen en ik had nog heel wat chemo voor de boeg,dus het moest nog wel even tot mij doordringen.Maar een maal thuis heb ik gelijk besloten dat we wel in juni konden gaan.Dat is dan ook gebeurd,en vrijdag j.l.kwamen we helemaal uitgerust en blij terug van deze heerlijke week,samen met mijn partner en mijn 2 zussen met partners. Nadat we helemaal ge-installeerd waren op onze kamers in de prachtige villa,die is aangekocht door ROPARUN,gingen we overleggen hoe de week door te brengen. De afspraak was om elke avond heerlijk buiten de deur te gaan eten,zodat we niet al te vermoeid zouden raken!!!hahaha.Ten slotte koken we al het hele jaar zelf. Er waren ook fietsen meegenomen,omdat er 2 van ons graag elke dag hun toertje wilden maken.Nou dat kan je ook goed daar,want de omgeving is werkelijk prachtig om te zien.Zelfs IK heb op een dag een elektrische fiets gehuurd,en met z,n drietjes hebben we zo,n 30 kilometer van de knoopuntroute afgelegd.Dat was heel goed te doen,alleen had ik na afloop erg last van zadelpijn,omdat ik zo,n 2 jaar niet meer gefiets heb.Ik was erg trots op mezelf omdat je dan voor je gevoel weer een stapje verder bent gekomen. Maandag waren de mannen niet voor de buis weg te slaan,vanwege de voetbal,en Ria en ik besloten lekker naar de natuurbronnen van Arcen te gaan,om ons te laten verwennen in de mineraal-baden.Daar kregen we een voetbal-arrangement van 4 uur voor de prijs van 2 uur.Vanwege de voetbalkampioenschappen kwamen er natuurlijk veel minder gasten.Wat een zaligheid!!!!Water van 38 graden,overal massagestralen,heerlijke ligbedden in de openlucht en ook binnen rustruimten,zonnebanken,sauna,s,kruidenbaden,een luxe restaurant met open haard en lounge-bankstellen overal.We waren in de 7e hemel aangeland.Ook hebben we wel gelachen om de verschillende typjes die we zagen komen.Oude dames met rode wangetjes en een hele grote witte badmuts op hun kleine koppies.Ria zei dan:kijk...een oude taart met een taart op haar hoofd.Wat erg he?ik kon me haast niet inhouden,maar je moet wel uit respekt voor de mens.Maar we werden zo melig van het warme water,want al je spieren ontspannen zich en je blijft ook drijven door het zoute mineraalwater.Ik had al van te voren opgebeld om te vragen of je ook in badpak mocht.Want ik zie het niet zitten om daar naakt in het rond te lopen.Maar het MOET zelfs in badpak,alleen NIET in de sauna.Nou dat was dus mooi geregeld.Na zo,n drie uur hadden we het wel weer gehad en gingen slaperig weer terug richting villa(ahum).De dagen daarna zijn we in de kasteeltuinen van Arcen geweest,waar toevallig een rozenfestijn was met mooi verkleede dames die liederen zongen uit operettes en opera,s.We hebben gefilmd en foto,s gemaakt en daarna was er nog een roofvogeldemonstratie op een ander veld.Natuurlijk moest ik ook met een roodstaartbuizerd model staan.Dat vind ik zo spannend,zulke prachtige dieren van dichtbij te zien.Annie mijn oudste zus had haar scootmobiel meegenomen,dus konden we best nog veel van de uitgestrekte tuinen bekijken.Waaronder ook een Japanse tuin met een grote boudha die voor mij een speciale betekenis heeft gekregen.En samen met ons drietjes zijn we vereeuwigd met onze boudha,onze beschermer.De rest van de week hebben we nog een boottocht over de Maas gemaakt,die druk bevaard werd door vrachtschepen en plezierboten.Verder veel gepraat en gelachen en af en toe gehuild.En donderdagavond hebben we de laatste avond gegeten in een herberg vlak bij ons resort.Dat was zo,n overheerlijk maal,ik heb nog nooit zo lekker spare-ribs gegeten!!!Na afloop kreeg ik een toespraak van mijn love-ones met dank voor de fijne week en een leuke attentie.Dit werd gefilmd en nu sta ik er dus gekleurd op met tranen over mijn wangen van ontroering.
En....onze vriend de eekhoorn,die ons elke dag kwam bezoeken zal ik erg missen. Maar.....alle kikkers in de vijver VOOR onze villa DIE....niet!!!
De opzet en uitvoering van de Roparun
De Roparun is een loopevenement van 530 kilometer waarbij mensen, in teamverband, een sportieve prestatie leveren om op die manier geld op te halen voor mensen met kanker. Ook wel een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt overigens ook uit het motto wat al jaren is: "Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven".
Een Roparunteam bestaat uit maximaal acht lopers die dus ieder gemiddeld zo'n 65 kilometer lopen oftewel meer dan 1 ½ marathon. Daarnaast bestaat een team uit vier fietsers en nog een aantal mensen in de begeleiding. Denk hierbij aan chauffeurs, verzorgers, cateraars en wegkapiteins.
Teams zijn zelf verantwoordelijk voor de invulling van deze taken en gemiddeld bestaat een team uit 25 personen.
Naast de sportieve inspanning, moet er ook een inspanning geleverd worden om geld op te halen voor het doel. Teams doen dit door het organiseren van allerlei acties. Denk hierbij aan het inpakken van boodschappen, het wassen van auto's, het houden van collectes en het zoeken naar sponsors. Ook zijn de leden van een team verplicht Roparun loten te verkopen waarvan de opbrengst ten goede komt aan het doel. De drie teams met de hoogste opbrengst worden gehuldigd tijdens het eindfeest van de Roparun wat een week of drie na de finish plaatsvindt. Op die avond wordt ook de totale opbrengst van de Roparun bekend gemaakt.
De afgelopen 18 edities van de Roparun is al ruim 30 miljoen euro opgehaald voor zorg aan mensen met kanker.
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
Ik ben een vrouw en woon in s,Gravenhage (Nederland) en mijn beroep is Moeder van een zoon en een dochter,en Oma van 4 heerlijke kleinkinderen. .
Ik ben geboren op 17/04/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bloggen en kontakt maken met medebloggers,natuurfilms,naar theater gaan in brede zin,en mijn vrijwilligerswerk in een verzorgingshuis..
Ik ben Sonja, en gebruik soms ook wel de schuilnaam sonnepon.
