het laatste kruispunt Klik op het bovenste item van de inhoudstafel en de inhoud van de blog keert zich.
01-11-2017
Allerheiligen
Reeds een tijdje heb ik mijn blog een beetje verwaarloosd wegens voornamelijk rugpijn. Nu het wat beter gaat probeer ik de gewoonte om iets te plaatsen te hernemen.
Eén november, allerheiligenfeest in de Katholieke Kerk, is het feest geworden van de doden. Pratikerenden en niet pratikerenden hebben vooraf bloemen geplaatste op de graven van hun overleden geliefden. Op allerheiligen brengen ze dan een bezoek aan die rustplaats.
In feite is twee november in de Katholieke Kerk het feest van allerzielen.
Eens elk jaar zo overvloedig aanwezig, is het nu alsof ze zich in alle stilte terugtrekt. Zo hier en daar staat er nog een struikje met maar enkele bloemetjes.
In totaal staan er in de tuin nog maar zo'n zestal povere toefjes en dat is alles. Zullen die weinige bloemetjes in staat zijn om een heropleving op gang te krijgen?
De bloem die waarschijnlijk het langst in bloei blijft staan is de helleborus. Op de site https://nl.wikipedia.org/wiki/Kerstroos_(Helleborus) lees je o.a.:De kerstroos (Helleborus niger) behoort tot het geslacht nieskruid, waartoe ook de lenteroos (Helleborus oriëntalis) behoort. De kerstroos staat bekend als heksenkruid.
Een Helleborus beschermt haar bloemen op een ingenieuze manier tegen vorst. Als het flink gaat vriezen, pompt ze er het vocht uit, dat ze tijdelijk in de bladeren en wortels opslaat. De bloemen hangen dan even slap, maar bevriezen niet. Wordt het beter weer? Dan pompt de kerstroos het vocht opnieuw naar de bloemen en ze staat er al snel weer stralend bij!
Het was niet veel al duurde het lang, want miezelsneeuw dikt niet aan. Nu, deze voormiddag zijn de vlokken groter maar dun gezaaid. Ook dat dikt niet aan. Het is hier reeds enkele jaren geleden dat we nog eens een sneeuwman konden maken.
Een dun laagje sneeuw van niemendal. De eerste sneeuwval dat we krijgen voor deze winter. Het is wel een streep door mijn voornemens. Ik wilde deze morgen verder bussels maken van ons snoeiwerk. Wat zou ik in de kou moeten werken als er voor de eerstkomende dagen tot 12°C beloofd is.
De dooi is reeds een week ingezet maar telkens door nachtvorst afgeremd.
Er ontstond , wat ze bij ons 'kelder ijs' noemen. Dit is ijs dat plus minus ver boven het watervlak kwam te liggen en wit kleurt. Als je bij het schaatsen daarop terecht kwam dan ging je figuurlijk de kelder in. Gezond ijs kleurt eerder naar de zwarte kant.
Ik vind mijn blog zo leeg en heb besloten om telkens minstens 1 foto te plaatsen.
De maand januari van 2017 valt koud uit. Bij onze buren staat er een voederbak voor de vogels. Maar meesjes en mussensoorten verkiezen de vetbal met gemengde graantjes.
Aan onze wasdraad hangen er de hele winter vier. Mezen en mussen zitten nooit samen op dezelfde bal. De bal die het dichts bij de struiken hangt is altijd als eerste leeg. Dan hang ik nieuwe ballen en snij ik de andere die bijna leeg zijn open om de restjes op de grond te werpen voor de merels en andere vogels. Om het met een beeldspraak uit te drukken: 'voor de niet evenwicht kunstenaars'.
We vierden gisteren de tweede verjaardag van ons voorlopig jongste kleinkind want er is een nieuw leven op komst voor april. De jarige was heel rustig. Sedert twee dagen kerstdag woont hij met zijn ouders hier bij ons. Er zijn verbouwingen aande gang bij hen thuis. Het gaat om een uitbreiding aan de kant van de keuken. Toch is het grootste werk, het uitbreken van de vloer in keuken, woonkamer, gang en toilet. Dan komt er een nieuwe met vloervrwarming. De hoop is dat de winter niet te hard toeslaat in januari zodat er geen of weinig vertraging komt op de werken.
Het is genoeg geweest en het was helemaal in orde. Oma Colette deed haar best.De drukte is voorbij. Mijn broer en mijn schoonzus waren hier maar na de lekkee maaltijd viel ik in slaap. Buiten was er vuurwerk met harde knallen en weinig spektakel. De poes ging de muren op en kun in de woonkamer vluchten waar ze onder de boekenkast kroop. Uiteindelijk kreeg Colette ze buiten en ik dacht haar in de eerstvolgende dagen niet meer terug te zullen zien. De volgende morgen was ze om negen uur aan de deur van de veranda. Ik liet haar binnen om te eten maar daarna stond ze aan de deur te bedelen om weer buiten te gaan. De voorbije nacht is ze buiten gebleven. Om vijf uur liet ik haar binnen. Ze was zuipenat en ze is twee uur later nog altijd binnen. Buiten is het koud.
Morgen oudejaarsavond met bezoek van broer en schoonzus. De laatste weken heb ik een beetje te veel gewerkt in de tuin. Een paar dagen voor kerstdag was de tuin klaar en de composthoop afgewerkt. Dan was ik aan rust toe. Ik sliep bijna het dubbel van anders. Nu is mijn jongste dochter hier ingetrokken omwille van verbouwingen in hun huis. Wij hier zijn uit ons gewoon ritme gehaald. Ik sta tot twee uur later op en ben tot 2 u eerder aangekleed. In hun huis breken ze de vloer uit en leggen ze daarna een nieuwe met vloerverwarming. Er komt een nieuwe keuken en de ruimte wordt groter. Hoe lang ze hier zullen verblijven is moeilijk in te schatten.
Na enkele dagen nachtvorst is de volledige dooi ingetreden. Ik had enkele namiddagen nodig om de tuin onkruid vrij te krijgen.Zo kon mijn broer gisteren, het vrije deel van de moestuin helemaal omwoelen. We zijn naar het containerpark geweest met kleine rommel en met snoeisel van de stekelbessen. Na ongeveer een uur waren we terug nadat we meer dan een uur hadden geladen. Hopelijk vriest het volgende week niet zodat we de composthoop kunnen afwerken. Dan halen we in de voormiddag mest en werken we in de namiddag de hoop af. Ondertussen is de verteerde hoop naar de wachtruimte gevoerd aan de serre. De totale vertering viel op alsook hoe droog de hoop erbij lag. Het is in feite een gepast ogenblik om een beetje compost bij te ziften.
Ja deze morgen was het wit gerijmd, de grond lag hard en de vijver bedekt met een laagje ijs. Ik ben niet klaar geraakt met het in winterwerk leggen van de tuin. Hopelijk komen er nog voldoende zachtere dagen die mij toelaten het werk in de tuin af te werken. Ook de composthoop is niet af. Er moet vooral nog mest bijgehaald worden. De tweede kant van de serre is nog niet uitgehaald en terug opgevoerd. Dat zijn de belangrijkste werkjes voor de tuin waarmee ik niet klaar raakte. De hoofdoorzaak van die achterstand is de kwetsuur die ik in augustus opliep aan mijn linker been. Het duurde ongeveer 6 weken vooraleer ik opnieuw in de tuin kon werken.
Ik heb geprobeerd om het afwerken van een buitenschilderij te forceren maar het wil niet echt lukken. Het is een feit dat het tuinwerk nu toch meer dringend is. De tuin moet in winterwerk en ik schuif andere zaken voor. Straks zijn we te laat. Vandaag heb ik één kant van de serre uitgevoerd. Dit zijn zes kruiwagens in vier beurten. Morgen wil ik die kant doorspoelen door de waterbak (liter) te legen in de serre. Daarna begint het her opvullen van die kant en kan ik het groenlof naar binnen brengen. Ook moet de composthoop nog verder opgezet worden. Ik kan maar verder doen en elke dag een beperkte tijd in de tuin werken. Mijn energie staat ook op een laag pitje gezien mijn leeftijd. Wonderen kan ik niet doen en er zijn 'nul dagen' bij, dat het mij niet lukt om ook maar iets te doen tenzij rusten. Soms overdrijf ik, vooral als het goed gaat. Ja dan durf ik mij te vergaloperen.
