Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Op een mooie winterdag, de zon stond hoog aan de hemel, zaten de gekleurde vogeltjes bij elkaar en dartelden wat in de rondte.Het wordt lente tsjilpten ze doorelkaar. We moeten opschieten om nestjes te bouwen anders hebben we straks eitjes en geen onderkomen voor onze jongen zeiden ze tegen elkaar. Ben nu eens niet zo haastig zeiden de oudere vogeltjes we hebben nog tijd genoeg het is pas januari en de nestjes moeten in april pas klaar zijn. Maar de jongere generatie kon niet wachten, ze geloofde de oudere niet en begonnen te bouwen. Laat ze maar doen spraken de oudjes ze moeten het zelf ondervinden en daar leren ze alleen maar van. Zo kwam het, toen de nestjes klaar waren, dat er een pak sneeuw viel waar je onder begraven werd en alle huisjes weer kapot waren. De oude wijze vogels lachten in hun vuistjes en zeiden:Jullie wilden niet luisteren , nu zie je het resultaat al het werk voor niets. De jonge vogeltes moesten wel bekennen dat de oudjes gelijk hadden en dat een winterzonnetje nog geen lente betekend.
Zaterdag even er tussen uit geweest. Kleve was het doel.Bij Kleve ligt Kranenburg en daar woont een achterneef van mij die ik vorig jaar weer terug gezien heb na ong. 45 jaar. Wij, mijn broer en ik, logeerde vroeger op de boerderij van zijn ouders en na die tijd hadden we elkaar niet meer gezien.Maar zaterdag was hij niet thuis en hebben we afgesproken voor over twee weken. Dus zijn we toch maar naar Kleve gereden om wat te winkelen en braadworst te eten het is even iets anders en uit de sleur. In Kleve staat een mooie toren genaamd de Zwanentoren waarvan hier een foto.
Er was paniek in het bos. De mieren waren allemaal nerveus en in paniek. Heb je het gehoordzei een van de mieren. Ons bos wordt omgekapt en dan verdwijnen natuurlijk onze huizen ook. Maar dat zal toch niet waar zijn zeker, want dan moeten we zorgen dat het niet gebeurd, maar hoe? Als we nu allemaal eens massaal onze krachten inzetten dan valt het misschien nog mee en luisteren ze naar onze wensen. Dat was afgesproken en de mieren gingen aan het werk. Nou vraagt iedereen zich af wat kunnen mieren nu beginnen tegen de grote mensen maar dat valt nog vies tegen als je maar weet wat voor wensen de mieren hadden.In de eerste plaats moesten er nieuwe huizen komen of in ieder geval onderkomens waar de mieren konden slapen. Daar hadden ze een andere plaats voor gevonden en wel aan de rand van het om te kappen bos op een beschermd stukje grond. Ze maakte spandoeken met teksten zoals: Wij willen wonen en geef ons een nieuw stukje grond. En geloof of niet maar de mensen vonden het goed dat het stukje grond voor de mieren gereserveerd werd. Nu nog onderkomenszeiden de mieren. Voortaan willen wij in paddestoelen wonen want die kun je kapot maken maar die komen elk jaar weer terug en zijn wij zeker van en huisje. Zo zie je dat je best veel kunt bereiken al ben je niet groot.
Even een berichtje van Surfmary.Ik zit wel op het Belgische seniorennet maar toch wil ik jullie er even aan herinneren dat ik uit Nederland kom.In Nederland is het niet zo gezellig op het net dus ben ik hartsikke blij met jullie seniorennet. Om mijn afkomst te laten blijken een echt Nederlands plaatje.
Een nieuw jaar, zeg dat wel. Wat zal het allemaal brengen. Laat ons hopen dat het een goed jaar wordt met veel gezondheid. Want ik ben er nu wel achter dat een goede gezondheid het belangrijkste is wat je je kunt wensen. Met mijn man gaat het best goed en hij heeft er zelf ook zin in. Dat is natuurlijk heel belangrijk. Toch zal hij nog een chemokuur moeten ondergaan om niets het herstel in de weg te staan. Een nieuw jaar dus zoals ik al zei.We gaan ervoor. Dit plaatje heeft wel iets rustgevend vind ik.