Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
Ik ben een vrouw en woon in Tilburg (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw/bejaarde verzorgster moeder.
Ik ben geboren op 02/07/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en schrijven van verhaaltjes.
Ik probeer een leuk en interresant blog te maken.Het gastenboek vind ik fijn. Ik ben altijd benieuwd naar de reactie"s.
Een mooie lichte kleur deze keer voor de tekst. Gisteren was de herdenkingsdienst in het verpleeghuis waar Rien overleden is: De Haazelaar. De zus van Rien en mijn broer waren ook gekomen en dat is een heel fijn gevoel, niet alleen te zijn. Maar daar heb ik toch al niet veel last van. Het was heel mooi opgezet. Het koor van het huis was aanwezig met een pianiste en een violiste die verzorgde de muzikale omlijsting met licht klassieke muziek. Van elke verpleegafd. was een verpleegkundige die de namen van de overleden mensen van de desbetreffende afd. voorlas. In totaal 131 mensen in 1 jaar, dat zijn er naar mijn gevoel best veel. Op een grote tafel werd er telkens voor een overledene een kaarsje aan gestoken dus een zee van licht. Er omheen zand gestrooid waar voor elke overledene een steen met zijn of haar naam. Later mochten we de steen ophalen die bestemd was voor jou partner, ouder, broer of zus. Na de plechtigheid werd er koffie geschonken en kon je een praatje maken met de mensen die je kende en dat zijn er een hele boel want de moeder van Rien heeft 10 jaar daar gewoond. Nu kwam ik voor iemand anders en dat was best zwaar. De meeste mensen hebben Rien natuurlijk goed gekend en niet wetende dat hij overleden was schrokken ze er allemaal enorm van. Veel medeleven en dat doet toch weer goed. Rond 21.00uur was ik weer thuis en ik had er een goed gevoel aan over gehouden. Even iets anders nog. Mijn linker flank speelde weer flink op en ik dacht natuurlijk weer direckt aan mijn long, maar nee, het was waarschijnlijk een rib of spier die in de verdrukking heeft gezeten. Met veel paracetamol is het te verdragen en ik hoop er met een paar dagen vanaf te zijn. Verder gaat het best goed en dat probeer ik maar vol te houden. Jullie horen mij wel weer als ik weer wat te vertellen heb.
Hallo Bloggers, Herfstkleuren zo is mijn gevoel. De eerste herfst zonder Rien dus alleen. Vroeg donker, morgen weer een uur eerder, guur weer met veel wind, nat en kou. Wat een vooruitzicht. Vroeger nooit bij stil gestaan maar nu denk ik er steeds aan. Daarbij is november ook al een maand van herdenken en de verjaardag van Rien. Ik vraag me af hoe ik deze tijd, ook december natuurlijk, een beetje zonder kleerscheuren doorkom. Met een goed boek en wat gezellige lampjes zal ik het proberen zo goed mogelijk te doen. Ook mensen om mij heen hebben het nu in deze tijd moeilijk en samen proberen we er toch maar iets van te maken. Na deze moeilijke tijd komt er weer een nieuw jaar en daar gaan we maar voor. Deze week was het herfstvakantie dus geen bridge en yoga. Volgende week gaat alles weer als vanouds en heb ik mijn bezigheden weer. Maandag heeft het verpleeghuis, waar Rien overleden is, een herdenkingsdienst georganiseerd voor alle mensen die dit jaar daar overleden zijn. Toch heel attent en ik ga daar beslist heen. Niet makkelijk maar ik doe het wel. Genoeg gemauwt maar dat moet kunnen op z'n tijd. Jullie horen weer van mij.
Deze week weer een drukke week met 6 verjaardagen enwel vorige week zaterdag, afgelopen woensdag, vandaag en morgen nog een. Daar tussenin het jaarlijkse biljartfeest van de verening waar Rien biljarten.Ik was van harte uitgenodigd en dat vond ik heel fijn. Ik hoor graag bij deze mensen, het is zo"n hartelijke en hechtte club daar geniet ik nog altijd van. Bovendien is het een fijn gevoel als mensen je niet vergeten zijn. Een succes eerste klas. Het eten was voortreffelijk de mensen waren allemaal even vriendelijk. Het is een mooi stel van 25 mensen bij elkaar. Ze zijn echt wel aan elkaar gewaagd en dat merk je meteen aan de sfeer, heel gezellig. Het zou echt jammer zijn als het de laatste keer is geweest dat ik erbij was. Maar wat er volgend jaar weer is dat kan ik nu nog niet weten en daarom heb ik enorm genoten van deze avond. De verjaardagen vallen een beetje moeilijk maar ook daar ga ik naartoe al is het maar een paar uurtjes. Ze begrijpen het heus wel. Bovendien is het allemaal familie van Rien dus weten ze wel waarom ik niet een hele avond blijf. Jullie horen weer van mij.
Vrijdag 12 oktober alweer 7 maanden geleden dat Rien is overleden. Dus had ik het goede plan, dat dacht ik tenminste, naar Friesland af te reizen. Nou dat bleek achteraf niet zo'n goed plan te zijn. Ofschoon ik met een vriend ben gegaan, is het toch heel zwaar om op de uitstrooiplaats te komen. Op het moment dat ik daar ben voelt het heel goed, maar dan kom je ook weer een keer thuis en daar gaat het helemaal mis. Ik ben dan mijn emotie"s niet te baas en de ene na de andere huilbui overvalt mij dan. De buren vangen mij dan goed op maar ik blijf nog lang verdrietig. Ik moet vanavond nog naar een verjaardag daar heb ik niet veel zin in maar ik ga toch maar even. Morgen komt er een oud collega en hele goede vriend van Rien op bezoek. Fijn dat de mensen mij niet vergeten zijn. Morgen gaat het beter zegt een gezegde en ik hoop maar dat dat uitkomt. Dus op naar een nieuwe dag met hopelijk minder emotie"s. Volgende week heb ik het druk met veel verjaardagen en het jaarlijkse feest met de biljarters. Dit jaar ben ik nog vanharte uitgenodigd en daar ben ik heel blij mee. Een verzetje kan nooit geen kwaad en ik ga er dan ook met veel plezier naar toe. Voor nu even genoeg, jullie horen weer van mij.
De kleur verraad mijn stemming een beetje zoet, toch? Het etentje met mijn vriend was hartstikke gezellig en wat mij betreft voor herhaling vatbaar. Na zo'n lange tijd, dat geldt ook voor hem, is het fijn om met gezelschap iets te ondernemen en een simpel etentje is dan al genieten. De gerechten smaakte goed en met een flesje wijn was het goed toeven aan ons tafeltje. Verder gaat de bridge-cursus ook goed. Daar is het lachen geblazen als we moeten spelen na de theorie. Ook ben ik gevraagt om mee te kaarten bij buren van onze flat, hééééééél gezellig. Voor de wintermaanden heb ik genoeg te doen. Het rikken bij het verpleeghuis is ook heel leuk en zo worden mij weken gevuld en dat bevalt mij wel. Na wat mindere dagen, want die zijn er natuurlijk ook, gaat het nu weer prima met mij en hoop ik maar dat het steeds beter gaat. Maar voorlopig mag ik niet mopperen. Gisteren nog even op en neer naar Limburg geweest met mijn moeder. Dat was ook al weer een hele tijd geleden en voor mijn moeder en haar zus was het weer gezellig kletsen en verhalen ophalen. Bloggers ik ga stoppen en volgende keer, wanneer dan ook, horen jullie mij weer.
Ik ben Krooswijk Marian, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Surfmary.
