Taalkundig-culturele democratie kan slechts gerealiseerd worden door gebruik van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (= G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto.
01-03-2009
Is Esperanto te Europees voor Aziaten? (deel 1)
LESPERANTO SERAIT-IL TROP EUROPEEN POUR LES ASIATIQUES ?
Il arrive régulièrement que certaines personnes affirment que lespéranto ne conviendrait pas pour les Asiatiques, vu que cette langue serait trop « européenne » pour eux. Je nai nullement lintention de polémiquer à ce propos, dautant plus que je ne suis pas compétent en la matière. Tout au plus pourrais-je suggérer de consulter le site multilingue dun spécialiste dans ce domaine < http://fr.wikipedia.org/wiki/Claude_Piron >. Dorigine belge, Claude Piron a dabord étudié lespéranto comme première langue étrangère avant de travailler au siège de lONU à New Yorkoù, pendant quelques années, il fut traducteur-correcteur vers le français à partir de langlais, du chinois, de lespagnol et du russe. Il enseigna par la suite à luniversité de Genève.
Jai pensé quil serait sans doute opportun de poser la question aux intéressés eux-mêmes, à ces Asiatiques, pour qui le choix dun « moyen dintercompréhension international » se limite généralement à une seule alternative : lEnglish à la sauce britannique ou lEnglish à la sauce étatsunienne ! Voyez ci-après quelques réactions en espéranto avec une traduction littérale - que je vous livre sans commentaires.
Regule iuj personoj certigas ke Esperanto ne taŭgus por azianoj, pro la fakto ke tiu lingvo estus tro « eŭropa ». Neniel mi intencas polemiki tiurilate, des pli ke mi ne estas kompetenta pri tio. Mi nur povus sugesti konsulti la plurlingvan paĝaron de specialisto http://fr.wikipedia.org/wiki/Claude_Piron >. Belgdevena Claude Piron lernis Esperanton kiel unuan fremdlingvon antaŭ ol labori dum pluraj jaroj ĉe UNo en Novjorko kiel tradukisto-korektisto al la franca el la angla, ĉina, hispana kaj rusa. Poste li instruis en la universitato de Ĝenevo.
Mi pensis ke endus demandi tiurilate la koncernatajn personojn mem, t.e. la azianoj, por kiuj la elekto de « internacia interkompreniĝilo » ĝenerale limiĝas je ununura alternativo : la English laŭ brita modo aŭ la English laŭ usona modo. Vidu ĉi-poste kelkajn reagojn en Esperanto kun laŭvorta traduko sen iuj ajn komentoj.
février / februaro 2009 :
Bill Mak - linguiste / lingvisto, Japon / Japanio :
Mi estas lingvisto nun verkante mian doktoran tezon ĉe Kiota Universitato. La koncepto de Azio estas tre problema. Ĉar inter azianoj ekzistas tiom da diferencoj, eĉ multe pli ol inter eŭropanoj. Cetere, inter dekoj da aziaj lingvoj, eble nur en la korea kaj en la japana [r] kaj [l] estas alofonaj variaĵoj de la sama fonemo. La kantona ĉina estas mia denaska lingvo. Mi neniam konfuziĝas inter [r] kaj [l]. Tia antaŭjuĝo estas mita.
Je suis linguiste et je prépare une thèse de doctorat à l'Université de Kyoto. Le concept Asie est problématique, car il existe tellement de différences entre les Asiatiques, davantage même qu'entre les Européens. Par ailleurs, parmi des dizaines de langues asiatiques, il n'y a peut-être qu'en coréen et qu'en japonais que [r] et [l] sont des variantes allophones d'un même phonème. Le chinois cantonnais est ma langue native. Je n'ai jamais fait de confusion entre [r] et [l]. Ce préjugé est un mythe.
La realeco estas jena: inter aziaj popoloj mankas komuneco. Se temas pri lingvo, praktike la angla estas la nuna solvo kiu interalie ne tiom bone funkcias. Sed ideale Esperanto estas pli bona solvo, ĉu teorie ĉu praktike. Se oni elpensas ian absolute logikan kaj neŭtralan lingvon kiel la "filozofa lingvo" de John Wilkins en la 17a jarcento, neniu povos lerni ĝin pro la malfacileco.
La réalité est la suivante : il manque une communauté entre les peuples "asiatiques". S'il s'agit de la langue, l'anglais est pratiquement la solution actuelle qui, d'ailleurs, ne fonctionne pas tellement bien. Mais l'espéranto est idéalement une meilleure solution, théoriquement et pratiquement. Si l'on envisageait une langue absolument logique et neutre, comme la "langue philosophique" de John Wilkins au 17e siècle, personne ne pourrait l'étudier à cause de sa difficulté.
Vidu mian artikoleton antaŭnelongan / Voyez mon récent article :
Estas ega problemo, tamen mi ne pensas ke ĉiuj azianoj havas malfacilaĵojn por prononci [l] kaj [r].
C'est un problème important; cependant je ne pense pas que tous les Asiatiques aient des difficultés pour prononcer [l] et [r].
Han Zuwu - enseignant de langues étrangères / instruisto pri fremdlingvoj, Chine / Ĉinio :
Mi neimageble renkontas la problemon, kiun vi skribis al mi, pri la lernado de Esperanto.
Ĉiuj scias, ke Esperanto estas plej facila inter ĉiuj lingvoj en la mondo. Kompreneble mi lernas Esperanton pli multe facile ol la angla lingvo. Mi prononcas literojn [l] kaj [r] facile kaj senprobleme.
De façon inimaginable je rencontre le problème que vous me décrivez à propos de l'étude de l'espéranto. Tous savent que l'espéranto est la plus facile de toutes les langues dans le monde. Evidemment j'étudie l'espéranto beaucoup plus rapidement que l'anglais. Je prononce les lettres [l] et [r] facilement et sans problème.
Ĉu Azianoj renkontas pli da problemoj por lerni Esperanton ol por lerni la anglan? Tute ne, laŭ mia sperto. Esperanto estas multe pli facila ol la angla por lerni. En kelkaj lingvoj, ekz. la japana, la korea, kaj multaj oceaniaj (polineziaj) lingvoj mankas distingo inter [l] kaj [r], do junaj lernantoj sentas malfacilon por prononci anglajn vortojn en lernejoj. Sed tio estas preskaŭ sama ankaŭ ĉe Esperanto. La distingo de [l] kaj [r] en Esperanto estas multe pli klara (do facila) ol en la angla, al mi ŝajnas.
Les Asiatiques rencontrent-ils davantage de problèmes pour étudier l'espéranto que pour apprendre l'anglais? Pas du tout, selon mon expérience. L'espéranto est beaucoup plus facile à étudier. Dans quelques langues, par exemple en japonais, en coréen, et dans plusieurs langues océaniennes (polynésiennes), il n'y a pas de distinction entre [l] et [r]; de jeunes étudiants éprouvent donc une difficulté à prononcer des mots anglais dans les écoles. Mais c'est aussi presque le même pour l'espéranto. Il me semble que la distinction entre [l] et [r] est beaucoup plus claire (donc plus facile) en espéranto qu'en anglais.
Ranga - médecin-professeur dans un collège de médecine traditionnelle / kuracisto-instruisto en kolegio de tradicia medicino, Inde / Hinda Unio :
Esperanto certe estas ne nur eŭropeca sed ankaŭ eŭropisma laŭ la opinioj de multaj miaj studentoj, kiuj provis lerni Esperanton de mi. Mi loĝas en suda Barato, kie oni parolas dravidajn lingvojn, kiuj malsimilas al hind-eŭropaj lingvoj de norda barato. Niaj lingvoj havas verbon en la fino de la frazo.
Selon l'opinion de plusieurs de mes étudiants, qui ont essayé de l'étudier avec moi, l'espéranto n'est pas seulement une langue européenne, mais aussi européaniste. J'habite dans le sud de l'Inde, où l'on parle des langues dravidiennes, différentes des langues indo-européennes du nord de l'Inde. Nos langues ont le verbe à la fin de la phrase.
Por ni estas malfacile prononci [c , ĵ, z]. Eble por japanoj estas malfacile prononci [l] kaj [r] sed ne ĉe ni. Por esplori la veron oni devas renkonti tiun kiu lernis Esperanton rekte per iu barata lingvo sen la fona scio en la angla. Mi pensas ke ĉiu esperantisto en Barato scipovas iom da aŭ ian anglan. Barataj lingvoj ne havas sonon [f]. Mi opinias ke oni ankaŭ ŝanĝu la ortografion de Esperanto por esti tute internacia.
Il est difficile pour nous de prononcer les [c, ĵ, z]. ( « c » se prononce « ts » comme dans «tsunami » -« ĵ » se prononce « j » comme dans «jeudi » ).Peut-être est-il difficile pour des Japonais de prononcer [l] et [r], mais pas chez nous. Pour rechercher la vérité, l'on devrait rencontrer quelqu'un qui a étudié directement l'espéranto via une langue indienne, sans avoir une base d'anglais. Je pense que tout espérantiste en Inde connaît plus ou moins l'anglais. Des langues indiennes n'ont pas le son [f]. Je pense que l'on devrait changer l'orthographe de l'espéranto pour être tout à fait international.
Ni lernis Esperanton ĉar tiu lingvo estas pli facila ol la angla. Sed la esperantistoj kreas malfacilan Esperanton en paroloj kaj skriboj timigante novajn lernantojn.
Nous avons étudié l'espéranto parce que cette langue est plus facile que l'anglais. Mais les espérantistes créent un espéranto difficile, oral et écrit, qui intimide de nouveaux étudiants.
Lee Hyun Hee - commerçant / komercisto , Corée du Sud / Sud-Koreio :
Laŭ mia opinio Esperanto ne havas problemon por azianoj, precipe por Japanoj. Estas iom malfacile distingi prononcon [r] kaj [l], tamen tio estas problemo de kutimiĝo. Mia amiko Harada Tsukuru (Japano) tre perfekte prononcas ilin, ĉar li multe faris penadon por ĝuste prononci tiun literojn. Kompreneble por koreoj tute ne estas problemo pri prononco. Laŭ mia opinio, Esperanto vere devas fariĝi komuna lingvo por homaro krom siaj naciaj lingvoj.
A mon avis lespéranto nest pas un problème pour des Asiatiques, principalement pour des Japonais. Il y a une certaine difficulté à faire une distinction dans la prononciation de [r] et de [l] ; cest cependant une question dhabitude. Mon ami Harada Tsukuru (Japonais) les prononce à la perfection, car il a fait des efforts pour bien prononcer ces lettres. Evidemment pour des Coréens il ny a pas du tout de problème de prononciation. Selon mon opinion, lespéranto doit vraiment devenir une langue commune pour lhumanité en plus des langues nationales.
Probal Dasgupta - enseignant universitaire de linguistique / universitata instruisto pri lingvistiko, Inde / Hinda Unio :
Mi trovas Esperanton la plej facile lernebla lingvo por azianoj el inter la kandidatoj por la statuso de internacia lingvo.
Je trouve que, parmi les langues candidates au statut de langue internationale, l'espéranto est la langue la plus facile à étudier.
Hamzeh Shafiee - ingénieur en télécommunication / inĝeniero pri telekomunikado, Iran / Irano :
Por ni irananoj, mi neniam aŭdis pri problemo en prononcado de literoj [l] kaj [r]. Ambaŭ literoj ekzistas ankaŭ en persa alfabeto. Lernado kaj uzado de Esperanto estas ege pli facila ol ĉiuj aliaj lingvoj de la mondo. La nura problemeto en prononcado de Esperanto inter irananoj estas [c]; sed eĉ tio estas facile prononcata post iom da praktiko.
Pour nous, Iraniens, je n'ai jamais entendu parler de problèmes dans la prononciation des lettres [l] et [r]; ces deux lettres existent dans l'alphabet perse. L'apprentissage et l'emploi de l'espéranto est beaucoup plus facile que ceux de toutes les autres langues du monde. Le seul petit problème pour des Iraniens est la prononciation en espéranto de la lettre [c] (prononcée « ts » comme dans « tsar»); mais même cette lettre peut être facilement prononcée avec un peu de pratique.
Somekawa Takatosi - enseignant / instruisto, Japon / Japanio :
Jes, prononco de [l] kaj [r] estas malfacila por ni, japanoj. Facileco aŭ malfacileco de prononco estas grava afero, troviĝas aliaj aferoj koncerne lingvon, mi pensas.
Oui, la prononciation de [l] et [r] est difficile pour nous, Japonais. La facilité ou la difficulté de prononciation est une chose grave, mais je pense qu'il y a d'autres affaires en ce qui concerne une langue.
Tahira Masako- Japon / Japanio :
Jes, ĝenerale japanoj malfacile prononcas ne nur[l] kaj [r] sed ankaŭ [ĝ], [ĵ], [f]kaj [v]; tio dependas de individuoj. Por mi [l] kaj [r] facile distingeblas, sed [ĝ] kaj [ĵ] malfacile. Feliĉe, hazarde, por japanoj la vokaloj de Esperanto [a, e, i, o,u] tute samas al la japanaj vokaloj, dum koreoj kaj ĉinoj havas pli multe da vokaloj malfacile prononceblaj. Sed por japanoj estas alia problemo. Japana lingvo ne havas memstarajn konsonantojn escepte de [n]. Tial al konsonanto akompanas vokalo, ekzemple: "estas" emas prononciĝi al "esutasu", "lernanto" al "lerunanto", "frukto" al "furukuto", "adreso" al "adoreso", ktp. Inverse mankas [u], ĉar la japana [u] estas malforte aŭ preskaŭ ne prononcata, ekzemple: "okupita" al "okpita", "instruisto" al "instristo", "februaro" al "febraro" ktp. Eĉ mikso de eraroj okazas, ekzemple: "studento" al "sutdento", "industrio" al "indsuturio" ktp. Sed la malfacileco de Esperanto por azianoj ne devenas simple de prononco, sed ĉefe de fremdaj vortoj kaj gramatikaĵoj.
Malgraŭ ĉio Esperanto estas multe pli facila ol la angla lingvo por azianoj.
Oui, généralement les Japonais prononcent difficilement non seulement [l] et [r], mais aussi [ĝ], [ĵ], [f] et [v] ; cela dépend des individus. Pour moi, je distingue facilement [l] et [r], mais plus difficilement [ĝ] et [ĵ] (« ĝ » se prononce « dj » comme dans « adjoint » ; « ĵ » se prononce « j » comme dans « juin »). Heureusement, par hasard, pour les Japonais les voyelles de l'espéranto [a, e, i, o, u] (« u » se prononce « ou ») sont tout à fait semblables aux voyelles japonaises, alors que les Coréens et les Chinois ont beaucoup plus de voyelles difficilement prononçables. Mais pour les Japonais il y a un autre problème. La langue japonaise n'a pas de consonnes indépendantes, à l'exception de [n]. C'est ainsi qu'une consonne accompagne une voyelle, par exemple : "estas" a tendance à être prononcé "esutasu", "lernanto" comme "lerunanto", "frukto" comme "furukuto", "adreso" comme "adoreso", etc. A l'inverse il manque [u], car le japonais [u] est peu voire presque pas prononcé, par exemple : "okupita" comme "okpita", "instruisto" comme "instristo", "februaro" comme "febraro". Il y a même des mélanges d'erreurs, par exemple : "studento" devient "sutdento", "industrio" "indsuturio", etc. Mais la difficulté de l'espéranto pour des Asiatiques ne réside pas seulement dans la prononciation, mais principalement dans les mots étrangers et les points grammaticaux.
Malgré tout l'espéranto est beaucoup plus facile que l'anglais pour des Asiatiques.
(a ) Pri prononco japanlingvanoj malfacile distingas [r] kaj [l], sed koreoj facile prononcas tiujn du sonojn. Aziaj nacioj estas multe pli diversaj ol eŭropaj nacioj. Ni japanlingvanoj malfacile prononcas [r] kaj [l], sed tio okazas ne nur en Esperanto, sed ankaŭ en lernado de la angla, franca, germana... Tio do ne estas problemo sole de Esperanto.
(b) Pri gramatiko kaj vortordo la japana lingvo kaj la ĉina lingvo havas tute malsamajn gramatikojn kaj vort-ordojn. Kaj ambaŭ lingvoj gramatike malsamas ol la eŭropaj lingvoj. Esperanto do pli malfacilas por azianoj ol por eŭropanoj. Tamen la naciaj lingvoj, ekzemple la angla, multe pli malfacilas ol Esperanto ankaŭ por ni.
Esperanto ne estas absolute neŭtrala por azianoj, sed kiel internacia lingvo ĝi estas pli justa solvo ol la angla.
En ce qui concerne la prononciation les Japonais font difficilement la distinction entre [r] et [l], mais les Coréens prononcent plus facilement ces sons. Les nations asiatiques sont beaucoup plus différentes que les nations européennes. Nous, Japonais, prononçons difficilement [r] et [l], mais ce n'est pas seulement le cas avec l'espéranto; c'est aussi la même chose pour l'étude de l'anglais, du français, de l'allemand ... Cela n'est donc pas seulement un problème lié à l'espéranto.
En ce qui concerne la grammaire et l'ordre des mots, ils sont tout à fait différents que dans la langue japonaise et la langue chinoise. Ces deux langues sont grammaticalement différentes des langues européennes. L'espéranto est donc plus difficile pour des Asiatiques que pour des Européens. Cependant, les langues nationales, comme par exemple l'anglais, sont aussi pour nous de loin plus difficiles que l'espéranto.
L'espéranto n'est absolument pas neutre pour des Asiatiques, mais comme langue internationale il est plus équitable que l'anglais.
Firdaus Shukurov - enseignant universitaire de mathématique et dinformatique / universitata instruisto pri matematiko kaj informadiko, Tadjikistan / Taghikio :
Lernado de Esperanto estis por mi la plej facila afero. Mi havas neniun problemon pri literoj [l] kaj [r]. Tiuj homoj, kiuj kritikas Esperanton, similas al tiuj, kiuj kritikis Pasternak kaj Solzhenicyn, ne leginte iliajn verkojn. Mi parolas la anglan kaj la germanan, sed Esperanto estas la plej bona kaj bela. Bedaŭrinde la politikistoj estas kontraŭ Esperanto. Ili volas, ke la angla disvastiĝu kaj ke granda parto de la homaro liveru tempon por ĉi tiu lingvo
L'étude de l'espéranto est pour moi la plus facile des choses. Je n'ai aucun problème avec les lettres [l] et[r]. Ces personnes qui critiquent l'espéranto ressemblent à celles qui critiquaient Pasternak et Soljenitsyne, mais qui n'avaient pas lu leurs oeuvres. Je parle l'anglais et l'allemand, mais l'espéranto est meilleur et plus beau. Malheureusement les politiciens sont contre l'espéranto; ils veulent que l'anglais se répande et qu'une grande partie de l'humanité consacre du temps à cette langue.
Cristovam Buarque, een gekende Braziliaanse senator, heeft voorgesteld het Esperanto officieel in te voeren in het Braziliaanse middelbaar onderwijs. Het wetsontwerp werd positief onthaald en kreeg zelfs lof van de Commissie voor Onderwijs van de hogere kamer. De voorzitter van de Braziliaanse senaatscommissie, senator Marcelo Crivela (een gekend evangelist in Brazilië), stelde een gunstig rapport op over het initiatief van Cristovam Buarque.
Het wetsontwerp riep geen polemiek op en doorliep vlot de fasen volgens het interne reglement van de Brailiaanse senaat. Na de stemming in de senaat zal het voor een nieuwe stemming naar de kamer van afgevaardigden gezonden worden. Als het wetsontwerp door de afgevaardigen aanvaard zal zijn, zal de leider van de Braziliaanse republiek zeker niet aarzelen het tebekrachtigen en te ondertekenen. Een jaar geleden stelde Cristovam Buarque via wetsvoorstel nr 27/2008 een wijziging voor van artikel 26 van de wet nr 9.394 van 20 december 1996, de belangrijkste Braziliaanse wetgeving betreffende het onderwijs (in het Portugees LDB - Lei de Diretrizes e Bases da Educação).
Volgens artikel 26 van deze wet heeft de schoolgemeenschap het recht een vreemde taal uit te kiezen en moet de betrokken school vervolgens deze eis vervullen. Indien bijvoorbeeld een schoolgemeenschap voor Esperanto kiest, zal het schoolhoofd zorgen voor het onderwijs ervan. Als het al mogelijk is Esperanto of een andere taal uit te kiezen in een Braziliaanse school, hetzij eenbasis-, hetzij een middelbare school, kan men zich afvragen wat de waarde is van het initiatief van de senator voor de middelbare school. Welnu, het feit dat Esperanto zal voorkomen in de wettekst is zeer belangrijk uit politiek standpunt, alleen reeds omdat Esperanto de enige "vreemde" taal zal zijn in het hoofdreglement betreffende het onderwijs in Brazilië, dank zij de toevoeging van het zesde alinea aan het vermelde artikel 26. Het mag gezegd worden dat dit lovenswaardige initiatief, zeker het belangrijkse uit de geschiedenis van het Esperanto in Brazilië, door een niet-Esperantist werd voorgesteld.
Cristovam Buarque, gewezen rector aan de Universiteit van Brazilië en ooit kandidaat voor het leiderschap van de republiek, spreekt spijtig genoeg geen Esperanto. Hoewel hij buiten de beweging staat, is hij goed geïnformeerd over de interne idee voorgesteld door Zamenhof. In de tekst van het wetsvoorstel beschouwt de senator Esperanto als een geschikt middel voor de opbouw van de vredescultuur, niet alleen internationaal, maar ook in eigen land. In het jubileumjaar van de 150ste verjaardag van Zamenhof ontvangt de Braziliaanse beweging dit wetsgeschenk met vreugde. Het wetsvoorstel is te vinden in het Portugees op:
BRUSSEL - Bijna één miljoen Belgen - ongeveer één landgenoot op tien - kunnen onvoldoende schrijven en lezen. De problematiek treft alle lagen van de bevolking. Dat verklaarde de voorzitter van het Postfonds voor de Alfabetisering in het kader van de voorstelling van de resultaten van de eindejaarsactie van De Post.
( )
'Analfabetisme in België wordt schromelijk onderschat (...) omdat men het nog te vaak associeert met mensen van buitenlandse origine die in hun eigen land geen kans hebben gekregen naar school te gaan, of met ouderen die om een of andere reden te vroeg van school zijn gegaan', legt Julien Van Geertsom, voorzitter van het Postfonds voor Alfabetisering, uit.
De sociale consequenties van het probleem mogen niet onderschat worden. Wie niet kan lezen of schrijven zal moeilijker een job vinden en mocht dat al het geval zijn, zal hij minder kansen krijgen om zich in het bedrijf op te werken of om opleidingen te volgen. Ook de brieven van de gemeente, de dokter, het gerecht of de ziekenkas begrijpt hij niet. En de kinderen helpen met hun huiswerk, wordt eveneens moeilijk.
'De Vlaamse werkloosheidscijfers leggen overigens duidelijk het verband bloot tussen laaggeletterdheid en sociale kwetsbaarheid. Bijna 40 procent van de werkzoekenden geeft aan dat ze moeilijkheden hebben om eenvoudige bewerkingen uit te voeren, te lezen of te schrijven. Uit dezelfde cijfers blijkt overigens ook dat werkzoekenden tot 3,5 keer vaker als laaggeletterd kunnen worden omschreven dan mensen die een job hebben', vervolgt Van Geertsom, die besluit dat analfabetisme zonder twijfel in direct verband staat met kwetsbaarheid, een gebrek aan kansen en sociale en economische uitsluiting.
Het Postfonds voor Alfabetisering lanceert nu een speciale projectoproep, die eindigt op 23 april. Het fonds richt zich tot de betrokken organisaties en instanties en moedigt hen aan innoverende projecten voor de alfabetisering van jongeren en volwassenen in te dienen. Op 8 september, de internationale Dag van de Alfabetisering, worden de laureaten bekendgemaakt.
ivb
Commentaar: En hoe zou het met hun kennis van vreemde talen gesteld zijn?
- Waarom kan de modale burger dat wél en de elite niet?
Kial la elito ne kapablas fari kion faras la modala civitano ?
-Als de E.U. jaarlijks een fraktie van dat bedrag zou besteden aan onderwijs van het Esperanto, dan zouden niet alleen 785 Europarlementsleden maar ± 500 miljoen Euroburgers met elkaar kunnen communiceren, zonder tolken, van mens tot mens, met respect voor elkaars taal en cultuur.
Se ĉiujare E.U. dediĉus onon de tiu sumo al la instruado de Esperanto, ne estus nur 785 eŭropaj parlamentanoj, sed 500 milionoj da eŭropaj civitanoj, kiuj povus interkomuniki sen interpretistoj, de homo al homo, en reciproka respekto de la lingvo kaj de la kulturo de ĉiuj.
- In het huidig tolkensysteem zijn er 23 x 22 = 506 combinatiemogelijkheden. Als iedere tolk een G.E.N.T.-taal, zoals het Esperanto, zou beheersen, kan het aantal combinaties herleid wordentot 23 x 2 = 46, wat reeds een enorme kostenbesparing zou betekenen.
En la nuna interpretadsistemo estas 23 x 22 = 506 kombineblecoj. Se ĉiu interpretisto regus K.S.N.D.-lingvon, kiel Esperanton, la nombro de kombineblecoj povus reduktatiĝi al 23 x 2 = 46, kio jam estus enorma kostoŝparo.
Tekort aan tolken Engels bij de Europese Unie kopten de kranten kort geleden. Nederlanders moeten van de Vlamingen leren trots te zijn op hun taal, zei staatssecretaris Frans Timmermans (Europese Zaken) onlangs in Antwerpen tijdens een bijeenkomst met de Vlamingen. Elkaar verstaan in de Europese Unie én aandacht en trots voor de nationale taal: is het tijd voor één gemeenschappelijke Europese taal?
Binnen Europa worden 239 talen gesproken. De Europese Unie heeft 23 officiële talen. Alle besluiten van de EU-instellingen worden in die 23 talen vertaald. Ook tijdens de vergaderingen wordt er druk getolkt en via oortjes gecommuniceerd, zodat iedereen de vergadering kan volgen. Na de vergadering praat men vervolgens voornamelijk Engels en Frans op de gangen.
De EU zet zoveel mogelijk tolken in, zodat iedereen elkaar kan verstaan. Ook wil de EU hiermee meertaligheid bevorderen om respect voor elkaars verschillen te bevorderen. Het is daarom ook een probleem, als er een tekort aan tolken ontstaat.
Of is er een andere manier om elkaar goed te verstaan in de Europese Unie? Wat te denken van één gemeenschappelijke Europese taal? Zal dat het gewenste effect van onderling begrip en gemakkelijke communicatie versterken? Strookt zon taal met het EU-beleid van respect voor diversiteit van taal? Wat betekent één Europese taal voor het behoud van eigen taal? Of vind je het een idee om een al bestaande taal als Engels en Frans in te voeren als leidende taal in de EU?
In 2004 haalde een voorstel voor één gemeenschappelijke Europese taal, het Esperanto, het niet in het Europees Parlement. Het Poolse Europees parlementslid, Małgorzata Handzlik, pleitte daar toen voor. Is de discussie van één gemeenschappelijke Europese taal vijf jaar later weer actueel?
D.P. Beerda 09-02-2009 12:51
Er is een enorme verscheidenheid aan talen op de wereld. Elke taal heeft haar eigen waarde, haar eigen cultuur en elk persoon voelt, beleeft en droomt in zijn of haar eigen taal. Voor communicatie buiten je eigen groep is het echter nodig een andere taal naast je eigen taal te leren. Wereldwijd zijn er 6.912 officieel erkende talen, Europa kent binnen haar grenzen 239 verschillende talen.(1) Internationale communicatie wordt met zoveel verschillende talen snel ingewikkeld.
Binnen de Europese unie worden sinds 1 januari 2007, 23 talen gebruikt. Met 23 officiële talen zijn 506 talencombinaties mogelijk, aangezien elke taal vertaald kan worden in de 22 andere.(2)Om deze uitdaging aan te kunnen beschikt het Europees Parlement over diensten voor vertolking, vertaling en controle van juridische teksten. Deze tolken kosten niet alleen geld, al dat vertaalwerk zorgt er ook voor dat de communicatie langzamer verloopt omdat overal een stap tussen zit. Met deze 23 talen vergt de Europese samenwerking al een monsterinspanning, en dit terwijl er in de EU nog maar 1/10 van de talen die er in totaal in Europa zijn wordt gebruikt. Op het moment dat we alle 239 talen die Europa rijk is zouden gebruiken, zijn er maar liefst 56.882 talencombinaties mogelijk. Het is helder dat dit een een zeer complexe operatie gaat worden en wellicht een onbegonnen taak is.
Is er een oplossing voor dit Europese taalprobleem? Zou er niet een oplossing bedacht kunnen worden die ervoor zorgt dat we binnen Europa met 1 taal in de internationale gemeenschap communiceren terwijl we de diversiteit van alle 239 talen die we hebben binnen Europa kunnen waarborgen? Wat zouden de kenmerken van zo een gezamenlijke taal moeten zijn?
Als eerste zou het handig zijn dat de taal relatief gemakkelijk te leren is. Op die manier is de taal zo toegankelijk mogelijk en vergt het een minimale inspanning van de mensen om maximale communicatie mogelijk te maken. Daarnaast zou het praktisch zijn als de taal politiek neutraal is en niet toebehoort aan een bepaald land, natie of politiek systeem. Onderlinge nationalistische spelletjes van elkaar dwarsbomen en toch net de eigen taal iets belangrijker vinden dan die van je buurland zijn dan niet meer nodig. Het zou een taal zijn die ervoor zorgt dat alle mensen die deze taal spreken op gelijke voet staan met elkaar. Nu leren grote landen vaak geen enkele buitenlandse taal terwijl kleinere landen er vaak meerdere leren. Als er vervolgens communicatie plaatsvindt tussen de partijen dan zijn de mensen die de taal vanaf de geboorte spreken ook nog eens in het voordeel. Het zou dus een taal moeten zijn die ervoor zorgt dat alle huidige bestaande talen binnen Europa met evenveel respect behandeld worden en dat hun waarde gewaarborgd blijft. Kortom een taal die eenvoudig te leren is, die politiek neutraal is, die gelijkheid onder de sprekers voorstaat en die de huidige diversiteit van talen binnen Europa respecteert. Dat zou ideaal zijn.
Gelukkig hoeven we niet ver te zoeken want deze taal bestaat al. Een taal die aan al deze vereisten voldoet is Esperanto. Esperanto zou ideaal zijn als gezamenlijke internationale taal in Europa. Als ieder land in Europa Esperanto als gezamenlijke Europese taal invoert naast haar eigen taal dan zijn er voor Europese samenwerking geen 56.882 talencombinaties maar slechts 239 nodig, terwijl alle talen in Europa dan gelijkmatig gerespecteerd worden. Dit zorgt voor een veel simpelere en efficiëntere manier van communicatie. Dit bespaart niet alleen heel veel kosten, het maakt de communicatie tussen landen binnen Europa aanzienlijk sneller en efficiënter. Esperanto kan er daarnaast voor zorgen dat Hongaren op gelijke voet kunnen communiceren met Engelsen en dat de Finnen en de Italianen gezellig bij elkaar op vakantie kunnen zonder grote communicatiebarrières. Frankrijk, Engeland, Duitsland en Spanje hoeven niet langer te ruziën over wie precies wiens taal juist wel of niet zou moeten leren, en kleine landen zoals Nederland hoeven niet langer 3 tot 4 talen te onderwijzen maar kunnen met 1 of 2 talen terecht zodat er meer tijd vrij komt voor andere belangrijke vakken.
Esperanto als gezamenlijke Europese taal geeft tevens een eigen identiteit aan Europa. Noord-Amerika heeft het Engels, China het Mandarijn, Rusland het Russisch en India het Hindi-Urdu,(3)hoe mooi zou het zijn als Europa dan haar eigen taal heeft. Aangezien Esperanto relatief gemakkelijk te leren is, is het ook een gebaar naar de gebieden buiten Europa. Zij hoeven slechts Esperanto te leren om met alle landen van Europa te kunnen communiceren. Het invoeren van Esperanto binnen Europa kent daarom alleen maar voordelen, omdat internationale communicatie er een stuk simpeler en toegankelijker op wordt.
Als iemand 20 jaar geleden had geroepen dat het grootste deel van Europa een gezamenlijke munt zou hebben, was die persoon waarschijnlijk voor gek verklaard. Nu is de Euro onbreekbaar en een van de stabielste muntsoorten op het wereldtoneel. Wellicht dat het idee van Esperanto als gezamenlijke Europese taal mensen nieuw voorkomt en wellicht ietwat ambitieus gevonden wordt. Maar Esperanto kan net zo een succes worden als de Euro, misschien zelfs wel groter want is communicatie en onderling begrip uiteindelijk niet belangrijker dan geld?
Esperanto kan Europa een gezamenlijke identiteit geven met behoud van alle diversiteit. De communicatie tussen de verschillende Europese landen zou dusdanig verbeteren dat Europa veel sterker op haar eigen benen staat. Europa zou een plek worden waar we niet alleen overal met hetzelfde geld terecht kunnen, maar waar we elkaar ook allemaal kunnen verstaan in onze gezamenlijke tweede internationale taal.
Na de Euro, is het nu tijd voor Esperanto in Europa!
Toekomstige leerkrachten scoren slecht in spelling
Uit een onderzoek blijkt dat de studenten lager onderwijs het slechtst van alle studenten scoren in spelling. Terzake zoekt uit wat de oorzaken zijn en bekijkt hoe de toekomstige leerkrachten de spelling weer onder de knie kunnen krijgen.
Niettegenstaande het zich correct uitdrukken in de eigen moedertaal voor veel leerlingen reeds een groot probleem is, stellen de beleidsverantwoordelijkheden Niettegenstaande het zich correct uitdrukken in de eigen moedertaal voor veel leerlingen reeds een groot probleem is, stellen de beleidsverantwoordelijken nog steeds dat diezelfde leeringen zich vlot moeten kunnen uitdrukken in minimum (!) twee vreemde talen (Maaloufrapport). Van een utopie gesproken, in dit geval: een E.U.topie!
Zou het niet verstandiger en haalbaarder zijn als men 1/ de lat voor de moedertaal hoog zou leggen en 2/ een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto, via het onderwijs zou aanbieden voor de communicatie met anderstaligen?
Een goede beheersing van de standaardmoedertaal en een G.E.N.T.-taal is voor velen reeds meer dan moeilijk genoeg. Het is bovendien een noodzakelijke en stevige basis voor de studie van vreemde talen (zie ook: http://www.springboard2languages.org/home.htm )
Debutant in Davos - Taal (DS, 02/02/09 - Economie blz. 25 - Ruben Mooijman)
Hoe zo: iedereen spreekt Engels?
Het World Economic Forum is een Engelstalige enclave in een Duitstalig dorp.( )
Maar in het congrescentrum, en ook ver daarbuiten, is de lingua franca dus Engels. Als je die taal niet beheerst, heb je een groot probleem. Dat geldt ook voor de Zwitsers die hier werkzaam zijn. Heel wat van hen beheersen het Engels niet of heel gebrekkig.( )
Toch leidt dat zelden tot misverstanden. Met handen en voeten raak je er wel uit. Zo zag ik hier in mijn hotel de eigenaar zijn twee handen tegen elkaar leggen en naast zijn oor houden, om zo het internationale gebaar voor slapen te maken. ( )
De vertegenwoordigers van de grote nieuwsorganisaties (vaak Britten en Amerikanen) doen uiteraard geen enkele moeite om de lokale taal te spreken. ( )
Zo zijn er wel meer hoogwaardigheidsbekleders die het Engels niet beheersen. Dat geldt bijvoorbeeld zonder uitzondering voor alle Russen, inclusief Vladimir Poetin. Het gevolg is dat tijdens debatten iedereen een koptelefoontje moet opzetten voor de simultaanvertaling van wat ze te vertellen hebben.
Wat een verschil met b.v. het Esperantowereldcongres: gemiddeld meer dan 2000 aanwezigen uit meer dan 50 landen. Niet één tolk en toch geen communicatieprobleem.
Dient het nog gezegd dat de Esperantogemeenschap de internationale gemeenschap een poepje laat ruiken wat eenvoudige, eerlijke, economische en efficiënte communicatie betreft?
Het huidige OFFICIËLE Europese taalbeleid stelt meertaligheid als norm. Volgens het Maalouf-rapport moet iedere burger minimum drie talen spreken: dit is 1/ niet realistisch, asociaal, discriminerend en dus ondemocratisch, en 2/ lost het communicatieprobleem in een Europa met meer dan 20 officiële talen niet op.
Het OFFICIEUZE taalbeleid dat het Engels als lingua franca vooropstelt, is eveneens discriminerend en dus ondemocratisch: het geeft één taalgroep, de NESSys, het voordeel altijd en overal hun moedertaal te kunnen spreken. Ze krijgen de status van s werelds eersterangsburgers zo maar in de schoot geworpen. Dit is RACISME op basis van taal.
De enige manier om taaldemocratie op een niet-discriminerende, democratische wijze te realiseren is het aanbieden via het onderwijs van een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (G.EN.T.) taal, zoals het Esperanto. Deze taal is 1/ HAALBAAR voor iedereen wegens haar relatieve eenvoud; 2/ AANVAARDBAAR voor iedereen wegens haar neutraliteit; 3/ REALISEERBAAR met een minimale investering van tijd, geld en energie. 4/ Ze doet geen afbreuk aan het belang van kennis van het Engels als belangrijkste internationale taal, noch aan de meerwaarde van meertaligheid, integendeel, ze is 5/ een belangrijke troef in de methodiek van het taalonderricht, zowel van de moedertaal als van vreemde talen. (http://www.springboard2languages.org/home.htm)
Kostenbatenanalyse: - het leren van één etnische taal vereist een immense investering van tijd, geld en energie. Het opent een deur naar één taalgroep, maar je staat steeds in een mindere positie t.o.v. een moedertaalspreker; - het leren van een G.E.N.T.-taal vereist een minimale investering van tijd, geld en energie. Het opent een raam op de gehele wereld en iedereen staat op gelijke voet: niemand heeft ze als (enige) moedertaal. Het vergemakkelijkt bovendien de studie van andere talen.
Besluit: Leg de lat voor communicatie laag en leg dán de lat voor talen zo hoog als je wil. Minder intellectuele bekrompenheid, meer intellectuele bescheidenheid: dat is de boodschap. Het schaadt niemand, het baat iedereen.
Ik weet het: het is een ongemakkelijke waarheid. We hebben echter nood aan verandering en ja, wij kunnen het!
4a. stelt vast dat het principe van respect voor gelijkheid niet kan verzekerd worden terwijl men een nationale taal (het Engels) als "lingua franca" gebruikt;
4b. stelt voor de mogelijkheid en het nut van een gemeenschappelijke plantaal in de EU, bijvoorbeeld het Esperanto, te bestuderen, met behoud en gebruik van levende talen, met respekt voor taalverscheidenheid en met blijvende stimulering van het leren van verschillende talen. Alleen deze taal zou het wederzijds verstaan kunnen vergemakkelijken in Europa en met de inwoners van andere continenten, omdat ze eenvoudig te leren en te gebruiken is;
4c. stelt vast, dat de invoering van de euro als gemeenschappelijke munt de handel tussen de staten sterk vergemakkelijkt heeft. Ze heeft ook bijgedragen tot een economische groei en grotere stabiliteit in de EU. Het invoeren van een gemeenschappelijke communicatietaal zou gelijkaardige effecten kunnen hebben, zonder op enigerlei wijze het gebruik van nationale en andere in de EU gebruikte levende talen op te geven of te beperken.
De laatste wens van Professor Etienne Vermeersch - HUMO 20 januari 2009 - blz. 6
Zeer Geachte Professor,
Met enige verbazing las ik in De Laatste Wens van professor Etienne Vermeersch, het interview met Humo, dat u het Esperanto geen internationale maar een Europese taal noemt.
Graag enkele bedenkingen.
1. Zelfs al zou het Esperanto een Europese taal zijn, zou introductie ervan in de E.U. ook geen on-voor-stel-bare vooruitgang betekenen op communicatief en cultureel gebied?
2. Ik vermoed dat u voor uw bewering uitgaat van de woordenschat. Mag ik u de lezing aanraden van de brochure: "Esperanto, een Europese of een Aziatische taal?" van Claude Piron? Ik vroeg de Vlaamse Esperantobond u een exemplaar te bezorgen.Ik citeer hieruit enkele fragmenten:
- Nemen we de grammatica als maatstaf dan is het Esperanto een isolerende taal. Het heeft een groot aantal fundamentele eigenschappen gemeenschappelijk met het Chinees (pag.18).
- "Nochtans is de duidelijkheid waarmee de grammaticale structuur zichtbaar is, een kenmerk dat het Esperanto dichter bij de agglutinerende talen (Hongaars, Turks) brengt en verder van de isolerende verwijdert." (pag. 23)
- " Als we als maatstaf de oorsprong van de woorden zouden nemen, zouden we het moeten classificeren bij de Romaans/Germaanse talen, met nadruk op de Romaanse bron". (pag. 31)
- "Een maatstaf die de nadruk legt op de stijl en syntaxis zal het Esperanto als Slavisch bestempelen". (pag. 31)
3. Het feit dat Chinezen en Japanners de letters l en r niet kunnen onderscheiden, weerhoudt (tien?)duizenden onder hen niet om Esperanto te leren. Zij doen daar blijkbaar zelf niet moeilijk over. Zie b.v.: http://www.chinaembassy.org.in/eng/mt/zgzymt/t61127.htm en, in het Esperanto: http://www.espero.com.cn/ . Het is bovendien voor hen 10 x gemakkelijker om Esperanto dan om Engels te leren.
Desalniettemin waardeer ik uw pleidooi voor een kunstmatige internationale taal ten zeerste. Er zijn blijkbaar nog intellectuelen met een open geest en een beetje gezond verstand.
Gevolg gevend aan de omroep van de programmamakers heb ik volgende suggestie opgestuurd. **********************************************************************
Geachte,
Als gespreks- en discussiethema zou ik het onderwerp taaldemocratie willen voorstellen.
Ik ben van oordeel dat het huidige Europese taalbeleid (meertaligheid als norm) ondemocratisch want elitair en dus asociaal, discriminerend en bovendien inefficiënt is.
Vermits, voor zover ik weet, niemand uit de journalistieke, politieke, academische, artistieke of culturele wereld tot nog toe enige kritiek hierop heeft geuit, zal ik het als modale burger (Dan modaal) dan maar doen. Ik wil hiermee ook het cordon sanitaire rond het Esperanto doorbreken.
Op mijn blogarchief http://blog.seniorennnet.be/taaldemocratie vindt u hierover uitgebreide informatie en tevens een Voorstel voor een alternatief taalbeleid. Zie hiervoor de bijdrage van 04/09/2007: An inconvenient truth.
Ik zou hierover in discussie willen gaan met Vlaams minister van Onderwijs: Frank Vandenbroucke.
Ik voeg hierbij enkele van de vele citaten op mijn blog:
- Frank Vandenbroucke SP.a: Ik steun uw voorstel om een objectief onderzoek te doen naar uw voorstel om het Esperanto te gebruiken als brugtaal binnen de Europese Unie.
(De Vlaamse Esperantobond (VEB) sprokkelde naar aanleiding van de eerste Europese verkiezingen van 12 juni 1994 enkele reacties bijeen.)
- Taal is een sociale kwestie. Hij somt hierbij een aantal allochtone gemeenteraadsleden op die in Vilvoorde het taalregelment hebben goedgekeurd. Je kunt die mensen moeilijk verdenken van Vlaams etnocentrisme. Maar ze beseffen wel maar al te goed hoe belangrijk een goede kennis van het Nederlands is om te participeren in onze samenleving. Vandenbroucke heeft het echter moeilijk met een resultaatsverbintenis. Niet iedereenis immers even getalenteerd om een nieuwe taal aan te leren. (DS Weekend blz. 17,18,19)
- "We hebben dringend een internationale taal nodig. Als je Engels als internationale taal blijft gebruiken, zijn veel mensen zwaar benadeeld. Een kunstmatige internationale taal zou niemand een voorsprong geven. Iedereen kan dat perfect leren in een jaar tijd."
(Prof. Etienne Vermeersch - "Het Nieuwsblad" - zaterdag 11 oktober 2008, blz.22 en 23.)
- Waarom moet de taal van de democratie dezelfde zijn als de taal van de handel, vraagt Geert van Istendael zich af. Ik zie daartussen geen enkel verband. Hij zet zich hiermee af tegen het Angelsaksisch economisch-taalkundig-cultureel-imperialisme en de naïviteit waarmee Europa dit ondergaat. Van Istendael pleit ook voor het behoud van de taalkundige verscheidenheid (Iedere taal die verdwijnt is een ramp voor de mensheid) en hij beschouwt het Esperanto als de ideale lingua franca: Esperanto is superieur.
(De Morgen - 01/03/2002 pag. 35: Wie het leven tot het verkoopbare reduceert, gaat eraan.)
- Kathleen Van Brempt SP.a europarlement
1/ Ik weet dat ik mijn nek uitsteek en zal worden beoordeeld op al wat ik zeg en doe.
( ) En waarom zouden we geen taal afspreken die in heel Europa wordt aangeleerd? Iedereen houdt zijn eigen taal, maar de tweede is gemeenschappelijk. Zo kan een Deense loodgieter die met vakantie naar Lissabon gaat, tenminste verstaanbaar de weg vragen.
(De Standaard, 23/12/1999: bij begin van haar europarlementair mandaat)
2/Esperanto? Als er één taal is die geen enkele kans op overleven heeft, is dat ze wel. Die taal leeft niet, heeft geen cultuur, geen geschiedenis, geen gevoel. ( ) Ikpleit er enkel voor dat elke Europeaan twee Europese talen spreekt, afhankelijk van waar hij woont. Maar Esperanto, dat is waanzin. (Het Laatste Nieuws, 08/01/2002)
Twaalf wijzen om België te splitsen - Panorama 11 01 2009
Twaalf wijzen om België te splitsen. Een reportage van Ivan De Vadder, Mark De Visscher en Jan Puype. Panorama op zondag 11 januari 2009. Canvas, 20u10.
Een van de deelnemers had het over het feit dat Walen enVlamingen elkaar niet meer kennen zoals dat vroeger het geval was. Volgens mij ligt dat mede aan het feit dat beide groepen vroeger over een gemeenschappelijke taal beschikten: het Frans. Vele Vlamingen leerden, noodgedwongen, de taal van Molière, luisterden al eens naar de Franstalige radio, lazen al eens een Franstalige krant. Wie het wat verder wou schoppen moest immers Frans spreken. Nu is het al Engels wat de klok slaat: een beetje intellectueel kijkt naar CNN of de BBC, de massa wordt in Angelsaksische richting gedwongen via radio en tv.
Om elkaar te begrijpen moet je elkaar wel eerst kunnen verstaan. De enige manier om dit grootschalig te realiseren is via een GEMEENSCHAPPELIJKE taal en de enige manier om dit op een democratische, niet-discriminerende wijze te realiseren is via een EENVOUDIGE, voor iedereen haalbare, en NEUTRALE, voor iedereen aanvaardbare TWEEDE taal: een plantaal zoals het Esperanto. Dit geldt niet alleen voor België, maar ook voor Europa en zelfs voor de hele wereld!
Eén wijze heeft het alvast begrepen: professor Etienne Vermeersch: We hebben ook dringend een internationale taal nodig. Als je Engels als internationale taal blijft gebruiken, zijn veel mensen zwaar benadeeld. Een kunstmatige internationale taal zou niemand een voorsprong geven. Iedereen kan dat perfect leren in een jaar tijd. (Het Nieuwsblad - 11 oktober 2008, blz.22 en 23)
Radio 1: De Ochtend - 4 januari: Overal internet in 2009
Geachte mevrouw,
Rond 7.45 h kreeg ik in "De Ochtend" de bevestiging van het feit dat het een fabeltje is te stellen dat "iedereen wel Engels spreekt". Als je echt wil dat mensen uit Indië, Brazilië, China of uit welk land dan ook met elkaar kunnen communiceren op een democratische, niet-discriminerende manier, kan je niet naast een Gemeenschappelijke, Eenvoudige, Neutrale, Tweede (G.E.N.T.) taal, zoals het Esperanto. Esperantosprekers bewijzen dit al meer dan 100 jaar, over taalkundige, culturele, levensbeschouwelijke of welke grenzen dan ook heen. Zij laten de wereld een poepje ruiken wat betreft eenvoudige, eerlijke, economische en efficiënte communicatie. En dit met een minimale investering van tijd, geld en energie. Daarvoor moet echter aan 2 voorwaarden voldaaan zijn: openheid van geest (geen a priori's) en gezond boerenverstand. En daar nijpt het schoentje nog al eens.
Mag ik hopen dat er in 2009 in pers en media wat meer aandacht mag komen voor "taaldemocratie" ?
De Russen komen - Taizé (DS 29/12/2008 - Binnenland en Buitenland - blz. 8)
Daarmee zijn we gastvrij, en bepaald niet alleen. Klasgenoten van de kinderen hebben gasten in huis genomen, collega's op mijn en mijn mans werk krijgen logés te slapen, in onze straat en de andere straten van de wijk hangt om de zoveel huizen de Taizé-affiche 'Wij zijn gastgezin' voor het raam. Het zorgt voor een gezellig soort verbondenheid in deze laatste, donkere dagen van het jaar. ( )
Een tolk Wit-Russisch-Litouws heeft zich bij ons nog niet gemeld, maar volgens de wijkcoördinator zullen alle inreizende jongeren het Engels min of meer machtig zijn. Wij gaan er veiligheidshalve van uit dat onze gasten straks vooral vloeiend hun eigen taal zullen blijken te spreken. Daarom heeft een vriend die nog in Sint-Petersburg heeft gewoond en die de Russisch-Baltische ziel doorgrondt, behulpzaam een lijst met standaardzinnetjes Russisch aangeleverd, inclusief: 'Zet die vodka terug in de kast! Nu meteen!
Hilde Van den Eynde is wetenschapsredactrice. Deze week heeft ze vier jongeren te gast die voor de Europese gebedsontmoeting van Taizé in Brussel zijn.
Als die 40.000 jonge christenen en hun gastgezinnen vooraf één weekendcursus Esperanto zouden volgen, zouden er via deze neutrale brugtaal heel wat meer RECHTSTREEKSE contacten mogelijk zijn tussen al die jonge mensen, die het niveau "uitwisselen van standaardzinnetjes" ver zouden overstijgen! Dit zou "de gezellige soort verbondenheid" heel wat intenser en natuurlijker kunnen maken.
According to numerous studies and tests in schools throughout the world, children who were taught Esperanto before another foreign language succeeded in learning the second language much faster and better than without taking a prior course of Esperanto. The use of a grammatically simple and culturally flexible auxiliary language like Esperanto lessens the second-language learning hurdle.
If a 6-months to 1-year course of Esperanto were introduced in secondary schools in America, it would greatly help American school-children in their efforts to learn another foreign language afterwards, like French, Spanish or any other that their school is offering.
Oleg Izyumenko (student, activist), Lund, Sweden Nov 26 @ 04:48PM PST
Mijn bijdrage:
On December 10, 1948 the General Assembly of the United Nations adopted and proclaimed the Universal Declaration of Human Rights. In my opinion, the possibility of communication with everyone, in spite of his/here mother tongue, also is a human right. To achieve this goal in a democratic way, one needs a SIMPLE and NEUTRAL language that 1/ everyone CAN learn, with a minimal investment of expenses, time and effort and 2/ everyone MUST learn because it is nobodys native tongue. No first rate (privileged) citizens who always can speak their mother tongue. No language-racialism. So, it s obvious that only an artificial language, such as Esperanto, is in agreement with the terms. All the rest is irrelevant. Equal rights, equal obligations!
Dank voor de uitnodiging. Interessant congres. Ik kan er echter niet zijn, want wij hebben dat plenaire vergadering in het Vlaams parlement. Mocht er een verslagboek komen, dan ben ik zeker geïnteresseerd. Groet,
Via deze weg dien ik u mee te geven dat Vlaams Volksvertegenwoordiger Monica Van Kerrebroeck niet aanwezig kan zijn op de EEU conferentie gezien een andere verplichting. Gelieve haar te willen verontschuldigen.
Met vriendelijke groeten,
Melania Verhaeghe Parlementair Medewerker van Vlaams Volksvertegenwoordiger Monica Van Kerrebroeck
T 02/ 552 42 97 F 02/ 552 44 46 **************************************************************************************
Geachte heer,
Hartelijk dank voor de uitnodiging op de EEU-conferentie over tweetalig en meertalig onderwijs woensdag 10 december a.s. Omwille van eerder aangegane engagementen kan ik helaas niet aanwezig zijn. Gelieve me te verontschuldigen.
Open Vld-Brussel wil ook administratieve taal Engels in hoofdstad.
Sven Gatz, voorzitter Open Vld-Brussel
De redenen voor dit voorstel liggen volgens Gatz in de rol van Brussel als Europese hoofdstad en het aantal anderstaligen dat volgens recente studies zou oplopen tot 30 à 33 procent.
Open Vld-Brussel heeft blijkbaar meer aandacht voor de communicatieproblemen van de 33 % anderstaligen (in vele gevallen een sociaal-intellectuele elite) in Brussel dan voor de communicatieproblemen van de modale Vlaming/Europeaan in Europa. Wanneer denkt de vld eens aan een eenvoudige en neutrale Europese onthaaltaal die voor iedereen haalbaar en aanvaardbaar is en die niemand discrimineert? Ik verwijs naar de mening van professor Etienne Vermeersch in "Het Nieuwsblad zaterdag 11 oktober 2008, blz.22 en 23:
We hebben ook dringend een internationale taal nodig. Als je Engels als internationale taal blijft gebruiken, zijn veel mensen zwaar benadeeld. Een kunstmatige internationale taal zou niemand een voorsprong geven. Iedereen kan dat perfect leren in een jaar tijd.
Evita - on the road - Neefs: Imperialisme (DS, 31/10/2008, blz. 14)
-----Oorspronkelijk bericht----- Van: Dan Van Herpe [mailto:dan.vanherpe@telenet.be] Verzonden: vrijdag 31 oktober 2008 13:42 Aan: 'evita.neefs@standaard.be'; 'peter.vandermeersch@standaard.be' CC: 'opinie@standaard.be' Onderwerp: Evita - on the road - Neefs: Imperialisme (DS, 31/10/2008, blz. 14)
Geachte,
Op een diner met pr-mensenin Fort Worth, Texas had een sprekervoorgehouden dat het Amerikaanse imago in de rest van de wereld niet als bij toverslag zou zijn hersteld met Barack Obama in het Witte Huis. De boospoener is immers niet alleen ons buitenlands beleid ( ) Het is veel ingewikkelder dan dat. Het is ook wrevel over het Amerikaanse culturele imperialisme.
Een van de gasten wilde weten wat Evita Neefs van die stelling vond. Wel echt veel weerstand tegen dat imperialisme heb ik in Vlaanderen nooit gemerkt, was haar antwoord.
Natuurlijk niet: Vlaanderen gaat plat op de buik voor het Amerikaanse (taalkundig-)culturele imperialisme!
Zag u de pers liever zwijgen?, vraagt Peter Vandermeersch vandaag in de krant. Neen, maar wat minder selectiviteit in de verontwaardiging ware niet slecht. Is de journalistieke kernopdracht immers niet: informeren, uitleggen, duiden en staan onpartijdigheid, afstandelijkheid en een kritische houding niet centraal in de deontologische code? (De Standaard, 22/06/04 Opinie & Analyse blz. 18 )
Totnogtoe is hiervan weinig te merken m.b.t. het Amerikaanse (taalkundig-)culturele imperialisme in onze multiculturele wereld.
Taaldemocratie 
Gevolg gevend aan de omroep van de programmamakers heb ik volgende suggestie opgestuurd.
