 |
|
Zoektocht naar een zinvollere realiteit
|
|
| 03-02-2015 |
 mijn levenscredo |
Mijn levenscredo2015.01.30 (Na de uitvaartliturgie van collega Jos Buvens) Met de dood verdwijnen we niet definitief in een zwart gat, en is alles niet zinloos voor eeuwig verloren in het Niets.Ik geloof in de Exuberante, in de Uitbundige, die voorlopig nog in ontwikkeling is, die groeiende is, op zoek naar de eigen voltooiing. (âGod in de makingâ, A. N. Whitehead) Die queeste naar het eigen âEreignisâ (M. Heidegger), naar de eigen voltooiing kan de Uitbundige niet vanuit zichzelf voltrekken, maar voltrekt hij via de ontelbaar vele, eindige, diverse en unieke zijnden.        Die queeste kende haar aanvang met Big Bang. Big Bang was niet een zinloos versplinteren van wat daarvoor een gesloten compact geheel was. Het was de start van een wonderbaarlijke zoektocht van de Uitbundige naar het eigen voltooide Zelf. Eindigheid is in de queeste zinvol.Pluraliteit is in de queeste zinvol.Diversiteit is in de queeste zinvol.Uniciteit en individualiteit zijn in de queeste zinvol en zelfs krachtige hefbomen.        Voor deze queeste moeten de eindige zijnden, gaande hun queeste, zich vanuit hun individuele identiteit ogivaal op elkaar betrokken weten en voelen, en een nieuwe, een ogivale vorm van samenhorigheid realiseren. Een samenhorigheid waarin elk individu zich aanvaard weet, bevestigd, gesterkt en bevorderd in zijn individuele identiteit.       Al wat de traditionele filosofie halsstarrig bleef afwijzen als in se negatief, als gebrekkig, als verlies van iets heels, van iets hogers bekroond met intense, ongeschokte eenheid en heelheid.        We zien dat na Big Bang alle zijnden als geheel volgens vier lijnen evolueerden: woekerende veelheid; niet te klasserende diversiteit; zich assertiever ponerende individualiteit; en ook met ogivaler wordende betrokkenheid en samenhorigheid van individuele identiteiten die in die samenhorigheid hun uniciteit geborgen weten.        Deze vier lijnen worden optimaal verweven en versterkt op onze Aarde, (Voor zover wij nu weten !) vooral in de veelvormigheid van de levensvormen die de Aarde er zich liet ontwikkelen en zich voortplanten in een onoverzienbare diversiteit van soorten. Binnen elke soort vindt elk individu een veilige niche om zijn unieke individuele identiteit tot volle ontplooiing te laten open bloeien.        Heel deze beweging vindt haar oorsprong voorbij Big Bang, in de nog compacte Uitbundige. Daarom dimde de Uitbundige zijn gloed, zijn glorie, zijn oneindigheid, zijn compacte volheid opdat er ruimte vrij zou komen voor vele, diverse, eindige zijnden die elk vanuit de eigen individuele identiteit een Gratie van de Uitbundige met een unieke gestalte kan tooien, met een uniek aangezicht kan identificeren. Elk eindig zijnde kan zo de oneindige Exuberante op een eindige wijze interactief tussen ons aanwezig brengen. Wij zijn de handen en voeten van de Exuberante waarmee hij âweldoende rondgaatâ. Uitsluitend iIn en door ons is de Uitbundige weldoende onder ons.        Ik geloof niet in de volle, volmaakte, âaffeâ god die alles in zijn hand houdt en regisseert. Ik geloof wel in een wordende Exuberante met een tastende toekomst. Ik geloof in een groei die zich voltrekt in / door de miljarden eindige wezens, die in / door hun eindigheid de oneindige Uitbundige interactief tussen ons aanwezig brengt. Wij zijn voor elkaar de Uitbundige.        Heel de âscheppingâ, heel het universum is juist die Uitbundige op zoek naar zijn eigen voltooide, volwassen Zelf. Het universum is deonafgebroken queeste van de Exuberante naar zichzelf, naar de eigen voltooiing. En naar de unieke identificatie van elk van zijn Gratiën.        Elk eindig, uniek, individueel zijnde is de belichaming van de zoektocht van de Uitbundige naar zijn âEreignisâ. Naar een Zelf waarin zijn Gratiën getooid worden met een unieke gestalte en in de ogivale samenhorigheid toch elk zijn unieke individuele identiteit behouden weet.        Elk eindig zijnde brengt op eindige wijze de oneindige Exuberante interactief onder ons aanwezig. In / door ons, door onze eindigheid en diversiteit groeit de Exuberante naar de eigen volle wasdom.        De voltooide Exuberante zal elk eindig individueel zijnde dat ooit bestond, bestaat of dat zal bestaan opnemen in zijn definitieve âEreignisâ, elk met behoud van elks unieke individuele identiteit. Samen vormen wij zo de eindgestalte van de Exuberante. Wij vergaan niet, want wij maken een integraal deel uit van de definitieve âθεÏÏίÏâ [theôsisâ, godwording].   Tijdens ons aardse leven oefenen wij ons in het aanwezig brengen van de Gratiën van de Exuberante bij andere eindige wezens, in samenhorigheid met elkaar. Met de dood wordt de âspeeltijdâ afgeblazen! Voor elk wordt dan de balans opgemaakt. Het resultaat van onze queeste wordt een constitutief bestanddeel van de Uitbundige. Zo blijven we eeuwig bestaan in de voltooide Exuberante. Met onze individuele identiteit en onze samenhorigheid.   De Gratiën die wij hier nu niet met een unieke gestalte tooien, die blijven voor eeuwig wezenloos, gestalteloos. Dat is én onze grootse taak, onze glorie én het grote risico dat de Exuberante nam!   Door onze dood bereiken we een definitieve âgoddelijkeâ status, waarvoor we zelf verantwoordelijk zijn, elk afzonderlijk en allen samen. Vroeger leerden ze ons: âGod schiep de mens.â Is het niet eerder de mens die de Exuberante met zijn definitieve gestalte tooit?    Neen, met de dood verdwijn ik niet in een donker gat.  Ik verdwijn zelfs niet in god, of in de Uitbundige! Ik word, met alle andere eindige zijnden, als individu, als individuele identiteit, voor eeuwig een integraal deel van de daardoor zichzelf wordende Exuberante.Paul Tack, 2015.01.31                Â
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
