Heidegger lezen
Zoektocht naar een zinvollere realiteit
03-02-2015
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Subjectivité
Subjectivité2015.02.03 (Nav E. Levinas, Autrement qu’être) p.29,al.32, z. 6. : « La subjectivité dans son être défait l’essence en se         substituant à autrui.»Dit is een kernzin ! Een programmaverklaring! Als een ‘subjectivité’ is de tijdloze Uitbundige die een ‘Da’, een lokalisatie onderging, maar toch in se oneindig blijft. De eindige Oneindige. Het oneindige eindige. De Oneindige blijft uit-puilen vanuit de eindige gedaante. Spanning! - “Dans son être”: in zijn kenotische eindigheid, en van daaruit uit-puilt; niet te be-vatten! (‘Fassen’), niet te ‘contenir’, niet in te perken door een ‘capacité’! Het is maar camouflage. Schijn-vertoning.- “En se substituant à autrui’; hier ligt een ‘crux’: de Oneindige beknot zichzelf tot een individuele identiteit, maar blijft dezelfde in alle andere individuele identiteiten. Wat is dan het nut, de zin van die zelfbeknotting? Van die ‘Da’ of lokalisatie? Waarom ‘se substituer’? Want in elke gedaante is dezelfde Uitbundige! Dus waar blijft  de waarde van het individuele identiteit-zijn? Van de unieke individualiteit?En als Levinas die individualiteit wegspoelt of ondersneeuwt, waarom je er dan voor opofferen?Levinas beweegt zich op het rondepunt van de uitwisseling: de Uitbundige wenst, via de kenosis, ruimte te scheppen voor individuele identiteiten, die dan een unieke gestalte of ‘Da’ kunnen schenken aan zijn Gratiën, die tot dan toe gestalteloos, gezichtloos, onherkenbaar verborgen bleven in de schoot van de Exuberante.  Die Gratiën een unieke individuele identiteit bezorgen is de inzet van Big Bang, van de daarop volgende‘Seinsgeschichte’.  Dat inzicht heb ik bij Levinas nog niet gelezen. Speelt hij exclusief binnen de vrije ruimte? Binnen de rotonde? Binnen de spanning individuele identiteit  ó  Zusammengehören?  Binnen de schakelkamer van de ‘responsabilité’? En heeft hij geen oog voor het grootse kader?

03-02-2015 om 23:54 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wat blijft na de dood
Wat blijft  na de dood?                                                           2015.02.02 Wat blijft echt over van een geliefde na een uitvaartviering? Echt? Zijn kinderen en kleinkinderen?  Die gaan toch hun eigen weg! Boeken? Initiatieven? 'Verlegde keien’? Dat is niet de aflijvige in persoon. Niets dat haar of hem individueel is.Ik vind het normaal dat ieder blijft bestaan in zijn of haar individuele identiteit. Blijft bestaan in haar of zijn queeste resultaten. Dat hij of zij wordt opgenomen als constitutief deel van de Uitbundige. Tijdens hun ‘speeltijd’ heeft iedereen de Uitbundige interactief aanwezig gebracht tussen de mensen. Hij of zij was die Uitbundige voor zijn geliefden, voor zijn onmiddellijke omgeving, voor de makkers op de werkvloer, voor de toevallige ontmoetingen. En dat blijft! Die openbaringen blijven deel uitmaken van het ‘Ereignis’ van de Exuberante.Elke mens (elk eindig wezen!) was een eindige uitstraling van de oneindige Uitbundige tussen de mensen. Als individuele identiteit. En die individuele identiteit die blijft, als een constitutief deel van de wordende Exuberante. Daarom gaat die individuele identiteit nooit verloren.Heel de evolutie van alles in het universum is erop gericht vele, diverse en eindige individuele identiteit voort te brengen, als ‘Da’s’, als lokalisaties van de Exuberante. 

03-02-2015 om 18:04 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn levenscredo
Mijn levenscredo2015.01.30 (Na de uitvaartliturgie van collega Jos Buvens) Met de dood verdwijnen we niet definitief in een zwart gat, en is alles niet zinloos voor eeuwig verloren in het Niets.Ik geloof in de Exuberante, in de Uitbundige, die voorlopig nog in ontwikkeling is, die groeiende is, op zoek naar de eigen voltooiing. (‘God in de making’, A. N. Whitehead) Die queeste naar het eigen ‘Ereignis’ (M. Heidegger), naar de eigen voltooiing kan de Uitbundige niet vanuit zichzelf voltrekken, maar voltrekt hij via de ontelbaar vele, eindige, diverse en unieke zijnden. Â Â Â Â Â Â Â  Die queeste kende haar aanvang met Big Bang. Big Bang was niet een zinloos versplinteren van wat daarvoor een gesloten compact geheel was. Het was de start van een wonderbaarlijke zoektocht van de Uitbundige naar het eigen voltooide Zelf. Eindigheid is in de queeste zinvol.Pluraliteit is in de queeste zinvol.Diversiteit is in de queeste zinvol.Uniciteit en individualiteit zijn in de queeste zinvol en zelfs krachtige hefbomen. Â Â Â Â Â Â Â  Voor deze queeste moeten de eindige zijnden, gaande hun queeste, zich vanuit hun individuele identiteit ogivaal op elkaar betrokken weten en voelen, en een nieuwe, een ogivale vorm van samenhorigheid realiseren. Een samenhorigheid waarin elk individu zich aanvaard weet, bevestigd, gesterkt en bevorderd in zijn individuele identiteit.        Al wat de traditionele filosofie halsstarrig bleef afwijzen als in se negatief, als gebrekkig, als verlies van iets heels, van iets hogers bekroond met intense, ongeschokte eenheid en heelheid. Â Â Â Â Â Â Â  We zien dat na Big Bang alle zijnden als geheel volgens vier lijnen evolueerden: woekerende veelheid; niet te klasserende diversiteit; zich assertiever ponerende individualiteit; en ook met ogivaler wordende betrokkenheid en samenhorigheid van individuele identiteiten die in die samenhorigheid hun uniciteit geborgen weten. Â Â Â Â Â Â Â  Deze vier lijnen worden optimaal verweven en versterkt op onze Aarde, (Voor zover wij nu weten !) vooral in de veelvormigheid van de levensvormen die de Aarde er zich liet ontwikkelen en zich voortplanten in een onoverzienbare diversiteit van soorten. Binnen elke soort vindt elk individu een veilige niche om zijn unieke individuele identiteit tot volle ontplooiing te laten open bloeien. Â Â Â Â Â Â Â  Heel deze beweging vindt haar oorsprong voorbij Big Bang, in de nog compacte Uitbundige. Daarom dimde de Uitbundige zijn gloed, zijn glorie, zijn oneindigheid, zijn compacte volheid opdat er ruimte vrij zou komen voor vele, diverse, eindige zijnden die elk vanuit de eigen individuele identiteit een Gratie van de Uitbundige met een unieke gestalte kan tooien, met een uniek aangezicht kan identificeren. Elk eindig zijnde kan zo de oneindige Exuberante op een eindige wijze interactief tussen ons aanwezig brengen. Wij zijn de handen en voeten van de Exuberante waarmee hij ‘weldoende rondgaat’. Uitsluitend iIn en door ons is de Uitbundige weldoende onder ons. Â Â Â Â Â Â Â  Ik geloof niet in de volle, volmaakte, ‘affe’ god die alles in zijn hand houdt en regisseert. Ik geloof wel in een wordende Exuberante met een tastende toekomst. Ik geloof in een groei die zich voltrekt in / door de miljarden eindige wezens, die in / door hun eindigheid de oneindige Uitbundige interactief tussen ons aanwezig brengt. Wij zijn voor elkaar de Uitbundige. Â Â Â Â Â Â Â  Heel de ‘schepping’, heel het universum is juist die Uitbundige op zoek naar zijn eigen voltooide, volwassen Zelf. Het universum is deonafgebroken queeste van de Exuberante naar zichzelf, naar de eigen voltooiing. En naar de unieke identificatie van elk van zijn Gratiën. Â Â Â Â Â Â Â  Elk eindig, uniek, individueel zijnde is de belichaming van de zoektocht van de Uitbundige naar zijn ‘Ereignis’. Naar een Zelf waarin zijn Gratiën getooid worden met een unieke gestalte en in de ogivale samenhorigheid toch elk zijn unieke individuele identiteit behouden weet. Â Â Â Â Â Â Â  Elk eindig zijnde brengt op eindige wijze de oneindige Exuberante interactief onder ons aanwezig. In / door ons, door onze eindigheid en diversiteit groeit de Exuberante naar de eigen volle wasdom. Â Â Â Â Â Â Â  De voltooide Exuberante zal elk eindig individueel zijnde dat ooit bestond, bestaat of dat zal bestaan opnemen in zijn definitieve ‘Ereignis’, elk met behoud van elks unieke individuele identiteit. Samen vormen wij zo de eindgestalte van de Exuberante. Wij vergaan niet, want wij maken een integraal deel uit van de definitieve ‘θεωσίς’ [theôsis’, godwording]. Â Â  Tijdens ons aardse leven oefenen wij ons in het aanwezig brengen van de Gratiën van de Exuberante bij andere eindige wezens, in samenhorigheid met elkaar. Met de dood wordt de ‘speeltijd’ afgeblazen! Voor elk wordt dan de balans opgemaakt. Het resultaat van onze queeste wordt een constitutief bestanddeel van de Uitbundige. Zo blijven we eeuwig bestaan in de voltooide Exuberante. Met onze individuele identiteit en onze samenhorigheid. Â Â  De Gratiën die wij hier nu niet met een unieke gestalte tooien, die blijven voor eeuwig wezenloos, gestalteloos. Dat is én onze grootse taak, onze glorie én het grote risico dat de Exuberante nam!    Door onze dood bereiken we een definitieve ’goddelijke’ status, waarvoor we zelf verantwoordelijk zijn, elk afzonderlijk en allen samen. Vroeger leerden ze ons: ‘God schiep de mens.’ Is het niet eerder de mens die de Exuberante met zijn definitieve gestalte tooit?      Neen, met de dood verdwijn ik niet in een donker gat.   Ik verdwijn zelfs niet in god, of in de Uitbundige! Ik word, met alle andere eindige zijnden, als individu, als individuele identiteit, voor eeuwig een integraal deel van de daardoor zichzelf wordende Exuberante.Paul Tack,  2015.01.31                   

03-02-2015 om 17:54 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
26-12-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kennen Sein
SEIN  ~  MENS2014.12.25 Nav R. Brisart, La phénoménologie de Marbourg,1991 Heidegger, die beweert Kant beter te begrijpen dan deze zichzelf begreep!p.73: »Le privilège d’exister au milieu des étants de telle façon qu’ils deviennent manifestes en leur propre vérité ontique implique de par lui-même la nécessité de comprendre l’être, c’est-à-dire la nécessité d’une vérité ontologique.» p.89: «le logos ne traduisait rien d’autre que ce mode de comportement envers les choses dont le caractère essentiel est de les laisser se manifester comme ce qu’elles sont et donc aussi de les faire voir comme elles se manifestent.»En hier schiet men steeds weer te kort, kijkt men niet ver genoeg. De dingen manifesteren niet zichzelf om zichzelf. In hun zichzelf manifesteren brengen de zijnden op eindige wijze de Oneindige aanwezig. Zij maken het de Oneindige mogelijk zijn weelde aan Gratiën te individualiseren, ze een unieke gestalte te geven. Dat is hun enige bestaanstaak! Via een exclusieve intramundane visie kom je nooit uit de problemen. Blijf je gevangen in een bodemloze regressus. Waarom, waarom zou de Oneindige enige behoefte kunnen hebben zich te manifesteren? Why? In gods naam! Aan wie? Voor wie? Zich manifesteren van de Oneindige! Mal idee! Waaraan hij wel behoefte heeft? Aan eindige anderen! Om zijn oneindigheid op eindige wijze te kunnen manifesteren, om die op eindige wijze aan ons aanwezig te brengen, uit menslievendheid. Philanthropia! Daar kun je niet omheen! En dan is die‘présence’ beoogd en onmisbaar voor Hem. Want hij beschikt niet over individualiserende bepalingen om zijn Gratiën een individuele identiteit te schenken. Een onderscheidbare gestalte. Dit vereist een totaal nieuwe visie op ‘eindigheid’. Een Exuberante die ’Not’ heeft aan ‘finitude’! Dat erkennen is een blijk van diepe, van ‘religieuze’ eerbied!‘Hier keert alles om!’ p. 90: Noeinn weten: ‘forme idéale du pur accueil de l’étant en son être’ (<ó> of van Sein in zijn ‘Not’ aan manifestatie, aan alètheuein?)-‘Wirklichkeit’ = Wahrnehmung: Kant (SZ: 171, GA 24:155)-Noein = einai : Parmenides-Waarnemen is een zeef, een K.O.S.B.H., het voltrekt zich in ‘die Leere’, in het ‘Nichts’, in de vrije schakelkamer van het ‘Zwischenfeld’, in de onbepaaldheid van het ‘Nichts’; waarnemen moet zelf categorieën, bepalingen bepalen, zich zelf organiseren. -‘Pragmata’ ~ ‘praxis’: de praktijk verloopt niet NUC-procesmatig (SZ: 68), maar humaan, op basis van K.O.S.B.H.! Is steeds emergeren! Uitstijgend uit NUC. In 'dingen’ DOET de mens de emergentie en toont, demonstreert zich het eindig zich aanwezig brengen van de Oneindige. ‘Praxis’ toont het transcenderen, het uit-puilen, het grenzen over-schrijden. Hier toont de mens het op eindige wijze, in eindige gestalten aanwezig brengen van de oneindige Exuberante.              De Australopithecus die een kei onderscheidt en isoleert en opraapt als werpwapen ‘overklast’ die kei, toont zijn opene, vrije onbepaaldheidsmogelijkheden, zijn extra toekomstmogelijkheden, en over-grenst die kei, toont een horizont van oneindigheid. (Cf raket naar de maan! ‘Stof’ die raket naar de maan stuurt!) 

26-12-2014 om 11:13 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
03-11-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dank zeggen
 ZeggenDank zeggen2014.11.03Mensen bestaan als mens bij de gratie van het verhaal. Dat begint reeds bij het naam geven. Sommige moeders wensen zelfs een naamvoor een doodgeboren kind. De Bijbel laat de mens zelfs alle dieren een soortnaam geven. ‘Nennen’. En de schepping gebeurde via het woord: Dabar: “God zei …”. Geen contactoorzaak. We zijn een verhaal voor onszelf. Maar ook een verhaal voor en door de anderen. Blijven herinneren. Dat is geen blabla! Ook God bestaat bij de gratie van een verhaal! Of zelfs bij de gratie van vele verhalen, naar de titel van Edw. Schillebeeckx mooie boek: ‘Mensen als verhalen van God’. Verhalen! Mv. Verhalen gaan over gebeurtenissen, over ontwikkelingen, over ontmoetingen, over toevalligheden, over interacties, over aanzetten en reacties. Over wat zich afspeelt in de vrije ruimte tussen wiel en as. In de vrije speel- en schakelruimte.Verhalen met al hun soepelheid, wendingen, structuur- en interpretatiemogelijkheden.Zonder verhalen geen ‘Geschichte’. Enkel een blinde, koude rechtlijnige kosmos. 

03-11-2014 om 09:54 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
26-10-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heidegger en religie
Heidegger leerde me ‘seinsgeschichtlich’ te denken, onze queeste te overzien van kenosis tot ‘Ereignis’.Zo ontdekte ik de roeping van eindigheid, van pluraliteit, van diversiteit, van uniciteit. Vooral de zin van de individualiteit. Ook daagde langzaam de zin van het denken en van de taal. Ik ontdekte dat tussen die individuele dingen een actief ‘Zwischenfeld’ openstond waarin wij o.a. ruimte vinden om zelf Kennis te nemen, om vrij te Oordelen, om vrij te Selecteren, om vrij te Beslissen hoe te Handelen.           Daarmee bevond ik me langzaam in een andere wereld, omringd door veelheid en diversiteit van individuele en daarom zinvolle dingen.  

26-10-2014 om 10:44 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
20-10-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dank om de Aarde
Dank om de Aarde          Ooit was de Aarde een kaal ‘maanlandschap’ met brokkelige keien.  En bewonder wat we ervan gemaakt hebben! Allen samen, elke vanuit  zijn eigen identiteit. Dat uit  dit maanlandschap kunsten en filosofie opbloeiden! Dat liefde daar kan opwellen! Dat we kunnen denken, onze gedachten en emoties in taal vastleggen en mededelen!          Het groeide allemaal uit dat woeste, brokkelige maanlandschap. Omdat alles, vanuit zijn eigen unieke eigenheid uitreikte naar anderen en bereid was tot samenwerking met al de rest.  En in dat samenwerken kon elke individualiteit zich versterken, wat dan weer de  samenhorigheid intensifieerde. Het evolueerde moeizaam, maar het blijft zich ontwikkelen. De sterrenstof ontwikkelde zich tot mensen. 

20-10-2014 om 11:45 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
10-10-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Secularisatie & Heidegger
Heidegger en Secularisatie Heidegger leerde me ‘seinsgeschichtlich’ denken, onze queeste overzien van kenosis tot ‘Ereignis’.Zo ontdekte ik de roeping van pluraliteit, van diversiteit, van uniciteit. Vooral de zin van de individualiteit. Ook daagde langzaam de zin van het denken en van de taal. Ik ontdekte dat tussen die individuele dingen een actief ‘Zwischenfeld’ openstond waarin wij o.a. ruimte vinden om zelf Kennis te nemen, om vrij te Oordelen, om vrij te Selecteren, om vrij te Beslissen hoe te Handelen.  Daarmee bevond ik me langzaam in een andere wereld, omringd door veelheid en diversiteit van individuele en daarom zinvolle dingen. Die boodschap van Heidegger geldt voor mij als de gepaste secularisatie: ze is universeel, is niet gebonden aan een bepaalde religie, sluit geen enkele religie uit. De boodschap sluit onze blik niet voor wat boven het intramundane uitstijgt. Heidegger vervangt elke religie: hij geeft zin die verder reikt dan hic et nunc. Hij is erin geslaagd ‘der Sinn von Sein’ onder woorden te brengen.    

10-10-2014 om 11:20 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
>> Reageer (0)
05-10-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DENKEN
DENKEN, EEN absolute MEERWAARDE2014.10.05N.a.v. H. Arendt, La vie de l’ esprit, 1, La Pensée, 20005, p. 23.« Rien de ce qui se voit, s’entend, se touche ne peut être exprimé à l’aide de mots égalant ce qui est donné aux sens. Â»Â  (PT : Aristoteles, Over de ziel, 403a 5-10 : ‘ανευ υλης’ [aneu ulès, zonder de materie]H. Arendt citeert Hegel : “ Le ceci sensible est inaccessible au langage.’ Denken echter overschrijdt de begrenzingen van de zijnden, van de kosmos, van wat louter hier en nu gegeven is, zichtbaar, hoorbaar, tastbaar.  Alle denken neigt naar wat de grenzen van het eindige overschrijdt, tendeert naar het oneindige.Het echte denken ziet de kenosis, ( Men heeft weet van wat voorbij het berekenen van de Big Bang zou moeten zijn.) Denken ziet de samenhang, de cohesie, de richting van de ontmoetingen en de interacties tussen de eindige zijnden. (N. Elias: die samenhang is niet planmatig rationeel, maar ook niet irrationeel!) Denken reikhalst naar het eind-Ereignis. Denken durft de ‘vastigheden’ loslaten, die ene vogel in de hand loslaten en uitreiken naar de tien in de lucht.Denken overstijgt wat we zien, hoe, voelen. Het overspoelt ook de expressieve kracht van de taal. Daarom hebben we dichters nodig! Die durven het gegevene los te laten, eraan voorbij te gaan (Heidegger, H.J. van den Berg!)Daarom beweert Heidegger dat natuurwetenschappers niet kunnen denken: die zitten opgekloosterd in het ondermaanse. Gevangen in de kosmos.      

05-10-2014 om 09:34 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
04-10-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geweld Leger
Geweld.2014.10.04De nutteloosheid van het leger bewijst zijn nut.Omdat we met velen als behoeftige maar assertieve en vooral expansieve individuen in een eindige wereld leven, botsen we op de eigen en andermans grenzen. En daaruit ontstaat geweld.Om dat geweld te beheersen hebben we het geconcentreerd, gekanaliseerd en gedisciplineerd in een krijgsmacht.  Geen krijgsmacht neemt zelf het initiatief tot het plegen van geweld. Dat doen de politici. Zo wordt geweld beteugeld, Zo krijgt het de breidel op. En binnen het leger geldt de strengste discipline!  Geweld op bevel, niet uit eigen cru! Beteugeld geweld.    

04-10-2014 om 10:51 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
24-09-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alleen de mens
Alleen de mens 2014.09.24Ik moet je deelgenoot maken van een ontdekking! Van een overrompeling! Naar aanleiding van een paar bladzijden uit J.J. Hermsen , Kairos, 2014, p. 117-118.De band tussen Humanitas, Cultuur en Werk, (zoals Heidegger het verstaat in zijn ‘Der Ursprung des Kunstwerkes’.)Ik ‘lees’ J. Hermsens openbarende bladzijden over Hannah Arendt vanuit een revelerende bewering van Heidegger  in zijn ‘Zusatz’ van 1956  bij ‘Der Ursprung des Kunstwerkes’: “Sein aber ist Zuspruch an den Menschen und nichts ohne diesen.”‚Zuspruch‘ vooronderstelt hoorders. Hoorders die willen luisteren. Die vanuit zichzelf openstaan voor wat hun van elders, van buitenaf, vanuit een andere individualiteit wordt toegezegd. Gezegd! Vrijlatend, niet dwingend opgelegd, noch opgedrongen. Geen sprake van noodzakelijkheid, van universaliteit van contactcausaliteit. Geen kosmische onafwendbare NUC-processen. ‘Zuspruch’: Hermsens legt, via  Benjamin, de band met ‘In principio erat verbum.’ (Jn, 1.1.) ‘Verbum’ interpreteer ik als kenosis, als zelf ontlediging van de Exuberante, die zich naar ons neerbuigend, (‘sunkatabasis’), zich bereikbaar maken, zonder dat  we door zijn gloed verschroeid worden tot sintels. In dat ‘Verbum’, in die ‘Zuspruch’ zit heel onze vrijheid.  Cultuur doorbreekt de stalen koepel, breekt los uit de stalen band van NUC, doorbreekt de blinde evolutie van de natuur. Cultuur is humanitas. Humanitas is cultuur. ‘Terug naar de natuur!’ is larie! Cultuur is verzet! Is beginnen wat geen begin heeft, is opgang brengen wat geen begin kan verdragen.  (De bede om inspiratie van de Rederijkers!) Begin dat geen startblok heeft, geen vaders, geen verleden, maar humaan gestuwd en gestuurd wordt, steeds nieuw, steeds ‘from scratch. Alleen het menselijke individu kan dat presteren. Alleen de mens kan zich het centrum van de wereld wanen, voelen en weten. En met recht! Elke zieke weet zich het centrum van heel het ziekenhuis. En moet zich zo ook behandeld voelen!Alleen de mens kan al wat hem omringt of overkomt in vraag stellen. Alleen de mens wil, via Facebook, zichzelf aanheel de wereld bekend maken! Alleen de mens zoekt naar de zin van zijn bestaan, van wat  hem omringt, van al wat bestaat.Alleen de mens zoekt naar de zin van al de betrokkenheden, en zoekt naar andere betrokkenheden dan die welke de natuur, de kosmos hem opdringt.Alleen de mens kan die betrokkenheden in woorden, in verhalen vastleggen en een vorm van blijvende een gestalte geven, een vorm van bestendigheid.Alleen de mens maakt bewust, wetens verschil tussen goed en fout.Alleen de mens heeft weet van utopia, van de tussenruimte, van het ‘Zwischenfeld’.Alleen de mens weet dat open,veld, die open ruimte te gebruiken, als vrijblijvende ontmoetingsruimte:uitnodiging om onvoorziene interacties aan te gaan.Alleen de mens weet van zijn vrijheid gebruik te maken, en verslaapt die niet, als een kat.Alleen de mens kan opkomen voor een mening,voor een geloof, voor een fictie en in verzet komen als die in gevaar komen. Geld en god!Alleen de mens is met zichzelf in gezelschap, met zichzelf een pluraliteit en een diversiteit, heeft twee inborsten, en leeft met zichzelf in ‘Streit’.Alleen de mens wil excelleren en maakt zich daar druk over, o.a. in grootse sportpaleizen.Alleen de mens heeft aandacht voor die vrije betrokkenheden, voor wat zich in die vrije ruimte aan onvoorziens en onvoorzienbaars afspeelt; voor vrije, ‘ongegronde’ meningsuitingen en voor het interageren van vele verschillende interpretaties.Alleen de mens neemt vrijheid au sérieux, meer , hij beschouwt ze als een fundamentele waarde, en hij waakte er over, elk op zijn eigen wijze. Die zorg uit zich in poëzie, in schilderkunst, in toneel en opera. (‘apolis, pantopolis’, Antigone)Alleen de mens is begaan met de Exuberante en strijdt zelfs voor zijn visie erop.Alleen de mens is religieus, ontwikkelt ingewikkelde theologieën en richt enorme tempels op.Alleen de mens is begaan met de samenhang van alles met alles.Alleen de mens is begaan met de ‘Seinsgeschichte’. Alleen de mens is begaan met de evolutie, zowel van de kosmos als geheel, als van de Aarde, van de elementen, het Periodiek Systeem, van het plantenrijk en van het dierenrijk. Hij is begaan met zijn eigen geschiedenis zover zijn oog reikt in het verleden en heel de aardebol rond. Getuige wat nu gebeurt rond IS en het verzet ertegen.Alleen de mens kent een wetgevende activiteit en probeert de onvoorzienbare interacties op de agora volgens begaanbare paden te leiden, en vlot te houden.Alleen de mens kent een justitieapparaat met advocaten, met  rechters  die oordelen en soms veroordelen. Alleen de mens!Maar hij staat daardoor ook alleen! Onbeschut!

24-09-2014 om 10:35 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
23-09-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het mystrie van de taal
Het mysterie van de taal! 2014.09.23Het zijnsmysterie van de taal! Soms denk ik dat taal, het woord, ‘VERBUM’, de kenotische gestalte van de Exuberante is. Taal brengt het benoemde uit zijn individuele begrenzing. Uit zijn dragende context. Uit zijn locatie, en leidt jet binnen in de onbepaaldheid van het ‘Zwischenfeld’ tussen de zijnden,  van utopia, van het apeiron, leidt het naar de agora waar allen allen kunnen ontmoeten,. Geeft het een schaduw zijn. Wat wij benoemen via taal kan met alles verbonden worden (metaforen, metonymieën!). Poëzie is daarvan de belichaming, de ‘poëtische vrijheden’! We moeten beslist het kunnen denken, het kunnen spreken, het kunnen gebruiken van taal als een enorme breuk in de natuurevolutie zien. Het ‘Dabar’ van de schepping alluderen daarop. En ook Johannes: ‘In principio erat Verbum!’ Heidegger zegt van taal: “Stätte aller Nähe und Ferne der Götter.“ (UdK, II, 49, 1.) Taal heeft iets goddelijks. Mret stijgende verbazing lees ik de tweede brief van Johannes. Hoe kom je ertoe dat te schrijven, dat op papier neer te leggen?En dan dat te versturen? En hoe lezen die ontvangers dat dan? Welke graad van ontwikkeling wordt hier aan weerszijden van die tekst, van die brief, van dat stuk taal verondersteld? Op een stuk papier schrijven “Want God is liefde!” En dat dan naar anderen sturen! Het wonder dat dat kan! Dat de boodschap overkomt!  En dat we die tekst bewaard hebben! Ik heb geen wonderbaarlijke genezingen nodig! Dit is wonderbaarlijk genoeg! We hebben nog lang niet het belang van de taal overdacht! Taal wurmt zich in de relaties tussen de entiteiten. Taal verandert de aard van die relaties tussen de entiteiten. Zodat K.O.S.B.H.  mogelijk worden. Zodat Kunst mogelijk wordt. Zodat we de onverbiddelijke NUC soepel kunnen maken een aanpassen, onderwerpen aan onze wensen en onze doelstellingen. Zodat vrijheid mogelijk wordt. Zodat diversiteit verandert van aard.Zodat ontmoetingen in respect voor elkaars II mogelijk wordt. En interacties. Wat tussen de polen gebeurt wordt belangrijker Dat neemt de polen in dienst. 

23-09-2014 om 11:58 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
20-09-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat ik geloof
Wat ik geloof.Tastend naar de werkelijkheid 2014.09.14 Bestaat God? Neen. Hij is op komst. Er wordt aan gewerkt! Met onze inzet. Is er dan niets? Neen! Er was Niets. Alleen het compacte Niets zonder interne schuttingen noch verbanden, zonder veelheid, noch verscheidenheid. Dat Niets, ‘to apeiron’ (το απειρον), dat compacte onbepaalde, waar niets iets was, niets zich onderscheidde van enig ander iets, zonder identiteiten, die poel van gesmolten lood zonder boven noch onder, zonder voor noch achter, zonder rechts noch links, zonder buitengrenzen noch centrum, die zat gevangen in de eigen compacte voldaanheid. Compact zichzelf te zijn. Onbelast met identiteiten. (Ik gebruik de term ‘god’ verder niet wegens te beladen. Ik heb besloten de term ‘Exuberante’ te gebruiken. (Cf. In Rebekka’s schoot, 2005, p. 60-61 (?))) Â Â Â Â Â Â Â Â Â  Tot dat compacte Niets uit zichzelf losbarstte in de oerknal, in de Big Bang en uiteen spatte in ontelbare splinters die buiten elkaar, los van elkaar wegzweefden. En die meteen weer naar een nieuwe samenhang tendeerden en langzaam, ook uit zichzelf, de ‘open slots’ van het Periodiek Systeem van Mendeljev opende en langzaam ook weer systematisch vulden.           De natuurwetenschappen bestuderen de universele verschillen en de gelijkenissen, met afwijzing van elke individuele identiteit. Zij houden zich bij de universele wetten, de noodzakelijke processen en de causale verbanden. De filosofie echter denkt na over de vrije tussenruimtes waarin individuele identiteiten tijdens toevallige ontmoetingen in vrije interactie treden met elkaar en met de kosmos, en dat Handelen is gestoeld op eigen verworven Kennis , op onafhankelijk Oordelen, op door inzicht gestuurd Selecteren en op vrij Beslissen. (K.O.S.B.H.)          In de evolutie van de kosmos observeren we een onafgebroken stuwing naar individualiseren, naar diversifiëren. Die evolutie demonstreert een veelheid en verscheidenheid van zelf ontwikkelde strategieën om de eigen individualiteit een toekomst te verzekeren via het ongeschonden doorgeven ervan aan nakomelingen. Nu, half september, staan de botten van de rododendron reeds gezwollen en klaar om na de winter open te barsten en te bloeien: de individuele toekomst is verzekerd. In mijn visie is de Big Bang een kenosismoment: het voldane, compacte ‘Sein’ ontledigt zich. Het geeft zo vrije ruimte aan eindige zijnden en geeft deze de kans om zelf de eigen grenzen in toevallige ontmoetingen met ander zijnden tegen elkaar af te tasten en vast te leggen en tevens wederzijds elkaars mogelijkheden open te leggen. Op zoek naar de mogelijkheden voor een eigen individualiteit. Op zoek naar mogelijkheden voor interacties, waarin de eigen individuele identiteit gerespecteerd wordt en tevens de individuele identiteit van de anderen tot ontplooiing kan komen en bovenal op zoek naar een overkoepelende samenhang waarin ieder zichzelf kan blijven. 2014.09.15   Leven. Individu Leven omgeeft ons: overal ontmoeten we een onstuitbare wil tot leven, tot blijven leven, en wel als individu. Alle leven is immers strikt individueel. Ik verleg een kei en daaronder vluchten wantsen weg, om zichzelf in veiligheid te brengen. Die wantsen willen onder die kei leven, wensen daar te overleven, en reppen zich daarom naar veiligere oorden. Overal zien we verscheidenheid woekeren en die dan angstvallig met onderscheidende eigenschappen en verschillen in stand houden. (Dat onvermengd behoud van de eigen groepseigenschappen en -verschillen was ook het opzet van Charles Darwin in zijn fameuze boek over ‘On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or the Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life, (1859) waarvan steeds weer de twee helft van de titel verzwegen wordt. En ook van Gregor Mendel.)          Overal bemerken we een stuwing tot diversifiëring en tot individualisatie. Alle individuen wensen te leven en verzetten zich met alle middelen tegen het verlies van dat individuele leven. Leven ten koste van elke prijs. En leven als individu. Leven als individu doorgeven, dit leven ook als individu een toekomst verzekeren. Geen leven zonder individuen.   Ik neem aan dat de Exuberante oorspronkelijk opgekloosterd zat in zichzelf, in de eigen volheid en oneindigheid, en dat hij zich ontledigde, zijn buik introk om ruimte te bieden aan eindige zijnden. ( Het ‘woord’, ‘Dabar’, (‘Jahweh sprak’) van het scheppingsverhaal is deze ontlediging; het realiseert deze benaderbaarheid, het dimmen van de verschroeiende gloed. De schepper maakt eerst open ruimtes en bevolkt die dan.) Die eindige zijnden kregen de opdracht mee op zoek te gaan naar de volle identiteit van de Exuberante. Door hun eindigheid, hun pluraliteit en diversiteit kunnen die eindige zijnden ontelbare unieke identiteiten realiseren, als gestaltes van de in de schoot van de Exuberante gezichtsloos en identiteitsloos verborgen Gratiën. Daarom is onze eindigheid geen vloek maar een zegen; daarom is veelheid geen kwaal, maar een middel; daarom is verscheidenheid geen afwijking, maar een tasten naar de eindgestalte, het ‘Ereignis’ van de Exuberante. Wij, de eindige zijnden, voltrekken die queeste en bouwen zo aan de eindidentiteit van de Exuberante. Wat een opdracht! Wat een glorieuze taak! Wat een wonderbaarlijke toekomst. De Exuberante zal zijn wat wij ervan maakten! En we zullen in onze individualiteit deel uitmaken van die eindidentiteit. Dat is de echte oneindigheid van de Exuberante. Wij zijn geen sterrenstof, maar de bouwstenen van het ‘Ereignis’ van de Exuberante, van zijn volle gestalte. Elk individueel eindig zijnde. Dat was het grote risico dat de Exuberante liep bij de kenosis / schepping. (καλος κινδυνος)(Daarom treur ik niet om mijn eindigheid, om de dood, om de moeilijkheden die het leven meebrengt. Ze zijn mijn privé-uitrusting!) Die taak tot die eindidentiteit van de Exuberante bij te dragen en ze gestalte te geven, krijgen alle levende wezens. Alle elementen, alle insecten, alle planten, alle dieren openbaren op hun wijze de verborgen mogelijkheden van de Exuberante. Alle mensen van alle rassen, van alle culturen en van alle confessies, allen samen en zonder uitzondering, elk op zijn unieke manier, geven een unieke individuele gestalte aan Gratiën van de Exuberante. Dat is de glorie van elk individu. Zo zal het als individu overleven in de Exuberante.          De Standaarde van 2014.09.16 meldt dat ‘achthonderd meter diep onder het eeuwige ijs van Antarctica’ ‘vierduizend soorten levende wezens’ leven. Verbazingwekkend, toch! Geeft  dat toch niet te denken! Het lijkt alsof in alle materie een wil tot leven stuwt. Alsof alle materie ten koste van veel inspanningen en het overwinnen van veel hindernissen toch tot leven wil komen. Elke vorm van leven lijkt beter dan louter materie te zijn.   Een tweede versie:Wat geloof ik?  Ik beschouw mezelf samen met alle eindige zijnden als een onmiddellijke medewerker van de Exuberante in zijn queeste naar zijn volle zelf. Alle eindige zijnden hebben een glorieuze taak: de gestalteloze, identiteitsloze Gratiën van de Exuberante te tooien met een unieke gestalte, met een unieke identiteit, die ze alle van elkaar onderscheidt en toch, met hun verschil, samen houdt. Daarom zijn die eindige zijnden eindig , zijn ze met zo velen, zijn ze zo divers en streven ze alle naar een individuele identiteit. Eindigheid, pluraliteit, diversiteit en individualiteit zijn daartoe onze geprivilegieerde hefbomen. Elk zijnde draagt zijn steentje bij tot de volle uitbouw van de onuitputtelijke glorie van de Exuberante.           De Exuberante kan vanuit zichzelf niet die over eindigheid, veelheid en diversiteit beschikken. Hij zat daarom opgekloosterd in zin volheid en oneindigheid. Opdat eindige zijnden in ontelbare hoeveelheid en diversiteit zouden kunnen bestaan, ontledigde hij zichzelf: de kenosis.           In al wat we zijn en doen zijn we zijn medewerkers. Medewerkers aan zijn queeste naar zichzelf, naar geïndividualiseerde Gratiën. Maar ook medewerkers die de Exuberante bij de anderen aanwezig kunnen brengen en zo die de anderen in hun taak de Gratiën te individualiseren bij te staan en elkaar in die taak te ondersteunen.( In ‚Der Ursprung des Kunstwerkes‘, 1937, beweert Heidegger, nadenkend over een tempel: „Aber es ist ein Werk, das den Gott selbst anwesen läßt und so der Gott selbst ist.“ (p. 39, al. 12. 4. Reclam. Een lang te overwegen bewering!) Â Â Â Â Â Â Â Â Â  Zou het ‘Ereignen’ van de Exuberante liggen in het hechter, het intenser worden van het verband tussen de individuele identiteiten? “Want God is liefde.” (2Jn, 4.8.) Liefde vooronderstelt een veelheid van individuele identiteiten. We zien in de evolutie van de kosmos twee tegengestelde bewegingen, die elkaar bij de hand houden, die ogivaal verbonden zijn:-        De Big Bang beweging: het uit elkaar spatten uit de oorspronkelijke compacte eenheid. De groeiende diversificatie en individualisatie van de eindige zijnden: Ikke, Ikke, Ikke;-        De zich intensiverende samenhorigheid, de ‘Zusammengehörigkeit’ van alle individuele identiteiten. En die samenhorigheid voltrekt zich in de lege tussenruimte, in het utopia. (Cf UdK, II al. 36.1. & 2.) Â Â Â Â Â Â Â Â Â  In / door ons, in / door onze individualiteiten voltrekt de Exuberante zijn eigen ‘Ereignung’, komt hij tot zijn eigen volle wasdom, tot de volle ontplooiing van zichzelf, tot de individualisatie van zijn verborgen Gratiën en dat in intense samenhorigheid van alles met alles: de liefde. ‘God is liefde.’ Â Â Â Â Â Â Â Â Â  Waarheid opent steeds een onvoorspelbare toekomst en kan geen ‘adaequatio’ zijn, want dat is immobilisme. Ze lijkt ook niet op Descartes ‘certitude’, want waarheid is springen in het duister, in het onzekere, in het verrassend nieuwe. Ze oogt op aanwinst, op uitpuilen, op uitstulpen, op over-grenzen en op springen in het onbekende. Waarheid is de risico’s van het steeds weer beginnen ‘from scratch’ aan te durven. Waarheid moet overstijging inhouden, groei en beterschap. Excellentie. Onvoorspelbare emergentie. Zo werkt ook taal en spreken. Taal kopieert niet.  Het sticht nieuw. Verhalen verrassen, zijn niet te sturen noch in te tomen: ze kunnen immers op elk moment alle kanten uit. Peripetieën!  

20-09-2014 om 16:23 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
15-09-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bijna dood ervaringen
BDE2014.09.15Eben Alexander, Na dit Leven Als je Eben Alexander au sérieux neemt, dan vraag je je toch af waarom we zoveel moeite doen om mensen te reanimeren, om ze ‘terug te brengen’ in deze lamentabele wereld, in dit knullig, bekrompen bestaan? Het lijkt of dit aardse leven enkel een beknotting van onze mogelijkheden is. Waarom die beknotting dan per se willen redden, in zijn beknellende kracht herstellen?Dat iemand na een BDE anders gaat leven, dat valt licht te begrijpen! Dat hij überhaupt dit aardse leven nog wenst verder te leven, dat valt moeilijk te begrijpen. Ik blijf met de vraag van Lode Zielens zitten: ‘Moeder, waarom leven wij?’Dit aardse leven moet een zin hebben! En die zin moet in de lijn liggen van de werkelijkheid die in BDE ervaren wordt. Met die lectuur in het hoofd herlas ik alinea 39 van M. Heidegger, Der Ursprung des Kunstwerkes (1936). Plots krijgen die zinnen een nieuwe betekenis. 

15-09-2014 om 10:01 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
11-09-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geheel en delen
2014.09.10Het geheel en de delenOf de werking van taal op afstand In zijn De anima zet Aristoteles al zijn omvangrijke kennis en snedige scherpzinnigheid in om  het verschil tussen vele duistere onderscheidingen te verhelderen. En dan, naar het einde toe, beweert hij plots dat de ziel bijna alles is: “ç øõ÷ç ôá ïíôá ðùò åóôéí”. Die tegenstelling! Thomas vertaalde  in het Latijn: “ens, quod natum est convenire cum omni ente.” (Het enkelvoud !)Wat bedoelde Aristoteles onder woorden te brengen, of via taal te benaderen, af te zonderen, te identificeren?Welke realiteit wilde Thomas in taal vangen?En wat deed Heidegger naar deze uitspraken grijpen? W elke werkelijkheid had hij gezien? Wat schuilt achter Aristoteles’s ‘ðùò’? Welke onmacht of welke ambitie duikt hier op uit welke diepten? Wat verbergt zich achter dat ‘cum’, achter ‘convenire’. En waarom dat enkelvoud in ‘omni ente’? Waarom laat Aristoteles zijn scherpslijperij overwoekeren door dat ‘ðùò’? En door ‘alles’, door ‘ôá ïíôá’. Welke verdeelde veelheid? Welke samenhangende individuele identiteiten? Wat is taal? Wat doet taal hier? Welke pas de deux dansen taal en werkelijkheid?Hoe zien wij de werkelijkheid? Als geheel dat in deeltjes versnipperde? Of als  een veelvormige veelheid, zuivere pluraliteit en zuivere diversiteit, die toch moeizaam naar eenheid streven, vanuit individuele identiteiten?  

11-09-2014 om 12:09 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
17-08-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kenosis ~ queeste
Verdoken  Kenosis2014.08.17Heidegger,  Identität und Differenz, al. 42. Heidegger gebruikte de term ’kenosis‘ uiterst spaarzaam; ik heb weet van een plaats, maar vind ze nu niet. Echter in deze alinea, in de zinnen 2 tot 5 ligt het begrip net onder de oppervlakte verborgen, dacht ik. “(2) … ein Satz … von der Art eines Sprunges, der sich vom Sein als dem Grund des Seienden absetzt und so in den Abgrund springt. (3) Doch dieser Abgrund ist weder das leere Nichts noch eine finstere Wirrnis dessen, sondern: das Er-eignis. (4) Im Er-eignis schwingt das Wesen dessen, was als Sprache spricht, die einmal das Haus des Seins genannt wurde. (5) Satz der Identität sagt jetzt: Ein Sprung, den das Wesen der Identität verlangt, weil es ihn braucht, wenn anders das Zusammengehören von Mensch und Sein in das Wesenslicht des Ereignisses gelangen soll.“Wat is dat ‚Sein des Seienden‘ anders dan een afgeslankt, een kenotisch Sein, beknot en zelf-ontledigd?  Kenosis is net die ‘Sprung’ in de ‘Abgrund’, zichzelf als ‘Grund’ miskennen. De Exuberante kan geen ‘Grund’ zijn van eindige zijnden zonder ze door zijn gloed te verschroeien tot sintels. Zonder zelfontlediging van ‘Sein’, zou geen eindig zijnde mogelijk zijn. ‘Seiendes’: „Das Wunder aller Wunder: d a s s Seiendes i s t.“ (WiM, in Wm: p. 307). ‘Abgrund’ is de onmisbare open ruimte om zijnden tot hun bestaan te laten komen. ‘Sprung’ is de voltrekking van de kenosis. De sprong in het avontuur van de toekomst, het grote risico. ‘Brauchen’ heeft MH reeds verhelderd in GA 65, p. 251. Alles wat in deze lezing vooraf gaat, leidt naar deze belijdenis. Naar dit kerugma! Naar deze tastende nieuwe formulering  van een totaal nieuwe ‘Einblick in das was ist’. (GA 79)Deze ‘Sprung’ is de aanzet van de ‘Seinsgeschichte’, van onze queeste op weg naar de eind-Ereignis van de Exuberante.  

17-08-2014 om 10:41 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
14-08-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blijvende gestalte van Exuberante
 Gisteren bezoek van Bennie die ‘pastoraal’ actief is in het ziekenhuis. Hem bedrukt ook de vraag: wat zinnigs kan ik die mensen over hun einde meegeven?Zou met de dood alles definitief ten einde zijn?Heeft met de dood als definitief einde het leven dat eraan vooraf ging niet alle zin verloren?Ik dacht aan een circusartiest. Volgt de complete leegte na elk optreden? Gaan de toeschouwers met lege handen naar huis? Of kregen ze leeftocht mee,  een ‘viaticum’ voor de volgende dagen?Als de dichter zijn gedicht uit handen geeft, is het dan gedaan?Verdwijnen wij met onze dood definitief van het toneel?Verdwijnen wij allen na de vertoning achter de coulissen? Neen!Wij gaven in ons leven, in ons handelen, telkens een unieke, blijvende gestalte aan verborgen schatten, aan gestalteloze Gratiën  van de Exuberante.Er wordt telkens iets nieuws en blijvends toegevoegd aan de realiteit! Aan het ‘Ereignis’ van de Exuberante, aan zijn definitieve gestalte.   

14-08-2014 om 09:59 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
12-08-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.leven emergeert uit NUC
Leven emergeert uit NUC.2014.08.12Staat niet alle leven haaks op NUC? Op NUC  steunend om het te overstijgen? Om een zelf te worden. Een individuele identiteit te realiseren? Om uniek te zijn? Heeft niet alle leven een eigen, uniek telos, een individuele bestaanszin en bestaansdoel? Maakt niet alle leven continu onderscheid tussen wat die identiteit bevordert en ze benadeelt? Leven wil vooruit! Leven wil voorbij zichzelf, wil uitstijgen boven zichzelf. Excelsior. Alle leven  wil zich doorzetten door zich af te zetten tegen al wat dat emergeren niet bevordert.En daarom kleeft aan alle leven een ethiek!  Leven kan niet zonder een schakelruimte, zonder een ruimte waar vrij kennis henomen wordt, waar vrij geoordeeld wordt, vrij geselecteerd wordt, en dus vrij beslist wordt om vrij te handelen, vrij van de dwang van  blind NUC. 

12-08-2014 om 16:04 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Leven emergeert uit NUC.2014.08.12Staat niet alle leven haaks op NUC? Op NUC steunend om het te overstijgen? Om een zelf te worden. Een individuele identiteit te realiseren? Om uniek te zijn? Heeft niet alle leven een eigen, uniek telos, een individuele bestaanszin en bestaansdoel? Maakt niet alle leven continu onderscheid tussen wat die identiteit bevordert en ze benadeelt? Leven wil vooruit! Leven wil voorbij zichzelf, wil uitstijgen boven zichzelf. Excelsior. Alle leven  wil zich doorzetten door zich af te zetten tegen al wat dat emergeren niet bevordert. 

12-08-2014 om 15:58 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)
31-07-2014
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ontmoeten Emergentie
2014.07.13 Ontmoeten  ~  Emergentie Je hebt geslaagde toevallige ontmoetingen, die elkaar echt ont-moeten, bevrijden uit de eigen bepalingen, beperkingen en grenzen, tegenover niet geslaagde ontmoetingen, die elk terugwerpen op de eigen beperkingen en beknotten tot d eigen identiteit.Geslaagde ontmoetingen nodige uit tot herhaling, tot wederzijdse attractie, en groeien zo uit tot regel. Niet geslaagde ontmoetingen leiden tot repulsie. Geslaagde open toekomst, mogelijkheden, geschiedenis en groei, voor beide polen.Waarom slaagt de ene ontmoeting en de andere niet? Waarom? Wat is het extra dat de geslaagde bevordert. De toe-maat? Het toe-val?Is het niet het ervaren van een toekomst? Van onvermoede mogelijkheden? Van extra mogelijkheden, die buiten de eigen identiteit reiken. Het uit-puilen, de ek-sistentie? Interacties met een ietsje méér. Met een ‘suplément d’âme’?  Dit is te vinden, te ontdekken in het interval, in het tussenveld. In utopia. In ‘die Leere’, in de leegte tussen de entiteiten.Emergentie ontspringt, (ontspringt) aan het tussenveld, het ‘Zwischenfeld’.  Aan de utopia, waar grenzen niet beknotten, niet inperken, je niet opsluiten in je blote zelf. Waar grenzen geen beperkingen zijn, gestaltes van eindigheid, maar uitnodigingen, uitlokkingen, en mogelijke aanbiedingen, startblokken zijn, springplanken naar een toekomst.Het tussenveld, de schakelkamer. (SZ:38, Höher) 

31-07-2014 om 10:12 geschreven door

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
>> Reageer (0)


Inhoud blog
  • kennen, oordelen, selecteren, beslissen, handelen
  • Subjectivité
  • wat blijft na de dood
  • mijn levenscredo
  • Kennen Sein
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Archief per week
  • 16/02-22/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!