Na familiezorgen en mijn gezondheid die niet zo goed is;zou ik graag weer een beetje met mijn blog bezig zijn,misschien tot binnenkort.
mijn blogadres is TERESAMARIE ;groetjes van teresa.
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Over mijzelf
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
Ik ben een vrouw en woon in brugge (koolkerke) (belgïe) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/04/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kantklossen,breien,haken,tuinieren.
Ik weet niet wat er gebeurt is maar de vorige uitleg over mezelf klopt niet ;ik wou het reeds lang verwijderen maar ik vind het niet bij de pijltjes links en wil ook niets wegdoen dat ik goed vind
over vroeger en nu Veel mensen zijn eenzaam daar is niets op tegen,het mag.
Maar kom je ze tegen zeg,zeg dan op zijn minst even:DAG "
26-08-2006
Overgrootmoeder
Zij was geboren in 1858 op 25 September en heeft buiten de verzorging van man en kinderen heel haar leven gekantklost,ze is dikwijls gefotografeerd want die mensen zaten heel de dag aan de stoep zodat ze hun kinderen konden zien,zal volgende keer ook een foto van dat straatje bijvoegen.
Vroeger was er amusement zonder dat er veel geld werd uitgegeven,er waren wijkfeesten waar iedereen van klein tot groot aan deelnam,de markten gezellig en ook de volkstheaters trokken veel volk,waar de mensen zich en ook anderen herkenden in typetjes die de kleinkunstenaars uitbeelden.
Willy Lustenhouwer scheef dit gedicht. Brugge is schone s'nuchtes vroeg,os den dauw over de reitjes hangt. En toptje van de torren 't eerste zunnestrooltje vangt. een straeltje die ton afzakt en 't koedde vuule gries van torren, en van gevels,in koleur zet. 'T groen van bomen,'t bruin van daken,'t rood van gevels, Van an de markt tot an de loane Brugge is altied schoane.
Brugge is schoane overdag,os moeder zunne met een lach, Al de kleuren die der zien schoan in de verve zet. Omkaderd en getooid mé klankstjes van den beioard Lik een palet Och woare ieder bild in klank en kleur gezet,het woar een kroane; Brugge is altied schoane.
Brugge is schoane s'avends os de mantel van de ruste wordt geleid; Over de gevels en kantelen,juuste lik 'n soarze zocht en goed. Die heel de stad bedekt ol d'huuzen en de torren en de mensen En vrede briengt En stilte ........ Da zelfs een veugel nie mé ziengt;in hoog of lege tonen Brugge is oltied schoane.
Brugge is schoane in de nacht,in peis en vree en ruste; 't Is juuste lik ofdat 'n fee,de stad goenavond kuste En met er staf 'n tikstje gaf;en groot en klein dé zwiegen; En stilte bracht,dat je nie mér hoort en nie ziet; In stroate noch in loane Brugge is altied schoane.
Ik moest meer zorgen voor mijn nieuw broertje,ik was bijna 9 en kon reeds een beetje voor hem zorgen want mijn moeder ging nog altijd werken hoewel haar huisgezin groot genoeg was,maar papa was nog werkloos en eer alle monden gevuld waren en de meest nodige voedingsmiddelen waren nog altijd moeilijk te krijgen,er was ook heel moeilijk werk te vinden.Toch hadden we ook mooie tijden wat we niet kenden misten we ook niet,we gingen met de fiets naar de zee om mosseltjes te trekken en karkooltjes te zoeken mama kon dat heel lekker gereed maken.
De bevrijding van Belgie in 1944 er liep heel veel volk in de straten en iedereen liep al zingend en dansend door de straten,maar toch was er iets wat ik niet vergeet,sommige mensen die iets misdaan hadden in de oorlog werden uit hun huizen getrokken en de huizen werden geplunderd,maar de mensen waren zo opgehitst dat ze ook mensen die niets gedaan hadden alleen werd er over gefluisterd en die werden ook alles afgenomen,het was een rare tijd langs een kant blij dat alles voorbij was en toch nog geweld,gelukkig gaat ook dat vooorbij.Er waren Canadezen en Engelse soldaten in de straten we kregen chokolade en kauwgom.Enkele maanden na de bevrijding beviel mijn moeder van mijn 3de broer en zo was er weer nieuw leven.
Het laatste oorlogsjaar was mijn moeder weer zwanger en ik had heel graag een zusje gekregen maar het is natuurlijk lang wachten als je iets heel graag wil.Er was nog altijd nietveel te eten suiker en melk wareb heel schaars,soms moesten we heel ver naar een boerderij om toch aan melk te geraken voor de kleintjes,daarvoor werden andere bons ingewisseld.
Eerst is er nog mijn eerste communie in 1941en daarna viel er niet veel te beleven.Zo gaan we naar 1942 en het werd lastig om aan eten te komen voor de ouders,daarom werder vanuit de scholen kinderen geplaatst in kloosters en boerderijen omdat er teveel kinders ondervoed waren.Ik werd in een klooster onder gebracht samen met een nichtje(gelukkig)want ik had zoveel verdriet als men 8jaar is en men gaat voor 1jaar van huis weg is dat als kind heel verdrietig er was ook nog een schoolvriendinnetje die in de boerderij van het klooster was.Onze ouders kwamen iedere maand een zondagnamiddag op bezoek.Dan was er bij het afscheid heel veel traantjes mijn nichtje had er minder moeite mee,gelukkig dat ik haar had toch waren die zusters heel lief,wij hadden een novice die voor ons zorgde en er wasook een school bij het klooster.Eten was er genoeg en hoewel ik het toen niet geloofde een jaar is zo voorbij en ik was goed aangesterkt toen ik terug kwam.
In 1940 werd mijn 2de broer geboren,het was de gewoonte bij een bevalling dat mijn grootmoeder samen met de vroedvrouw mijn mama hielp bij de geboorte;een van de zussen van mama zorgde voor mijn broer en mij,intussen waren er al veel neefjes en nichtjes bijgekomen want mijn grootmoeder had 14 kinderen en zo gingen de eerste oorlogsjaren voorbij.
De jaren die volgden waren niet gemakkelijk de oorlog kwam alsmaar dichter en eind 1939 was mama weer zwanger en in 1940 werd papa opgepakt zoals velen in de parochie ze werdennaar Duitsland gevoerd en de vrouwen en kinders die achterbleven hadden het extra moeilijk:de duitse soldaten kwamen in de scholen die werden opgeeist en iedereen moest voorzichtig zijn want hoe kleinje ook was je blijft toch altijd zien hoe die jongens want meer waren ze nietamper 16 17 jaar in kamions werden geladenonder bedreiging van wapens,velen kwamen niet terug en soms zoals bij ons in de straat is er nooit meer iets van die jongen gehoord,die ouders werden vroeg oud. Ik schrijf hier alles neer zoals ik het zelf heb beleefd.
Mijn vader was werkloos en mijn moeder diende bij een hoveniersfamilie,zo hebben ze de eerst moeilijke jaren doorgeworsteld.Toen ik 3jaar was is mijn eerste broer geboren het was toen 1937 en de tijden werden moeilijk er was alsmaar minder te krijgen in de winkels en met een kind van 3jaar en een baby had mijn moeder het heel moeilijk.
Ben voortdurend aan het leren foto's zetten,de eerste is gelukt;daar er geen foto's waren van mama en papa's huwelijk en ook geen geboortefoto's van mij was het deze foto van mij als peuter;de volgende foto is er een van mijn grootmoeder van vaders zijde,met de 6 kinders mijn vader was de 2de van links die foto was voor grootvader die elk jaar naar Frankrijk ging werken om bieten te rooien en dan maanden weg was;mijn grootmoeder is vroeg gestorven amper 50jaar. ik hoop dat die foto doorkomt
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
mijn leven
