Na familiezorgen en mijn gezondheid die niet zo goed is;zou ik graag weer een beetje met mijn blog bezig zijn,misschien tot binnenkort.
mijn blogadres is TERESAMARIE ;groetjes van teresa.
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Over mijzelf
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
Ik ben een vrouw en woon in brugge (koolkerke) (belgïe) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 30/04/1934 en ben nu dus 90 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: kantklossen,breien,haken,tuinieren.
Ik weet niet wat er gebeurt is maar de vorige uitleg over mezelf klopt niet ;ik wou het reeds lang verwijderen maar ik vind het niet bij de pijltjes links en wil ook niets wegdoen dat ik goed vind
Gisteravond voor de eerste keer een kladversie gemaakt omdat ik de foto nog moest opzetten,nadien ga ik weer naar mijn bericht in klad maar niet meer te vinden,dus zal ik herbeginnen.De eerste foto was koningin ASTRID ik ben eigenlijk mijn verhaal begonnen door het kantklossen. De tweede foto vandaag is een herinnering aan ASTRID.
op de foto staand v.l.n.r.Leopold 1; Leopold 2;Albert1
zittend v.l.n.r.Koningin Elisabeth en de prinsen Leopold en Karel.
Zal proberen toch nu en dan even op mijn blogje te zijn,door ziekte bij een van de kinders kan ik zelfs geen plezier hebben op mijn blog;als je toch eens een half uurtje over hebt kan ik zo moeilijk mijn gedachten erbij houden,toch is het een ontspanning;Ik heb een mooie foto van koningin ASTRID het was zo'n mooie vrouw,mijn mama kon er dikwijls over vertellen er waren geloof ik 18 meisjes die mochten kantklossen aan een heel groot werk die ze samen mochten afgeven aan de koningin bij haar huwelijk met koning leopold de 2 ;ze kregen later allemaal een grote foto en toen mama (heel jong was overleden)heb ik zolang gezocht tussen de papieren en foto's en niet meer gevonden,tot enkele jaren geleden ik plots mama op een foto zag met al de andere meisjes in een kant museum maar ik had mijn fototoestel niet bij me ,toen we een tijd later terug gingen met toestel hebben we de foto niet meer kunnen vinden,dus ik was heel teleurgesteld.
Eventjes een rustpoos,er is reeds veel werk in de tuin en ook voor een wandeling nemen we even de tijd;gelukkig dat het nu wat beter is met het lenteweertje;groetjes van teresa.
Aan de blogbezoekers,de paaslelie's doen hun best om een beetje een lente gevoel te geven;
alles is veel moeilijker geworden de laatste 2 jaar,onze dochter is weer al weken in de kliniek en er is geen beterschap;groetjes van teresa.%%%FOTOBIJLAGE1%%%
Het is amper 7 u. s'morgens mijn man is reeds naar het zwembad zoals de gewoonte is sinds jaren. Vroeger zo'n groot jaar geleden ging ik mee,maar sinds een jaar gaat het niet meer.Ik staar naar buiten,het is weer zo'n mooie morgen .In de verte naar de bomen van de damse vaart hangt er een witte nevel,het zal zeker weer een dag zijn zoals de laatste dagen,het is muisstil de natuur is altijd zo mooi,ondanks de slechte berichten die we dagelijks krijgen van de weerman.Ik ben even buiten geweest om diep in te ademen en onze lady enkele rondjes te laten lopen het is amper 2 graden maar windstil en in de nevel kan ik de koeien zien als schimmen ze loeien alsof ze niet tevreden zijn ze hebben voorzeker liever een warme stal,ook de lammetjes zitten hoewel het nog koud is buiten ,dicht tegen hun moeder aan.Ik heb eens ergens gelezen de natuur troost, bij mij werkt het om alles zoveel mogelijk de tegenslagen in het leven te aanvaarden.Bij ons in ziekenzorg als er een viering is zeggen we dikwijls dit gebed.Het is uit een lied van John Denver voor hij omkwam met een vliegtuig.Heer geef mij de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen;Geef me de moed om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,en geef me de wijsheid om het verschil tussen beide te zien.Ik heb reeds zo dikwijls die paar zinnen stilletjes in mezelf gezegd.Het is nu 8,10 u en tijd om voor het ontbijt te zorgen binnen een half uurtje komt mijn man terug van het zwembad.
zal nog eens proberen om die 2foto's van de halletoren te zetten;zo zie je als er teveel tijd tussen zit om foto's te plaatsen men het opnieuw moet leren.
Mijn geboortestad,toen hadden de mensen zo weinig dat ze hun kinders gewoon thuis op de wereld zetten;bij mijn geboorte zette mijn moeder één voet op de borst van papa en de andere op mijn grootmoeder ,mijn grootmoeder heeft het dikwijls verteld want ik was de eerste van 89 kleinkinders van haar,ik kwam heel graag bij haar en als ik een vest of muts breidde en het ging niet te vlug dan ging ik naar mémé ze was mijn meter endan hielp ze met een rugstuk of de mouwen en dan kon ik weer iets nieuws opzetten.
ik zal nu proberen om 2 foto's op te zetten,een van het begin 19 de eeuw en een toen de halletoren nog een spits had,misschien afgebrand ;groetjes van marie-therese.
Toen ik die foto's zag van die gorilla met zijn dode baby, dat een dier zo erg om zijn jong kan geven dat het zefs geen afstand van het kleintje kan nemen is heel verdrietig;en dan denk ik aan die moeders die de laatste jaren meer dan vroeger( toen er zoveel armoede was en er gezinnen waren met een volledig voetbal team kinders) hun kinderen doden zoals vandaag weer een moeder die twee kindjes van 2 en 3 jaar heeft verstikt en daarna zich zelf wilde ombrengen maar niet eens ernstig gewond is wat is de wereld triestig geworden.
Ik ben marie-therese, en gebruik soms ook wel de schuilnaam teresa.
mijn leven
