Een plons in het water, golvende kringen, en dan was het water weer stil. Kleine luchtbellen kwamen naar boven. Een zendeling stond aan de oever van de Indische Oceaan en tuurde in de diepte. Eindelijk - daar kwam een donker hoofd boven water en twee lachende ogen keken hem tegemoet.
De oude parelvisser schudde het water van zijn nog lenige lichaam.
"Wat kun jij duiken, Rambau!" riep zendeling David Morse die hier gekomen was om aan de mensen de blijde boodschap te brengen van redding door Christus Jezus. "Kijk deze maar eens, Sahib" (=leraar) zei Rambau en nam een pareloester van tussen zijn tanden. Hij opende hem - daar lag een glanzende parel op zijn hand.
"Wat een mooie!" "Ach", zei Rambau, "hij is goed, maar er zijn betere parels, veel betere. Kijk, hier ziet u een paar foutjes. Weet u, gisteren sprak u met mij over God. Maar ik ben en blijf een Hindoe. Wij moeten erg veel doen om bij God te komen. Zoals deze parel kleine foutjes heeft, zo heb ik veel fouten en zonden. Deze moet ik eerst goed maken en ervoor boeten".
"Beste vriend Rambau, God biedt aan elke zondaar, die aan Hem zijn fouten en zonden belijdt, volle vergeving, ieder die met berouw tot Hem komt en de Here Jezus Christus aanvaardt als zijn Verlosser, wordt aangenomen als een kind van God. Begrijp je dat?"
"Nee, Sahib, zoals ik u al meer zei: Dit gaat me te gemakkelijk. Misschien ben ik te trots, maar ik wil ervoor werken om een plaats in de hemel te krijgen. Ik ben van plan, voor mijn zonden een pelgrimstocht naar Delhi te maken en zo hoop ik, Gods barmhartigheid te zullen verdienen."
"Rambau, misschien kun je die lange reis niet eens volbrengen. Vandaag is het de tijd van Gods genade; morgen kan het al te laat zijn. Bovendien, Gods genade kunnen we niet verdienen, want Hij wil het geven. Gods Zoon, Jezus Christus, heeft geleden op het kruis en alles volbracht wat nodig is voor onze redding. God wenst alleen dat we onze zonden aan Hem vertellen en dan geloven dat Zijn Zoon de schuld betaaid heeft voor zondaars die tot Hem komen. Hij is de enige Redder. Buiten Hem om gaat het niet. Dan ga je onherroepelijk verloren." Maar Rambau schudde het hoofd en ging naar huis.
En alles wat Morse, hoe vaak ook, tot de parelvisser zei, hielp niets. Hij wilde Christus niet aanvaarden. Toch werden ze vrienden, de zendeling en de oude visser.
Op een dag kwam Rambau bij de prediker op bezoek. Hij had een doosje bij zich en zei: "Sahib Morse, hierin zit één voorwerp. Ik wil u hierover vertellen. Ik had een zoon. Hij was ook een duiker. Hij was de snelste parelvisser aan de Indische kust. Hij had het scherpste oog en de langste adem. Hij kon 30 meter diep duiken. Hij was de vreugde van mijn hart. Altijd droomde hij ervan, nog mooiere parels te vinden. En werkelijk, eens op een dag vond hij wat hij zocht. Maar die schelp was bijna onbereikbaar - zo diep en zo vast tussen de rotsspleten. Hij haalde hem boven, maar... hij was te lang onder water gebleven, zijn hart had te veel geleden. Kort daarna stierf hij."
De oude man boog zijn hoofd en een ogenblik ging een korte siddering van diepe smart door zijn lichaam... "... Jarenlang heb ik deze parel bewaard. Maar nu ga ik naar Delhi en kom misschien niet meer levend terug. Nu geef ik hem aan u, mijn beste vriend."
Het was één van de grootste parels die hier ooit gevonden waren, er lag een wonderlijke glans overheen. De zendeling bekeek hem aandachtig en stil. Hij was even sprakeloos. "Rambau, wat een parel!" "Ja, deze wonderschone parel is foutloos", antwoordde de Indiër.
Nu kwam de zendeling op een gedachte en zei: "Laat me deze wondere parel van je kopen. Ik bied er duizend dollar voor." Stram richtte de man zich rechtop. Ernstig en streng antwoordde hij: "Sahib, deze parel is onbetaalbaar. Geen mens ter wereld heeft genoeg geld om te betalen wat deze parel mij waard is. Ik wil hem niet verkopen, ik wil hem u alleen geven als een geschenk."
"Nee, Rambau, hoe graag ik hem ook wil hebben - ik kan hem niet aannemen. Misschien ben ik te trots, maar aannemen vind ik te gemakkelijk. Ik wil ervoor betalen of ervoor werken." "Begrijpt u dan niet, of wilt u het niet begrijpen, Sahib - mijn enige zoon gaf zijn leven om deze parel te verkrijgen. Haar waarde bestaat uit het levensbloed van mijn lieve jongen. Ik kan hem niet verkopen - alleen maar schenken. Neem hem aan als een bewijs van de liefde die ik voor u heb."
"Rambau", zei Morse langzaam, "ik gebruikte de woorden, die jij tegenover God gebruikt hebt."
De duiker keek de prediker lang en onderzoekend aan en langzaam, langzaamaan begon hij het te begrijpen.
"God biedt u het heil aan als een gratis gift, kosteloos. Het is zo groot en onbetaalbaar, dat geen mens op aarde het zou kunnen betalen. Het heeft aan God het levensbloed gekost van Zijn eniggeboren Zoon om de toegang tot de hemel vrij te maken. Door pelgrimsreizen van duizenden kilometers zou je Gods genade niet kunnen verdienen. Maar Hij gaf daarvoor vrijwillig Zijn geliefde Zoon in de vreselijke dood aan het kruis. De liefde van God en Zijn verlossing voor zondaars zoals jij en ik kunnen we alleen maar gelovend en dankend aannemen.'
Het werd licht in het hart van de oude parelvisser. "Nu begrijp ik het", zei hij, keerde zich om en liep peinzend weg. Na een uur kwam hij terug en zei: "Ik wacht niet langer, maar ik wil nu, zoals ik ben, tot God komen. Ik kan niets verdienen, want ik sta bij Hem in de schuld. Als een verloren mens wil ik die onbegrijpelijke liefde van God aannemen en Hem en Zijn Zoon Jezus Christus daarvoor danken."
Dit verhaal is waar gebeurd. Wanneer u dit een duidelijke illustratie vindt van het aanbod van Gods liefde, wilt u dan nu ook tot Hem gaan? Wat zal uw antwoord zijn? Een nee of een heilig ja? Het gebeurde toen, het gebeurd ook vandaag nog steeds weer, en nu kan het bij u gebeuren. Dit kan het moment voor u zijn... Het ligt aan uw keuze !
Papa, Jij bent voor mij heel bijzonder, Jij mag getuigen van dat grote wonder, Ook al sta jij voor een week waar vanalles in mis kan gaan, Jij mag weten: De Heere zal bij mij staan.
En wat er dan ook gaat gebeuren, Jij hoeft niet meer te treuren. Want je bent veilig in Jezus armen..! Pa ik denk aan je. Heel veel sterkte. Liefs Gerlinde
Doch Jezus bemerkte dat er kracht van Hem was uitgegaan
Keerde zich om, en vroeg wie heeft mijn klederen aangeraakt? En Zijn dicipelen zeiden; hoe kunt U dit nu vragen? U ziet dat de mensen tot U genaken Dan kunt U toch niet voorkomen, dat ze U aanraken....
Doch Jezus zag rondom om te zien naar haar Niet verwijtend, maar liefdevol, luister maar Zoals we in de Bijbel lezen Heeft Hij haar niet afgewezen.
Maar zag ontfermend op haar neer Barmhartig liefdevol en teer
Dat wij allen kinderen van de eerste mens Adam zijn.
Het was alles zo heerlijk, zo prachtig, zo schoon
Hij had heel veel vrijheid, maar slechts een ding was verboon
Te eten van de boom der kennis des goeds en des kwaad
God schiep hem ook een vrouw haar naam was Manninne
Ze sprak met de slang toen kwam het verraad
De slang nu was listig vanaf den beginne
Hij heeft haar verleid, te eten van de boom
Ook gaf zij Adam, en hij at van de vrucht
Ze waren naakt, ontdekten ze met schroom
Toen maakten zij zich kleren van vijgenbladeren
En aan de wind hoorden zij de HEERE naderen
Die sprak Adam waar zijt gij?
Hier ben ik k ben naakt en ik schaam mij
De HEERE sprak hoe weet gij dat
Heb je van die boom gegeten wat ik verboden had?
Ja de vrouw die U hebt geschonken om naast mij
te leven die heeft het mij gegeven..
En de Heere sprak tegen de vrouw, waarom heb je dit gedaan? De slang bedroog me, en bood het mij aan Toen heeft de Heere een vervloeking over de slang uitgesproken En werd de vriendschap tussen zijn en haar zaad verbroken
Was nu alles ja alles verloren?
Welneemoet je maar eens horen
Er was een belofte en die is nu vervuld
Jezus nam op zich al onze schuld
Die Heiland die Liefdevolle Redder
Door zijn kindrengenoemd de goede Herder
Kwam hier op aarde geboren in Bethlehems stal
Uit de maagd MariaJezus die ons verlossen zal
Van Hem staat veel in de Bijbel geschreven
Hij heeft blinden weer zicht en doden het leven gegeven.
O wat een Liefde heeft Hij voor de zijnen dat Hij zijn leven gaf
Hij stierf aan het kruis ging drie dagen in het Graf
Is daarna waarlijk opgestaan
Want alles alles is nu voldaan.
Welk een Vriend Welk een Middelaar
Welk een Liefde Welk een Goedheid
Dat hij voor elk berouwvol zondaar
Voor de Hoogste Majesteit
Heeft gezegd het is volbracht
En nu is Hij in de Hemel, in de Hemel vol van Pracht
Als wij nu in Hem geloven, in Zijn Liefde in Zijn Macht
Kent u het verhaal van die schilder? Een nog jonge schilder maakt een schilderij van de terugkeer van de verloren zoon. U kent die gelijkenis wel. Het schilderij is bijna klaar, je ziet het huis, je ziet de vader op de uitkijk staan, je ziet in de verte de oudste zoon op het land.
Er is nog één grauwe plek op het schilderij. Daar moet de belangrijkste persoon komen: de verloren zoon. Daar zoekt de schilder nog een model voor, iemand die als voorbeeld kan dienen. Dat moet natuurlijk een haveloze, vieze persoon zijn. Op een dag loopt de schilder door de achterbuurten van de grote stad en ziet plotseling een zwerver die hij goed zou kunnen gebruiken: nog half een jongen, die er toch al wat ouder uit ziet, ruig haar, stoppelige baard, smerig en in lompen gehuld.
Als de zwerver het geld ziet dat de schilder hem wil geven als hij voor hem model wil staan, is het vlug geregeld: de volgende middag om klokslag drie uur moet hij bij de schilder zijn. Hij krijgt het visitekaartje en een behoorlijk bedrag als vooruitbetaling. De volgende dag om drie uur wordt er bij de schilder aangebeld. Daar zul je hem hebben, denkt de schilder en snel doet hij de deur open. Maar wat een teleurstelling, als daar een keurige, vreemde man op de stoep staat. En net als de schilder hem wil vertellen dat hij nu geen tijd voor hem heeft omdat hij iemand anders verwacht en z'n schilderij af moet maken, haalt de vreemdeling een visitekaartje uit zijn zak met de naam en het adres van de schilder. Dan ziet hij het. Daar staat de zwerver! Onherkenbaar! Van het geld, als vooruitbetaling, was de zwerver naar de kapper geweest, had nieuwe kleren gekocht, had zich gewassen en geschoren.
En zo had hij in zijn onwetendheid alles verknoeid. Hij had zichzelf wat opgeknapt en zich mooier voor willen doen dan hij was. Maar de deur ging voor hem dicht. Want zo kon de schilder hem niet gebruiken. Hij had moeten komen zoals hij was.
En zo kan de Heere God ons ook niet gebruiken, als we ons mooier voordoen dan we zijn. We mogen, nee, we moeten komen zoals wij zijn. En met al onze zonden en ellenden, tot Hem ons ter genezing wenden. Hen maakt Hij beter. Hen maakt Hij hier écht gelukkig. Voor zulke mensen zal de deur straks wijd open gaan en het zal klinken: "Ga in, in de vreugde uws Heeren."
Ik ben Teunis
Ik ben een man en woon in Kamperveen (Nederland) en mijn beroep is Vleeskalverenhouder.
Ik ben geboren op 25/11/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gedichten schrijven.
Iets over mezelf vertellen? vind ik niet zo gemakkelijk, maar als ik op een ander (zijn, haar) site kom vind ik het altijd leuk om iets over die persoon te lezen.
Geïnteresseerd? lees dan verder op mijn blog.(Iets over ons)
Ik ben Teunis
