Halloween wordt ieder jaar op 31 oktober gevierd en is verbonden met één van de belangrijke heilige dagen, namelijk Allerheiligen. Hallow betekent Heiligen of Heilig maken en is oud Engels. Halloween kondigde niet alleen de donkerste periode van het jaar aan; de Kelten in Ierland en Groot-Brittannië vierden dit feest om het einde van de oogst en de jacht te vieren en het nieuwe jaar in te luiden. Met de oogst in de graanschuren en het vee in de stallen was het tijd voor feest. Halloween is voortgekomen uit dit Keltisch feest dat Samhain heette. Over het ontstaan van Halloween zijn de meningen verdeeld. Er wordt beweerd dat Halloween ruim 2000 jaar geleden is ontstaan. Anderen denken dat het 1000 jaar voor Christus was terwijl weer anderen beweren dat het ontstaan pas 100 voor Christus was. De naam Halloween werd voor het eerst gebruikt in het 16-eeuwse Schotland. Het is een verbastering voor All Hallows’ Even, de avond voor Allerheiligen. De Samhain was voor de Kelten een belangrijk moment in het jaar. Het markeerde het einde van de zomer en het begin van de winter, een tijd van duisternis en kou. Ze geloofden dat tijdens Samhain de grens tussen onze wereld en die van de geesten vervaagde en de ‘deur’ naar de onderwereld een stukje werd geopend. Hierdoor konden de zielen van de doden, maar ook van andere wezens, zoals feeën, terug naar de ‘levende’ wereld komen. Echter het volk geloofde ook dat naast de zielen van de overledenen op deze dag ook slechte wezens zoals demonen door de deur kwamen, waar ze zich tegen moesten beschermen. Om zichzelf te beschermen tegen deze geesten, droegen de Kelten kostuums en maskers om zich te vermommen als bovennatuurlijke wezens. Ze geloofden dat dit hen zou helpen om onopgemerkt te blijven door de geesten en zo onheil te voorkomen. Daarnaast werden er vreugdevuren aangestoken om de duisternis te verdrijven en de geesten op afstand te houden. Het dragen van maskers om ze af te schrikken is waarschijnlijk daar van gekomen. Toen de Romeinen Groot Brittannië binnenvielen, vermengden ze de Keltische traditie met hun eigen traditie, namelijk de viering van de oogst en ook het eren van de doden. Allerheiligen werd in 609 na Christus ingevoerd door Paus Bonifatius IV om alle christelijke heiligen te eren. Het feest werd eerst op 13 mei gevierd, maar deze datum werd in 836 door Paus Gregorius IV verplaatst naar 1 november. Allerheiligen wordt op 2 november gevolgd door Allerzielen waarop de overledenen worden herdacht. Dit zorgde voor de connectie van Halloween met de doden en het “enge” imago wat het heeft. Het is niet helemaal duidelijk waar het trick-or-treaten precies vandaan komt. Zowel de Kelten en Christen hadden gebruiken. Zo trokken Keltische jongens langs de deuren om hout voor het vreugdenvuur op te halen. Later kregen ze er ook eten bij. En de Christenen bakten aan de vooravond van Allerheiligen zogenaamde Zielenkoeken. Groepen kinderen en armen trokken langs de deuren om die koeken te verzamelen. In de Verenigde Staten werd het feest in de tweede helft van de 19e eeuw gevierd, toen grote groepen Ierse en Schotse immigranten het land binnenkwamen. In de Verenigde Staten komt ook de traditie om pompoenen uit te hollen voor Halloween vandaan. De Kelten hadden deze traditie ook maar gebruikten hiervoor rapen. Echter de Noord-Amerikaanse pompoenen waren veel geschikter. Door de invloed van de Amerikaanse cultuur verspreidt het feest zich steeds verder door de wereld. Ook in Europa wordt het steeds grootser gevierd. In Nederland wordt steeds meer aandacht aan het Halloweenfeest/ Allerheiligenavond besteed. Veel scholen organiseren een trick-or-treat tocht, waarbij de kinderen, meestal onder begeleiding verkleed langs de deuren gaan. De bedoeling is om degene die de deur opendoet een beetje bang te maken. De huizen die hieraan deelnemen zijn meestal herkenbaar aan Halloweenversieringen.
Madame Sherri Forest, New Hampshire, Verenigde Staten
Madame Sherri Forest, New Hampshire, Verenigde Staten
Madame Sherri Forest in Chesterfield in New Hampshire, Verenigde Staten, is een boeiende bestemming doordrenkt van geschiedenis en natuurlijke schoonheid. Het was ooit de locatie van een extravagant huis dat in de jaren 1930 werd gebouwd door Madame Antoinette Sherri, een flamboyante kostuumontwerpster uit de jaren 1920 die bekend stond om haar uitbundige feesten. Madame Sherri's dramatische aankomsten in de stad, vaak in een Packard met chauffeur, gedrapeerd in bont, werden het gesprek van de lokale bevolking. Toen haar fortuin achteruitging, raakte haar 'kasteel' in verval en werd het vernield. In 1959 keerde ze terug om haar eigendom in puin te vinden en kwam nooit meer terug. Een brand verwoestte het huis in 1963, waarbij alleen de stenen fundering, een iconische trap en een grote open haard achterbleven die naar een eenzame schoorsteen leidde.
Tegenwoordig beslaat het bos waar haar huis ooit stond meer dan 200 hectare en biedt het schilderachtige wandelpaden door bossen, hemlocksparrenbossen en rond vredige beekjes, een schilderachtige omgeving voor liefhebbers van het buitenleven. Dit gebied wordt beheerd door de Society for the Protection of New Hampshire Forests en is vernoemd naar Madame Sherri, en het omvat ook paden die naar de ruïnes van haar voormalige landgoed leiden. Dus terwijl het huis oorspronkelijk gescheiden was van het bos, zijn de twee nu ingewikkeld met elkaar verweven.
Wil je iets verkopen, ruilen, weggeven, verhuren, op zoek gaan naar iets, enz.. Neem dan eens een kijkje op de site door eenvoudig bovenstaand plaatje aan te klikken. (site die ik beheer)
Laten we op reis gaan naar een van de meest fascinerende plekken in het oude Egypte: Dendera. Dit tempelcomplex ligt ongeveer 2,5 kilometer ten zuidoosten van de hedendaagse stad Dendera en wordt beschouwd als een van de best bewaarde van het land. Ooit was het een bloeiende oase langs de Nijl, maar op zijn hoogtepunt was het de thuisbasis van duizenden, omgeven door een enorme lemen muur die de heilige gronden beschermde. De tempel van Hathor, het kroonjuweel van Dendera, te zien op de afbeelding van vandaag, trekt onmiddellijk de aandacht van bezoekers. De bouw begon rond 54 vGT, onder Ptolemaeus XII, met de majestueuze zuilenzaal die later tijdens het bewind van de Romeinse keizer Tiberius werd toegevoegd.
Deze tempel heeft geen grote zuilengalerij of pyloonpoort bij de ingang. In plaats daarvan omringt een onvoltooide stenen muur een open binnenplaats met ingangen die naar deze enorme hal leiden. Dus het complex dat je vandaag ziet, is echt een bewijs van eeuwen geschiedenis en evolutie. Is het niet verbazingwekkend hoeveel geschiedenis één plek kan bevatten.
Opruimen of laten liggen: wat doe je best met de gevallen bladeren op je gras?
De bladeren vallen weer volop van de bomen en strijken massaal neer op je gazon. Kan zo’n tapijt van herfstbladeren je gras verstikken? Of brengen de blaadjes juist belangrijke voedingsstoffen met zich mee? En wanneer is het echt tijd om in te grijpen? HLN SHOP harkt de voornaamste info bij elkaar.
Laten liggen of opruimen?
Werkte je je al menig najaar krom om je tuin bladvrij te houden? Die inspanning is gelukkig niet meer nodig, want gevallen bladeren kunnen helemaal geen kwaad voor je tuin. Meer nog, ze zijn zelfs goed voor de bodem en je planten, en fungeren als natuurlijke compost. In beperkte mate dan toch: meer daarover verderop in dit artikel
Deze ‘mulch’ maakt de bodem vruchtbaar en verhindert dat onkruid de bovenhand neemt. Bespaar je dus de moeite om gevallen bladeren te verzamelen en weg te brengen. Je spaart daarbij bovendien de centen voor dure meststoffen uit een tuincentrum uit.
Gezonde microben
Met de bladeren vallen de cruciale voedingsstoffen voor je tuin immers zomaar uit de lucht. De herfstblaadjes composteren razendsnel en verrijken vervolgens de bodem. Ze dienen zo als voedsel voor belangrijke microben en nuttige diertjes als regenwormen. En wanneer die de bodem van je tuin gezond houden, zullen ook je planten floreren
Nog een belangrijk voordeel: humusrijke aarde zal beter water vasthouden, waardoor je minder snel moet begieten tijdens drogere periodes. Op die manier snoei je ook in je waterfactuur.
Tot 10 centimeter hoog
Wat als er doorheen de bladerhoop geen stukje groen gazon meer te bespeuren valt? Ook dan mag je gerust zijn, de bladeren zullen afbreken en het gras op natuurlijke wijze voeden. Het is dan niet meer nodig om in het voorjaar bij te mesten.
Een bladerlaag tot tien centimeter zal geen schade aanrichten aan je gazon. Je dient wel te voorkomen dat de stapel nog verder aangroeit en het zware pakket een hele winter blijft liggen, want dat is te veel van het goede.
Harken... of blazen
Heb je toch liever een opgeruimd gazon of stapelen de bladeren zich te hoog op, dan zal je aan de slag moeten om ze te verwijderen. Kieper ze echter niet zomaar de vuilbak in, maar gebruik ze als meststof elders in de tuin, bijvoorbeeld onder de struiken of in het bloemperk. Breng zeker ook een dikke laag aan in je kaalgeplukte moestuin om de nieuwe groenten die je in het voorjaar zaait alvast een boost te geven.
De bladeren verzamelen doe je ouderwets met een hark, of in een handomdraai met een bladblazer. Ook om de tegels van je terras of de oprit vrij te houden, kan je dit handige gereedschap aanwenden.
Met trouwhartig engelengeduld vouwen de vleugels van liefde zich open en toe, nooit te moe om een pelgrimszuchtje weg te geven onhoorbaar wiekend, maar zo nabij.
Soms hoor je ze tot bloedens toe sterven van verdriet omdat je niet wilt horen naar het eeuwigdurend lied: "Er wacht gevleugelde liefde op jou en op mij, wees herboren, vrij en blij.
Slanke witte stammen die naar de hemel reiken en bladeren die zelfs in de zachtste bries wapperen - espenbomen zijn een symbool van de Amerikaanse wildernis. Deze bomen komen voor in de westelijke staten, vooral in Utah en Colorado, en zijn de meest verspreide inheemse soorten in Noord-Amerika. Hun herfstgebladerte is adembenemend, met hun bladeren die levendig geel worden en het landschap verlichten, zoals te zien is op de foto van vandaag, die werd genomen in de buurt van Marble, Colorado. Espen zijn niet alleen mooi, maar ook biologisch fascinerend. Ze groeien in grote kolonies die afkomstig zijn van een enkel wortelstelsel, waardoor ze tot de grootste levende organismen op aarde behoren.
Elke boom in de kolonie is genetisch identiek. Wanneer een espenboom wordt gekapt of beschadigd, blijft het wortelstelsel in leven, waardoor nieuwe scheuten kunnen ontstaan en groeien, wat helpt bij het creëren van een veerkrachtig netwerk dat barre omstandigheden, waaronder bosbranden, kan overleven. Deze soort koloniseert snel gebieden die onlangs zijn afgebrand en kan zelfs na frequente branden regenereren. Espenbomen zijn meer dan alleen een lust voor het oog; Ze zijn een voorbeeld van de veerkracht van de natuur.
Te midden van de landschappen van Kenia komt Tsavo East National Park, te zien in het beeld van vandaag, naar voren als een toevluchtsoord voor natuurliefhebbers en natuurliefhebbers. Met een uitgestrekt gebied van ongeveer 1.374.700 hectare wordt Tsavo East erkend als een van de oudste en grootste beschermde zones van het land. Hier zwerven Afrikaanse olifanten in hun natuurlijke pracht. Deze olifanten, de grootste landzoogdieren, worden geroemd om hun buitengewone intelligentie. Olifanten zijn opmerkelijk in het begeleiden van hun jongen door middel van essentiële vaardigheden zoals het vinden van water, het selecteren van veilig voedsel en het navigeren door complexe sociale dynamieken. Door middel van zachte duwtjes, vocalisaties en demonstraties helpen olifantenmoeders hun jongen te overleven in het wild. Of je nu een prachtige zonsopgang vastlegt of op verkenning gaat, Tsavo East is een plek waar herinneringen in de ziel worden gegrift, waar elk bezoek een nieuw verhaal vertelt over de ongetemde schoonheid van de wildernis.
Laten we de Taj Mahal verkennen, een van de zeven wereldwonderen. Aan de oevers van de Yamuna-rivier in Agra, Uttar Pradesh in India, zal dit ivoorwitte marmeren mausoleum zeker indruk maken. De Taj, te zien op de afbeelding van vandaag, werd in 1631 in opdracht van Shah Jahan, de vijfde Mughal-keizer, gemaakt om zijn geliefde vrouw, Mumtaz Mahal, te eren.
Dit graf is het middelpunt van een uitgestrekt complex, dat ook een moskee, een pension en prachtig aangelegde tuinen omvat, omgeven door een grote muur. Het graf is aangelegd in een opvallende rechthoekige vorm en wordt geflankeerd door gigantische bogen en nissen die Indo-islamitische en Mughal-bouwstijlen samenvoegen. Dit mausoleum is geïnspireerd op opmerkelijke bouwwerken zoals de Gur-e Amir in Samarkand, Oezbekistan, en het graf van Humayun en de Jama Masjid van Shah Jahan in Delhi. Het is ook een ongelooflijke architectonische prestatie, met een buitenste koepel van ongeveer 44 meter hoog en de binnenste van meer dan 20 meter. Gevierd als een juweel van islamitische kunst en een wereldwijd meesterwerk, werd de Taj Mahal in 1983 uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed.
Wind River, Arctisch Nationaal Wildreservaat, Alaska, Verenigde Staten
Wind River, Arctisch Nationaal Wildreservaat, Alaska, Verenigde Staten
De afbeelding van vandaag toont de Wind River, Arctic National Wildlife Refuge, Alaska, Verenigde Staten. Deze 136 kilometer lange rivier stroomt van de Philip Smith Mountains naar de East Fork van de Chandalar River en kronkelt door een vallei vol meren en wetlands. De rivier begint zijn reis bij Wind River Lake, in de Rocky Mountains nabij de top van de Togwotee Pass. Terwijl het door het ruige landschap stroomt, verzamelt het water van verschillende vorken langs de noordoostelijke hellingen van de Wind River Range in west-centraal Wyoming.
Deze riviervallei maakt deel uit van het Arctic National Wildlife Refuge en is een bruisend leefgebied voor Dall-schapen, elanden, kariboes en grizzlyberen. In noordelijke richting snijdt de rivier door een kloof in de Owl Creek Mountains, waar hij overgaat in de Bighorn River. Langs zijn pad door de bergen wordt de rivier afgedamd om het Boysen-reservoir te creëren. De transformatie van Wind River naar Bighorn River wordt gemarkeerd bij de schilderachtige Wedding of the Waters, net voorbij de noordelijke rand van de Wind River Canyon.
Miljoenen Belgen hebben te weinig natuur in hun buurt
Er is een zorgwekkend tekort aan natuur en bomen in de Belgische stads- en dorpskernen. Dat blijkt vandaag uit een analyse van Greenpeace België op basis van een kaart ontwikkeld door DataLab, een collectief van datawetenschappers. Vooral minder gegoede gemeenten scoren ondermaats.
De kaart brengt voor elk gebouw in België de toegang tot stedelijke natuur in beeld volgens de 3-30-300-regel, die intussen ook door de Vlaamse overheid is aangenomen als groennorm. Dat betekent dat iedereen vanuit zijn huis drie bomen zou moeten zien, er 30 procent bladerdek zou moeten zijn in de woonomgeving en er op maximaal 300 meter toegang zou moeten zijn tot een significante oppervlakte toegankelijke natuur. Voor het onderzoek werd de ondergrens voor dat laatste wegens methodologische redenen op 0,2 hectare gelegd, een flink stuk lager dan de aanbevolen hectare (of 0,5 ha in stedelijk gebied)
“Investering in basisinfrastructuur stad”
Maar minstens een miljoen mensen gaan zelfs onder die absolute ondergrens door, blijkt uit de analyse. Daarnaast voldoet in 101 Belgische steden en gemeenten geen enkele woning aan de 3-30-300 regel. Dat is onder meer het geval in Moeskroen, Verviers en Tienen. Daartegenover staat dat in slechts 18 gemeenten meer dan de helft van de gebouwen over voldoende groen beschikt. Het gaat dan onder meer om Genk, Brasschaat en de Naamse gemeente Viroinval.
Vooral in dichtbevolkte gebieden is de toegang tot voldoende natuur een knelpunt. In net geen driekwart van de honderd steden en gemeenten met het hoogste bevolkingsaantal voldoet minder dan een op de tien gebouwen aan de regel. Daaronder vallen Antwerpen, Gent en Charleroi. “Onze analyse toont dat er een zorgwekkend tekort aan natuur in woonkernen is. Bomen en toegankelijke natuur zijn nochtans een investering in de basisinfrastructuur van een stad: ze maken ons gelukkiger, gezonder, en weerbaarder tegen de klimaatcrisis”, duidt Ruth-Marie Henckes, campagneleider Biodiversiteit bij Greenpeace België.
Overschakelen op wintertijd, een jaarlijks vaststaand feit. Knisperen van de bladeren onder je schoenzolen, in het bos wat ronddolen. Tis op 4 oktober dat alle dieren bijeenkomen om hun bestaan te vieren. 0kkernoten bij de vleet, ik heb er de smaak van beet. Bomen steken hun kale armen in de lucht en slaken een zucht. Eikels en kastanjes vliegen in 't rond, de herfst maakt het soms wel bont. Respect voor de maand oktober, de natuur houdt zich nu sober.
