Onze liefde is een plaats waar ik niet meer leef;
Het was een thuis, en nu is het gewoon een huis.
Ik ging terug in mijn hart de andere dag,
maar niets daar trof mij als van mezelf.
Vreemd hoe het leven verder gaat, en wat we koesteren
omschakelt in iets vreemd in onze handen.
En later, wanneer we het proberen te begrijpen,
verdwijnt het in de schemering van onze tranen.
Ik werd weer wakker op een zonnige ochtend .....
Jij was mijn gisteren, wat ik me herinnerde
alsof het een jaar of twee geleden was.
08-11-2015 om 00:00
geschreven door The Dutchess
Categorie:Gedachten Gedicht
|
