Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
In Februari 1990 was in nog eens in Bayern.Deze vakantie was met resterende dagen van 1989. Ik was er maar al een dag of de mensen daar vroegen om mee te gaan naar het vijf kilometer hoger gelegen bergdorpje Spitzingsee.Waarom niet-ik hab daar al vele malen geweest. Ik me omkleden,want het kon er die tijd van het jaar koud zijn op 1100 meter. We namen de bus tot aan de Spitzingzattel-het hoogste punt van de straat.Vandaar kom je in het dal met de binnenzee.Maar in plaats van af te dalen,moesten we juist de berg naar boven de Firstalm. De meeste mensen waren geschminkt-het was carnaval en dat wordt daar gevierd heel hoog in de Bayerische Alpen. Ja ik was gewoon gekleed in mijn skipak met een pruik-een plastieken neus en een gekke muts. Boven eerst een pint van die 8 km durende klim.Fotos nemen van al de gekke geklede figuren. Een in Mexikaan geklede man kwam naar me toe en begroette me:Ha die Etienne is er ook bij en ook verkleed.Het was de man het aanmeldingsbureel van het stadje. Een Pipi Langkaus nam me vast en kuste me.Het was de secretaresse van dat bureel. Die ganse dag boven in de sneeuw werd gedanst,gezongen,gegeten(zeg maar gefret) en gezopen. Zo rond half drie in de namiddag moest ik snel naar onder terug om op tijd in het hotel zijn voor het avondeten.Ik kreeg een prijs uitgereikt om als mooist verklede Belg daar boven te zijn geweest-kon niet anders ik was de ook de enigste. Ik was terug beneden in handerhalfuur het was zo glad.Ik voelde geen kou al was het -21°. In het Willy Merkl-heim heb ik nog een grote pot gepakt.Ik moest op de bus wachten. De bus deed er een half uur over van boven tot aan het station.Dat was tegen 12 km/uur. Die avond heb ik zee goed geslapen.
Ik was weer eens in dat plaatsje in Bayern.Het was Mei 1979 en ik schrok een beetje.We werden er op attent gemaakt dat we midden in de feesten van dat stadje terechtkwamen.Het 1200 jarig bestaan.Ik werd door die mensen van dat kleine winkeltje aan het station uitgenodigd om mee te gaan naar de grote feesttent.Eerst de morgend festiviteiten waar ook de heer Franz-Jozef Strauss ministerpresidant van Bayern aanwezig was.Ik werd aan hem voorgesteld als een nieuwe buitenlandse vriend van dat stadje.Hij zei tegen mij:Nein,du bist nun ein Bayer. Hij beval een ober mij een pint te geven. Die namiddag was iedereen in de grote tent. Ik zat bij de mensen van het winkeltje.Er kwam een man bij die me begroette en zich voorstelde als Sepp:Maler Sepp.De vrienden van mijn vrienden,zijn mijn vrienden. Ik bekwam een Mass bier(een glaasje van 1 liter).Mijn zus moest ook een pint drinken,maar dat doet die niet.Mijn glas geraakte niet leeg.Toen zag ik het.Die Duitsers goten het glas van mijn zus stuk per stuk uit in mijn glas. Maar dat duurde tot ik er genoeg van had en ik naar buiten keek.Oh al zo donker. snel naar het station.Maar de trein was weg en ik moest wachten op de volgende.Ik wou te voet het meer helemaal rond,maar hoogwater en ik dacht aan het cafee van het station. Eerst het toilet en een pint en ik stak maar eens 5 DM in de speelautomaat.Wat een geluk ik won 90 DM. de trein en snel naar het hotel voor het avondeten en nog een pint en dan eens vroeg in mijn bed.
Ik ben eens in aanraking gekomen met de politie van Bad Tolz in Bayern. De redenen=Ik was voor de eerste keer met de wagen in Bayern.Ik wou eens een uitstap maken naar het idylisch plaatsje Bad Tolz aan de Isar. Ik kwam daar aan en parkeerde de auto ergens in dat stadje. Na een verkenning daar ter plaatse moest ik voor een waterlozing.Ik vond een taverne en ging binnen.Ik nam eerst een grote pint en ging naar het toilet. terug aan de tafel zag ik een politie voorbijkomen en bonnetjes uitschrijven.Ik zei tegen mijn zus die bij mij was:Das zeker ene die zijn auto heeft slecht geparkeerd. Ik ging buiten en zag een bon zitten.......op mijn wagen. Tien Duitse Mark boete onmiddelijk komen betalen op het politiebureel. Ik binnen en de agent een dikke Bayer waar mijn zus wel vier keer in kon:Wat een Belg en verkeerd geparkeerd? Ik zei:Ik moest dringend pipi.. De man scheurde de bob door en ik moest van die 10 Mark een goei Bayerische pint van kopen. Ik snel weg en ik heb gedaan wat die man me gezegd had. Tjenneke
Daar ik veelal op reis ga naar het Bayerische plaatsje Schliersee,heb ik daar veel vrienden leren kennen. Als ik ging wandelen,kwam ik aan een klein levenmiddelwinkeltje aan het kleine station.Daar nam ik altijd fles bier en dronk die uit in het bijzijn van de uitbaters. Na een paar jaar vroeg de man:Zeg Etienne,als ge thuis komt in Belgie,stuur dan eens een kaartje naar ons van je geboortestad Antwerpen. Ik zei dat ik het zou doen. Thuis vond ik een mmoi kaartje van de stad en wou het opsturen,maar ik had die mensen hun adres niet. Ik toen als jonge spoorman stuurde het kaartje op met het volgende adres. LEBENSMITTEL DEN BART AM BAHNHOF D-8166 NEUHAUS KREIS MIESBACH BAYERN B R D. Geloof het of niet,dat kaartje is aangekomen.Die mensen hebben het zeker 10 jaar bijgehouden. Intussen is dat winkeltje afgebroken en heb ik die mensen niet meer gezien. Tjenneke
Op 11-12 en 13 November was er weer tentoonstelling van onze treinclub in het fort van Wommelgem. Ik was al met nog anderen al aanwezig om 08.00.Ik zette al het koffiemachine klaar om het bakje troost klaar te hebben voor de leden.een machine is goed voor max.58 tassen.Ik heb voor de drie dagen 10 maal het machine opgezet. Er waren anderen die broodjes en croques maakten om de gasten te voorzien van de nodige spijzen.Er was ook soep gamaakt. Om 10.00 kwamen de eerste toeschouwers.Af en toe moest ik meehelpen de in-en uitgang controleren. De treinbaan werd bediend via drie stations in ploegen van twee of drie mensen en om de twee uur afgelost.Ik voor mij vind het bedienen van het schaduwstation het plezantste.Niemand ziet je bedienen,alleen de man die bij je staat.Die twee uur zijn snel voorbij. Vele mensen bleven ook lang op een plaats staan.Zeker aan het grote rangeerstation. De stoomlocomotief stelplaats was ook deze dagen in werking. Tussendoor reed tussen de treinen een locje met een kuiswagen rond. Er waren goederentreinen,die ook gevolgd werden door reizigerstreinen. Buiten de bedieningstations is de rest van de baan automatisch.de seinen die gebruikt worden zijn deze van het belgisch systeem.Trein rijdt sein voorbij en deze wordt rood.Het wordt pas geel als de sectie vrij is.Zijn er meer secties vrij wordt het een groen sein. Op zeker moment moesten we even een trein van de baan binnen nemen om de baan niet te overlasten. De technicis moesten eens tussenbeiden komen als er een blok uitviel,maar dat was snel opgelost. De volgende tentoonstelling is normaal voorzien voor een weekend van November 2007. Tot dan Tjenneke
Op een morgend in dat zelfde jaar 1978 wist ik niet wat te doen.In dat zelfde hoteletje was er een moeder met de dochter.Ze wilden naar Tegernsee wandelen en ze vroegen of ik meeging.Ik dacht waarom niet.We vroegen een lunchpakket. Zo vertrokken we.We waren de Rauheckstrasse uit en kwamen in de Waldschmidtstrasse tot aan het station.Aan het station sloegen we links af naar een weggetje dat onde de spoorweg loopt.Aan het BAURNHOF sloegen we weer links af.Zo kwamen we aan de rand van het meer Schliersee waarnaartoe ook de hele plaats is genoemd.Nu gingen we het meegebrechte plan even bekijken en we moesten een weg inslaan naar een bergtop.Zo kwamen we weer de spoorweg onder en verdwenen we in het gebergte.Onder ons verdween het kamppark uit de ogen. We moesten boven op een alm aankomen De Gindelalmschneid.Ik keek even naar de natuur om mij en plots merkte ik dat ik alleen was.Ja waar zijn die twee.Ik even een vitesse erbij en ging verder.Onderweg verhoogde ik mijn tempo.En plots was ik boven op da alm.Ik had een mooi uitzicht over de Bayerische alpen. Ik ging op de alm in het groot lokaal een grote pint pakken om eens uit te rusten. Mijn halve liter was bijna op of die twee kwamen boven. Ze namen beide een verse melk en ik een tweede pint.Na een uur pauze en eten zijn werder gegaan. Daar die beide dames veel bleven zien naar de natuur zijn we niet gans tot Tegernsee gewandeld maar we sloegen een bergweg in en kwamen via een andere bergpas KUZAGL en BUMGARTENSCHNEID terug in Neuhaus.Daar ik er bij was hadden we nog even tijd om langs de Josefstaler waterval te gaan. We hadden afgesproken om tegen 18.00 terug te zijn maar we waren een half uur vroeger binnen. De moeder was moe maar de dochter niet.Ik was toen zesentwintig en die die dochter negentien. Ik heb haar adres gevraagd maar kreeg het niet omdat ik aan het spoor werkte. tot volgend verhaal. tjenneke.
In de maand Mei van het jaar 1978 was ik voor de tweede maal in Bayern.Ik was nu alleen omdat ik geen verlofdagen kon krijgen in de zomer. Het was bijna zo of ik kon niet gaan.een paar dagen voor het vertrek had ik een ongeval met de trein.een bovenleiding was gebroken en sloeg door de voorruir van de trein.De enigste gekwetste was ik.Ik had glasstof in de ogen gekregen.Maar alles viel nog goed mee,maar ik moest wel nog twee weken druppels in de ogen doen voor het slapen gaan. Tijdens mijn verblijf daar had ik veel wandelingen gedaan.Ik moest nog veel leren van die plaats.Op een dag ging ik wandelen en nam een lunchpakket mee. Van aan het tehuis waar ik overnachtte vertrok im negen uur richting zuiden in de bergen.Ik wandelde eerst in de Waldschmitstrasse tot de weg overging in een bergpaadje.Ik moest over een bruggetje en daar hoorde ik een geruis.Ik wist nog van het vorig jaar dat het de Josefstaler waterval was.Rode punten verwezen me dat ik op de goede weg was.Ik zag een schildje met erop W14-een wandelweg die op mijn kaartje kon vinden om te volgen naar het bergdorpje.Aan het eind van die bosweg kwam ik weer op de straat.Links van mij zag ik een gebouw.Op mijn kaart kon ik zien dat het een kabinebaan was naar boven.De Taubenstein.Die heb ik genomen naar boven waar ik vaststelde dat ik een droge keel kreeg.In het lokaal dronk ik dan een bier.Terug in het dalstation kon ik buiten de bus nemen tot in het dorpje beneden.Daar de bus zondags niet rond reed maar gewoon de grote weg moest ik een stuk te voet tot aan mijn verblijf. Ik zag een bierhuis waar ik een biertje dronk. Dit lokaal droeg de naam Brunhof.Ik wou al vroeg doorgaan als ik buiten op het terras een paar drinkebroers zag. Een van hen vroeg me of ik een Engelsman was.de andere dan weer Nederlander of Fransman. Toen ze begrepen dat belgier ben zei die:Kom zit bij ons en drink een pint met ons.Ik zei hem dat het een STAMMTISCH was en dat ik daar niet mag zitten. Hij zei:Jij bent mijn vriend en vanaf nu van ons allemaal.Ik heb bij die mensen nog een uur gezeten. De ene heette Jozef maar men zei Sepp-Maler Sepp.De andere was Hans en de derde Georges. Ik zei mijn naam Etienne en dat dat het in Duits Stefan is. Een andere man kwam bij ons zitten en stelde zich voor als Achim. Die Achim is mijn aller beste vriend geworden.Hij was professor in de wetenschappen vroeger.Maar nu liep die rond met een band om de arm als bewijs dat hij practisch blind was. Hij vertelde me dat hij een boek geschreven had over de streek en wat de mensen vroeger deden om iedereen eens te laten lachen.Het boek heb ik gekocht en hij heeft een opdracht er voor mij ingeschreven.Hij moest en zou een weg vinden om ergens snel te komen. Die weg heeft zijn naam gekregen De Achim Holzweg en ergens op die weg staat een wegwijzer met een oude man met een hondje.Dit is ten zijne er er geplaatst na zijn heengaan naar de eeuwige wandeplaatsen. Een volgend verhaal voor een andere maal. veel leesgenot Tjenneke
Een goede morgen seniorennetters allemaal ik ben er weer maar met wat voor verhaal de eerste zinnen vandaag met prut in de ogen ik heb nochthans een goed geslapen gemogen een blauw-zwarte hemel met af en toe een wolk Het is herfst dat zie je zo,je voelt de gouden dolk Het moest toch rijmen hé mijn beste vrienden ik kon even op het moment niets anders vinden Ja dit is een goede daad,doe mij eens na vandaag misschien een beter gedichtje als ik heel graag De spanning is op ons lief snoetje te lezen de treintentoonstelling zal er heel rap wezen Drie dagen aan een stuk het vergt veel werk het is een heerlijke hobby treinen van elk merk Ik zou zeggen toto later en vergeet het nie de schattige groetjes van grappige big ietie big ietie
Ik heb voor mij persoonlijk een boek geschreven over de belevenissen tijdens mijn verlof in Bayern. Het plaatsje waar ik altijd kom sinds 1977 is een Markt-gemeinde.Het bestaat uit da samenvoeging van vier dorpen of zeg wel gemeentes.Schliersee is gevormd door Schliersee,Fischhausen,Neuhaus en het bergdorpje Spitzingsee. Ik heb dit boek geschreven in de Duitse taal om het nog beter te leren om mij verstaanbaar te maken daar.Ik wou het uitgeven,maar ik ben een beetje bang,nerveus op de taalfouten. Daarom ga ik regelmatig een hoofdstukje terug naar het Nederlands vertalen,zodat jullie kunnen mee genieten van die mooie streek. Schliersee ligt op ongeveer 60 km ten zuiden van Munchen in de streek van de vele binnenzeeen. De eerste keer dat ik in Schliersee kwam was in het jaar 1977.Ik was daar met mijn ouders en mijn invalide broer. We kwamen met de DB trein van 10.37 aan in het station Fischhausen-Neuhaus.We moesten een heel end wandelen tot aan ons pension. Dit werd door twee dames gerund.Het was een gesloten huis met een tiental kamers.We moesten allen op het zelfde moment te eten komen zoals elke gast die daar was. Later werd dit lokaal opgedoekt en moesten we een ander verblijf zoeken.We hebben er een gevonden op 10 minuten te voet van het station.Een cafee restaurant met gastenkamers.Waar ik nog altijd kom. de eerste keer zag ik daar een statige berg.De Wendelstein,waarop boven het hoogste zonnenobservatorium van Duitsland staat. In al die jaren heb ik daar veel rondgewandeld.De eerste keer was ik een beetje nerveus omdat ik niet wist hoe die mensen daar zijn. De laatste dag voor vertrek zei ik:Schliersee Ich komme zuruck.De mensen zeggen niet meer mijnheer tegen mij.Ik ben daar zo ingeburgerd dat ze me noemen zoals het daar een gewoonte is met voornaam Etienne.Iemand vroeg me eens wat die naam betekent in het Duits.Ik zei dat het KRANS is van het Lateinse stefanos.Af en toe noemen ze me in het Bayerisch Stefie od Stefan. Zo dat was het eerste deel.Ik ga er nog bijzetten maar dat is voor een andere keer.De meeste zijn anekdates die ik mee gemaakt heb. Tjenneke
Ja toen ik nog conducteur was,moest ik de omroep op de trein doen.Ik maakte zelden fouten. Maar ik heb ooit eenmaal een foutieve omroep gedaan.De reizigers hebben daardoor eens goed gelachen. reden:Ik kreeg een oproep via dienst-gsm dat door een ongeval met voorgaande trein de reizigers in de volgende halte moesten uitstappen en verder moesten met speciale autobussen. Ik deed de omroep. De foute schrijf ik nu maar de echte niet kun je ook eens lachen.
Dames en heren hier volgt een mededeling.Door een ongeval aan voorgaande trein,zal onze trein eindigen in station ......De rit zal verder gezet worden tot station......met speciale autobussen. U wordt verzocht vriendelijk uit te stappen en begeven naar de uitgang van het station.
het woord vriendelijk stond op een verkeerde plaats en dit door de snelle reactie van mij
Ik ben wat zenuwachtig.Het komt met de dag dichter.Onze tentoonstelling van nze treinclub. Ik weet natuurlijk niet of ik reclame mag zetten op de blog van mijn treinclub.Tijdens deze tentoonstelling is onze baan constant in werking.Er rijden dan vanaf 10..0 tot 18.00 ononderbroken treintjes Ho 1/87.Men kan ook zien op de website www.amra-modeltreinen.be . Hopelijk zal er veel bezoek zijn op het fort II van Wommelgen.Er zullen borden gezet worden hoe men moet gaan om ons te bereiken.ik mag dan vanaf nu medehelpen bij de bediening van de baan. Het leren bedienen neemt praktisch een half jaar in beslag omdat er drie bedieningspanelen zijn. Technische gegevens van de baan:lengte 1200 meter in twee grote zalen.Drie bedieningspanelen 1)Hoofdstation 2)Rangering 3)Schaduwstation-niet toegankelijk voor publiek is voor het afhalen defect materiaal. Ik hoop veel senioren te mogen ontvangen.De leden zijn te erkennen aan hun badge met naam erop. De bedieng van de stations een regelaar en twee bedieners. de vertrekken kunnen gebeuren in beide richtingen.De treinen rijden volgens het Belgische systeem.Links zoals in het echt en met Belgische seinen.Bediende in de stations en volgens autaomatische op het hoofdspoor. De baan heeft twee rotondes om de trein op een hoger niveau te krijgen. Er zijn speciale spoorverbindingen om de trein van de baan om te leiden naar andere stations langs verschillende wegen. Kom gerust af,het is de moeite waard.We kunnen de draaischijf misschien werking zien en ook de rangeerloods. Tjenneke
Ik ging wandelen en ik sloot de deuren Ik keek, zag mensen met bloemen sleuren Ze gingen stil naar het kerkhof hand in hand ze gingen binnen,een traan uit de oogrand ze bleven staan bij een graf en zette de pot neer het was zo stil,geen geluid bij dit mooie weer een stil gebed van liefde met heel veel hoop ze veegden de traan af die van het gezicht kroop ze spraken in gedachte met hun geliefde vriend het kon hun ouders zijn of hun enigste kind ze gingen hand in hand terug naar buiten deze dag heeft voor ieder veel te beduiden Toen ik deze mensen terug zag buiten gaan stopte ik met wandelen en bleef even stille staan big ietie
Nu met allerheiligen denk ik nog terug aan mijn oudste zus.Mijn ouste broer heb ik nooit gekend,die is gestorven vier maanden voor mijn geboorte.Hij was 21 maanden oud.Deze dag is nu een dag om aan hen te denken.Alhoewel ik hem niet ken enkel van fotos het blijft mijn broer . Het triestigste van dit verhaal is.Ja jullie weten ik was conducteur op de trein. Drie jaar geleden vroeg ik op mijn verjaardag om één dag verlof,geweigerd personeelstekort. Mij konden ze enkel vervangen door colegas uir de elite ploeg-zij die bevoegd waren voor de reeks Brusse-Amsterdam.In onze reeks waren dertien mensen die meemochten met de Beneluxtrein naar Amsterdam,om samen de controle te doen met NS-conducteurs. Op elf november moest ik ook werken,ik wou verlof om mijn toen op sterven liggende zus een laatste groet te kunnen brengen. Ik had de middagdienst-eerst naar-eerst naar Amsterdam en dan van Brussel terugkomen. Ik had gedaan om 20.55 en was thuis om 21.15. Ik was juist binnen toen mijn zus belde:Etienne een gelukkige verjaardag voor vandaag.Ge waart al vroeg weg.Ge moet nu niet komen want ik ga slapen,maar geef moeder nog eens ik wil ze voor de laatste keer spreken. Dit gesprek heeft een half uur geduurd.Ik zette de meeluister toets op,maar werd op vraag van mijn zus afgezet.Wat er gezegd is,mag moeder niet zeggen het is een belofte. De dag daarop moest ik weer naar Amsterdam. Voor ik doorging telefoon van schoonbroer.Hij zei tegen ons na het gesprek is zus in coma gevallen,ze had veel pijn,maar wou uit respect voor mij niet op mijn verjaardag te sterven.Ze is dan heengegaan op 54 jarige leeftijd op twaalf november. Ik kan van mijn zus het enigste zeggen.Zij was een moedertje voor al de jongste van het gezin.Ze was levendig,lachte graag,maakte graag grappen zoals ik.Maar de laatste dagen ja;;;;ik zeg het liever niet. Het is een november ik denk aan haar vandaag.Maar vergeet niet dat ik altijd aan haar denk. Ja ik denk aan de telefoon:Etienne kun je me komen halen om mee naar de shopping te gaan? Kun je me even komen helpen?en dergelijke van die vragen. Een ding we waren twee grappenmakers en nu ben ik nog alleen grappenmaker. Soms zeg ik:Emmy waarom zijt gij weg van ons. Tjenneke
De jongen van vijf wandelde met vader naar het bos en naar de rand van het water Daar bleven ze samen staan te dagdromen keken naar de grote oude kastanjebomen ze zagen de bladeren vallen op de grond ze vielen naast de kleine jongen in het rond de jongen keek er naar met een grote bliek en vroeg:Papa zijn de bomen vandaag ziek Neen mijn zoon zo moet het altijd zowaar het is de natuur die het doet ieder jaar. De bladeren moeten vallen ze zijn oud dan is er volgend jaar nieuw leven in het woud De jongen begreep deze woorden van vader en zal ze voortvertellen aan zijn zoon later. big ietie
Ze zit voor de pecé diep ineen gestoken triestig,ze heeft nog met niemand gesproken ze voelt zich door iedereen alleen gelaten ze denkt:Ik heb niemand meer,geen maten ze tokkelt wat op haar vriend het klavier ze wil vriendschap,vreugde en wat plezier zelfs de kinderen komen eens niet kijken zou ze voor die eenzaamheid bezwijken ze mommelt een heel zacht gebed om geluk zij had vroeger vriendschap en dat is nu stuk Ze zit daar en plots gaat de bel aan de deur ze staat op van de pece en haar dagelijkse sleur daar is iedereen die haar een verjaardag wensen ze is blij en niet meer alleen gelaten door de mensen big ietie
Mijn vader zei eens over verdriet ik ben een man en dat ken ik niet Voor mij is verdriet een deel van het leven Ge moet in blijdschap en leed kunnen geven Geven wat ge ooit van je ouders ooit kreeg vriendschap,liefde,leed,vermaak en verdriet dit is de enige ervenis van hen ,vergeet dat niet. Verdriet is heel erg omdat niemand het begrijpt Vreugde is een ander deel van liefde die rijpt. Zeg nooit ik ken geen verdriet en geen spijt want de oudervriendschap zijt ge zeker kwijt. Dinsdag komt mijn verdriet op de strooiweide dan leg ik een roosje en staat vader aan mijn zijde Dan voel ik zijn aanwezigheid eventjes daar dan ben ik gelukkig voor de rest van het jaar. big ietie
Ja wat is Axioma.Is dat een grap? Ik ging vroeger met vader zaliger op onze vrije dagen veel vissen. Wij hadden redelijk ons panneke vis.Normaal brachten wij de grote mee naar huis.Ik spreek van een grote kolblei.Ons viswater was bij ons het fort van Wommelgem om een tweehonderd meter van huis. Het was eerst van de staat.Nu is het van de gemeente. Ik ging mijn visvoeder of lokaas altijd bij dezelfde leverancier halen.Daar kenden ze mij al. Ik zat met mijn vader op een keer op onze vaste plaats,toen er een van colegas sportvissers bij ons kwam staan.Deze vroeg aan mijn vader:Zeg Cois,wat doet gij in uwe voeier.? Ons vader:Ik ken het niet zenne moor onze Tjen daar,mijn zoon weet het goed. Ik keek naar mijn vader die een grijns op zijn gezicht had. Die man vroeg mij:Zeg Tjenneke wat doet gij in uwe voeier? Ik glimlachte:Zeg tegen niemand niet zeggen hé.Het is AXIOMA en dat kunt ge alleen bij.....halen.Ik fluisterde de naam in zijn oor. Twee dagen later stonden wij buiten onze autos te wassen en die man kwam voorbij.Hij zei:Zeg ik heb mijn vrouw justekes naar de winkel gestuurd om Axioma. Een dag later stonden wij op het eind van de straat en die mn was er ook en boos dat die was.Hij vloeken dat wij hem zitten had omdat dat niet bestond.Axioma is iets uit de wiskunde. Komt daar toch een camion in de straat van de firma AXIOMA en ik zei:Hé zotteke en wat is dat dan? Die man is dan zelf naar de viswinkel gegaan. Resultaat noppes en wij hebben hem nooit meer gezien.De vrienden vissers tegen mij:Wij zijn al een jaar bezig om die grote pocher weg te houden van ons en gij doet op een week tijd. big ietie
Ik zag eens een roosje staan in de wei ik dartelde er op af en ik was zo blij Ik dacht bij me zelf ik heb het geluk Als deze roos eens voor moeder pluk Ik bleef eerst even naar de bloem kijken ik bewonderde het dat zalig prijken Zou ik het lukken voor in de bloempot ik keek eerst naar boven en dacht aan God Oh neen ik laat het roosje aan de struik staan kunnen we het ook bewonderen bij wandelen gaan
