Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Ooit zag ik een lief meisje in de trein staan, ze was nog jong maar wat nu weer gedaan. Ik was negentien zoals zij en hield van haar, deze relatie duurde niet lang,maar drie jaar. Af en toe droomde ik van haar elke nacht, weten jullie dat ik soms nog op haar wacht. Het was een Hollandse en ik zag haar graag, ik denk nog steeds aan haar en ook vandaag. Maaike,waar je nu bent je leeft in mijn hart, ik wou met je huwen en delen in pijn en smart. Is dit nu gedaan,verleden tijd ik weet het zeker nie, maar julie hebben de groetjes van big ietie
Een goede morgen allemaal vrienden, hebben jullie me op teve kunnen vinden? Ik was zondag bij opnames van ATV, bij een debat van moorden,maak dat mee. Wat moet ik nu gaan schrijven potvertwee, ik kan niet,ik voel even met die familie mee. woorden schieten mij te kort waarom toch, wie durft nog op straat komen,wie durft nog. Een mensenleven is al zo kort en te rap gedaan, waarom moest dit zijn het kan ook anders gaan. We moeten ons even hierover bezinnen, alvorens een nieuwe week te beginnen. big ietie
Oh mijn klein moederken lief; ik ben wel niet je hartendief. Ik doe al wat ik kan voor jou, al ben ik niet wat je willen wou. Gewoon je kind in eenvoud blijven ik wil graag al de ruzies verdrijven Een ding wil ik je graag nog vragen, je mogen verzorgen tot eind van je dagen. En wat ik je nog wensen mag, Een gelukkige moederdag. je deugniet
Samen zijn wij een heel groot geheel, alleen zijn wij van sennet een klein deel. Samen op seniorennet liefde en leed delen, als we samen zijn zullen we ons niet vervelen. Elkaar een roosje schenken af en toe, en vandaag vieren we graag ons moe. Alle moeders wie ze ook mogen zijn, wens ik een mooie dag toe heel fijn. Het is door hen dat we hier kunnen zijn, voor hen een gouden virtuele roosje klein. big ietie blog-tjenneke
Ik wil jullie een vredesduifje sturen, eentje dat in jullie hart kan gluren, eentje dat je gelukkig maken kan, eentje met een roosje komt er an. Ik wil dat jullie allen gelukkig zijn, met glimlach en zonder hartepijn Het is moeilijk om dit waar te maken, laat de Heer over jullie geluk waken. Meer woorden vinden kan ik nu nie hierbij de weekendgroet van big ietie.
Toen big ietie nog maar een little ietie was,mocht ik meehelpen in de tuin. Ik was in die zomer van 1959 een ventje van 7 jaar. Ik ging met mijn grootvader konijnekotens bouwen voor de konijntjes voor nieuwjaar. We hadden er een vijftal gemaakt. De vava zoals we zeiden bracht van de dokken twee konijntjes mee en zette die appart in een kot die ik mee gemaakt had. Na een tijd moest ik die kotens uitkuisen.Stro eruit en op de mesthoop doen en nieuwe stro er in. Ik als kleine pagadder pakte een van die twee en zette die bij de andere.En ik begon te reinigen. Dat kot was klaar en ik begon opnieuw.Ik keek ondertussen naar die twee in dat proper kot en vroeg aan de vava wat die deden. Mijn grootvader vloeken,de stukken er af.:Verdoeme,na kan ik nief koepe. Mijn moeder kwam aangelopen en vroeg:Vader,wat is er? Vava:Awe rosse he die twie ba ien gezet en zie ze beuze geve. Ik begreep niks daarvan. Ons vader kwam thuis van zijn werk en begon te lachen. Twee dagen later was grootvader er terug met een heel dik konijn. De rest kun je begrijpen zeker. Twee weken voor nieuwjaar is zijn grote reus bevallen van zeven stuks en een paar dagen later is de mijn bevallen van acht stuks. Vloeken dat die man deed.Die heeft een wwek niet tegen mij gesproken. Maar ik moest maar zien dat ik de mijn verkocht. Twee jaar hebben wij van die konijnen gegeten.De helft van de mijn heb ik kunnen verkopen en zo had ik wat zakgeld bijeen.Met de rest heb ik vijf jaar gekweekt.Tot de kotens kapot waren en ik moest gaan werken,want niemand wou mijn konijnen eten geven. Ja acht jaar heb ik als klein ventje konijnen gekweekt,maar kon het zelf niet over het hart krijgen ze te doden. groetjes big ietie
Een goede morgen het zonnetje schijnt, de dag is gekomen,de nacht verdwijnt. Het is heerlijk buiten en zonder regen, de vogeltjes sjilpen is dat geen zegen. Een paar bloemetjes wiegen heen en weer, en zoeken naar een mensenstem elke keer. Bijtjes met hun zwart-gele jasjes aan, vliegen van bloem tot bloem op nektar aan. Een haan kraait verderop uit volle borst, een paard drinkt uit de kribbe,die had dorst. Een kudde koeien graast de weide blank, hun melk is voor kalveren en mens de drank. Zalig om in zulk een landschap te mogen leven, een mooie natuur,daar wil ik alles voor geven. Met liefde maken xwij de natuur ook schoon, de groetjes van big ietie dit hoeft geen betoon.
De weg naar het licht is lang, je vindt die snel,of ben je bang? De weg lppt via je eigen hart, en volgt je eigen pijn en smart. eens je er bent aangekomen, is het zo fijn als in je dromen. Ik ben ook op zoek naar het licht, soms ben ik heel ver of heel dicht. Maar dank zij jullie mijn vrienden, kan ik ook snel dat licht vinden. Dan geef ik het door aan jullie, met de groetjes van big ietie.
Ik schrijf dit gedichtje heel vroeg, ik krijg hiervan ook nooit genoeg.
Liefde en geluk zijn mooie namen, daarom zijn ze ook altijd samen. Deze tweeling kunt ge steeds vinden, op deze mailgroep bij je vrienden. Ga maar naar seniorennet groepen, en je kunt deze tweeling oproepen. Je moet ze uit je hart laten komen, want ze groeien niet aan de bomen. Want telkens je van hen wil spreken, zullen je vrienden om warmte smeken. Hou van je vijanden als van je vrienden zo zal je later het eeuwige geluk vinden. big ietie
Een warm gevoel in het hart krijgen, is om even stil te zijn,even te zwijgen. Dat warm gevoel met iemand delen, dat is mooi,je zult je nooit vervelen. Je bekomt het geluk van een andere kant, je ontvangt een glimlach heel plezant. Je bent heel blij,je krijgt hierdoor vrienden, ja hoor,zij die je heel apart gaan vinden. Deze vrienden alle dagen ontmoeten, met vn big ietie de beste groeten.
Ik zou toch zo graag een vredesduif willen zijn, en vliegen over de wereld al is die nog zo klein. Ik zou het geluk rondbrengen met mijn vleugels, ik zou julie leiden bij het vasthouden van de teugels. Liefdevol zou ik in julie harten willen binnen komen, om julie een zalig gevoel te brengen van mooie dromen. Maar ik kan niet vliegen maar enkel wat dichten, ik kan julie ook niet leiden tot die hartelichten. Ik kan julie enkel steunen bij het geluk zoeken, een roosje geven uit de mooiste geluksboeken. Het zalige geluk moet je zelf in je hart willen vinden, zo bekom je altijd meer en meer de beste vrienden. groetjes big ietie
Beste vrienden,ik las een artikel over de natuur en schreef promt een gedicht. ik zet het hieronder.Iedereen mag met dit gedicht iets maken PPS;PSP of wat dan ook Dit gedicht kwam er zo uit recht uit het hart.
Wij en die mooie natuur.
Een bloem staat in de wei, met in de kelk een gele bij. Een lijster zit in een boom, een mus tsjilpt als een droom. Een klein puppie speelt in het gras, een geluk dat de natuur gekomen was. Een haan kraait zijn ochtendlied, hij is de baas van het kippengebied. Zijn meiden leggen allen een ei, de kindjes bekijken dit heel blij. een koe staat ginds te grazen een rups kruipt door de mazen deze wordt later een vlinder schoon dit is moeder natuur mooi en gewoon. een merrie met haar veulen langs de kant kinderen strelen hen en vinden het plezant. En de boer ploegde voort in het veld, en laat de natuur doen zonder geweld. big ietie
Ik stond en keek in de spiegel en zag een man, ik keek nog eens en voeg wie dat toch zijn kan. Ik zag een halfslapende kerel met stoppelbaard, een was-en scheerbeurd en ik was terug wat waard. Een glimlach verscheen ineens terug op mijn gezicht, een gevoel kwam in me op goed voor een gedicht. Ik dacht aan vele die al op hun werk zouden zijn, ik dacht ook aan vele zieken en die met hartepijn. Ik dacht ook aan hen die nooit iets weten te schrijven, ook voor die mensen zal een mooie glimlach blijven. Een glimlach van geluk voor ieder groot of klein, een glimlach van een kind dat bij julie mag zijn. Ik keek ook eens in de spiegel van mijn hart, ik voelde julie geluk en ook julie pijn en smart. Bedankt lieve vrienden omdat julie me bliven lezen, de groetjes van big ietie die julie vriend mag wezen.
Dank zij senniorennet heb ik niks te kort aan lichtjes, ik ben zo blij het mogen schrijven van mijn gedichtjes. Als ik een roosje te veel heb stuur ik julie een mail, heb ik er een te weinig,dan lees ik dubbel julie mail. Is het donker in mijn hart,seniorennet is voor mij het licht, als er een lichtje brandt,wordt dat een heel nieuw gedicht. Voor ieder van ons brandt dat licht nu al vijf jaar, daar zorgt onze webmaster altijd voor zowaar. Gewoon je pece opzetten en het lichtje is daar, gewoon al je mailtjes lezen met plezier heel klaar. Zo klaar dat je hartebloem weer gaat bloeien, en zo rap dat ge snel door die mails gaat stoeien. Lieve vrienden onze webmaster vergeet ons nie, de lichtende groetjes van julie mailmakker big ietie.
Het is nu moeilijk om een gedichtje te schrijven, maar ik wil toch zo graag op deze groep blijven. Het is daarom dat ik nu wat woorden verzin, alvorens dat ik aan een gewoon gedichtje begin. Ze gaan heel diep en recht uit mijn hart komen, soms blijven ze zitten in mijn stoutste dagdromen, soms zijn ze al heel snel weg alvorens ik opsta, soms komen ze boven als ik naar mijn pece ga. Even ze rangschikken in een heel mooie vorm, dat leest dan beter en dat vinden julie enorm. Als er een lichtje schijnt dat snel gaat komen zet ik het in een tekst zoals in mijn dromen. Zo ontstaan mijn gedichtjes maar nu gaat het nie. toch de uit het hart komde groetjes van big ietie
Stil was zijn hart maar heel luid was zijn verdriet, hij zocht naar vrienden,maar die vondt hij niet. Hij ging op zoek op de pece en vondt seniorennet, hij begon te mailen en vondt ineens heel veel pret. Hij kreeg ineens heel veel vrienden in een keer, als hij hen op het scherm zag glimlachte hij weer. Hij had geen verdriet meer,maar lust in het leven, bedankt seniorennet dat je dat ons hebt gegeven. De kracht om vrienden te kunnen hebben is het nie, de lievelijke groetjes van julie mailvriend big ietie.
Seniorennet vierde zaterdag een groot feest. Het vijfjarig bestaan en ik was eerst bedeesd. Samenkomen in Oostende in het Kursaal. Het was een gezellig weerzien van ons allemaal. We kregen een badge maar een zonder naam, het was zeer gezellig,niemand voelde zich eenzaam. Eten,drinken en mekaar voorstellen in die zaal, seniorennet op zich zelf is een groot verhaal. Het was leuk chat-en mailvriende te ontmoeten, een hand geven,vrouwen kussen bij het groeten. Ik zag geen enkele senior maar overjaarse jeugd, het was plezant en iedereen had veel deugd. Vijf jaar is nog niet lang maar wel heel schoon, op naar de TIEN jaar dat behoeft geen betoon.
dit gedicht is ten einde maar op vraag van esterische wereld maakte ik een klein extraatje op het feest zelf en dit komt als een klein gedichtje hieronder.Een paar mensen hebben het al gelezen op het feest,daarom een kleine aanpassing.
Het licht. Hier scheen een licht in de duisternis, maar toch is er in ons hart een gemis. Een kaarsje dat je ontsteken moet, geeft je een glimlach bij elke groet. Luister eens naar al je vrienden om voor eeuwig dat lichtje te vinden.
Al een paar weken loopt op VTM het programma van Rob Van Oudenhoven waarin hij een eigen konikrijk Robland wil stichten. Maar als we eens goed nadenken,bestaat zo iets al. Vijf jaar geleden begon een knaapje nog,een website te maken. Het groeide uit tot wat we nu hebben-Seniorennet. Eigenlijk is die gedachte van Rob om Robland te stichten al lang nagestreefd. Seniorennet is wel geen koninkrijk geworden,maar een keizerlijk imperium. Ik zou dit kijzerrijk een naam willen geven:SENNETONIA. De inwoners oemen zich dan SENNETTERS. Dit keizerrijk werd verdeeld in een soort van provincies-de mailgroepen. Aan het hoofd staat dan een soort gouverneur:De Mentor die bijgestaan wordt door de eerste minister:de Administrator. Iedere groep behandelt elk een ander gedachte. Sennetonia is de enigste staat waar iedereen welkom is groot,klein-geletterd of nog studerende senior. Eens je toetreed in dit mooie virtuele keizerrijk,zie je wat vriendschap is.Je wordt niet aangesproken als-Mevrouw,Mijnheer maar met je eigen gekozen nicknaam. Deze naam is je paspoort om in alle provincie binnen en buiten te gaan. Je moet je wel houden aan de huisregels. Een groot hoera en een gelukkige verjaardag voor Keizer Pascal.
big ietie. Nu aan julie om aan dit verhaal er een stukje met eigen woorden aan toe te voegen
Ik wou dat ik je kon geven de gouden toverroos, als die bestond schonk ik ze in een gouden doos. Maar ik kan niet alles geven,ik bezit echt niet veel, ik ben niet rijk maar heb een glimlach in zijn geheel, ik wil deze glimlach schenken aan al mijn vrienden, aan hen die er de echte waarde van weten te vinden. Een glimlach die je krijgt die je dan moet doorgeven, een glimlach die je altijd gelukkig maakt in je leven. Aan zo een glimlach zie je hoe een mens zich voelt, Een spier bewegen en je ziet wat een glimlach bedoelt. Allen een goede morgen en het beste voor deze dag, de groetjes van big ietie met een mooie glimlach.
Oh Heer,ik vroeg Je een heel eenvoudige plek, wat Je me gaf was een heel mooie simpele stek. Ik vroeg of ik daar mocht komen met een pet, Je gaf me het mooiste geschenk het Seniorennet. Oh Heer,ik vroeg Je om iets gewoons te vinden, ik kreeg een gouden geschenk,lieve mailvrienden. Ik vroeg Je waar mijn woorden zouden geraken, Je stuurde ze naar waar ik mijn vrienden zal maken. Laat daarom je hart spreken waar je een roos ziet. Je gebed tot de Heer komt ook uit,vergeet dat niet. Je vroeg een warm hart als je een bloem of dier zag. Je kreeg een gedicht van de Heer via mij elke dag. Geef de moed niet op en bid ,de Heer vergeet je nie. De allerliefste groeten van Boven en van big ietie.
