Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Ik had woorden met moeder over de gedichtjes, maar ze begrijpt wellicht niets van hartelichtjes, Ze zegt dat ik gek ben maar ik voel me juist goed, ik schrijf verder,al raakt het dikwijls jullie gemoed.
Ik kan niet meer stoppen met gedichtjes schrijven, ik meen dat ze op deze groep moeten blijven. Ik hou van het geschrijf met heel mijn kleine hart, het is een deel van me geworden,mijn enige part.
Lees ze verder en geef zoveel mogelijk kritiek, kritiek,heel slechte of goede,het maakt me niet ziek. Leve mijn gedichtjes hier op dit mooie seniorennet, groetjes van big ietie,die het met glimlach verderzet.
Een zonnestraal om je lichaam, een zonnestraal in je kleine hart. Het is niet dat ik me nu schaam, om te vertellen over mijn smart.
De pijn en smart blijft soms knagen, ik glimlach alles weg,iedere dag. Maar ja,ik mag er niet over klagen, deze glimlach is alles wat nog mag.
We kunnen de pijn en smart niet vergeten, we kunnen het enkel verlichten met een lach. Het is ja zo diep in ons gemoed gezeten, glimlach het weg bij het begin van ieder dag.
Zit er ook leven in jullie hart, of zit er ook pijn en smart. Af en toe heb ik ook hartepijn, om dingen die gebeuren,niet fijn.
Het licht in mijn hart,niet gedoofd, ik wil er wat van doorgeven,beloofd. Hoe feller dat lichtje daar binnen is, voel ik daar binnen,nooit een gemis.
Zalig dat gevoel van leven daar binnen, elke nieuwe dag die ik ga beginnen. Doch dat lichtje brandend houden,is het nie, de lichtende groetjes van big ietie.
Een roosje blinkt in het licht van de maan, het tulpje er naast fleurt als haar kameraad. Vrolijk lachen ze,omdat ze bij mekaar staan, het roosje is blij,het tulpje glimlacht kordaat.
Binnenkort worden ze samen geplukt, in een boeketje op een grafzerk gelegd. Ze laten hun bloem hangen en gebukt, ze zijn bang en er wordt weinig gezegd.
Dan liggen ze weer te samen op het graf, ze denken aan hen die hier liggen onder de aarde. Ze dachten eerst dat ze er liggen als straf, maar ze weten nu,ze hebben voor die doden waarde.
Een doorgeefknuffel hier op het net, voor ieder een knuffel die ik hier zet. Gekregen van een van mijn vrienden, die ik op internet heb kunnen vinden.
Een handdruk geven aan alle mannen, een knuffel voor de vrouwtjes plannen. Een hoerageroep voor de webmaster, om hem te steunen bij die grote laster.
Ik wil dat seniorennet dit net zal blijven, zodat ik verder voor jullie kan schrijven. Geef die knuffels en handdrukken door, dit net mag niet kapot,we gaan ermee door.
Soms verlang ik naar die ene plek, om eens alleen te zijn met mijn gedachten. Soms ben ik op zoek naar die ene stek, waar mensen altijd op mij gaan wachten.
Soms eens roept mijn ziel om rust, dan moet ik ergens even alleen zijn. Soms wil ik dat er iemand is die me kust, dan ben ik blij en dan zijn we een.
Maar door seniorennet ben ik nooit alleen, ik lees over jullie vriendschap en geween. Het is hier zo zalig te zijn,wie zegt van nie? de groetjes van mailvriend big ietie.
Ik ben geboren onders moeders vleugels, ik ben opgegroeid onder vaders teugels. Daarom ben ik blij met wat ik werd door hen, ik heb mogen studeren tot wat ik nu ken.
Dit noem nu ik heel gelukkig zijn, die ouders te hebben gehad,heel fijn. Ze zullen blijven wonen in mijn hart, hen altijd meedragen ook bij smart.
Nu er een van hen niet meer hier is, zeg ik soms dat ik deze heel veel mis. Toch wil ik hun grote jongen blijven, door over hen te mogen blijven schrijven.
Een lief vogeltje op zoek naar wat eten, een hond die in een kluif heeft gebeten. Een paar koeien grazen in de wei, de boer en zijn boerin staan er bij.
de knecht melkt een koe in de stal, de boerenjonges spelen met hun bal. Er is bijna niet veel meer te doen, het is bijna gedaan met herfstseizoen.
De winter komt stillekes aan dichterbij, dan zal het weer sneeuwen in de wei. Ik blijf dan bij de pece zitten,wie nie? de groetjes van mailvriend big ietie
Ochtendschemering van grijs naar blauw, komt op met een beetje ochtendauw. De eerste vogels zingen hun ochtendlied, ze zingen om af te bakenen hun broedgebied.
Een haan kraait de morgend uit volle borst, een musje is op zoek naar een kleine korst. Een oude man gaat wandelen met zijn hond, en loopt met hem een eindje het blokje rond.
Een schoolbusje komt even later daar aan, kinderen gaan er mee naar school op de baan. De nieuwe dag is begonnen en alles gaat voort, de ochtendgroetjes van big ietie,zoals het hoort.
Je plukt mij en je doet me even pijn, maar bij je in de vaas staan vind ik fijn. In deze vaas ben niet alleen gelaten, daar vind ik een tulp om mee te praten.
Je vaas is groot genoeg voor ons twee, en daar nemen wij graag genoegen mee. Je geeft ons alle dagen weer vers water, daarvoor zijn we je dankbaar,ook later.
Als dan we naar de bloemenhemel gaan, blijven wij eeuwig naast elkaar staan. Wij denken aan jou en de goede zorgen, die je ons beide gaf elke nieuwe morgen.
Wat maakt U ZIEK als ge de eerste letter weg neemt?
Ik word ziek als ik geen muziek mag horen, laat toch alles zoals het was van te voren. Muziek is de emotionele klank in het leven, daardoor kan de mens het beste van zich geven.
Muziek is al even oud als de mensen, het mooiste geschenk dat ge kunt wensen. Zingen uit volle borst kost nu veel geld, muziek kan ook,maar dan zonder geweld.
Laat ons allen aan de mooie muziek denken, zonder muziek kan ik geen vrede schenken. Muziek is de innerlijke kracht uit ons hart, maak veel muziek,doe het voor mijn part.
Laat je eigen ik maar eens graag zien, sluit je niet op in je verdriet van binnen. Het leven is mooi,geef het een tien, laat ons met de vriendschap maar beginnen.
Kijk naar de kinderen die buiten spelen, hoe vrolijk,zij zullen zich nooi vervelen. Neem die vrolijkheid nooit van hen af, dat voelen ze aan als een grote straf.
Glimlach alle verdriet maar eens weg, je zult je zeker beter voelen,ja zeg. Je bent een iemand,vergeet dat nie, de groetjes met glimlach van big ietie.
De herfstzon schijnt laag aan de horizon, wandelen met de zon doet heel goed,bon. Mijn hondje huppelt door de groene wei, ze blaft naar voorbijgangers want ze is blij.
Hier en daar wat kinderen die buiten spelen, ze zullen zich met dit weer nooit meer vervelen. De koeien grazen het laatste groen weg, een paar schapen blaten naast de heg.
Laats ons van dit mooie weer profiteren, de winter komt stilaan weer eens regeren. De heerlijke herfstgeuren zullen verdwijnen, daarna zal hier de eerste sneeuw verschijnen.
Sterren fonkelen aan de hemel, kijk maar naar hun gewemel. Zijn er geen wolken,zie je ze staan, af en toe met een volle maan.
Sterren vormen soms een geheel, sterrenbeelden,ze zijn met veel. De vormen verschillen van mekaar, ze komen terug bepaalde tijd van het jaar.
Geniet van deze natuur bij maanlicht, het vormt als het ware een mooi gedicht. Een gedicht en een zekere mysterie, de groetjes van mailvriend big ietie.
