Over mijzelf
Ik ben De Boeck Etienne , en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke .Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter . 72 jaar jong.
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles
ik1111
07-05-2007
Je hebt gekregen een leven,
alles is je door moeder gegeven.
Je hebt plezier of verdriet,
hou dat vast en vergeet dat niet.
Over je leven ben je zelf baas,
gebruik het niet als een dwaas.
Je leven moet lang meegaan,
anders is het te snel gedaan.
Het leven kan kort zijn,
het is soms ook lang en fijn.
Gebruik het met je verstand,
dan vindt je dit heel plezant.
big ietie
05-05-2007
Dit gedichtje kreeg ik vannacht
in een droom.Ik werd wakker
en schreef het op.Ik dacht dat
jullie het zeker zouden lezen.
Vaarwel kleine hond met zwarte haar,
we waren te samen wel vertien jaar.
Je was zo lief voor ons op de aarde,
je had een mooi leven,het had waarde.
Je plaats is ingenomen door je lieve schat,
je kleindochter en dat doet ons allen wat.
Een kleine nakomeling,zo heel lief,
zoals jij was is zij onze hartendief.
Ik word nu ouder en ook wat wijzer,
geen zwart haar meer,maar grijzer.
Ik kom later naar je en we zijn helden,
om te wandelen door de hemelse velden.
big ietie
02-05-2007
Ik had weer van die gekke dromen,
die zullen zeker nooit uitkomen.
Ik droomde dat ik een groot dichter was,
ik droomde en ontwaakte in een zweetplas.
Ik dichtte er op los in kleine zinnen,
ik wist niet waar ik zou beginnen.
Mijn gedichtjes werden aanvaard,
ze kregen geen lange baard.
Ik wil zo graag een groot dichter zijn,
en gedichtjes schrijven mooi en fijn.
Mijn woorden zouden echt spreken,
en niet slecht in een steken.
Ik zou meer respect krijgen,
de gedichtjes zouden niet meer zwijgen.
Maar ik ben geen groot dichter nie.
de groetjes van jullie big ietie
01-05-2007
Verlegen in de groep,
bang om een antwoord.
Ineen gedoken
voor het scherm.
Mooie woorden
waar zijn ze
mooie zinnen
komen ze
Echt waar
niks kan nog
alleen verdriet
komt terug
Niet meer durven
iets schrijven
Niet klagen
liever weg blijven.
Laatste poging
niks gekort.
Woorden weg,
dichter ook.
27-04-2007
Verlegen,en toch onder de mensen willen komen,
verlegen,en toch over de ware vriendschap dromen.
Depressief worden,dat wil ik niet meer meemaken,
vriendschap,hoe kan ik er echt aan geraken.
Ik ben niet meer zo verlegen als een tijd geleden,
ik heb enorm mijn best gedaan,ik heb gestreden.
Ik heb vrienden gevonden die om me geven,
ik heb terug de moed gevonden in mijn leven.
Ik hoef geen hulp meer te vragen aan vrienden,
ik heb die hulp nu hier zelf kunnen vinden.
Daarom mensen mijn allerliefste dank je wel,
ik vorder daarom hier ook zo snel.
big ietie
23-04-2007
Niemand begrijpt me zo als mijn hond,
niemand ligt zo aan mijn zijde zo als zij.
Zij kan mij enkel aanvoelen,dit terstond,
als ze in mijn armen ligt,ben ik zeer blij.
Doch een iemand begrijpt wat ik bedoel,
die iemand vraagt dezelfde waardering.
Die iemand weet ook wat ik altijd voel,
die ene lieve glimlach,mijn mooiste ding.
Ik denk soms veel aan die lieve iemand,
ik wil die niet kwetsen dat zeker nie.
Die iemand vindt die me dan ook galant,
en houdt ook van day hondje.big ietie.
ik heb dit gedichtje nu toch op papier gekregen-ik durfde het eerst niet.Verlegenheid siert.
Etienne
20-04-2007
Dit gedichtje kwam in me op tijdens een wandelijng met Prutske mijn lief hondje.
Een woord van liefde,
een woord van troost.
een woord van gemoed,
waarvan je bloost.
Een zin vol gemoed,
een zin vol tranen.
Alles doet zo goed,
en leidt in goede banen.
Een gedicht tot nadenken,
een gedicht voor je gemaakt.
Alles wil ik je schenken,
tot het in je hartje raakt.
big ietie
Welkom op dit blog van De Boeck Etienne Clair Charles
