Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gehad en was hulpeloos. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
Een uitstapke naar Maaseik en Thorn het witte stadje
Vandaag gingen we met het prachtige weer, nog is een uitstapke maken, en leuk zou het inderdaad worden, het ging is richting Maaseik naar de terracottabeelden die daar tentoongesteld stonden. En inderdaad kwamen we daar aan die mooie marktplaats aan, naar de toeristen info geweest en ook uitleg gekregen, dan naar de minderbroederskerk, na een lange wachtlijst aan personen, konden we eindelijk binnen, bij het begin kregen we nog een audiofoontje, met de uitleg erbij, eerst kwamen we in een hal met miniatuurbeeldjes van terracotta, dit is een soort gebakken klei, en dit waren al prachtige kunstwerken, ze stonden in glazen kasten, het stelde de Chinese krijgers voor, die de keizer moesten begeleiden op z'n reis naar het hiernamaals en het was een ferm leger, dit werd gemaakt omdat men geen leger mensen kon offeren, die heel bekwaam waren om te werken. En dan zouden ze vele mensen verliezen. Daarom dat dit leger gemaakt werd. Ook dieren waren gemaakt, zoals varkens, koeien, paarden, schapen, geiten, en hoenders. Het waren echte kunstwerken en zo mooi afgewerkt. In die tijd waren de mensen echte ambachtslui. De beelden zouden ook nog een kleur gehad hebben, maar die was vergaan door de ouderdom de kleuren werden met plantenekstrakten gemaakt. Er stonden twee opnieuw gerestaureerde soldaten, en ieder een eigen kleur hadden. En ieder soldaat moest uniek zijn, hij straalde een andere emotie van gezicht uit. De ene droevig, de andere blij, een andere onderdanig, nog een andere met een beteuterd gezicht enz.... Het waren zeer kostbare en waardevolle beelden en tenminste 2000 jaar oud. Ze waren in 1979 pas ontdekt bij een boer die aan het ploegen was. En het decor waar ze verbleven was ook prachtig en verzorgd ingericht. Alles was er heel goed geregeld en het liep in vlotte banen. Hier en daar liepen er ook wat bewakers rond in zwarte pakken, en voor de kinderen waren er ook speciale audiofoontjes die uitleg gaven over die beelden. Nadien zijn we de markt op geweest en hebben een lekker pannekoekje geeten, en dat heeft gesmaakt he spokenvangertje, daar op die markt spoken was ook heel plezant. en dan ging het richting Thorn het mooie witte en oude stadje via Kessenich. Dit was ook maar een klein dorpke juist voor de grens. Nadien kwamen we via een prachtige groene dreef in het stadje Thorn aan, gingen een parkeerplaats zoeken, waar onze auto op ons kon wachten, het kloosterkerkske van Thorn is prachtig gerestaureerd. En rondom op het kerkhof waren er nog chrysanten te zien van Allerheiligen. In het kerkske zelf is er een museum ingericht, van hoe het leven vroeger in Thorn was. Ansfried of zoiets heeft het opgericht uit een grijs verleden. Het was vroeger een vorstendom met aan het hoofd een abdis vorstin meestal van Duitse oorsprong, en al degene die in de abdij toegelaten waren moesten minsten 16 adelijke kwartierstaten voorleggen, of anders werden ze niet toegelaten, de koordames zoals die genoemd werden hadden ook een speciale habijt aan. Dan had je ook de lekenzusters die voor alles zorgden, het was een staat op z'n eigen, en men noemde dit het damesstaatje. We hebben er een heerlijke wandeling gemaakt door het stadje, en er was niet veel volk te zien daar, dat was in Maaseik heel anders, de terrasjes van Thorn waren ook heel leeg. In de zomer en in de lente is het daar wel heel anders dan nu. De straten zijn ook bedekt met maaskeitjes zo van die kleine keitjes. zo waren we dan natuurlijk terug naar huis gegaan toen we het er moe waren, want zo'n fikse wandeling das toch ook al prima. Zo dit was het dan weeral tot een volgende uitstap, wie weet waar dat naartoe zal zijn.
Gisteren waren we weeral is gereed voor een uitstapke, en deze keer ging het naar Rocourt in de provincie Luik. We reden richting Bassenge, dan richting Boirs en Lixhe. De weg naar Luik ligt er nog steeds onbewerkt bij. Die ligt zo al van bij het begin van dit jaar, wanneer gaat die weg is ne keer af zijn, zodat we ook nog richting de Geer kunnen rijden naar de mooie Voerstreek en de rest. Zo reden we dan maar naar een voor ons onbekende richting, en daar zagen we ineens Rocourt staan, hehehehe dat was het waar we moesten zijn. We gingen is een bezoekske brengen aan een groot winekcentrum dat Cora of zoiets heette. Daar stond een winkel met de mooie titel DODO Maman en waar was de titel DODO papa? Er was een bed in de vorm van een auto vroooooooooooommmmmmmmm , daarna kwamen we aan de ingang van dat grote gebouw met vele winekeltjes, vooral kleren, schoenen, handtelefoontjes, computers, kodaks, en andere electronica. In de grote winkel verkochten ze ook vanalles he, vooral cds en dvds en de muziek was alom vertegenwoordigd. Maar ook andere produkten waren er, en ik ging natuurlijk nog is ne keer kijken of ik m'n kroostrijk huisgezin niet kon groter maken, maar helaas er was niks wat mij aanstond, Nadien zijn we maar iets gaan drinken daar in de drinkgelegenheid die er was en de koffie was heerlijk. Daarna zijn we nog is verder gaan koekeloeren naar die andere winkels die er waren, hahaha er waren ter wel velen. nadien was het tijd dat we weeral door Rocourt reden, het was een leuk en lief Waals dorpke, en zo reden we dan ook richting Tongeren, en door naar Hasselt, daar hebben we ook nog is wat rondgespookt in de stad, daar was het ook druk, de winkels hadden er veel te doen, van de jeneverfeesten was er niks meer te zien, er stond daar een ouwe aftandse zetel en divan met een talfeltje, zeker voor het halloween, dat binnekort plaats vind hahahahaaaaaaa.
Hier op deze site kan je nog vanalles vinden van onze uitstapjes http://www.mijnalbum.nl/Album=38WIYCXS van het oorlogskerhof in Hernie Chapelle, de Eyneburg van Hergenrath, dan fotos van la Calamine of Kelmis de casinovijver, een oude ertsader, de zinkflora, een deeltje van de afvalheuvel, nu het natuurreservaat Vieille Montagne of Altenberg, kerkske van Plombieres, de grote spoorwegbrug in Moresnet, kasteel Streverdorp, de Graaf in Montzen, en de Dom en het stadhuis in Aken en nog een oude ertsader vanaf het beekske de Geul.
In Plombieres op het mijnterrein stond een gedenkkruis van het plotse overlijden van Clemens Delahoye in 1926. De afbeelding van het kruis zie je in de rechterkolom beneden tweede laatste foto.
Er is in Kelmis een plaats een park dat Koul heet, dit was de Noorderkuil van de mijn Altenberg. De mijn was ongeveer 39 meter diep en 120 meter lang, ze was gelegen tegenover de casinovijver tussen de weg naar Luttichstrasse, Galmeistrasse en Linderstrasse. In het begin van het bestaan werkte men met een pikhouweel (een speciaal ertsenhouweel), een hakmes, een schoep, hamer en kruiwagen, om de zink uit de grond te krijgen, en men droeg het erts op de schouders naar boven via een ladder, nadien begon men met dynamiet het erts los te bombarderen en de stukken werden dan met paarden of kruiwagens naar boven gebracht via speciaal gemaakte wegen, het was zeer vuil en smerig werk, met veel stof en gevaarlijk. En later ging het met een treintje de mijn in. Er werden dan speciaal spoorwegen aangelegd, het was een smalspoortreintje. Het erts werd dan naar de fabriek gebracht waar het dan werd gesorteerd, het goede van het slechte. Het slechte ging dan naar de afvalheuvel tegenover de casinovijver, het werd gebruikt later om straten aan te leggen. De afvalslakken waren roodbruine korrels, luchtig met gaten. Het goede werd dan naar de ertsenwasserij gebracht waar vrouwen en kinderen het erts wasde en het water kwam dan rechtstreeks van de vijver, die werd gevoed door de Geul die in de buurt stroomt. Nadien werd dan het erts naar de fabriek gebracht waar het dan naar de hoogovens kwam om gesmolten te worden en waar het dan gebruikt werd om tot produkten te maken, de hoogovens waren 2 meter hoog en 8 meter lang, ze werden gestoken met cokes (een soort steenkool) uit de mijnen van Luik. Alsook werd het erts vervoerd om in Luik, en omstreken verwerkt te kunnen worden in de metaal industrie. Er werd vanalles van gemaakt onder andere zinken badkuipen, afloopbuizen voor het water aan de huizen, zinken punt voor de kerktoren, beelden, emmers, gieters, platen enz.... Later ging men ondergronds te werk, men kwam op ertsaders uit die 117 meter diep zaten, men stutte de mijn met hout van het Akense woud dat vroeger veel groter was als wat het nu is. Men moest ook vaak het grondwater uit de schachten pompen en er werden ook luchtkokers aangelegd om de mijnwerker svan zuurstof te voorzien. Het werd overdag gewerkt in de mijn en men noemde dit dagwerkposten.
Men vond vanalles in de mijn :fossielen: varens en plantenresten van de OOstkantons, schelpen, mergel, slakkenhuizen, luchtige rode ijzersteen met gaten, houtfossielen, bomen enz..
Het zink wat er gevonden is was: zinksilicaat- kiezelzinkerts wilmit..(roze) Bruinijzer galmei (zink). zinkspat; Galenit : zwart. pyrit : ijzersulfaat - glimmend. zinkblende : zinksulfaat. Calcit: gepolijst, mooie strepen uit grijs. Markasit : grijs mineraal, en poreus, men maakt er juwelen van. Goslarit (Plombieres) Geléne : looderts galenite. schachtbeton : beton, gemalen tot poeder.
En er is nadien ook een speciale gelmeiflora ontstaan in de reservaten.
Hier nog wat uitleg in het Duits, ik had een mineraal gekocht en dit was de uitleg die er bij was: Schalenblende: (Zinkblende, Sphalerit) teils Wursit teils Blende. Zinksulfid mit stetem Gehalt an Eisen, magnesium, cadnium, und andere Elemente. ZnS (67% Zn 33% S) Blende zonaire; (Sphalerite) mélange de blende et wurzite. Sulfure de zinc avec quantité de fer, manganèse et divers autres éléments. (67% Zn, 33% S).
Hier nog wat meer informatie die ik daar heb gevonden in Kelmis
In de Romeinse tijd was er al gezocht naar zink op deze plaats volgens een dokument gevonden dat in 128O geschreven zou zijn. Edward Brouwn uit Londen bezoekt de mijn nadat hij 3O jaar in gebruik was. De noordelijke ertslaag had een ovale vorm en is bekend als Koul. Het was een open mijn, de laag was uitgeput in 1858. De zuidelijke ertslaag was 17O meter diep en dit met schachten vanaf 188O. Begin van de ontginning gebruikte men kruiwagens om de ertsen naar de wasserij te brengen uit deze mijn nadien werden er paarden gebruikt en later kwamen de stoomtreinen dit zware werk doen. Van de ersten werd er 1.3OO OOO ton boven gehaald in 1837 tot 1884. Messing : van zink is eeb deel zink, en koper = zinkcarbonaat. Er werden huiselijke gereedschappen, beiaardklokken, kanonnen en speldenknoppen gemaakt. Vanaf de 19e eeuwwerden er dakgoten, badkuipen, en andere gereedschappen gemaakt, alsook werd het voor de chemische industrie zoals medikatie en andere gebruikt. De N.V.V.M. richtte daar een zinkfabriek op in 1835 en in 195O viel de produktie van zink stil. In La Calamine of Kelmis was het belangrijkste Europese ertsveld. Dus is het ook de bakermat van de zinkindustrie van Europa en Belgie.
Op een leuke zondagnamiddag gingen we is ne keer met het mooie weer als gezelschap een spookuitstapje maken natuurlijk richting Visé, Aubel, Henrie-Chapelle en zo richting Vaals, Plombiéres, eerst natuurlijk Hombourg passeren om dan uiteindelijk in Plombiéres dorp te belanden, tot in het dorp aan een klein leuk koepelkerkje daar stond een groot plan om te zien waar we naartoe konden gaan want we waren op zoek naar de oude loodmijn in dit dorpke. En wat zagen we daar aan dat kleine koepelkerkje? drie maal raden hihihihhiiiiiiiiiiii natuurlijk de alomvertegenwoordige Nederlanders die je overal tegenkomt en een groepke Waalse jongeren die daar wat rondlummelden. En meer was er niet te zien behalve nog een oud mijnwagentje dat vroeger in de loodmijn werd gebruikt als aandenken uit de vergane glorie van die tijd. Na wat zoeken met natuurlijk ons beste schoolfrans van vroeger, zagen we de mijn liggen op dat plan en wat was daar juist tegenover de kerk ! Juist een weg die zou ons naar die oude mijn brengen, natuurlijk moesten we nog eerst door een piepklein wegske aan onze linkerkant inslaan en na 100 meter zagen we oude lelijke en verkommerde gebouwen zeker oude opslagplaatsen van looderts, en een beek die later de Geul bleek te zijn een mooi onderhouden park met een paar kleine gebouwen om in de zomer een barbeque te geven en een parkeerplaats. Na eerst een wandelingske gemaakt langs dat kleine straatje zagen we een mooie vijver liggen met een paar mooie herenhuizen. Daar wat verder door, een oude brug over een autoweg en een mooie wandelweg op de kam van een oude heuvel.(Braesberg) Maar nergens een mijn te zien. Verdorie waren we nu verkeerd. Neen hoor maar die lag verscholen in de bossen. Terug in het park aangekomen gingen we de wandelweg achter het park na daar ontdekten we precies de Kempen of de Hoge Venen, een ééntonig landschap met een paar denneboomkes. Verder door stond een oud versleten boemeltreintje te dromen op betere tijden op een stuk versleten spoorweg. En verder was er een soort primitief brugske over de Geul waar we aan de andere kant konden komen en wat zagen we daar juist ja de plaats waar de mijn was geweest. Er lag daar een heel eenzame vijver met een zeer grote kale plek waar wat bruin gras op groeide met hier en daar een eenzaam vervormd boomke het leek juist de prairie in Wallonie. Of een landschap van de Kempen zoals de Sahara in Lommel. Zo doods en desolaat. Dit achter een prikkeldraad omgeven maar langs de zijkant stonden allerhande plaatjes met uitleg van de zinkflora die daar maar alleen in die streek voorkomt zoook in Kelmis aan de oude zinkmijnen. De zinkflora is zeer uniek in de streek en zeer zeldzaam daarom dat ze beschermd is, zo stond er in vier talen te lezen welk plantje of bloemke het waren maar ze waren nog zeer klein. Zo was er een zinkboerenkers, zinkengelsgras, zinkhazelaar, zinklepelblad, en de koningin van de zinkflora namelijk het zinkviooltje, weegbreek, zinkgras en nog een paar onbekende. Zo rap ze bloeien gaan we beslist terug om prachtige fotos te maken van deze mooie flora. Want het is zo zeldzaam en ze groeien maar op die vervuilde grond waar erts in de grond zat. Ook lag er op de paden nog afval van het looderts. Zwarte blokjes met aan ene kant een glanzend stukje lood. Afval heuvels waren er ook nog te zien verder op. Nadien zijn we dan nog maar is onze Nederlandse Noorderburen met een bezoekje gaan vereren in Slenaken. Want het is niet meer dan normaal dat we die dan ook een tegenbezoekje terugbrengen. Zo blijft het in evenwicht he ! En zo zat er ons spooktripke op tot een volgende spoketripke boehoeeeeeeeee
Aan het drielandpunt van Vaals was er vroeger een vierlandenpunt, Nederland, Belgie, Duitsland en het Neutraal gebied. Hier hebben ooit plannen bestaan om een Esperanto staat Amikejo op te richten Dit is de streek waar Heintje met al zijn gezongen liedjes een Ruiterbedrijf uitbaat. Geschiedenis : De nam Kelmis (Frans la Calamine) vindt z'n oorsprong in een akte van 1439 waarop Filips De goed aanspraak maakte op de alten kalmijnberg. Aan oxidisch zinkerts ook wel galmei genoemd (latijn calamina) dankt Kelmis zijn bestaan. Een vroegere benaming was Altenberg. Zink werd hier al sinds mensgeheugenis gewonnen, maar de grote explotatie begon in 1837 met de oprichting van zinkgigant Vieille Montagne. Societé des Mines et Fonderies de Zinc de la Vieille Montagne. Ook het welig tierende zinkviooltje herinnert aan de zinkexploitaite. Nadat Napoleon in 1815 bij Waterloo verslagen waskonden de overwinnaars op het kongres het niet overeens worden over de verdeling en toewijzing van het 3,37 km grote taartpunt ten zuiden van Vaals en Aken. Dit lukte pas in 1816 bij het Akense grensverdrag waarbij een politiek curiosum werd ingeroepen.Met een zestigtal grensstenen werd het gebied gemarkeerd en het kreeg een heuse vlag die zie je nog in het museum. De kleuren waren zwart-wit-blauw. Het bestuur werd waargenomen door 2 Nederlandse commisarissen.en vanaf 1840 door Belgie en Duitsland. Er woonden daar 256 Neutralen, in 56 huizen. En het drukst was het daar in 1858 toen woonden 2572 mensen. Er werden eigen munten geslagen en er was twee weken lang een eigen postzegel gebruik. Deze werd door de commisarissen verboden.Aan het bestaansrecht kwam een einde na de sluiting van de mijn toen de zinkgigant de poorten sloot in 1884. Er werd zink gewonnen tot 1950. De Pruisen probeerden steeds meer greep te krijgen op het gebiedje, tijdens de eerste wereldoorlog werd het geisoleerd van de buitenwereld. Het kreeg geen telefoonverbinding meer of elektriciteit. Het hield op te bestaan na de eerste wereldoorlog en het werd bij Belgie ingelijft na de eerste wereldoorlog. Het maakt nu deel uit van de OOst kantons. De meest bekende persoon van het gebied is een geneesheer met de naam Geheimer Sanitastrat Dr Wilhelm Molly (1838 - 1919. Hij werkte als dokter bij de mijn. Hij spande zich 20 jaren in om van Neutraal Moresnet een Esperanto staat Amikejo (vriendestaat) te maken. Hij nam kontakt op met de Poolse Esperanto ontwerper Ludovik Zamenhof. Hij zorgde ervoor dat de mijnwerkers cursussen Esperanto volgden. En er kwam een volkslied dat Amikajo genoemd werd. Op 18 augustus 1908 besloot de Esperantistencongres van Dresden zijn wereldcentrale in Amikejo te vestigen; Op een gegeven moment spraken er maar het lieftst 125 mensen Esperanto. In de school werd tot 1934 in het Esperanto onderwezen, deze taal zou afkomstig zijn van het Russisch, Pools en Duits, en zou heel gemakkelijk aan te leren zijn. Tekst en uitleg komt van Dominicus reeks Ardennen.
Er woonden daar 256 Neutralen die statenloos waren en dus geen erkende nationaliteit, dit gaf problemen bij de grenskontrole. Ze moesten ook niet naar het leger, want in het landje zelf was geen leger. het werd beschermd door de buitenlandse legers, dit was overeengekomen, door de buurlanden. Er woonden ook vele buitenlanders in het landje, die kwamen werken in de mijn. Ze verdienden goed hun brood en de lonen waren hoger dan in de buurlanden. Ze moesten ook bijna geen belastingen betalen, en er was een schutterij st Sebastiaan Calamine, ze hadden ook een vlag, met hun heilige, deze is nog te zien in het museum. Ook was er een zangkoor Vieille Montagne. Ze mochten ook alkohol stoken voor eigen gebruik, er waren vele cafees en hoerenkoten, er werd zeer veel gesmokkeld vooral produkten uit Luik, Vaals en Aken en dit was natuurlijk tolvrij. OOk een school werd door de mijn bekostigd en de kerk. De school was oorspronkelijk gemengd, en is nu het gemeentehuis geworden.En dit na de tweede wereldoorlog. De medische en geneeskundige zorg was er gratis. Er was zelfs een speciaal soort water wat werd uitgebracht Sodawater mineraalwater Altenbergen. De mensen konden ook goedkoop lenen bij de mijn, om hun huizen te renoveren, of andere doeleindes. De maatschappij was ook zeer sociaal ten opzichte van de bevolking, er waren verschillende verenigingen opgericht. Er was zelfs een casino. De villa van de direkteuren lag vlak bij de mijn, ze had een balzaal en een fanfare had daar ook een onderkomen, nu is dat een parkhotel. het personeel van de mijn werd ook ondergebracht in de Jansmulhe dit was een oude kopermolen.
Een nieuw tripke naar Maastricht en Neutraal Moresnet.
Gisteren was het weeral is een heerlijke dag voor een uitstapke, heerlijk weertje, een warm zonneke en helder blauwe lucht. We zijn toen vertrokken richting Riemst naar Maastricht, onze auto nog ergens geparkeerd onder een brug, en we zijn de stad ingetrokken. Onderweg kwamen we de stadsmuren van Maastricht tegen en er stonden daar nog oude kanonnen opgesteld, juist of ze gingen aanvallen. De stadsmuren waren prachtig onderhouden en zeer oud. We gingen ook nog een beekske over. Daar in de buurt, en er lag nog een prachtig park. Toen kwamen we in de stad zelf aan na een fikse wandeling, en het was er druk, zijn een paar winkeltjes gepasseerd en hebben niks speciaals gevonden. Wat zou onze portemonee wel niet zeggen als hij weeral is moest dunner worden. Hij zou het niet leuk vinden. Door de smalle straten zagen we ook velen lopen met een minirok en dikke kousen eronder, das zeker de nieuwe mode. Hier in Belgie heb ik dit nog niet gezien. In Maastricht liggen er in de straten vele klerenwinkels, boetieks, schoen, telefoon, en allerhande winkels. Op het Freithof was er een kleine markt. Daar verkochten ze voedingswaren en vis. Nadat we daar goed rondgespookt hadden gingen we verder naar Vaals, maar we moesten een andere richting rijden als voorheen, we kwamen langs Cadier en Keer en zo naar Gulpen hahahahaha de Gulp, loopt daar ook door, (niet te verstaan aan een andere Gulp he hahahaha) het is een klein beekske dat zo heet en het komt ook door Slenaken. We reden door een prachtige heuvelachtige richting en zo kwamen we uiteindelijk in Vaals uit door de grote V te volgen. Daar hebben we een maaltijdje gegeten en hebben daar nog genoten vanuit de Bokkerijder van een prachtig vergezicht . Nadien zijn we doorgereden naar Gemmenich, (daar hebben we de herinnering van een vroegere karnavalstoet hahaha al die zatlappen van destijds) naar Moresnet, via het Eikske een bedevaartoord naar Henri-Chapelle en zo richting Kelmis en het museumke het Geuldal. Daar zijn we natuurlijk binnen geweest en hebben heerlijk genoten van al die prachtige mineralen die er lagen, en de geschiedenis van het Neutrale gebied van vroeger. En ook de geschiedenis van de grootste zinkmijn Altenberg (de zinkgigant Vieille Montagne is hier geboren) was hier uitgebreid ,alsook de geschiedenis van de loodmijn in Plombieres. Die mijnen lagen niet zo ver van elkaar. Ik ga daar ook nog eens wat uitleg over geven zo rap ik tijd heb, want ik heb weeral het één en het ander daar ontdekt in dat museumke. Zelf heb ik daar ook een stukje mineraal gekocht dat Schalenblende heet en het is zinksulfide vermengd met ijzer, magnesium, cadnium en ander elementen. De uitleg hiervan volgt nog en ook over de mijn zelf en het Neutrale gebied. Zodra we dit allemaal bezocht hadden was het weeral is tijd om naar huis te keren, en via de Mergelstreek, daar gaan we in de toekomst ook is spoken zijn we weeral terug thuis geraakt en het was weeral een prachtige dag daar groetjes.
Het natuurreservaat is gelegen op een oude stortheuvel van de vroegere zinkgigant Vieille Montagne of Altenberg. Hier was vroeger een grote zinkmijn Altenberg nu is het een gemeentepark en de ingang van de mijn is het SADAR busdepot tegenover de Casinovijver en deze afvalheuvel. Het reservaat is ongeveer 7 hektare groot, het is de oude galmeiheuvel, en de casinovijver. Hier zijn metaalhoudende bodems en de zink die hier gevonden werd was calamine of kalmijn. Vandaar heeft het plaatske ook z'n naam te danken. Er is hier een bijzondere flora ontstaan, namelijk de zinkflora, en deze is zeer zeldzaam en uniek. En komt alleen maar op deze plaats en nog een paar andere plaatsen rond deze streek voor. Hier groeien onder andere zinkviooltjes, zinkengels gras, zinkboerenkers, zinkblaassiléne, (een soort bloemetje met witte klokjes), zinkschapengras, zinkveldmuur, zinktassenkruid, zinklepelblad, de gele dove netel, zenegroen, de damastbloem, (een soort wilde hortensia) ook vind men hier de blauwe vleugelsprinkhanen, en de parelmoervlinder. Er is een wilgenbos, eikenbos, rietvelden, een ideale plaats voor lokale vogels zoals de reiger, de watersnip, het ijsvogeltje, eenden enz..; Ook is het een verblijfplaats voor vogels op doortocht. En dit zeker op de gemeentevijver, (de casinovijver) Het was vroeger de ertsenwasserij, je kan via het wandelpad naar de Eyneburcht gaan, dit is de burcht van Hergenrath. Hier zijn vele legendes en sprookjes van de omgeving ontstaan in het dal van de Geul.
De gran Tour op het eiland Lanzarote deel 2 vervolg.
Bij dat hoogste punt aan de uitkijk van de vallei van Haria lag nog een tweeds hoog punt waar het goed waaide en waar er naar de sterren kon gekeken worden met grote sterrekijkers. Na Haria zijn we dan doorgereden naar de Kroonvulkaan, die had bij de uitbarsting een heel gamma aan tunnels gevormd dus vulkanische grotten en tunnels. Zo reden we naar Arrietta een heel onbekend visserstadje, waar de golven tegen de rotsen op de kust sloegen, het water kookte daar precies. Onderweg kwamen we ook vele kaktusvelden tegen waar een soort cactusluis werdt gekweekt voor de larve die geoogst werd, gedroogd en gemalen tot rode kleurstof die dan gebruikt werd in de cosmetica. Zo kwamen we dan aan bij Jameos del Agua dit was een lavagrot van de kroonvulkaan, hier was een prachtig park van tropische planten aangelegd en de temperatuur was konstant 25 graden zowel in de zomer dan in de winter. Hier was een drinkbar, een gezellig cafeetje, een concertzaal en een vergaderzaal aangelegd. Dit was in de tropische tuin. Bij het betreden van de grot was er een heel helder meerke te zien dat gevoed werd door de Oceaan want de zee lag vlakbij en het was onderhevig aan stromingen, op de bodem van het meerke lagen precies witte flikkerlichtjes, dit waren klein witte kreeftjes die ongeveer 1 cm groot waren genoemd Munidopsis Polimorpha , het waren albinokreeftjes die blind waren en nergens anders voorkwamen dan hier, hoe ze daar waren geraakt wist niemand. Verder konden we dan door naar een mooi uitzicht van de baai en er lag een pracht van een zwembad waar niet mocht gezwommen worden. Daarna konden we ook het vulkaanmuseum bezoeken, hier was te zien hoe de Canarische eilanden uit de zee werden omhoog gestuwt door de vulkanische krachten van de aarde. Ook lag er hier weeral een soevernierswinkeltje met wat prullen te koop, Na het bezoek reden we terug naar Arrietta en de cactustuinen die in een groeve waren aangelegd. Voor de poort stond een enorme grote cactus. Zo reden we terug naar Teguise en via Tinajo nog een ander soort stadje of dorpke, reden we door naar Mancha Blanca. Dit dorpke lag aan de voet van het vulkaanpark, het was bij een vulkaanuitbarsting in 1734 van de kaart geveegd en zou in 1824 hetzelfde lot ondergaan, maar de bevolking ondernam een bedevaart met de Senora de Dolores tot aan de voet van de lavastroom en die stopte daar, het dorp bleef gespaard van de lava en als dank hadden ze er een kruis en een palmboom gezet samen met een wit mooi kerkske en zo is het een bedewaartsoord geworden waar op 15 september dit wordt herdacht met uitbundige feesten. Hier hebben we ook het middagmaal gebruikt. na het middagmaal trokken we verder naar het vulkaanpark Timanfaya zelf. De vulkaan die dit had veroorzaakt in 1730 heette ook zo, en er waren 11 dorpen van de kaart weggevaagd en ook de vruchtbaarste grond op Lanzarote. Het park had 300 kraters. In de lokale taal heette deze vulkanen Montanas del Fuego of vuurbergen, deze waren in rust maar werkte toch nog dit zagen we op de vulkaan Islote del Hilario, waar het restaurant El Diablo was gebouwd. Hier werd het vlees rechtstreeks vanuit de grond gebakken zonder dat het aangestoken werd. Het vuur kwam rechtstreeks uit de grond, de temperatuur rondom deze grill was heet alsook de grond waarop hij gebouwd was. Bij het restaurant had je nog andere vulkanische proeven door steentjes van de grond op te rapen die 70 graden warm waren, er zat een buis van 2 meter diep in de grond en men gooide er water op en na 3 seconden spoot het op zoals een geizer. OOk was er een gat in de grond gemaakt en het rook er naar de open haard. In dat gat gooide men hooi of gedroogd gras, dat eerst begon te smeulen en dan in brand schoot zonder het aan te steken, de oorzaak van deze werking was dat de magma nog hoog zat en heet was. Het verschil tussen lava en magma is lava vloeit over de grond en magma zit in de grond. nadien reden we dan door de grote krater van het park, er waren verschillende kraters te zien, die precies ontploffingsgaten waren. Het landschap was dor, bizar, droog, zwart, roestbruin vanwege het ijzererts, grijs, grauw, en hier en daar groeide er korstmossen, op de heuvels zelf waaide een stevige wind juist alsof er lawine naar beneden ging van stof en assen. Hier lagen verschillende valleien zoals die van de rust, die van de dood, die van de asse enz. Het landschap kon je vergelijken met een veld dat pas omgeploegd was. Maar dan in het groot. Tijdens de rit mocht je ook niet uitstappen want het was beschermt gebied. Zo reed de bus door dit bizarre landschap een dikke uur, hier werden af en toe ook is filmen opgenomen, je kon het landschap ook vergelijken met Mordor uit de film the lord of the ring met de vuurberg. Verder reden we dan door naar El Golfo. Dit was een klein dorpke aan de rand van een vulkaan die in zee lag. De eigenaardigheid van deze vulkaan was dat die half was geerodeerd door het zeewater dus door erosie weg was en hier lag een groen meertje afgescheiden door een zwarte zandbank. De eigenaardigheid van het meertje was dat het altijd groen van kleur was en dat het ook gevoed werd door zeewater, de oorzaak van de groene kleur was algen en vulkanische mineralen. Hier werden ook de halfedelstenen olivinas gevonden olivijn of peridoot. Dit zijn olijfrgroene stenen die na bewerkingen in sierraden, soeveniers en dergelijke werden gemaakt en verkocht aan toeristen. De samenstelling van olivijn is ijzer vermengt met magnesium chrysoliet wordt het ook genoemd hij zou gebruikt worden voor de sterkte van het hart, geeft inspiratie en welsprekendheid en beschermt tegen beroerte. Hier waren er ook nog vele golfslagen en rotsen te zien in de zee die allen zwart geblakerd waren, deze vulkaan zou ook deel hebben uitgemaakt van de Timanfayaketen in het vulkaanpark. De rotsen aan het meerke waren okergeel en bruin. De natuur had er een bizar gedeelte van gemaakt. En zo dit was ook het laatste deel van onze uitstap, we reden ook nog door lavavelden, die in 1824 werden gevormd. En het eiland hadden groter gemaakt dieper de zee in. Zo kwamen we dan via de zoutziederijen terug in Playa Blanca, aan de kust zag je in de verte het buureiland Fuerteventura liggen dat bewoond was en het onbewoonde eiland Isla de los Lobos, dit werdt vroeger door het leger gebruikt voor schietoefeningen en nu is het een natuurreservaat geworden met één vuurtoren in het midden die je ziet branden als het donker is. Zo dit is het einde van de vakantie in Lanzarote
als je op vakantie bent op het eiland Lanzarote kan je een uitstap of Excursie maken, en dit heeft de Gran Tour, het is een hele toer op het eiland zelf. Op dinsdag 15 mei 2007 gingen we dus op uitstap. Rond 8.30 u kwam de bus ons oppikken aan het hotel en reed nog een klein uurke rond om nog andere hotelgasten op te pikken, het waren Nederlanders, Vlamingen en Walen die op de bus zaten, zo reden we dan richting Playa Blanca naar Salinas del Janubio, dit waren zoutziederijen, hier werdt het zout uit het zeewater gewonnen, er waren daar mooie damborden te zien waar het zout werd gedroogd. Dit diende om vis in te zouten.
Dan verder door naar Yaiza, daar mochten we aan de voet van het park Timanfaya op dromedarissen rijden. Deze tocht duurde een half uurke. Deze hadden twee stoetjes langs hun bult hangen om 2 passagiers te vervoeren. En als de ene passagier zwaarder was dan de andere werd er een zandzak bijgehangen. De dromedaris achter ons kwam vele knuffeltjes vragen en was tevreden hierover. Het was een zwart landschap waar niks groeide. Stoffig en vol assen. Tja het zijn vulkanen voor iets he ! De dieren werkten van 9 uur tot 13 uur en gingen dan naar huis in Ufa het dorpke naast Yaiza. Daarna reden we door naar La Geria, waar de wijnstreek was, het was een heel wit dorpke, met witte huisjes en winkeltjes. Daar was een eigenaardige manier om wijn te verbouwen, aangezien het heel droog is op Lanzarote en er bijna gen planten goreide, hadden ze een mooie manier gevonden om de planten te laten groeien. Zo werden er gaten of kuilen gemaakt in het lavaveld met een muurtje errond. Dit om de plant te beschermen tegen de harde wind die er waaide. Deze wind is voor 70 % vochtig en komt rechtstreeks vanuit Afrika het is een pasaatwind. Uit de wind wordt er overdag vocht getrokken door de plant die hij dan snachts onder de vorm van dauw tot zich neemt en dus zo voldoende vocht heeft om te kunnen groeien. De oogst van de druiven is voorzien in augustus. We hebben wat vulkaanwijn mogen proeven in een wijnwinkel en hij smaakte, er was niet veel verschil met de Duitse Arhwijn. Hier in dit winkeltje waren er ook soeveniers te koop van Olivinas tot gepolijste vulkaanstenen. Daarna reden we verder naar Teguise, de vroegere hoofdstad van Lanzarote. Teguise zou afkomstig zijn van de naam van de dochter van een Guanchenskoning. De oerbevolking van de Canarische eilanden. Zo reden we dan door tot het noorden van Lanzarote, terwijl we uit het zuiden waren vertrokken. Dit naar het hoogste punt de mirador van Haria op de top van Penas del Chache hij is 670 meter hoog. Van hieruit hadden we een prachtig uitzicht op de vallei der 1000 palmbomen. De groenste plek van Lanzarote. Het stadje Haria. Hier gelden een theorie dat wanneer er een jongen geboren werd dat er 2 palmbomen werden geplant en bij een meisje eentje. Dit om de pasgeborene een lang en gelukkig leven toe te wensen. Zo reden we dan ook berg af door een diepe vallei door Haria zelf er waren witte huizen te zien en groene palmbomen. Langs Haria zag je in de verte ook de kroonvulkaan liggen. Er lagen daar ook vele onbewerkte lavavelden die vroeger werden gebruikt voor de landbouw. Maar de moeilijke leefomstandigheden beslisten er anders over. Vele inlanders trokken weg naar Guatimala, Peru of Paragua. Voor een beter leven. deel 2 zie verder.
Dinsdag 30 mei trokken we vanuit Wellen aan de kerk met een prachtige bus en natuurlijk vele kakelende vrouwen richting Doornik. We hadden nog een paar minuten gewacht maar er waren ter een paar niet komen opdagen. De bus was een mooie bus met een toilet aan de deur en een televisie vanvoor. EEn zeer gedienstige chauffeur die met zoveel taterende vrouwen op stap moest, amai z'n oren. Maar ja de goeie ziel vond het toch fijn met zoveel vrouwevolk op stap gaan.Onderweg kregen we ook de nodige bagage uitleg mee van onze goeie voorzitster Tiny. Ze had de uitstap zeer goed geregeld. Na drie lange uren in de bus doorgebracht onderweg ook via Brussel en Koekelberg de baseliek lag daar ook ergens in de verte en de blinkende bollen van het Atonium (nog een overblijfsel van de wereldtentoonstelling).
Zo kwamen we dan in Doornik aan in het centrum, er stond daar een pracht van een kathedraal met vijf torens die we toch is zo graag wilden bezoeken. Maar bij gebrek aan tijd kon het helaas niet doorgaan. Er hangt daar maar in de middenste toren klokken en de andere vier staan leeg das ideaal om is gaan te spoken. Deze kerk moest een pracht van kunstschatten hebben. Er was daar een grote molen te zien er was pas kermis in Doornik geweest zo zijn we dan een wandelingske gaan maken naar een heel smal cafeetje waar we verwacht werden. Hier kregen we een koffietje, en konden nog andere dringende boodschappen gaan doen. De mensen die er zaten moesten gedacht hebben amai zoveel vrouwen op stap. Daarna kregen we nog een voorstelling over de geschiedenis van Doornik. Het was goed uitgelegd door zo'n kwibus die daar stond rond te springen leek wel een nar die ergens uit een kasteel ontsnapt was. We kregen een standsrondrit met een gids die ons alles zo mooi uitlegde over de ring en de stadswallen, ook het oudste huisje uit 1214, een dierenpark waar de inbeslaggenomen dieren toekwamen die van Zwaventem waren. Een mooi park rond het gemeentehuis, de Schelde die hier doorstroomde, Doornik was een zeer rijke stad met prachtige patricierswoningen, hallen, kerken in overvloed, vele musea's o.a. porselein, archeologisch museum, eentje van wol, krijgsmuseum enz. Er was een marmergroeve van 30 meter diep waar nog in gewerkt werd, hier was ook een museum van en heel veel scholen.
Daarna was het tijd voor het middageten, waar werden wij naartoe gebracht, ver buiten de stad ergens in een zeer mooie groene omgeving. Met een prachtig vergezicht op de groene heuvelen, het eten was heel goed maar er waren daar dames bij die heel graag een lekker wijntje dronken en natuurlijk met alle gevolgen van dien ze hadden blozende kaakjes, en hun wekker liep prachtig af amai die konden tetteren, en lawaai maken ze waren tipsy. Tja dat moet ook is kunnen he ! In de namiddag zijn we verder gereden naar Lessen naar het hospitaal van de Dames van de Roos. Hier was een pracht van een oud museum te zien van de genees- en de verpleegkunde door de eeuwen heen. Eerst wilden ze het hele complex met de grond gelijk maken om er parkings van te maken, maar de Waalse erfgoed heeft er een stokje voor gestoken. Het is gelukkig behouden want het is een echt juweeltje. De abdij bleek al zeer oud te zijn van in de 11e en 12e eeuw zouden hier al mensen verzorgd en verpleegd zijn. Er waren daar vele schilderijen te zien, zelfs wel eentje wat de zusters moesten uitvoeren overdag omdat de meesten niet konden lezen of schrijven werdt het gedemonstreerd via een schilderij. Er waren oude geneeskundige instrumenten te zien, ook verpleegkundige wel niet zoals nu natuurlijk, oude medikamentenpotjes en potten, bedden met rode dekens, alsook met witte dekens, een gedekte tafel met tinnen eetgerief, een ziekekamer die op de kapel uitkwam als men de deur ervan opende kon men zo de mis vanuit het ziekebed volgen, een operatie of een aderlating werd in het midden van de ziekekamer gedaan, er lagen ongeveer 30 zieken op een zaal, meestal arme mensen, de rijke op het kasteel daar kwam de chirugijn op ziekebezoek, veelal werden daar ook mensen opgenomen met oogletsels omdat er in de nabijheid een marmergroeve lag waar vele splinsters van marmer in de ogen kwamen men had in die tijd nog geen beschermende maatregelen om in de groeves te werken. Tot 1989 was het hospitaal een bejaardentehuis geweest en de laatste kloosterzuster is ook omstreeks die tijd gestorven. Er was daar een luxekamer te zien voor het verblijf van een bisschop; monseigneur had daar een eigen pompebak met mooie blauwe bloemetjes in en warm water werd vanboven door de zusterkes in een vergaarbak gegoten en kwam dan zo bij die monseigneur op de kamer terrecht via een kraantje in de pompebak. Dit hetzelfde met het toilet.
Er was een leeszaal met zeer oude boeken en bijbels, glazen kasten met medische instrumenten, oude maskers van de pest (in de neus daarvan deden ze kruiden om geen pest te krijgen enfin dat dachten ze in dieje tijd.) Verder was er ook mooi porselein te zien, mooie meubelen van hout, een kapel, keuken, een grote hoeve die men aan het restaureren was , het oud ziekenhuis was al voor een gedeelte gerestaureerd, een pracht van een kruidentuin was er te zien met vele bekende en onbekende kruiden, grote papavers, citroenmelisse, marjolein, brave hendrik, lavendel, enz. de tuintjes lagen in een bedje van kleine afgemaakte tuintjes van haagjes. die mooi waren geschoren en goed onderhouden uniek voor Belgie.
Later zijn we doorgereden naar Halle waar we een mooi nieuw station zagen, dan verder naar het marktplein waar we de kerk een bezoekje brachten om de kunstwerken is te bewonderen, er was daar juist nog een mis bezig. Verder hebben we daar dan maar wat rondgeflodderd op de markt en de zijstraten, want alle winkels waren er gesloten, veel was er helaas niet te zien, en zo vertrokken we weer richting Hasselt naar Wellen maar onderweg hebben we een zeer donkere lucht ontmoet waar plensbuien in waren, aan de ene kant was het heel donker en de andere kant scheen de zon. Was het helder. Er was zelfs een pracht van regenboog te zien. Je zag bijna niks zo donker was het en het regende dat het goot, gelukkig zaten we heerlijk in de bus te kletsen zoals echte onvervalste kletskousen. En s'avonds kwamen we dan maar terug in Wellen en ditmaal zonder regen.
Op 1 augustus gingen we als drie vrouwelijke musketiers fietsen door Haspengouw. In Alken op de toeristische dienst gingen we een fluisteraar halen. Dit kon je vergelijken met een gps maar dan voor de fietsers. Natuurlijk zodra we het kregen gingen we dit is ne keer uitproberen, op alle knopkes, toetsen, vierkantjes gedrukt en natuurlijk was dat ding al ontregeld zo is dat he als je de vrouwellijke nieuwsgiergheid niet kon bedwingen. Maar een zeer verdienstelijke man kwam ons alles uitleggen hoe het werkte en klaar was kees hij had weeral alles op orde gezet. De fluisteraar was zo'n toestelleke wat je op de fiets bevestigd , op het schermke was een zonneklepke en dan nog twee gehoortoestellekes op in de oren te steken. Hij werkte op 5 satelieten die fluisteraar. Hij stond hiermee in verbinding. Eerst een welkomswoordje op het schermke en dan wij met zeer veel lawaai de baan op. En getetterd als we hebben wowwww. :-ppppp Zo vertrokken we dan maar richting Alken, Terkoest, hier kregen we in onze fluisteraar een fruitteler aan het woord want dank zij hun hebben ze het pad kunnen aanleggen (zeer lief van hem) onderweg ook nog een informatieblad tegengekomen van fruitbloesem tot vrucht tja tis de fruitstreek he ! Naar de Hulzen waar we de uitleg kregen over een pagspel nog te zien in Bokrijk. Maar van paggen was er natuurlijk niks meer te zien. Jammer ik had is ne keer graag willen meedoen, er was op ons toestelleke ook een filmke te zien van de aardbeiveiling. Dan maar doorgereden naar een pracht van een weggetje een soort aboretum met 150 soorten inheemse bomen. Onderweg naar Nieuwerkerken hoorden we een hoorspel van de zwarte vijver waar 2 deserteurs onderdak komen vragen bij vrijbuiters ze vonden het toch een echt paradijs dit dorpke. De zwarte vijver hebben we niet gevonden daar moest de schat van Nieuwerkerken te vinden zijn maar daar heerste een roversbenden. Zo reden we dan naar Wijer, door de boomgaarden en kwamen uit bij het kasteel van Wijer en kregen we te horen wat een motte (een soort hoeve ) uitgroeide tot het kasteel hier in dit kasteel hadden zeker spoken huisgehouden want het dak van de grote schuur was foetsie. Verder doorgereden naar de Schans in Wijer onderweg kwamen we daar ook een eenzame caravan tegen die oud was wie weet wat daar gebeurde hihihihihiiii ra ? ra? ra? De schans was vroeger een schuiloord voor de mensen die moesten vluchten voor dieven en soldatenbendes. In Bokrijk kan je ze ook nog zien of hoe je je kon verschansen. In Wijer was er een mooi huis te zien maar van de schans niet veel meer dan een straat. Verder de route gevolgd, we kwamen weeral een bord tegen met informatie van tak tot fruitboom. Na een mooi en eenzaam wegeltje door de bossen kwamen we in Kozen zelf, een onvervalst heksenverhaal van de heks van Cosen Lieske Russelen. Die hier nog ergens in de jaren stillekes 1600 of zo verbrand moest zijn. Zo reden we dan verder langs het kasteel van Nieuwenhoven, het domein maar hier werd er geen uitleg gegeven jammer. Er stonden daar ook 2 kapellen uit vergane tijden eenzaam en alleen en zo kwamen we op de grote weg van Hasselt - St Truiden. waar plots een fietsenband het begaf. Daar stonden dan die 3 musketiers langs de grote baan in St Truiden te koekeloeren met hun mond vol tanden pppppppppuuffffffffff wat nu gedaan. Geen materiaal of pomp bij natuurlijk dan maar gebeld op thuis of daar niemand was en ja daar was al een goei ziel bereid om te komen met een andere fiets waar een gsm goed voor is pppppppuuuuuuuuuufffffffffff en na lang wachten konden we verder rijden. We hebben ook al is verkeerd gereden en dan kwam er in het schermke dat we van de route af waren en terug moesten gaan. Onderweg op de route kwamen we ook al andere fietsers tegen met een kaartje op hun stuur en die keken dat wij zo'n toestelleke hadden ze wisten zeker niet wat het was. En op de rustbanken of picknickplaatsen zaten ook al fietsers te rusten of te eten. Zo reden we dan maar verder door en zagen daar de kerk van Kortenbos liggen wooooooooowwwwwww een pracht van een spooktoren. Hier begon onze fluisteraar over dit bedevaartsoord en hoe ze tot baseliek werd. Een beetje verder begon onze fluisteraar het Limburgs volkslied in Jass te spelen is iets anders dan gewoonlijk. En zo kwamen we dan voorbij de kluis van Alken een uithoek van het dorp en iets verder een visvijver van forellen. Verder reden we een stuk met de expressweg mee en daar kregen we de harmonie te horen.en een radioverslag uit een oude paardeprocessie. Verder door ging her richting een informatiebord over kersen en krieken. dan een geitenboerderij die daar ergens alleen lag en waar mensen uit Afrika hier de stiel kwamen leren en zo reden we dan maar richting Alken terug om onze tocht af te sluiten en nog een kapellke te bekijken. Hier kregen we ook op ons schermke het afscheid te horen en zo werd onze fluisteraar terug in de goede handen van de toeristische dienst gebracht en ons tochtje zat erop hihihihhhihhiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ! En onze tetteruurkes waren ook gepasseerd en gespookt heeft het ook goed gedaan boehoeeeeeeeeeeeee
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Wat was het vandaag toch een prachtig weerke, ideaal om een uitstapke te maken. S'morgens in de vroege uurtjes vertrokken we richting Riemst door naar Eben-Emael door de mooie mergelstreek, waar vele mergelgroeven te zien waren en ook prachtige natuurparken waren die ook nog is ne keer uitnodigen om is ontdekt te worden vooral in de omgeving van Lixhe. Daarna ging het richting Visé naar Aubel, Plombiéres en naar Gemenich naar Vaals en zo richting Aken. Daar aangekomen moesten we nog een parking zoeken voor de auto die geduldig stond te wachten tot onze terugkomst. We bezochten het grote Domplein, de Dom zelf stond ook in al haar schoonheid te pronken, alsook het oude Rathaus of stadhuis, ergens op het plein was een markt te bezichtigen, er stond daar iemand te jemmelen wat op een opera leek, dan was er natuurlijk de Duiste volksmuziek, dat mocht ook niet ontbreken, die hoor je overal in Duitsland. Natuurlijk liepen er ook zatlappen en wauwelaars rond, zeker nog een laatste restje om uit te gaan. Er was zeer veel volk op de markt en toeristen liepen er ook rond. Natuurlijk hebben we daar is ne keer goed rondgespookt, of wat dacht je, dat dit niet kon. En vele winkeltjes bezocht en bespookt. Onze portemonee kon er wel niet om lachen, hij werd weeral depri van zoveel winkeltjes. Na nog iets gaan eten zijn, hebben we onze pak en zak maar in de auto gelegd en reden we natuurlijk nog is verkeerd, inplaats van richting Kelmis te rijden. Er zijn vele straten en natuurlijk heel veel verkeerslichten en mensen die hun wagen zomaar ergens parkeren waar het niet kon. Na wat op en af gerij zijn we maar richting Kelmis gereden. O wondermooi Kelmis, daar is het prachtig. natuurlijk naar de Casinovijver en het natuurreservaat, dat nu ook een naam heeft gekregen het heet Vieille- Montagne-Altenberg, en het is te bezien op de oude heuvel van deze zinkgigant. Uitleg volgt seffens hiervan. En verder gewandelt in de bossen van de Casinovijver, o wat was dat mooi. Er waren wat oude bomen gekapt in het bos, er is daar ook een natuurleerpad en een fitnesbaan. Je kan hier naar hartelust sporten, aan de Casinorotsen waren wat klimmers zich aan het voorbereiden om de rots tegemoet te gaan, want ja daar kan je mooi tegen de echte grijze rotsen beklimmen. Verder waren de vogels aan het fluiten in het bos, en aan de vijver zelf zaten ook nog een paar zeldzame vogels zoals een blauwe reiger, wat eenden, Siberische ganzen die hier komen om te overwinteren. en nog wat aalscholvers, waterhoenen, en andere watervogels. Ook het ijsvogeltje heeft hier z'n verblijf, in het dal van de Geul. In Kelmis was het minder druk dan in Aken, en het Akense bos ligt tussen beide plaatsen in. Daar een stevige wandeling gemaakt en nog wat genoten van de natuur, de wilde spinazie was er ook nog en zelfs van de zinkflora was nog wat te zien. Nadien was het tijd om op te stappen en weeral naar huis te gaan, op de terugtocht naar de mooie Voerstreek en de Mergelstreek kwamen we weeral naar huis en dat was het jammere einde van ons tripke.
Kasteel van Montsen
het kerkje van Bleiberg
Nadien zijn we maar iets gaan drinken daar in de drinkgelegenheid die er was en de koffie was heerlijk. Daarna zijn we nog is verder gaan koekeloeren naar die andere winkels die er waren, hahaha er waren ter wel velen. nadien was het tijd dat we weeral door Rocourt reden, het was een leuk en lief Waals dorpke, en zo reden we dan ook richting Tongeren, en door naar Hasselt, daar hebben we ook nog is wat rondgespookt in de stad, daar was het ook druk, de winkels hadden er veel te doen, van de jeneverfeesten was er niks meer te zien, er stond daar een ouwe aftandse zetel en divan met een talfeltje, zeker voor het halloween, dat binnekort plaats vind hahahahaaaaaaa.
