Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
05-07-2006
geen foto's
in het honderd lopen wie heeft dat gevonden
zo ziet het er vandaag toch uit alleen tekst gaat door
De foto toont de baai van Sigri op Lesbos. Daar had ik geen rugpijn en daar moest ik ook geen tuin onderhouden. Voetjes onder tafel elke dag en zon en zee.
elk jaar evengoed de eerste verlofweek krijg ik een klop alleen de inspanning blijft overeind een paar harde lege dagen zich voelen als een lila bloem op dorre grond gedoemd vlug ten onder te gaan of te verteren in het vuur.
Ons dorp is Stalhille, deelgemeente van Jabbeke, waar jaarlijks van eind juni tot eind september het kleinschalig project KiS (Kleur in Stalhille) loopt
op de kleurenkoer in 't bruin café van ons dorp hangen meerdere bijdragen
die werden gecreëerd in voorbije jaren maar ook recent
zo zijn ze tentoongesteld drie zomermaanden reeds acht jaren na elkaar.
als je dan in de vroegte naar buiten kijkt het water ziet de mensen hoort klagen omdat ze vroeg eerst per bus terug naar huis de warmte proeven voor een laatste keer mij groeten dan ben je blij en vergeet binnen enkele dagen treft mij ook datzelfde lot.
de botanische roos gul voor bij en insect begint een bescheiden bloei hier en daar eentje later wordt het een rozige witte wolk van geurende fleurige bloemenpracht.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
