Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
30-07-2006
leeg
warmte ik heb naar jouw gesnakt nu ben ik letterlijk als een voddenpop in een hoop gezakt
de regen meermaals beloofd valt steeds met bakken uit de lucht voor geduppeerden met straten en kelders vol
hier opnieuw geen drup nu snak ik zoals de grond naar zachte regen.
klein zijn onbeholpen heel lang geleden ja was nee nee was dat ook ik vond veel de juiste woorden niet moeder gaf mij een harde schudding ik zei aai goed zei ze en ik voelde dat ze begreep de pijn bleef.
Dit is geen distel maar de Kardoen en dit is een keukenkruid. De gebleekte stengels en bladeren kunnen geconsumeerd worden. Zelf heb ik in mijn siertuin een paar exemplaren staan waarvan eentje het reeds zeven jaar uithoudt. Deze plant is zeer decoratief en is bij mij tussen 2,5 tot 3m hoog. (bijgevoegd, naar aanleiding van een reactie)
zolang ik kan genieten van jouw mysterie jouw zwevende vreemde kleur om je knoppen heen juist als deze op springen staan tot bloei en pracht dat ik het jaarlijkse wonder beleven kan zo lang zal ik gelukkig zijn.
ik kijk in je diepe blije blik voel me vrij voel me zweven een fel gekleurde vlinder in mijn hart in de lucht in jouw ogen en voel me blij zoals jij ik ben opnieuw met jou een kind maar heel vlug komt de traan in mijn hart terug als ik opnieuw grote mens moet zijn.
Ook al zijn mijn poëmen meestal gericht naar één persoon, Toch zijn de gevoelens gewoonlijk opgewekt door meerderen. Ik kom met veel personen in aanraking en ik weet niet wat ik heb maar ik heb het blijkbaar wel...het is zelden dat ze me niet heel vlug over hun lijden of tegenslagen vertellen. Meestal kan ik alleen maar luisteren en meestal is dat reeds voldoende maar de noden liggen soms zo diep dat je er niet bij kan. Op zo'n moment ben ik blij gelovig te zijn en te kunnen bidden, in stilte want dat is dan alles wat je nog rest.
naar je kijken je was er niet met je praten je was er niet je zachtjes knuffelen je was er niet je steunen met een blik je was er niet jouw hoofd tussen mijn handen nemen je was er niet
je bent er nooit tenzij zo nu en dan voor een paar ogenblikken een glimp meer niet
je zal er nooit zijn
zo rest mij toch ik dacht aan jou ik denk aan jou ik zal blijven aan je denken hoe lang nog weet ik niet
ik ben ook een begrijphetniet maar hoor mijn ziel vol gezongen door een merel in de vroege morgen dichtbij op de nok van een dak bedekt met pijn en zorgen
zelf ben ik gevallen in een kloof tussen generaties door ik ben terechtgekomen in een tuin waar enkel de ziel iets te vertellen heeft
waar geesten in contact treden alsof iemand van een andere planeet ook op zoektocht is
als je mij hoort fluit dan rustig verder jouw eigen lied
mijn voor velen veel te grote hart luistert en verwerkt want het is gedragen en nooit alleen.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
