Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
Vandaag denk ik na over pijn, vreugde en verdriet. Ik denk na over de twee betekenissen van het woord passie.
hardnekkig
vreugde grijp ik met heel mijn wezen houden maar toch diep in mij verdriet hardnekkig bijt zich vast wijkt niet ach ik ben actief dag na dag maar de avond dan voel ik mij alleen met die pijn.
niet uitgesproken met zoveel woorden maar het is er wel duidelijk aanwezig
wij hebben voor jullie een nieuwe titel eretitel oma en opa rustig blijven wachten jullie hulp vragen we op tijd en stond maar laat ons nu ook rustig weg in alle drukte onze plooi vinden de nieuwe plooi met ons kind de plooi van het ouderschap
wen er maar aan oma en opa wij leiden nu maar we vragen jullie wel.
zo dicht opeen in werkelijkheid ook in gevoelens verdriet vreugde je zit er mee verwerken slijten koesteren het loopt door mekaar niet in mekaar en toch soms wat ik dan voel ik weet het niet.
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
de reuk van woorden
