verdriet
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
oud en nieuw verdriet
het ene heropflakkerend zo nu en dan
het slijt maar niet uit met de tijd
het andere vers en nijpend diep
veroorzaakt door een geliefde persoon
je zegt dan weer al te vlug
van jou heb ik dat niet verwacht
dan steekt het oude niet verwerkte zijn kop weer op
gemengd met heel verse tranen zonder waskracht
het lijkt wel zonder eindpunt blijvend diep in jou gegrift
oude en nieuwe vreugden
een geheel vormend als compensatie
zodat jouw leven toch nog leefbaar blijft
als je eenzaam en alleen zit te wachten
en het tijdstip reeds lang verstreken is
dat je de geliefde had verwacht
dan slaat de onrust in alle hevigheid toe
plots ben je dan niet meer alleen
de niet meer verwachte kwam dan toch
beleef je een ogenblik van warme rust
in armen die je stevig omsluiten
de vraag naar waar ben je zo lang gebleven
sterft vlug en zacht weg op jouw gretige lippen
en alles is weer goed in de beste der wankele werelden
het leven is weer waard geleefd te zijn.
dala
|