Dit zijn drie foto's uit de allereerste serie die jij ooit fotografeerde gedurende de reis met de klas Engels naar Oxford. Pittig détail: Jouw vriendinnen lachten toen je zei dat dit de allereerste reis was zonder jouw echtgenoot.
In 'Kew garden' in Londen hebben we samen imens genoten van de verzorgde bijgewerkte natuur. Mogen deze foto's dit in herinnering brengen.
Omdat jij zoveel van bloemen houdt
Over mijzelf
Ik ben daniël, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dala.
Ik ben een man en woon in Stalhille (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 26/10/1937 en ben nu dus 87 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuin en fotograferen maar poëzie, beeldhouwen en schilderen zijn mijn passie.
deze blog draag ik op aan mijn veel jongere zorgende lieve vrouw.
dit is gewoon venkelgroen van september tot novemvember in eigen tuin.
een permacultuursysteem, de zonnecirkel.
herst
Bloemen ontroeren mij. Het jaar door fleuren ze mij op. Even wachten tot de zon er haar warmte en prachtig licht over uitgiet en dan maar genieten en tot rust komen.
Vissen in de tuin in levende lijve en kunstig op bezoek, heel even. Hoe eenvoudiger, hoe mooier.
vaag
poëmen en sfeerbeelden
02-01-2009
verdriet
verdriet
oud en nieuw verdriet
het ene heropflakkerend zo nu en dan
het slijt maar niet uit met de tijd
het andere vers en nijpend diep
veroorzaakt door een geliefde persoon
je zegt dan weer al te vlug
van jou heb ik dat niet verwacht
dan steekt het oude niet verwerkte zijn kop weer op
gemengd met heel verse tranen zonder waskracht
het lijkt wel zonder eindpunt blijvend diep in jou gegrift
oude en nieuwe vreugden
een geheel vormend als compensatie
zodat jouw leven toch nog leefbaar blijft
als je eenzaam en alleen zit te wachten
en het tijdstipreeds lang verstreken is
dat je de geliefde had verwacht
dan slaat de onrust in alle hevigheid toe
plots ben je dan niet meer alleen
de niet meer verwachte kwam dan toch
beleef je een ogenblik van warme rust
in armen die je stevig omsluiten
de vraag naar waar ben je zo lang gebleven
sterft vlug en zacht weg op jouw gretige lippen
en alles is weer goed in de beste der wankele werelden
dromen kan natuurlijk de sneeuw was er weken te vroeg enkele uren maar en alles was voorbij een kesrstal in de sneeuw nagebootst met watten verleden tijd een beeldengroep volstaat
de boom hangt vol slierten lichtjes pinkelen in kinderogen slierten in keuzevorm en kleur vleugelen er omheen geven vaak een beeld van overladenheid en op de grond de geschenken uitgespreid
gevoelens blazen warm of koud om van te rillen want ze zijn nooit neutraal de achtergrond speelt een stevige rol bepaald de aard van de rilling fijn of niet soms voel je enkel een schim van jezelf kiezen dan dan even onmogelijk zijn
Deze blog draag ik op aan mijn lieve Let en aan enkele heel speciale vrienden.
Wie je ook bent... WELKOM Ik maak voor deze blog weinig reclame Het lot brengt jou hier. Het lot voert je opnieuw weg maar jij beslist of je nog terugkomt.
Weet je nog, mijn lief, hoe wij op reis, in Porto Fino, de enigen waren van de groep die de verscholen ingang van de verzorgde beeldentuin vonden gelegen op de prachtige steile helling . Hoe wij niet alleen genoten van de kunstige beelden maar ook van de bebloeming. Enig toch!
