In Astorga Overal in Astorga zijn herinneringen aan de Romeinse tijd te zien: de stadsmuren,Romeinse huizen, tempels, thermen en een stelsel kanalen. In de kathedraal zijn gothische en renaissance kenmerken te zien. Het bisschoppelijk paleis is een schepping van Antonio Gaudi.
Zaterdag, hij is in El Acebo. Je hebt een mooie maar zware trip gehad vandaag, veel dalen en klimmen. Het was nog te vroeg om te stoppen en zo heeft hij wel moeten stappen om ergens te kunnen slapen. Van Astorga naar El Acebo.36 km Als ik goed kan tellen moet je nu nog 222 km afleggen. Ik ben ondertussen op de klasreünie van Heverlee, in Leuven.
Even tijd om te skypen in de gemeentelijke herberg. Hij zag er goed uit.
Dinsdag, 15 oktober. Gestopt na 25,7 km het is nu 15.15 u. en al in Reliegos op 820 m hoogte. Op zijn route heeft hij, voor ons zeldzame huizen gezien, gemaakt van adobe = gedroogde steen van leem. Dit is een heel mooie streek.
Woensdag,16 oktober. Hij is in Leon. Er staan schitterende bouwwerken, zoals de Gotische kathedraal, ... Rond 14.30u heeft hij al zijn slaapplaats besproken, bij de herberg van de benedictinessen met 120 plaatsen. Hier moest hij toch ook eens in de kapel zingen. Alle kapellen, kerken of kathedralen worden onderworpen aan een akoestische test. 's Avonds was er een mis en heeft hij ook daar, goed meegezongen, bij de Benedictenessen. Ze vroegen zelfs van waar hij afkomstig was. De stad is bijzonder mooi. Hij heeft de stad bezocht met iemand die de vorige dag nogal een reukje had, maar vandaag na een badje rook hij toch beter. Hier in de stad vlug wat opslag van brood en koeken gedaan, want het was dringend.
Van Calzadilla de la Cueza naar Sahagun en verder tot Calzado del coto in een gemeentelijke herberg. De Breton is nog 5 km verder gegaan. Nu 28 km het is 16 uur. Hij zit op de grens van de provincie Palencia met Léon. Onderweg heeft hij Sahagun gepaseerd. Twee Romeinse legionairs stierven hier aan de oever van de Cea de martelaarsdood. Ter ere van hen werd een groot Benedictijnenklooster gesticht, dat zich ontwikkelde tot één van de belangrijkste van Spanje. Het klooster is nu verdwenen, alleen de toren van de kerk en de boog zijn bewaard gebleven. Toch zijn hier nog twee indrukwekkende kerken te zien. Morgen verder op de Real Camino of de koninklijke weg.
's Middag koffie in een bar met Stephane de Breton. Bij Paul en Jessica. Paul komt uit Doornik en Jessica uit Wales. Samen houden ze de herberg open langs de camino.
Rond 10.50u zijn ze in Carrion de los Condes. We gaan er zeker nog 17 km bij doen, zegt hij. Dan komen ze aan in Calzadilla de la Cueza, 27 km ééntonig wandelen. Wat wil je? Afwassen en strijken is ook ééntonig ... die pelgrims toch. Tussendoor een barbecuetje of een koffietje drinken of...Bid, maar een beetje dan zal het stappen niet vervelen.Rond 4u al in de zon zitten en wij hier maar in de regen.
Rond 12.12 zijn ze bij Boadilla del Camino. Naast de dorpskerk staat een interessant monument uit de Middeleeuwen:de laat-gotische rechtszuil El Rollo de Boadilla. Daarna gaat het verder naar Fromista. Ze eindigen in Villamentero de campos en hebben 36 km afgelegd. Het is nu 17.07 u.
Aan de namen van dorpen aan de St Jacobsroute is duidelijk te zien dat de bewoners trots waren op de geplaveide wegen, elders kon men zich die luxe niet veroorloven. Calzada =geplaveide weg. Hij is dus terug met Stephane de Bretoen.
Met een paar nieuwe schoenen en handschoenen, want 's morgens is het fris, zo'n 2°. Tegen de middag terug 20°. Ook 14 kg lichter dan hij thuis vertrok. Er zijn er nog die willen gaan naar Compostella. Maar de A mode moet ons nog niet verwachtende zijn. Eerst wat oude broeken van vroeger dragen en wat bij vetten, dan kunnen we zien! Met het nieuwe jaar en de feesten in zicht zal dat misschien wat vlugger gaan! Helmut is al 50 km verder en niet meer in te halen. Gelukkig is daar de Breton weer op zijn weg gekomen en nog vele anderen... uit Calpe en uit... Ja hij zegt zoveel dat ik het niet kan onthouden. Eén ding is zeker hij amuseert zich. Donderdagavond is hij in Rabé de las Calzadas. Niet ver genoeg naar zijn goesting. Hij heeft te lang op de trein naar Burgos moeten wachten.
Met hen het stadje verkend en het haar geknipt. Lekker gegeten en eens een rustige nacht of twee geslapen. Dat zal deugd gedaan hebben, alhoewel zij niet zo vroeg gaan slapen. Ze hebben een ander levensritme dan een pelgrim. Morgen, donderdag 10 oktober vertrekt hij terug met de trein naar zijn route in Burgos. Benieuwd waar Helmut nu is? Toch even de leuke foto's van bij de kapper tonen.
Rond 10.30 u zijn ze in Burgos. Hier verlaat Jan zijn vriend Helmut. Jan gaat onze vrienden ,die we leren kennen hebben uit de dansgroep van de Kasteelfeesten in Wijnendale, een bezoekje brengen. Daarvoor neemt hij de trein vanuit Burgos tot Palencia. Een 40 km.
Van Santo Domingo de la Calzada naar Villafranca-Montes de Oca. Ondanks enkele korte stijgingen en afdalingen is dit een gemakkelijke route op onverharde wegen en brede paden, die soms langs de aotoweg N 120 loopt. Deze kan wel gevaarlijk zijn. Daarna gaat het over de Montes de Oca. Deze route is wel vanwege de hoogteverschillen nogal hardnekkig. Je hebt een prachtig zicht op de Montes de Oca. Zijn dag zit erop in Villafranca-Montes de Oca. Dat zijn weer wat kilometers in de benen. 38 km kan dat? Het is niet voor niets dat zijn schoenen reeds versleten zijn.
Het is 16.50 u en nu al in Navarrete. Dit is de streek van de Riojawijn. Op deze etappe heeft hij de Ebro overgestoken en richting Logrono veel wijngaarden gezien. Het is drooggebleven, en weer meer dan 30 km gestapt. De Riojawijn is heel goed en te vergelijken met goeie Franse en andere bekende wijnen. Je hebt er toch wel eentje gedronken zeker?
De nacht van 3 op 4 oktober heeft het veel geregend. Maar dan toch zon tijdens de dag en rond 13 u. al in Azofra op 560 m. Volgens het boekje heeft hij zo'n 23 km gestapt. In Azofra zegt hij is er niet zo veel te zien,maar er moesten nog boodschappen gedaan worden. Avondmaal bestond uit Spirelli met rode pepers en zalm uit een doosje. Hm... Ik was nog leuk aan het winkelen in Barcelona. De winkels zijn er lang open en dat viel reuzemee.
Ikzelf ben er ook eens van door gegaan, maar niet te voet. Naar Barcelona... Jan was ondertussen op weg op 2 oktober aangekomen in Torres de rio. Dit is een particuliere herberg. Je hebt er geen keuken maar er is wel eetgelegenheid. Plaats om met 30 personen te slapen en er is veel volk. Ze hebben nogal wat regen gehad. Maar tegen de avond scheen de zon weer.
Van deze dag weet ik enkel dat ze met veel moeten samenslapen. Dat er nog enorm veel volk op wandel is. Moet er dan niemand werken? Het heeft wat geregend op het einde van de dag, maar ze hebben er geen hinder van gehad.Geslapen in Estella 440 m. Hier zijn veel pelgrims die pas in Spanje begonnen zijn en daarom veel mensen met pijnlijke voeten. De voeten van Jan houden het nog goed. Ze zijn ook al wat getraind en stappen vlugger dan de pas begonnen pelgrims, maar er zijn ook Koreanen en andere jonge gastjes die hen toch nog durven voorbij steken. Laat je niet doen hé!
Zij schreef daarnet het volgende. Het was een verrassend blij weerzien. Jan was helemaal ontspannen, had ik de indruk. Hij zag er gelukkig uit en het was ontroerend hoe hij in de kerk van Orthez, "Panis Angelicus"zong. Toen hij belde dat we toch eens naar de slaapplaats moesten gaan kijken, vonden we een verrassend mooi, oud torentje waar ze heel goed gehuisvest zaten. De was, was al aan het draaien en een andere pelgrim had al 3 kopjes gezet voor thee voor hen met peperkoek. Een leven waar we toch echt niets van weten, alleen maar als je het zelf doorstaat kan je dat begrijpen. Het is ook een hele confrontatie met jezelf denk ik. Met Helmud erbij loopt het dan weer anders, maar ik denk dat dit erbij hoort. Mensen ontmoeten, een stukje met hen de weg opgaan, loslaten en weer alleen verder trekken tot er weer iemand op je pad komt. Zondag (dus eergisteren) toen ik een smsje stuurde, zat hij al in Pamplona! Het grootste deel heeft hij al achter de rug. Ook het moeilijkste denk ik, want de route in Spanje die hij nu volgt, is wel meer gericht op de pelgrims. Dit was wat zijn zus zo mooi schreef. Toch leuk als iemand van je gezin eens langs komt en dan nog foto's neemt ook.
Op donderdag,17 oktober.
Even tijd om te skypen in de gemeentelijke herberg. Hij zag er goed uit.
's Middag koffie in een bar met Stephane de Breton. Bij Paul en Jessica. Paul komt uit Doornik en Jessica uit Wales. Samen houden ze de herberg open langs de camino.
Met hen het stadje verkend en het haar geknipt.
