Ik ben Ria en Guido, en gebruik soms ook wel de schuilnaam wama4040.
Ik ben een en woon in () en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen,fietsen,fotografie,video en reizen.
12-06-2011
11 Juni Salt Lake City naar Moab
Vandaag kan de dag niet meer stuk.Deze morgen na het ontbijt gebeld met ons Kristel.
In België ging alles goed.Toen kregen we ons kleindochter Lise aan telefoon.Ze is nog net geen 2 jaar.
Ze vertelde dat ze bompa zijn vissen ging eten geven en meter haar bloemen water geven.
Och wat missen we ze toch.
Om 8u vertrokken uit Salt Lake City naar Moab.Een rit van 513 km.
De rit voerde ons eerst door een berglandschap.
In de buurt van Moab gekomen gingen we direct naar Canyonlands.
Gedurende miljoenen jaren hebben de Green River, de Colorado River en hun zijrivieren zich
een weg gebaand door het rotslandschap in Utah. Hierdoor is een van de meest ruige
gebieden in de Verenigde Staten ontstaan, een bijna ondoordringbaar labyrinth van kloven
met talloze natuurlijke bogen, bruggen en de meest grillige rotsformaties.
Door de rivieren wordt het park in drie stukken verdeeld, die elk een eigen karakter
hebben.
wij gaan eerst naar de Green River canyon.
Bij Grand View point daalt het landschap trapsgewijs af naar Green River en de Colorado River,
die in de verte samenvloeien. Veel bezoekers ervaren het panoramische uitzicht
op dit grillige landschap als het hoogtepunt van hun bezoek aan Canyonlands.
Ondertussen is het al 17.30u. geworden maar we besluiten om toch nog een bezoek te brengen aan
Dead Horse Point State Park.Dead Horse Point is een klein, hoog gelegen park, dat vooral bekend
is dankzij het schitterende uitzicht over de 600 meter lager gelegen Colorado River die daar met
een grote bocht om een rotsplateau heendraait.
het uitzicht is spectaculair mooi.
We laten hier een paar fotos van dit park zien.
Moet er wel bijzeggen dat het fototoestel en de videocamera vandaag overuren hebben gedraaid.
Om 19.30u. komen we aan in het hotel Red stone inn te Moab.
Hier kon Priceline ons geen hotel bieden en hebben we dan maar zelf dit hotel geboekt.
Moe en hongerig gingen we schuin tegenover het hotel naar het restaurant Moab Brewery.
Dit is echt een aanrader maar wel reserveren op voorhand.
Wij hadden niet gereserveerd en kregen een pieper mee die ons verwittigde als er een tafel vrijkwam.
Zo hebben we dan een half uur moeten wachten.
Ria koos voor Mahimahi vis.Dit was een vaste vis gepaneerd met Sesamzaadjes en frietjes.
Zelf koos ik voor de Texas combo.
Dit waren 5 stukjes varkenshaasje een vierde kip en een halve schrank ribbetjes met Frietjes, sla en een
sunshine sausje.Onmogelijk om alles op te eten.Maar in Amerika is het de gewoonte dat wat je niet opkrijgt
wordt ingepakt en mee naar huis genomen.Waar wij wel voor bedankt hebben.
Wowh, deze morgen scheen de zon.
Onmiddelijk koffers gepakt en vertrokken.
Oh ja, eerst het ijs van de ruiten van de auto krabben.
Ontbijten doen we straks wel.
De klok gaf 7.10U.
Wie er wel aan het ontbijt zat waren de Elken.
Wat hebben wij toch geluk dit jaar, iedere morgen dieren te zien.
Om toch nog een paar foto's van de Teton te hebben keren we terug naar het park.
Dit bracht onze kilometerstand voor vandaag op 463 Km.
Wat we regelmatig tegenkomen in Amerika zijn wegenwerken.
Maar rode lichten zoals bij ons worden niet gebruikt.
Men plaatst op het begin en einde der werken 2 mannetjes met een plaat.
Op de ene kant staat STOP en wanneer men door mag draaien ze die naar SLOW.
Ook opvallend is dat de lente hier pas begint.
Dit merk je vooral aan de bladeren op de bomen die nog lentegroen zijn.
Ook de fruitbomen staan nog in de bloesem.
Bear Lake is een natuurlijk zoetwatermeer op de Utah - Idaho grens in het westen van de Verenigde Staten .
Het is het tweede grootste natuurlijk zoetwatermeer in Utah en is de " Caribbean van de Rockies 'om zijn unieke
turquoise-blauwe kleur, het resultaat van geschorst kalksteen afzettingen in het water.
De rit vandaag voert ons door een prachtig natuurgebied met heel veel groen.
Om 17.15u. komen we aan ons hotel in Salt Lake City.
Dit is weer echt een aanbieding van Priceline.
Het is een zeer modern hotel met een alles erop en eraan.
De prijs die we hiervoor betaalden was 36 ontbijt inbegrepen.
En natuurlijk onze dagschotel.
Voor Ria een sirloin steak met natuurlijk frietjes,erwtjes en gepaneerde gambas.
Mijn keuze viel op een Rib Eye ook met frietjes en bonen.
Nadien nog een toetje.Lekkere vers gebakken kriekentaart.
En Ria nam een fotootje van als ik aan mijn blog sleutelde.
Ja, dit vraagt toch iedere avond een uurtje werk.
Foto's op de computer overplaatsen, uitzoeken en verkleinen.
Nadien je teksten schrijven en als laatste uploaden.
Maar we vinden het zo fijn om dit te kunnen delen met familie en vrienden.
Ook de reacties die we krijgen geeft ons een goed gevoel.
Vandaag vertrokken voor een rit van 162 km.Tomtom vertoont kuren en vermeld ineens dat we nog 255
km. moeten rijden.Ja, dat zijn de kuren van de electronica.
Het weer is grijs en het sneeuwt de temperatuur is 7°.
We moesten nog ontbijten en draaien een zijweg in naar een lodge, bemerkt Ria plots een elk met zijn jong.
Natuurlijk moest dat op de foto.
We proberen jullie toch een paar landschappen te tonen maar door het grijze weer zijn ze minder aantrekkelijk.
Weer veel wagens langs de kant.Mogen we niet missen.Een moose ook met baby.
Wat een geluk hebben we vandaag toch.
Eindelijk bereiken we het Grand Teton park.Maar wat een pech de anders zo mooie postkaart is nu een grijze bedoening.
De Moulton Barn is het enige dat overblijft van de hofstede gebouwd door Thomas Alma Moulton
en zijn zonen tussen ongeveer 1912 en 1945. Wat maakt de schuur bijzonder fotogeniek
is de Teton Range op de achtergrond.
Na enkele mijlen ligt links van de weg het plaatsje Teton Village, waar de Jackson Hole Ski Area gevestigd is.
Hier hebben wij voor vannacht een hotel geboekt.
We gaan hier met een kabelbaan (de Aerial Tram) naar de 1260 meter hoger gelegen top van
Rendezvous Mountain.
Boven aangekomen is het berekoud.De thermometer wijst 32 graden Fahrenheit wat in onze taal betekent
0° Celsius.Daar sta je dan met je zomerkleren.Gelukkig hebben ze warme chocomelk en wafels
wat dan weer veel goed maakt.
Bij het terug naar beneden dalen genieten we nog van het prachtige landschap.
Wat brengt de Amerikaanse spijskaart ons vandaag.
Voor Ria vegetarische pasta.
En ik lust wel een forel met wilde rijst zongedroogde tomaten en olijven.
Moet (h)eerlijk toegeven, het liet zich eten.
Zo dat was weer wat nieuws uit Amerika.Het weerbericht geeft ons voor morgen beterschap.
Joepie, het regende niet meer.Het was wel maar 6° in de loop van de dag klom
het kwik naar 10°.Om 8.30u. vertrokken we richting het Yellowstone meer.
Onderweg kregen we een elk langs de kant van de weg te zien.
En ja even later moest ik remmen, een wolf liep zomaar over de weg.
Wat hebben we dit jaar toch al veel dieren gezien.
Met een oppervlakte van 341 km² is Yellowstone Lake het grootste hoog gelegen meer
van Noord-Amerika. Het ligt 2.357 meter boven de zeespiegel. Het meer is ongeveer
32 kilometer lang en 23 kilometer breed, en heeft een kustlijn van 177 kilometer.
Het water bevriest in december of januari, en ontdooit pas eind mei of begin juni.
Dit jaar blijkt dat het langer gaat duren voor het meer ontdooid is.
Ook Amerika kende een strenge winter met heel veel sneeuwval.
De bodem van het meer is geologisch gezien hetzelfde als de rest van het park:
er zijn geisers, bronnen en diepe ravijnen. Het diepste punt is, voor zover bekend,
een 125 meter diepe kloof net ten oosten van Stevenson Island. In het noorden is bij
Mary Bay een temperatuur gemeten van 122° C.
En Ann, de polarisatiefilter doet zijn werk hé.
Kan je merken aan tante Ria haar foto's.
We komen aan Mod vulcano.
Dragons Mouth Spring is een turbulente hete bron met een spelonkachtige mond.
De bron is 5,5 bij 11 meter groot, 5 meter diep, en de temperatuur in de bron is ruim 76° C.
Mud Volcano Area
Onderweg passeer je de bijzonder zure Mud Volcano Area. IJzersulfide is verantwoordelijk
voor het hier voorkomende donkergrijze en donkerbruine water, terwijl hydrogen sulfide zorgt
voor een duidelijk aanwezige rotte-eierenlucht.
Upper Falls Viewpoint geeft ons een beeld van de waterval van 33 meter hoog.
Op de achtergrond zie je de oude Canyon Bridge.
Via een aantal switchbacks (bochten) dalen we af naar een platform op een steenworp afstand
van de top van de Lower Falls. Het water lijkt vanaf dit punt groen van kleur.
In totaal dalen we 180 meter naar beneden.
Wanneer je naast de waterval staat voel je de grond onder je voeten trillen door het neerstorten
van het water.
Ook zien we van op dit punt de pracht van de Yellowstone canyon.
We bezochten deze canyon verleden jaar ook maar konden niet weerstaan om hem terug te bezoeken.
De geleverde inspanning om af te dalen leverde weer mooie filmbeelden op.
Ook vanaf dit punt, dat Grandview Point heet, kan je het meest kleurrijke deel van de canyon goed zien.
En we krijgen niet genoeg van watervallen.Daarom doen we nog de Firehole fall Drive.
Door al het smeltwater krijgt ook de Firehole rivier massas water te verwerken.
Langs deze rivier treffen we ook veel bizons.
Het komt regelmatig voor dat automobilisten moeten stoppen om de dieren niet lastig te vallen.
En de afsluiter:onze dagschotel.
Het was weer genieten.
Ria nam een rocky mountains Forel met tartare en limoensaus vergezeld van aardappelpuree.
Zelf koos ik voor kippeborst in een zoete saus waarvan ik de naam niet kan schrijven,
ananas en ook aardappelpuree.
Vandaag werden we wakker van het gekletter van de regen.
In het hotel gaan ontbijten.
Moet men eerst reserveren voor men kan gaan ontbijten.
Gisterenavond mochten we pas om 21.30u. gaan dineren.
Het hotel is zo groot dat men dit systeem toepast.
Om 9u. vertrokken we dan in de gietende regen naar de geisers.
Eerst stopten we bij de firehole rivier.
Hierin loopt veel water dat van de geisers afkomstig is.
Vandaar de kleurrijke rand aan de rivier.
Overal langs de rivier liggen vele geisers.
We rijden richting Mammot en zien door iedere kier in de aardkorst stoom ontsnappen.
Overal vliegen de klodders kokende modder over je heen.
Vanaf een kleine parkeerplaats kan je de 26 meter hoge Gibbon Falls zien.
De Artists Paint Pots vormen samen een groep geïsoleerd liggende modderpoelen,
die hun naam te danken hebben aan het feit dat ze allerlei pastelkleuren hebben.
Vanaf de parkeerplaats loop je eerst over een bospad dat ongeveer 500 meter lang
is naar het basin toe, vervolgens kan je via een circelvormig pad door het basin
heen lopen. In de lente en de herfst is de modder erg dun, en zie je het volop borrelen.
Gedurende de zomer wordt de modder dikker, en de modderspetters vliegen dan 3 tot 4 meter
hoog de lucht in. Er worden daardoor ook modderkegels gevormd, die weer in de
modderpoelen verdwijnen als het weer vochtiger wordt. De Artists Paints Pots
zijn onderdeel van het Gibbon Geyser Basin.
Door de regen zijn de fotos vandaag niet van de beste kwaliteit en zeker
wanneer men landschappen fotografeert.
Als laatste vandaag bezoeken we Mammoth hot springs.
In deze omgeving bevinden zich onder de grond grote hoeveelheden calciumcarbonaat (zout).
Doordat het water onder de grond heet is, kan het, in tegenstelling tot koud water,
gemakkelijk zout oplossen en mee omhoog voeren. Boven de grond koelt het water echter af.
Het zout kristalliseert dan als witte kalksteen uit en vormt allerlei terrassen,
waarover het water uitstroomt.
En geloof het of niet maar bij het naar huis rijden stak er plots een beer de straat over.
Ria direct haar fototoestel genomen en dit is het resultaat:
Omdat we geen zin hebben om in het hotel te dineren hebben we onderweg en pizza gaan eten.
Dit was dan onze dagschotel.
En inderdaad ons hotel heeft geen internet.
Dan maar vlug vanuit MC Donals.
Onbijt buffet genomen in het Irma hotel.
Met spijt in het hart verlaten we Cody.
Het is 8.30u. als we het hotel verlaten en wat gaan winkelen in de Walmart.
In de Subway drinken we nog een koffietje en kopen we wat koekjes voor onderweg.
De rit vandaag is 289 Km. maar neemt 6u. in beslag.
We dachten via de Beartooth Highway te rijden maar aangezien er nog een stuk is afgesloten
nemen we de Chief Joseph Scenic Highway.Prachtige landschappen schuiven ons voorbij.
We komen aan de Sunlight canyon van wel 300 meter diep.
Vanop de brug krijgen we huiveringen van de diepte onder ons.
Uiteindelijk komen we dan uit op de Bearthoot Highway en krijgen de berg met de naam Bearthoot
toch te zien.
Even later rijden we Yellowstone national park binnen.
Overal ligt nog sneeuw in de bergen.
Voor ons is Yellowstone nog altijd het mooiste park dat we in Amerika al gezien hebben.
Een stop bij watervallen waarvan het aantal niet is te tellen.
Door de overvloedige sneeuwval deze winter en de late dooi zijn de watervallen dit jaar
supermooi.
En BINGO!!!! een Grizzly.
Nog geen 20 minuten in het park en al prijs.
Verleden jaar zagen wij hier geen enkele beer.
Ook de Bizons zijn weer goed vertegenwoordigd.
Een massa volk langs de weg.Autos die kris kras over de weg staan.
Een parkwachter die het verkeer probeert te regelen.
Hier is weer wat te zien.
En ja,Terug een beer.
Ditmaal een zwarte beer die zonder zich al de chaos die hij aanricht op de weg,
rustig zijn wandeling maakt door het gras.
Een beetje later weer Bingo.
Ditmaal een jonge Grizzly en een zwarte beer op dezelfde plaats.
Door al die stops komen we pas om 7u. in het hotel Old Faithful Inn aan.
Dit hotel is benoemd tot National Historic Landmark.
Er zijn luxe suites aanwezig, maar ook eenvoudige hotelkamers zonder bad.
Wij hadden dit hotel 9 maand op voorhand geboekt en konden nog enkel
een kamer zonder bad krijgen.
Maar ja, wat wil je.We slapen hier praktisch op de Old Faithful geiser.
Het avondeten gebruiken we in het hotel.
Kan ook niet anders want de eerste 50 km. is hier niks in de buurt.
En dat merk je dan aan de prijzen ook.
Hopelijk hebben wij vanavond internetverbinding.Wij verblijven in de Old Faithful Inn.Volgens sommige bronnen is er wel internetverbinding en volgens andere weer niet.
We gokken dus.Anders kunnen jullie 3 dagen geen verslag lezen.
Groetjes Ria en Guido
Vandaag vertrokken om 7.40u.Het weer was weer schitterend in Cody hadden we 28°.
De highway 14 voert door de Big Horn Mountains die boven op de top nog vol sneeuw liggen.
Een prachtige weg die langzaam de bergen inslingert tot op een hoogte van 2638 m.
We pauzeren bij Shell Falls Overlook.Een prachtige canyon met een waterval.
De 742 kilometer lange Bighorn River, een zijrivier van Yellowstone River,
stroomt door de staten Wyoming en Montana.
Daarna gaan we naar de Big Horn Canyon.Hier lopen nog mustangs(paarden) rond in het wild.
Duizenden jaren geleden heeft de rivier de diepe Bighorn Canyon in het landschap
uitgesleten. Na de aanleg van de Yellowtail Dam in de jaren 60 van de vorige eeuw
is die canyon volgelopen met water; hierdoor ontstond het langgerekte reservoir
Bighorn Lake. Als je door dit gebied rijdt is er eigenlijk niets dat wijst op deze
spectaculaire kloof. Je ziet het pas als je op de parkeerplaats staat aan de rand van
de kloof.
Om 16u. komen we aan in Cody.De culturele activiteiten in Cody draaien voornamelijk rond de cowboy- en western-cultuur.
Ons hotel is het Irma hotel.
De Irma , gebouwd in 1902, is een levend museum van het Oude Westen.Vader, Buffalo Bill
bouwde het hotel voor zijn dochter Irma .Bij het binnenkomen doe je gelijk een stap terug in
de tijd en het lijkt alsof Buffalo Bill hier nog steeds aanwezig is.
De receptie van het hotel heeft ons verkeerdelijk een week later geboekt.
Daarom krijgen we als vergoeding en ook omdat er geen andere kamer vrij was een kamer
gemeubeld uit de tijd van toen.
Eten doen we ook in het hotel.Hun specialiteit is ribbekes.Daarom neem ik baby ribbetjes.
En Ria neemt een Sirlion Steack.Natuurlijk met frietjes en we mogen ook gebruik maken van
de salabar.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Ons vertrek is op 29 mei 2011 en vanaf die dag wordt het blog dagelijks bijgevuld met onze verslagen.
Willen jullie op de hoogte blijven van ons avontuur:DOEN DUS
Ik ben Ria en Guido, en gebruik soms ook wel de schuilnaam wama4040.
