Ik ben Ria en Guido, en gebruik soms ook wel de schuilnaam wama4040.
Ik ben een en woon in () en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen,fietsen,fotografie,video en reizen.
26-06-2011
25 Juni Yosemeti San Francisco
Vandaag onze laatste rit van onze prachtige reis door de Verenigde Staten.
Deze morgen naar Kristel gebeld en op de achtergrond hoorden we Lise praten.
Het verlangen om ze terug te zien wordt nu wel heel groot want het mooiste
van zo'n reis is wel altijd het terug thuis komen.
Ria kon het toch niet laten om nog een paar foto's van de rotsen in Yosemite park vast te leggen.
We dachten nog in het Mariposa Grove de sequoaidendron-bossen te bezoeken
maar een parkwachter hield de autos tegen omdat volgens haar het park volzet was.
Dan maar een foto genomen van deze geweldige bomen.
Spijtig van de omweg en ja dan reden we maar direct door naar San Francisco.
Het landschap wisselt en we rijden kilometers langs plantages van sinaasappelbomen
en druivenplantages.
Langs de highway staan op de middenberm oleanders.
Een windmolenpark met honderden windmolens komen we ook tegen.
Rond 16u. komen we aan in ons hotel bij de luchthaven van San Francisco.
We eten in de buurt van het hotel.
Ria gaat voor Medaillon van elk in wijnsaus vergezeld van broccoli en aardappelpuree.
Zelf ga ik voor een New Yorker van 14 oz. met frietjes en tomaatjes bestrooid met blauwe kaas.
Vandaag weer prachtig weer.
Deze morgen was het in de tent wel maar 12°.
Dit veranderde snel in 26° eens de zon in het dal scheen.
We gingen vandaag naar de Glacier road rijden, 42km. enkel rit.
Het fototoestel en de camera deden weer flink overuren maar het was dan ook weer prachtig.
De eerste stop:
Bridalveil Fall (189 meter)
Dit is meestal de eerste waterval die de bezoekers zien als ze het park binnenrijden.
Tijdens de lente dondert het water hier met geweld naar beneden, tijdens de rest van het jaar
vormt het water niet meer dan een licht slingerende stroom.
Tunnel View
Je hebt hierontzettend mooi uitzicht op El Capitan en Bridalveil Fall, met Half Dome op de achtergrond.
Dit is een van de meest gefotografeerde panorama's ter wereld!
Net voor het einde van de weg ligt nog een erg mooi viewpoint, Washburn Point genaamd,
met uitzicht op drie watervallen (Vernal, Nevada en Illilouette Falls), en op de High Sierra.
Je bevindt je hier op een hoogte van 2199 meter boven de zeespiegel, en op 975 meter boven de bodem
van de vallei.
Het mooiste uitkijkpunt in Yosemite National Park heet Glacier Point.
Recht tegenover Glacier Point valt het water van de Upper en Lower Yosemite Falls via steile rotsen
739 meter omlaag.
En ver beneden kan je zelfs zien hoe de auto's en mensen in Yosemite Valley zich daar
langzaam voortbewegen.
Bij het terug rijden naar Yosemite village kwam er weer een elk de weg oversteken.
Onderweg nog vele mooie uitzichten waarvan we er jullie hier eentje laten zien.
Daarna komen we terug in Yosemite village en bezoeken de Yosemite Falls (739 meter)
De vijfde waterval van de wereld (qua hoogte), bestaat uit drie verschillende gedeelten:
Upper Yosemite Fall (436 meter), The Middle Cascades (206 meter) en Lower Yosemite Fall (97 meter).
Yosemite Falls is mooi van de winter tot vroeg of midden-zomer. Vanaf augustus is de waterval
meestal droog.
Gisteren ontbrak nog een foto van het tentenkamp.
De plat du jour ontbrak gisteren maar was niet veel zaaks.
Gewoon een pizza hier in het tentenkamp.
Vandaag genoten we van het buffet.
Ria ging voor gerookte ham met rijst tomaten en champignons.
Zelf ging ik voor Forel en kip met gebakken aardappelen tomaten en olijven.
Dat je ook het blog kan bijwerken in een tentenkamp bewijst deze foto.
Ja, Marcelline we beginnen onze dag met een otbijt bij Erick Schat's.
Ria neemt een croissant met hesp en kaas en een rozijnenkoek.
Zelf ga ik voor een Choco croissant en een appelflap.
Om 8.30u. vertrekken we naar Yosemite een rit van 256 km.
Eerst gaan we naar het Mono lake.
Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van oudste meren van heel Noord-Amerika.
Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km². Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid
van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufas genoemd.
Het ontstaan van de tufas
Gedurende het lange bestaan van het meer, zijn er grote hoeveelheden mineralen en zout vanuit de
omringende bergen het water ingestroomd. De enige natuurlijke manier waarop het water weer verdwijnt,
is verdamping. De mineralen en het zout blijven daarbij achter, en daardoor is het water nu 2,5 maal
zo alkalisch en maar liefst 8 keer zo zout als zeewater.
Onder de bodem van het meer bevinden zich zoetwaterbronnen.
Het zoete water bevat veel calcium, en dit vermengt zich met het zoute water in het meer.
Het calcium verbindt zich met het zout, en deze combinatie slaat op de bodem neer in de vorm van
kalksteen. Het duurt vele jaren voordat op deze manier een tufa is gegroeid. De torens in het
zuidelijke deel van het meer zijn naar schatting 200 tot 900 jaar oud.
We hebben wel geluk voor het verder zetten van onze tocht.
De Tioga road is pas van verleden zaterdag geopend.
Normaal opent hij half mei maar door de grote hoeveelheid sneeuw deze winter is hij zo laat geopend.
Dit is, met een hoogte van ruim 3000 meter, de hoogste voor auto's toegankelijke weg in Amerika.
Reeds van bij het begin van de Tioga wacht ons een prachtig zicht.
Daarna een stop bij het Ellery lake.
Tenaya Lake wordt beschouwd als een van de mooiste meren in de Sierra.
Op veel plaatsen kan je stoppen bij mooie viewpoints.
Hier nog zo een mooi viewpoint.
De meest indrukwekkende plek is Olmsted Point.
We hebben ook een goed uitzicht op Yosemite Valley.
Doordat je hier vanuit een heel andere hoek kijkt, is de prominent aanwezige Half Dome
in eerste instantie niet eens makkelijk herkenbaar.
We komen stilaan in Yosemite vallei en en krijgen een prachtig overzicht vlak nadat we een tunnel zijn doorgereden.
Yosemite Valley
Deze vallei is 900 meter diep en 3 kilometer breed. Het gebied is wereldberoemd vanwege de indrukwekkende
watervallen, weiden, kliffen en ongewone rotsformaties, en het is het drukst bezochte gedeelte van het park.
En ja, vandaag overnachten we in een tent.
Reeds 9 maanden op voorhand besproken was dit nog de enige oplossing om te overnachen in Yosemite village.
We verlaten Las Vegas, een rit van 518km. staat ons te wachten naar Bishop.
Vandaag is het zonnig en warm (100°F. of 37°C.) maar dat wijzigt nog overdag, het wordt dan snikheet(120°F. of 49°C.).
Rdelijk snel komen we in Death Valley.
Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika.
Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers.
De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge
bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
Naast de Badwater Road strekt zich een enorme zoutvlakte uit, het Badwater Basin.
Er zijn daar een aantal vlonders aangelegd zodat je eenvoudig een klein stukje het gebied in kan lopen.
Op een bordje staat aangegeven dat het Badwater Basin zich op 85,5 meter beneden zeeniveau bevindt.
We zien rotsen in allerlei kleuren (roze, groen, paars, bruin, zwart), bewijsstukken van de meest
heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgehad.
Even verder ligt het uitkijkpunt Zabriskie Point. Je hebt hier een adembenemend mooi uitzicht op een
bijna onaards woestijnlandschap, badlands genaamd. Verrassend genoeg is dit landschap vooral
gevormd door water!Het regent niet vaak in Death Valley, maar de weinige buien die er zijn,
zijn vaak bijzonder heftig. Het water kan niet wegzakken in de bodem, en daardoor moet er in korte
tijd heel veel water worden afgevoerd, waardoor diepe geulen ontstaan in het zachte gesteente.
Het gebied waarin deze duinen liggen heet Mesquite Flat, en het wordt aan alle kanten door bergen
omsloten. Het zand waardoor deze duinen zijn gevormd, komt vooral uit de in het noorden en noordwesten
gelegen Cottonwood Mountains.
We volgen de weg naar Lone Pine en komen onderweg nog vele mooie uitzichten tegen.
Rond 17u.komen we moe door de hitte maar voldaan in het hotel in Bishop aan.
Omdat we zo moe zijn zoeken we niet ver naar een Restaurant maar gaan recht tegenover het hotel naar de keten Dennis.
Ria neemt vis Tilapia met citroen aardappel puree gemengd met kaas en gekookte ei.
Zelf neem ik gewoon kippeboutjes met Barbequesaus.
Erick Schat's Bakkery is uitgegroeid tot een belangrijke toeristische attractie,
Het is een Nederlandse bakkerij,
Vandaag doen we het eens echt rustig aan.
De eerste keer opgestaan om 8u. deze vakantie.
Ontbijten doen we in het hotel met een fantastisch ontbijtbuffet.
Daarna gaan we naar de strip en kopen een buskaart voor een volledige dag.
Het is immers te warm om te lopen.
Het eerste hotel dat we bezoeken is het Flamingo hotel met flamingos in de tuin.
Daarna komt het Ceasar Palace aan de beurt.
En zo kuieren we de ganse dag door de stad.
De Coca cola store mogen we ook niet vergeten.
Plots merk ik dat mijn GSM uit mijn broekzak is verdwenen.
Zijn we onmiddelijk naar de kamer gegaan om via internet mijn Simkaart te blokkeren.
Daarna nemen we de bus naar Fremont street in het oude centrum van Las Vegas.
De Lightshow - The true Fremont Street Experience
Op één van de grootste videoschermen ter wereld wordt over een lengte van bijna 500 meter
ieder uur gedurende 10 minuten een show afgespeeld. Miljoenen lampen en duizenden watt
aan geluid zorgen voor een adembenemend showpel die we jaren later nog steeds zullen herinneren
als één van de hoogtepunten van ons bezoek aan Las Vegas.
Ondertussen is het reeds 8.30u. en gaan we eten.
We kiezen voor een seafood buffet in een van de casinos van Fremont street.
Deze morgen afscheid genomen van Marcelline en Jeff.
Wat zijn die 2 dagen voorbij gevlogen.
Maar het waren 2 onvergetelijke dagen.
We hebben heel veel herinneringen kunnen ophalen.
Ook naar de familie films gelet van toen Marcelline nog een Baby was tot haar tienerjaren.
Jeff behulpzaam als altijd heeft nog onze voorruit proper gemaakt.
En toen moesten we vertrekken naar Las Vegas een rit van 542 km.
We werden uitvoerig uitgezwaaid door Marcelline en Jeff.
En toen waren we weg.
Het landschap was eentonig, cactussen en Yosua bomen.
We komen stilaan in de buurt van Las Vegas en maken een stop bij een klein meer.
Een paar kilometer verder zijn we dan bij de Hooverdam.
De Hoover Dam is een betonnen boogdam in de Colorado River ter hoogte van de Black Canyon
(op de grens tussen de Amerikaanse staten Arizona en Nevada). De dam die 48 kilometer
ten zuidoosten van Las Vegas ligt is vernoemd naar Herbert Hoover die een sleutelrol
speelde bij de bouw van de dam, eerst als Secretary of Commerce (Minister van Handel) en
later als president van de Verenigde Staten. Hoover Dam werd gebouwd door Six Companies
Incorporated, onder leiding van Frank Crowe. De bouw begon in 1930 en werd in 1936
afgerond, ruim twee jaar voor de geplande datum.
Ook zien we de Memorial Bridge.
Als in november 2010 de spectaculaire Mike OCallaghan Pat Tillman Memorial Bridge
open gaat, is de acht kilometer lange Hoover Dam Bypass voltooid en hoeft het verkeer
tussen Arizona en Las Vegas nooit meer over de smalle dam zelf te rijden.
Ook nog een laatste stop bij het Mead meer dat onstaan is door de bouw van de dam.
Een weinig later duikt in de verte Las Vegas op.
Om 17.30 komen we dan aan ons hotel Rio Suites.
Het is een gigantisch groot hotel met 2500 suites.
Ook weer geboekt via Priceline.
De koffers neergekwakt in de kamer en hop, Las Vegas Here we come.
Even binnen gewipt in de shop van M&M's.
We beluiten om het buffet van het hotel MGM Grand te proberen.
En we moeten zeggen dat het reuze is meegevallen.
We misten natuurlijk Marcelline en Jeff waar we gisteren gingen mee brunchen.
Mijn schotel om te beginnen was veel vis.
Ria daarentegen mengde vis en vlees.
Tot slot slenteren we nog een beetje langs de strip.
Naar we vernamen heerste hier verleden week een hittegolf en men vond dat het vandaag frisser was.
Nu voor ons is 40° nog meer dan genoeg.
Ook willen we iedereen nog eens bedanken voor jullie positieve reacties op ons blog.
Het doet deugd dat we deze reis met zoveel kunnen delen.
Maar antwoorden op jullie reacties is voor ons echt onmogelijk.
Onze verontschuldigingen hiervoor.
Groetjes uit een snikheet Las Vegas.
Ria en Guido
Deze morgen ontdekken we in de tuin van Marcelline een prairiehondje.
De rest van de dag gaan we eens genieten en lekker eten.
Rond 10 uur in de morgen vertrekken we naar het Casino van Arizona voor een bruch.
Eerst een proost met Champagne.
Ria zorgt weer dat dit gebeuren vastgelegd wordt.
Het eten was lekker en het gezelschap aangenaam
Ook de oesters gaven voldoening
En als afsluiter een geweldig dessertenbuffet.
Daarna doe ik eens een gokje in het casino en op een paar minuten maak ik van 1 dollar 35,40 dollar.
Na het casino bezoeken we het stadje Carefree.
Carefree is bedacht in het midden van de jaren 1950.
De verkoop van grond begon in 1955 en huizenbouw volgde kort daarna in 1958.
Typisch van Carefree's karakter zijn de straatnamen-Tranquil Trail, Easy Street,
Ho-and-Hum Roads and Long Rifle, Stagecoach and Bloody Basindie weerspiegelen
zowel zijn rustige, casual lucht evenals het westerse erfgoed.
De Carefree zonnewijzer , ontworpen door architect Joe Wong-en zonne-ingenieur John I.
Yellott , werd opgericht in de Sundial Circle plein in 1959 en is de
derde grootste zonnewijzer in het westelijk halfrond.
Is het nu de champagne of de oesters maar we doen allen een beetje zotte kuren.
Vlak in de buurt ligt nog een oud Cowboy stadje
waar het Oude Westen voldoet aan het nieuwe.
Hier shoppen we wat en Lise wordt ook niet vergeten.
De hitte (41°) maakt ons dorstig en we proeven het Chili bier.
Dit is een bier waar een hele chili peper in rondzweeft.
En heet dat dat is.
Morgen moeten we met pijn in het hart Florence verlaten.Het waren 2 zalige dagen bij Marcelline en Jeff maar moeten verder naar Las Vegas.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Ons vertrek is op 29 mei 2011 en vanaf die dag wordt het blog dagelijks bijgevuld met onze verslagen.
Willen jullie op de hoogte blijven van ons avontuur:DOEN DUS
Ik ben Ria en Guido, en gebruik soms ook wel de schuilnaam wama4040.
