We gingen op bezoek bij vrienden, die twee jaar geleden België hebben geruild voor Sanur, Bali. Ze hadden ons al een grote dienst bewezen door als "mystery guests" een evaluatie te maken van "Mandala Desa".

We brachten bij hen verslag uit van het mislukken van ons project.

Tijdens het gesprek suggereerden ze dat we eens moesten praten met een Belg die al jaren in Indonesië woont , Bali erg goed kent en ons zeker raad zou geven. Zijn huis, in de buurt van Ubud zou te koop staan.

We maakten een afspraak en hadden een leuk gesprek met een extraverte en open persoon die honderduit  vertelde over zijn leven op Bali. Het bleek te kloppen dat zijn huis te koop was en we maakten een afspraak om de volgende middag te gaan kijken.

Na de lunch bracht hij ons naar zijn huis in Peliatan, een paar minuten buiten het centrum van Ubud. Op het einde van de hoofdstraat draai je drie kwart mee met de rotonde en dan gaat het omhoog over een smal, geasfalteerd weggetje. Na het passeren van een tempel moet je stijl links omhoog, een verhard paadje op. Hij parkeerde zijn 4x4 vlak voor een poort in Balinese stijl.

Het terrein is, naar Balinees gebruik, volledig ommuurd om de boze geesten buiten te houden. We gingen de poort binnen en ik hoorde aan mijn vrouw's reactie dat we niet verder hoefden te zoeken. Ze deed geen enkele moeite om haar enthousiasme te verbergen.

Het uitzicht op de sawah (= het rijstveld) was fantastisch, de gebouwen smaakvol en de tuin mooi aangelegd.

Het zwembad leek naadloos over te lopen in de rijstvelden.

Onze nieuwe vriend bleek links en rechts van het bebouwde perceel nog twee percelen in lease te hebben.

We zagen in onze verbeelding al een huis voor onszelf staan op één van de aangrenzende stukken. Na een korte rondleiding en een frisse pint was de koop gesloten. We kochten het huis en het perceel rechts ernaast. De verkoper zou zelf opnieuw bouwen op zijn derde perceel. We kregen dus een Belgische buur aan de éne kant en een Balinese tempel als buur aan de andere kant.

Tijdens onze laatste week op Bali moesten we spijkers met koppen slaan: het hele zaakje juridisch correct structureren en een goede architect zoeken. Meer hierover in een volgende bijdrage.