Vanaf de eerste keer dat ik in Hoogeveen kwam vroeg mijn (toekomstige) schoonmoeder me heel vaak wat ik wilde drinken en of ik er ook een koekje bij wilde. 

Ze zei wel niet ‘koekje’ maar ‘bisquit’ en dat vond ik steeds weer erg sjiek klinken. Alleen sprak ze dat niet op zijn Frans uit maar klonk het als ‘bis-koe-wit’. 

We deden er altijd wat lacherig over vooral dan met Zus Lien, de echtgenote van mijn vrouw’s oudste broer. 

Die moest ook altijd erg lachen wanneer Mama het had over haar diabetes die ze ‘seiker’ noemde. Suiker dus.

Gisteravond lachte mijn schoonmoeder.

Dat weet ik zeker.

We aten ‘s avonds bij Lada Warung. Ik verslikte me haast in een schep rijst met tempé en aubergine toen ik aan de muur, tegenover mij, een oude advertentie zag met reclame voor ‘Biskoewit’ van Verkade.   

Had ze toch gelijk.

Ik speur nu naar een poster met seiker.

U leest het wel.