kort na het behalen van mijn brevet ppl (privaat piloot), en met een ambitie van hier tot parijs, vlogen we met een aantal vliegtuigen richting ardennen. met als intentie o.a. een tussenlanding in st-hubert. we hadden toen al een muur van lage bewolking moeten ontvluchten in namen ter 'hoogte' van hoogspanningskabels, en net boven bruggen enz. maar vanwege met vier vliegtuigen, drie pipers en één cessna 152 kon de pret niet op, en maakten we ook die tussenlanding in 'st-hubert'. een geliefde luchthaven voor alle sportvliegliefhebbers daar uit de streek en dan bedoel ik zwevers en weekendbezoekers van deze mooie locatie, die op een zo kort mogelijke tijd hun licentie willen behalen. kortom op dat moment ginder een heksenketel. in onze formatie gingen we dus landen met vier vliegtuigen tegelijkertijd, dus de eerste deed de radio in functie van de vier toestellen. ik als laatste. de bijna-crash van m'n leven, en de eerste en enige keer dat de piper met mij vloog i.p.v. ik met hem. krijg nu geen schrik om eens met me mee te vliegen, want wie heeft er in z'n auto al zo niet een honderdvoud van die bijna-ongevallen meegemaakt. om verder te gaan. op het moment dat ik mijn toestel, de OO-ATY aan de grond wil zetten, 'tussen haakjes', het vliegtuig waar de andere piloten niet zo graag mee vliegen, omdat hij nogal lastig is, krijg ik me daar toch een heel sterke kopwind, waardoor mijn toestel tijdens de flair in een veel te hoge neusstand raakt, en ik vrees te zullen crashen, samen met marc schoeters, mijn al zieke passagier, vanwege het turbulente weer. de landingsbaan is ginder dan ook niet vlak maar eerder bolvormig; begin en einde van de piste liggen wat lager als het midden, dus eens halfweg ga je eigenlijk bergaf... de eerste piloot met een piper heeft mijn landing gezien en dacht inderdaad dat dit mijn laatste landing zou zijn met de aty, want normaal gezien zou ik vanaf die configuratie gewoon uit de lucht vallen en het landingsgestel en het hele frame van het vliegtuig mogelijk beschadigen, om nog te zwijgen ingeval het toestel over een vleugel zou wegvallen en we zijdelings neerkomen. nu de echte versie, ...hoe reageer je bij onverwachte problemen. hoofd koel houden. vanwege de abnormale neusstand, wat veel gas geven en vertrouwen op de motor en hopen op kracht van de schroef. geloof het of niet, maar een eitje van een landing. toch even slikken, en leren uit fouten, want die maakt iedereen 'all the time'. de wind heeft me verrast en was voorbij een bepaald punt op de piste krachtiger dan ik het begin. veel geleerd die dag!
nog iets uit de oude doos. op de foto, de jongste broer, sam, met een rondvluchtvliegtuigje in zijn hand dat ik heb gebouwd, 40 jaar geleden of ietsje minder. heb er enkele maanden aan gewerkt, en de kostprijs voor alle toebehoren, exclusief motor, bedroeg toen ongeveer 350 Bef. of nu zo'n 9 euro. ik heb er maanden voor gespaard, want ik denk dat ik in die tijd 20 Bef. zakgeld kreeg per week, dus 0.50 euro. de (veco) motor heeft zowat 1500 Bef. gekost, en dat was voor die tijd voor mij een fortuin. japanse makelij, en vanwege 'arm' heb ik een en ander moeten manipuleren, en de motor is er gekomen, maar van dat ronddraaien had ik na twee toeren genoeg. blij dat ik hem kon crashen en ben toen met fotografie begonnen. enkele maanden later had ik mijn eigen doka, en bracht ik elk vrij uur in de donkere kamer door om negatieven en foto's te ontwikkelen voor de hele familie. dikwijls 100 tot 200 stuks op woensdagmiddag. dat was dan meteen mijn intrede in het zelfstandig leven...
vandaag niet gevlogen. de bewolking hing zeer laag, en op dit vlak een foute hobby gekozen. even gevlogen op de simulator, en het weertype van hier gedownload, en zag dus geen fluit tussen brasschaat en deurne. maak dan maar van de gelegenheid gebruik om ver in de tijd terug te gaan, zowat ruim 35 jaar. Op de foto, links, ikzelf, en verder mijn vader, moeder en jongste broer. moeder te vroeg gestorven in 1970, en vader in 1983. en wat zie je verder, een rondvlucht-vliegtuig, omdat vliegen een deel van mezelf is.
