zondag 09.09.06 naar overboelare gevlogen.
keelpijn tot en met, maar het weer was zo schitterend dat thuis blijven een doodzonde zou zijn.
kris de schrijver had me de nodige info gegeven, want overboelare is eigenlijk meer een zweefclub dan een plein waar je zomaar eens met een motorvliegtuig naar toe gaat, wij, ernest en ik in dit geval met de piper pa18 oo-lgb, waar ik op 20.05.1996 solo op ben gegaan.
hij (de oo-lgb) was toen einde uren en is in 1999 terug in gebruik genomen met zijn heidige kleuren.
nog steeds een hele toffe bak om mee te vliegen en zondag zicht cavok of meer dan tien kilometer, + gps aan boord, van navigatie dus geen sprake, alleen genieten met volle teugen van het landschap. 
zoals gewoonlijk ernest de stuurknuppel in aanslag tot ginder, en ik de terugvlucht met een low-pass over onze woning (reglementair uiteraard, ik zou niet anders durven).
bij aankomst in brasschaat reeds een sms'je van nadine (mijn echtgenote) dat de kick wat langer had mogen duren, want ik weet dat ze zelfs meer nog dan ik naar buiten loopt als er laag overvliegende toestellen zijn en dan nog liefst f-16 etc. 
bij aankomst in overboelare even geschrokken van de hoge bomen in final, waarna je eigenlijk moet slippen om tijdig de baan te halen want anders ben je de landingsbaan voorbij.
niet geslipt, maar wel een stevige landing met een sprong, en dan stick in de buik om er het vliegen uit te halen, met uiteindelijk een mooie (piper) landing. 
een koffietje en ernest een frisdrank, en daarna wat gaan socialiseren met de plaatstelijke piloten o.a. met peter, de eigenaar van de pitts zoals u hem op de foto samen met ernest en een ander vliegend clublid zijn toestel naar de benzinepomp bergop ziet duwen. 
een onvergetelijke zondag, met 112 minuten op de vliegtuigteller, dus gedeeld door twee liefhebbers van deze hobby, best betaalbaar.