een formatievlucht met de OO-LGB. uiteraard heb ik wel iets met dat toestel omdat ik de eerste uren instructie heb gekregen met de lgb. het was op dat moment aan overhaul toe, dus heb er de laatste toegelaten energie mogen uitpersen. nog net mijn eerste solovlucht mee gedaan op 20 mei 1996 en ze hebben hem gepeld tot op het bot, dus enkele jaren uit de running, maar inmiddels weer geruime tijd actief. een piper is een toestel dat onmiddellijk laat voelen dat je hem niet goed vliegt, maar ook even snel verbeteringen aanvaard. alleen bij opstijgen en landen moet je hem zeker de baas blijven, want een crosswind op het moment dat zijn staartwiel van de grond is, kan je behoorlijk verrassen.
mede omdat ik honderden uren modelvliegen heb gedaan (ook met piper), en misschien evenveel op de simulator heb gevlogen, durf ik zeggen dat hij me moeilijk zal de das omdoen. vanwege niet elke week vliegen, ben ik natuurlijk een voorzichtig piloot en neem liever geen te grote risico's, maar wat crosswind bij de landing of opstijgen, neem ik er graag bij indien dit binnen de limieten is dat het toestel aankan. 
in alle geval, dat de piper super cub een sportvliegtuig is, wordt bevestigd bij het instappen. het plaats nemen in de stuurcabine vraagt enige lenigheid en een methode.
ik herinner me toen ik mijn allereerste initiatievlucht ging doen met Jul, hij de volgende opmerking maakte: "als je erin en eruit geraakt leer ik je vliegen".
helaas had hij aan mij een slechte leerling, want na 50 uur vliegen behaalde ik mijn brevet.