mag ik je regel zijn
woorden tussen
komma en punt
waar het onderwerp staat
niet rechts of links
maar gewoon er middenin

wil je me niet in
het verleden zetten
maar me vormen
naar de toekomst
gericht

waar je nabij
vertegenwoordigt
door het delen
van een woord

mag ik meewerken
aan het voegen
en het tekenen
van een vraag
zodat jij het lijden
kunt schrappen

niet passief
maar door het
inlassen van
mijn naam

leg jij de klemtoon
op de letters als
je zinnen schrijft

schuingedrukt

misschien krijg je
me wel
ooit
samengesteld

zonder punt
voltooid



kerima ellouise ©

 

ik leg
witte bloemen
op je schouders
kijk met ogen
die nooit hebben
liefgehad

zoveel
moet ik nog
leren over het
prille fluister van
sterrenbogen
het teder voelen
van een dromer

je geeft me
nachten
in feeënblauw
ademt
mijn adem
in wolkendauw

je spreekt me
over verloren
tover
en ruikers
vol rozen

over het nevellied
in de wind
waar je een zucht
van woorden
en mijn glimlach
vindt

ik nader je
in mijn gedicht
waar je met me
danst door
schaduw en licht

in een bron
van nieuwe dromen
je schenkt me
witte bloemen
in mijn ogen


kerima ellouise ©

 

met voorbedachte rade
heeft de dood
het schaduwnaakt
van uitgebraakt bloed
op de grond geworpen

longen spuwen gal
en gif op haar lijf
haar minnaar breekt
haar tong, ze is
de schaamte voorbij

hij snijdt het spreken
uit haar mond
martelt de woorden
in haar schoot waar ze
zwijgt in de kelder
ontkleed en beroofd

ik schreeuw barsten
in muren en in het
kruis rond haar hals
schuif voorzichtig
de schaduw naar het
vocht in haar ogen

ik trap op het teken
door het leven belogen
en was langzaam
heel langzaam
de zijden draad
uit haar lijf


ik neem
de schaamte op mij
en denk

god, die dag
waar was jij


kerima ellouise ©


bron foto :
http://www.partyshop.nl
/images/198.jpg

morgen zal slechts uit papier bestaan
papier waarin ik je glimlach vouw
samen met het laatste licht

jij laat me alleen
en gaat me voor
naar een dag
nog stiller
dan vandaag

wanneer ik in mijn lichaam ween
dieprode woorden

en de lucht grijs staar
door het breken
van je ogen

vang ik je stem
in lege wolken

want morgen zal zijn
als nooit meer
met jou


kerima ellouise ©

morgen zal zijn als wind
stampvoetend
tegen licht
en zomer

immer koel
fluitend op vingers
als een scherpe noordenwind
snijdend door tranen

koude lucht
zal me plooien
naar het graf van dode mensen
met zachte beelden in mijn hand

ver weg en dicht bij mijn ogen
waar ik onafgebroken regen plant

morgen zal zijn als wind
een laatste keer
mijn vriend

nooit meer licht
in zomer


kerima ellouise ©

duizend ogen trillen in mijn hand
en ik schud
schud het verdriet
in dichtgeknepen vingers

afdrukken op een doordeweekse dag
in een grote cirkel van leven naar dood
een eindeloze rij van dood naar leven

strak starend naar mijn adem
verlies ik de zin tot bestaan
en ik zwijg
zwijg het antwoord
in de tranen op mijn jas

van duizend lelies onderweg


kerima ellouise ©

op zwarte schouders
zwelt de stilte tot
een ongekende zwaarte

ik kus je houten lippen
en laat je koude handen
nog een keer rusten
in mijn ogen vol vragen

in bronnen van woorden
vind ik marmeren zinnen
die ik beitel in de aders
van je aardse graf

ik leg me neer
naast glazen vogels
en de geur van wierook
op het witte grint

waar bomen
prevelen tegen zerken
hun bloesems verzwijgen
in een fluisterend gebed

waar dagen
slapen in de nacht
en ik mijn hand leg
op je onbedekte hart

kerima ellouise ©

ik graaf de stilte op
schep ze tot wolken
en tengere draadjes
weef ze in een bruidssluier
vlak voor het altaar

ontkomen aan het licht
adem jij vage beloftes
sleep ik mijn naam
tot in je schaduw

ontrouw en dode woorden
rukken de nacht uit elkaar
alleen het gangpad blijft over
en schijnt door een bleek
wit gelaat

niemand zal zich
herinneren waar
die stilte ooit begon

maar ik
ik buig me over tranen
en loop ver achter je aan

steeds verder van jou vandaan



kerima ellouise ©


(bron foto :

http://www.living-arts.nl/Paintings/fotos/sluier.jpg

ja
duizendmaal
ja

laat je
dromen achter
meer dan alleen maar
het sneeuwen

morgen
zal nooit
verder komen

wanneer
ik verwonderd
naar je adem
staar

en druppels
lik van
het schreeuwen

wat jij stamelt
jarenlang
kan ik
niet dragen

want
duizend maal
laat je me achter

vandaag

ja
het wintert in mij


kerima ellouise ©




(bron foto : gedichtenfreaks)

dat de maan haar
stralen beweegt
is omdat ik
in jouw hoofd
woorden leg

zonder zou
ik niet komen

je blaast ze
liever zoet
verzint namen
in overvloed
gaandeweg

zonder zou
jij niet komen

dat de wolken
heel laag hangen
haast doorzichtig
is omdat verlangen
zo leeg is door
je honger naar pijn

mijn pijn

ik vraag niet meer
kom je nog


kerima ellouise ©

jij verbrijzelt
de sterren in mijn ogen
blikt handgeslagen wangenwoorden
waar vingers afdrukken laten
in het rode stromen
van mijn bloed

elke morgen
breekt het brood
op mijn ongebeiteld graf
wachtend tot de kille nacht
haar geheimen verbergt
onder welig tierend onkruid

letter na letter
kerf je leven en dood
tussen hel en aarde
waar je mijn naam blijft
herhalen door gulpende pijn

je hebt je eigen dood begraven


kerima ellouise ©