in handen van de ochtend

 

 

 

 

 

 

 

jouw schoonheid

waait om me

heen

 

en vanuit de verte fluit

de blauwe

winde

 

naar bewoonde nesten

 

nee

neem geen afscheid

van het licht waarin wij horen

 

of van de kleine onbekende vogels

die warmte uit de kruinen

schudden

 

hun gekwetter over stilte leggen

door wijzers van de tijd verleid

 

voorzichtig

warrelend door je haar

 

tot diep in je slaap



kerima ellouise ©

Dichteres

 

 

o ja, ik voel jou, dichteres
je woorden zijn als zijde
gesponnen door duizend rupsen
boven het koude, naakte meer

ik drink jouw geschreven liefde
en de wind leest mij voor
waait de heimwee uit je hart
en legt haar zachtjes aan mijn voeten

o ja, ik zoek en smacht misschien
op hopeloos lege dagen
naar de aanraking van het hoogste
mijn vlinders hebben dorst

en ik kan de bron niet vinden
maar jouw woorden vormen handen
die mijn hart dragen boven rotsen tot
voorbij het koude, naakte meer

Gerhardus ©




Dank je wel Gerhard !

zoals zwart op wit

 

 

 

 

kom en volg me

zeg niet dat je blijft waar ieder het hoofd afwendt

van eigen onvruchtbaarheid

 

het vals gefluister

kruipt immers over barre grond

om de zwakste wind te vertrappen

 

beneden, waar ramen uit het licht gezogen worden

en alle manen verdwijnen rond het najaar

 

kom en laat je ontroeren

door het stilzwijgende of door witte vlindergedichten

die zich in de tuin neerleggen als pure poëzie

 

spreek zacht mijn naam uit

en volg het witte bruidsorkest van de winter





kerima ellouise ©

voor morgen

 

 

 

 

 

 

 

ik denk aan jou

en je praten over liefde

zegeviert,

 

zoveel dieper nog

dan elk verlangen  dat ik

naar binnen buig

 

als zou het wachten cirkels trekken,

zeven keer

 

wat dan het sterven

betekent of de eenzaamheid

die onophoudelijk herinnert

 

dat de plek naast me

slechts jouw droom verdraagt

kerima ellouise ©

hoe ik heet

 

 

 

 

het voelt vreemd

wanneer ik je vertel hoe

ik heet

 

alsof er iets beweegt;

 

zoals de steen

die stomzwijgend rozen slingert in ramen

en alle kamers binnengaat

 

waarin ik mezelf herken

tot ver in het landschap van vruchtbare

bomen

 

het is onzichtbaar in

dit gedicht;

 

alsof een witte vogel

een cirkel maakt van stilte;

er dwars doorheen vliegt en dit herhaalt

 

herhaalt en herhaalt tot het levenslicht

een stem krijgt en zomerwind

met kinderen praat

 

in de ochtend

en in het breken

 

van de verte; de takken van

een wilgenboom

 

keer op keer

 

wanneer ik  het begin ben

en het einde van mijn naam



kerima ellouise ©

spiegeldans

 

 

 

 

 

 

 

 

dans nog even in mijn ogen

op deze bladzijde van

vochtig hout

 

weerspiegel mijn stilte

in een enkel beeld, blauwgestraald

boven dromen en dood

 

blijf nog even

waar ik wil wonen; van wind en zon

tussen papieren bomen

 

bewaar mij dicht 

vòòr het vergeten

 

wanneer

de nacht met lucifers

raast

 

rond het oktoberkruis in

mijn longen

 

en de eerlijkheid van mijn wenen




kerima ellouise ©

 

Een bundel in de palm

van mijn  hand

gebracht met de post

“ stilte in het tegenlicht”

Kerima Ellouise

de kaft glanst nieuw

 

de woorden geschreven in

een vers,

 ruiken  pas gedicht

ik blader voorzichtig

en zie  de warmte , de emotie

de liefde glansrijk

aan papier toevertrouwd

broos als glas

 

ik wilde schrijven

hoe mooi, hoe blij

dan ging de bel

mijn zoon met zijn gezinnetje

ik vertelde mijn kleindochter

van de bundel

en ze zei……..mag ik  een tekening maken

voor die  mevrouw

ze is  nog maar zes

 

ze haspelde de naam

krima loeze

en ze maakte deze engel voor jou

want “ze is lief”zei ze

op de foto aan de achterkant wijzend

 

van Melissa © voor  Krima Loeze


Windwhisper ©


 heeeeeeeeel hartelijk dank !!!!!

'Voor jou

in één frequentie
van muze inademen
zijn jouw stilte woorden
en alles wat er tussen in zit
dat bevalt mij uitstekend

dwaal ik rond
in achtergrondgeluiden
van tevreden zuchten
al lezende wordt je meegevoerd
in de stroom van volzinnen

die je doet bewegen, ademen
langs wonderlijke wegen
uit het leven gegrepen
taferelen die m’n hart raken
van je prachtige voltooide
poëzie/proza gedichten…

quicksilver ©'


hartelijk dank Quicksilver!!!

Gewichtloos

 

 

 

 

 

keer op keer

wacht ik op het woord

dat mijn dagen zal laten

opengaan

 

als een landschap

dat danst uit spiegels van

honderd bomen en zeldzame

bloemen, wijd uiteen

 

het mag zelfs regenen

in mijn oor of tijdens lange

nachten

 

en wanneer het sprookjesbos

is vastgebonden met touwen van

ongeloof

 

dan nog word ik je lief

heb ik je lief, krijg je me lief

met mijn te kleine tenen

 

die keer op keer

lichtjes dronken worden

door dat ene wondere

woord

kerima ellouise ©