welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
21-10-2008
dans nog even in mijn ogen
op deze bladzijde van
vochtig hout
weerspiegel mijn stilte
in een enkel beeld, blauwgestraald
boven dromen en dood
blijf nog even
waar ik wil wonen; van wind en zon
tussen papieren bomen
bewaar mij dicht
vòòr het vergeten
wanneer
de nacht met lucifers
raast
rond het oktoberkruis in
mijn longen
en de eerlijkheid van mijn wenen
18-10-2008
keer op keer
wacht ik op het woord
dat mijn dagen zal laten
opengaan
als een landschap
dat danst uit spiegels van
honderd bomen en zeldzame
bloemen, wijd uiteen
het mag zelfs regenen
in mijn oor of tijdens lange
nachten
en wanneer het sprookjesbos
is vastgebonden met touwen van
ongeloof
dan nog word ik je lief
heb ik je lief, krijg je me lief
met mijn te kleine tenen
die keer op keer
lichtjes dronken worden
door dat ene wondere
woord
16-10-2008
Zoals ze is
hield mijn lippen
als gesloten gordijnen op het genieten
keek stiekem tussen wimpers
hoe ze de zomer door haar ogen wreef, liefliever
en t liefste
haar engelentaal
waar ik mezelf mocht zijn
haar aanwezigheid was genoeg
gewoon
zoals niets vergelijkbaar is, zo wonderzacht
zij
het is niet de schuld
van de regen
ook niet het geluid van
binnendeuren
dat ik zei, diep in versregels,
dat de stilte
brak
knarsend
zoals schaduwen
zonder spiegelbeeld
tegen muren en
op uitgebarsten straten
waar de kinderwagen krijsend
angst vergezelde
om de naam te horen
van de leugen, van doden
bevuild door stenen
van de moeder en haar buik
in de kamer van haar aangeklede
lichaam
ik zei, het is de buitendeur
die ik hoor
12-10-2008
illustratie: froukje vos ©
verlangen breekt het zwijgen
draagt de nacht tot ver omhoog
maar niet het kind dat alleen in stilte
wachtend op de dans van gekleurde aarde
dichtgevouwen langs de zee
niet het kind, de tere bloem
verdronken tussen schaduw, tussen nooit
en flinterdun breekbaar
zal ik je fluisteren over het water, de spiegelgrond stiller dan nooit
zal ik jou zingen van woorden zachter dan donker brozer en broos in zilverdiep
07-10-2008
http://www.irvingstudios.com/
zware stemmen
ik deed het voor jou
en telkens weer
die moeheid
op zoek naar slaap
achter het bekraste engelenraam
kriskas kruipend door de uren
die alleen s nachts de spiegels
bedekten met stenen
van opgestapelde zondes
en na afloop
wanneer wind mijn naam deelde
met de dood, het dorstend antwoord
gaf
zonk de stilte opnieuw
in bomen en in mijn grondloze
lichaam
dat het rustbed werd
van radeloze tijd, wit de wimpers
in het stof van de maan
Ik deed het voor jou en droeg
je geweten
immer toekomstig
05-10-2008
Zwart-wit foto/fotolinnen
Jan Dibbets , Persperctive Correction, My Studio I
ik zou op sokken kunnen glijden
om binnen te komen
of buiten
voetstappen horen uit
het landschap van kinderen
hen luidkeels het licht noemen
doorheen muren
van de ochtend, naast het park
en de lindebomen
ik zou mijn buik
op houten planken kunnen leggen
en het zachtjes laten waaien
in de eik en in mijn armen
wanneer het snel donker
wordt
ik zou jou kunnen beschrijven
maar wie kent zichzelf
in dat moment
waarin niemand fluistert
je bent thuis
02-10-2008
ik heb de tijd weggegooid
niet omdat ze wit was
of zwart
of kapotgewaaid tegen het
raam
dat steeds weer gedichten uitstootte
in de kamer, koud en eentonig
tegen het nachthout
van mijn lijf
wanneer ik schimmen droeg
naar beide spiegels onder
mijn schedel
en mezelf haastig aan de stilte
ophing; het zwijgzame van
een woord
dat ik dan weer anders ging
vasthouden
omdat het
mij koos als geliefde waardoor
ik weer ging geloven in jou en de tijd
tussen halfopen deuren
soms denk ik wel eens :
had dat nou maar niet
gedaan
misschien zou ik dan
de diepte hebben begrepen
25-09-2008
het werd laat
en jij draaide steeds sneller
het verraad, dwars door de cirkel
van papiersnippers
bedekte het sterven
van ontvelde bomen
met woorden, gewurgd door
het zwijgen, losgemaakt
van onschuld
toen ik nog zocht naar de zomer
tussen het gekwetter
van vogels
en de warme ramen
van een voorbije
dag
veroordeel me maar
ik had het dichten
te lief
22-09-2008
het veld
in onbeslapen lijnen
nodigt me uit tot verte
tot vergeten wat dichtbij lag
en zich niet beschrijven liet
wellicht probeerde ik geluk
als woord
wie hield me immers tegen
om op te gaan in lichte zinnen
rozelaars
en herschreven stillevens
de lucht is schaduwloos
en zoals dat gaat- in bloei
zo anders dan de tijd
die nu mijn waan verzamelt
de wolken
grijs, de vlagen zwart
en alles wat nog donker
in mijn buik ligt opgebaard
19-09-2008
geroezemoes
ik weet
waarom jouw zwijgen
de dag onderdompelt in bleke kringen
om je ogen
(stil maar)
hoe het geschuifel
van beminnen kan klinken in holle handen
als koude op het winterstrand
uit woordennood
omdat lippen sterven en de helften van jouw hart
zwart maken in geschonden duinen
en in alles wat is geweest
(stil maar)
dit is onze wereld en het zwenken
van de zee
17-09-2008
opnieuw
raakt mijn stem
de dagen van dobberende bootjes
op vuurduinen te traag
tussen vreemde mensen
ik ben getuige van mijn mond
waarin iedereen verdwijnt en de zee
hetzelfde begint te zijn
kinderen lopen naakt hun lijfjes voorbij
met licht en schelpjes
aan het oor
in en uit het water, hun adem
langs de barensweeën
alsof dit gedicht te beluisteren valt
in de baarmoeder van
het zand
09-09-2008
Misschien was ze dertien. Een meisje
van dertien is een kind. Een meisje
van dertien is een vrouw. Een kind
is een vrouw. Misschien was ze twaalf.
Misschien had ze borstjes. Een meisje
van twaalf heeft borstjes. Een meisje
van twaalf is een kind. Een kind heeft
geen borstjes. Misschien was ze dertien.
Misschien was ze een kind. Maar was ze
niet alleen. Kinderen kermen niet. Misschien
werd ze een vrouw. Een vrouw met een vader.
Misschien was ze gewoon niet. Tien of twaalf.
08-09-2008
(versie één)
wolken vallen op daken
en langs de kant van de weg,
in plassen regen, kijk ik terug
naar dode bloemen en gezichten
achter ramen, die ik nog steeds
tel, van één tot tien
ze herkennen me niet
noch de droefheid die ik draag
achterwaarts
naar het zwarte huis
en de appelboom, mank
door het sterven van seizoenen
bij elf zoek ik mezelf en het kind
als een oneindigheid zonder
schaduw
maar vind de kleuren niet
enkel het jongleren van
gesloten jaren
ik ben weg, nooit gezien zwarte schoentjes (versie twee) (ze kan doodgaan, zegt men)
06-09-2008
jouw tuin
het zingt zo mooi
over stilte en omarming, over
een samenvloeien van zoeken en ogen
over het vinden van schoonheid
de ontmoeting met jou
om te bewaren
als wit linnen in
mijn zielvoor Hieke
05-09-2008
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten voor de lieve buurlandertjes: 13 (incl.verzendkosten)
Wilt u graag deze boreling wiegelen met eigen ogen
03-09-2008
in mijn straat
woont een stad
en wanneer ze ontwaakt
lijkt het licht te veranderen
in raamloze huizen
zwijgende gezichten
lekken door muren
alsof
de dag nooit spreekt
zoals de vreemde minnaar
die onder het dekendak een naam
zoekt
haar verhaal probeert te onderscheiden
van het zijne
ik kom hem wel eens tegen
hij gaat haastig met de stenen
mee
dag Louise
30-08-2008
angst. om eens de dag
die zich niet verder dan de nacht
verdelen zal
koud. het schuim
dat over akkers valt en aan het ouderhuis vreet
vinger na vinger
herinneringen uitkotst op lendenen
van het vaderlandschap, noodlottig
veroordeeld
-nog eenmaal-
het zoeken naar
waarheid. (onuit) roeibaar langs
de gordel en de deur verderop
laat mij. wat moet ik nog
ik ben geen moordenaar, zegt hij
gerechtigheid is niet voor dochters
mélangez-vous
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
foto: beeldentuin Dehullu 2008
bron foto: 
Stilte in het tegenlicht
