welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
11-09-2011
er is een wens
er is een wens
bloesems keren zich van me af ik schrik het is tijd om te gaan, terug naar wie ik was ergens is het feest vanavond * ik verlaat het zomerhuis ga langs onvoltooide velden en dagen steeds weer breekt de verte nabijheid was nooit welwillend * vrijwel alles is tegenstrijdig en ruilt zich telkens weer ontelbaarheden liggen op de rand tezamen met een voorbode * ergens is het feest vanavond te vroeg noch te laat kerima ellouise ©
foto , bewerking Rob Bonenkamp ©
05-09-2011
alle stappen
alle stappen
wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik jou omringd zacht en teder teruggevouwen in mezelf en ieder vers dat ik schrijf op de treden van de waarheid kerima ellouise © Illustratie: Beeldentuin Dehullu, kunstenaar: Lucia Fransen
foto beeldentuin Dehullu
29-08-2011
een heerlijk recht
een heerlijk recht
langs mooie vijvers en onverharde paden zonder hek of enige tralie ga ik op zoek geen Dwingelderveld noch een andere laagte zal mij weerhouden om te zweven tussen stilte en de woorden die, in mij, diep dansen ach, deze tijd, deze heide schone tijd niets maakt hier de vogels oud of het kind dat regendruppels vangt met open hand en de zee hoort in zijn klompen verzonken zijn de oude stenen van de dagen, ver ervoor ik ga liggen op de grond waarop ik lag en adem zichtbaar de gratie van de aarde kerima ellouise ©
21-08-2011
chaos in de woonwijk
Chaos in de woonwijk
de woonwijk in mijn hoofd brengt ogen naar het straatlicht als een oude vogel vlieg ik traag langs huizen ik zie de linker en de rechterbuur en de bovenbuur rimpelt in het raam mijn naam de buur drie deuren verder lijkt ook op mij ik voel hun binnenkant, hoe ze tasten aan chaos in de winterkamer en steeds wisselt de scherpte van de lucht het is het leven van alledag ik heb je lief, schreeuw ik tegen hen langzaam wijken de vleugels uit mijn lichaam ik stort neer in de zesde strofe de regen druilt verder kerima ellouise © * (met dank aan Marion Spronk voor de titel)
07-08-2011
slinger
slinger
ik mag dan dicht bij de tijd komen en verdwijnen in zijn handen zonder magie de vertaling van deze woorden laat ik bij jou achter omdat de waarheid onbewoonbaar is en liefde zo transparant kerima ellouise ©
04-08-2011
nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken
nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken
ik zie een schip voorbij mijn raam varen beelden van toen ik zes was drijven doorheen tijd en zeewind een verloren ziel helt over moeders en dochters en wie niet zien kan zij, op het dek, verliest; er liggen stenen, straks of later zal ik woorden vinden om vorm te geven aan het schreeuwen het is nooit van mij alleen: het water zonder gronden het oog verzameld door de regen op de horizon kerima ellouise ©
02-08-2011
afrodisiacum
afrodisiacum
kom, laat ons dansen wees niet bang dansen dicht bij de rivier, de hemel in ons hoofd laat mij toe de avondzon en daar waar onze schouders de schemer raken ik wil blijven jou beschrijven en ieder het weten mag om een mens om wat het leven doet en ik gaan mag in en uit laat ons want vannacht, van boom tot boom zingt de maan vanillewoorden op het water kerima ellouise ©
23-07-2011
horen
horen
je keert je meer en meer naar binnen zegt hij stiller dan de stilte die je onderdak geeft rondom jezelf ik kijk hem bevreemd aan bemerkt hij het lawaai dan niet de wind alom en hoe ik alles hoor vallen het blaadje, bedekt met bedrog de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder waarvan ik het beeld verdrongen heb dit land is niet van mij, antwoord ik alles wat ik achterlaat zijn de muren de vele muren in mijn handpalm en de boom vol vogels, die nog steeds verlangt naar het vergezicht van een kinderdroom ergens in mijn hoofd toen we nog samen speelden kerima ellouise ©Illustratie: kunstenaar onbekend
18-07-2011
zij zijn de tijd
zij zijn de tijd
en zo ze zijn, zeven kinderen uit zeven verborgen hoeken allen met hetzelfde raam uit klei niets bestaat zonder reliëf wanneer dromen veel verder gaan dan grenzen geef hen een hand veeg het snijden uit hun gezicht en dat wat er rest tussen Oost en West laat hen, het daglicht in, veilig met naakte voetjes slapen voorbij muren en meren wind en de wreedheid van ingepakte verwaarlozing geef hen een hand vol waardigheid en blijf nog even wenken naar de vrede in hun lach kerima ellouise ©Illustratie: De Verdens Barn ( de kinderen van de Aarde) op de Noordkaap, foto: Rudolf ©
11-07-2011
ontilbaar
ontilbaar
een nerf wikkelt zich rond de avond ik regen mij in het kussen; bemost het land waar ik zijn wil en waar bomen betrouwbaar in mijn schrijven staan misschien heb ik een uur of meer ook jij hebt het nodig toch zwijg je uit het nest, het maakt je bang ik nader het web, zo broos als het woord zelf een tak breekt de vergetelheid van de kamer en weer is alles onevenSchrijver: kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar Alied Nyp-Holman
08-07-2011
prooi
prooi
zij die geen dromen vangen verstrikt in het web van de werkelijkheid raken waarheen wanneer een spin nadert een woordenskelet achterlaat brandend in de keel van de nacht zeg me waarheen zij moeten zij die nooit over blauwe luchten praten maar vanuit de donkere schemering zoemen met brekende schouders en de in flarden hangende maan, meegevoerd door de dichter die zichzelf nooit uit zijn zinnen tilt, ze nooit verleid heeft tot kleur vol hartstocht zeg me waarheen ook dat ik, aan het web verwant, de zachtheid dromen zal kerima ellouise ©
.
06-07-2011
gevoed door de blaren
gevoed door de blaren
waarom zou ik je nog tonen waar de wind schuilt in huis wanneer het bulderen begint het kind hokt in hoeken tussen niet goed en verkeerd verdunt zich in woorden en wat het bloed met haar doet het raam houdt de nacht vast drijft de meeuwen uit haar hoofd ik was de maan en het galmen van het water terwijl het zeezout, als een ogenblik geleden, bulkt uit haar lijf - waar schuilt in huis de wind wanneer het bulderen begint een kind staat in de hoek stomp en overhoop je deed het alweer niet goed ik ga met mezelf op de loop - kerima ellouise ©
30-06-2011
Later
Later
Ik ben uw vriendje niet meer." "Nooit meer ?", weerklinkt een kinderstemmetje. "Nee, nooit meer." Het begint te waaien terwijl ik luister naar het vrolijk spel bij de buren. Daar geuren bloemen. Grenzen keren. Niemand dringt binnen. Naaldbomen, ooit zelf geplant, lopen langs de jaren, dag aan dag. Ik groet de vogels, wil even aaien met mijn duim en het zicht op het heden; voortdurend. In deze ronding is alles vreemd. Alleen bladeren vallen op dit gras als veel te lage, grijze wolken. Vrienden lijken op zichzelf. Ik klapwiek vruchteloos. Er staat een stam voor mijn raam. kerima ellouise ©
23-06-2011
verandering
verandering
het is niet meer ik haal je tevoorschijn op een doordeweekse dag dit moment wordt korter niets is nog bezig, haastig of hongerig zichzelf te blijven ons begrijpen verlegt zich, het zal ook vreemd blijven jij die de bladeren scheurt, zo mogelijk en opnieuw het is daarom dat ik niet meer glimlach, geen vogel geef of lente aan de boom, zijn takken onder een onberedeneerde maan de avond grijpt mij zonder zwaaien ik leg het leven neer op alles dat naar boven komt kerima ellouise © Illustratie: Beeldentuin Dehullu 2009, kunstenaar Kieta Nuij
22-06-2011
het spoor van de meeuw
het spoor van de meeuw
het zwijgen van het strand draagt een ander gezicht, vreemd toegevouwen alsof haar stilte is zwartgemaakt op wimpers en wenkbrauwen vele dagen lang uren waarin het reizen steeds kleiner werd door het twijfelend tasten aan torenklokken die zonder reliëf de wijzers vastmaakten, noordwaarts tegen voorbijgaande duinen en het geraamte van een gebedsloze schelp. ongegroeid zoals de meeuw die zich verloren waande mij achterliet tussen de dunne vellen van mijn droom en de helderheid van witte waanzin kerima ellouise ©
17-06-2011
het oog
het oog
but I turned to the left and walked to the river (Henk van Dijk) en zag boven het water het oog van twintig lentes, wagenwijd open het dreef schuin door het gordijn naar mijn vingers alsof de ondergrondse gangen geen bestaan kenden, ik altijd al geweten had om welke richting ik heen zou lopen met aan de heupen van de Theems de slapeloosheid van het verlangen, gekruist met bruggen en vogels, achter iedere stilte waar woorden gezichten werden omdat ik toen, tot op het bot, nog niet aan overleven dacht kerima ellouise © Illustratie: The eye of London
07-06-2011
wandeling
wandeling
wind zwerft door de stilte, door de dorst naar een eerlijk inzicht bomen wuiven, zeggen even gedag tegen de lijster in de lucht het water bouwt een eilandje aan de oeverkant, luistert tussen het riet naar de avond die zo graag zingen wil ik word schaduw, een maan onder alle manen een hond blaft de verte toe in grote dromen daartussen huilt iemand op weg naar het westen kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu, kunstenaar Andreas Kuhnlein
03-06-2011
sluit de stenen
sluit de stenen
in het woord van de avond woont een donkere schaduw waanzinnig broos hij draait zich om en om in mijn hoofd, verscheurt gelaatstrekken tot groteske vogels, nog lelijker dan de as waarin ze hun vleugels zoeken ik breek de stilte tot bestemming verzwijg mijn zinnen voor ieder die mij draagt ergens vallen stenen, eenzelvig in hun vlucht kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar Barbara de Clercq
01-06-2011
familie
schilderij van Marcel Dekoning 'familie'
familie
en zie daar zijn we weer tezamen om de afstand af te leggen met een steeds zwijgzamere verbeelding misschien zullen we weer vertrekken en verder leven achter het gebarsten raam van de stamboom het schateren hebben we immers achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer die nog vruchten schudt uit het koele water dat tussen ogen grenzen trekt het schreien is opgehouden het verlangen ook luister je ? kerima ellouise ©
30-05-2011
op ooghoogte
op ooghoogte
op de dijk ligt een perspectief dat enkele dagen later zou gestraald hebben in het zonlicht met precisie omkadert hij de lijnen die hem voor zijn gegaan en wendt zich dan af van wat meer en meer op een droom begint te lijken regen vult de diepte reist langs een bedrieglijke branding langs het vluchtpunt dat op de horizon ligt als een oever vol bitterzoet schaduwen en golven blijven slaan op het wegglijden van het licht en hij, hij verdraagt meer stilte dan het gezichtsbedrog van de meeuw wanneer ze samen vallen kerima ellouise ©
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag