welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel ! 
					 
				 
				
					 
				 
			
		
			
			
		
			
			
		
			
			
				
				
					 
				 
				
					Stilte in het tegenlicht 
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten 
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
					 
				 
				
					 
				 
			
		
			
			
				
				
					 
				 
				
					wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig 
 
 
					 
				 
				
					 
				 
			
		
			
			
				
				
					 
				 
				
					Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
					 
				 
				
					 
				 
			
		
			
			
				
				
					 
				 
				
					 Inhoud blog 
				 
				
					 
				 
				
				
					 
				 
				
					VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne  gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast  levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei 
					 
				 
				
					 
				 
			
		
			
			
		
			
			
				
				
					 
				 
				
					 
					 
				 
				
					 
				 
			
		
			
			
				
				
					 
				 
				
					Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4 
					 
				 
				
					 
				 
			
		
			
		 
		
		 
			
				
					 
					
						
							
								kerima ellouise  :  woorden in wind 
								 
							 
						
schrijfsels ©  
					 
				 
			
			
			
				
					12-10-2011  
				 
				
					 Uniek 
				 
				
					
					
					
 uniek   
(de traagheid van het onvermijdelijke) ze volgt de ogen  van de wind wanneer het regent op zijn rug hij deelt verhalen  als het meest nabije in hoeken  van vreemde huizen ik hoor haar gaan en graaf de maan uit  ze is de nacht, de schaduw waaruit het licht kinderen baart dichter bij de waarheid en liefdeswoorden die de stilte bij haar glimlach brengen het zijn geen matrozen  in de diepte van duisternis, geen riviermannen die meer schelp zijn dan steen ik wil een spiegel buigen in de stroming van de zee, vleugels openvouwen boven de herinnering aan witte aarde voor haar, voor haar als een nabijkomende oever en voor dat andere waarmee ze zilverkleurig licht op glas ademt * voor Amanda Malinka kerima ellouise ©Illustratie: "een beeldige wandeling', Blankenberge  
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					08-10-2011  
				 
				
					 Dát 
				 
				
					
					
					foto kerima ellouise ©  
 
 
Dát
 
   
meer en meer vind ik mezelf terug wanneer je naar me kijkt wij elkaar laten ontstaan wachten op het ontdekken van de tocht  alles golft in het verlangen naar het oor van de rivier dat oevers bemint jij in mij ruist als een echo van wiegende wenken wind en lotus  wanneer de zon ondergaat dát zegt  in minder dan een armlengte raak mij aan kerima ellouise © 
   
 
 
 
 
 
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
				
					02-10-2011  
				 
				
					 zij was haar naam 
				 
				
					
					
					
 
 
zij was haar naam
 
  
vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden het leven in haar R.I.P. G. kerima ellouise © 
  
 foto kerima ellouise ©
 
 
 
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
				
					26-09-2011  
				 
				
					 door alle ruimte heen 
				 
				
					
					
					
 
 
door alle ruimte heen
  
  
zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots als de tijd die nu voor haar naar ruimte glijdt * in het licht eindigt niets, de hoogte naar haar opgedragen aan A. 
  
  
kerima ellouise © 
  
  
 foto beeldentuin Dehullu
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					21-09-2011  
				 
				
					 de dag verlaten 
				 
				
					
					
					    foto kerima ellouise ©
 de dag verlaten
 
 
je zal het met zijn woorden moeten doen met de beelden door hem achtergelaten en ergens op een stille stek waar leven begint misschien nog in zichzelf gekeerd waar de dingen van de dag je naar de toekomst zullen wijzen daar zal hij zijn en steeds zal hij wederkeren blijven wie hij was in jou zelf, in de sporen van de aardse dagen en nachten jouw hand strekt naar omhoog aangeraakt de zijne, langs wolken naar beneden ja, jouw vader *opgedragen aan B. kerima ellouise © 
  
 
 
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
				
					18-09-2011  
				 
				
					 wiegen 
				 
				
					
					
					 foto kerima ellouise ©
wiegen  
het noodlot spreekt tegen de uitvaart in mijn hoofd alsof het breken zal een kind opent er  een septemberroos uit verlangen en sluit het voorvertrek  vanavond zal ik je lichaam vlechten tussen de lakens tezamen met je zoete stem ik kan niet meer  terug zelfs niet in dit vers kerima ellouise © 
  
 
 
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
				
					11-09-2011  
				 
				
					 er is een wens 
				 
				
					
					
					
 er is een wens 
bloesems keren zich van me af ik schrik het is tijd om te gaan, terug naar wie ik was ergens is het feest vanavond * ik verlaat het zomerhuis ga langs onvoltooide velden en dagen steeds weer breekt de verte nabijheid was nooit welwillend * vrijwel alles is tegenstrijdig en ruilt zich telkens  weer ontelbaarheden liggen op de rand tezamen met een voorbode * ergens is het feest vanavond te vroeg noch te laat kerima ellouise © 
  
  foto , bewerking Rob Bonenkamp ©
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					05-09-2011  
				 
				
					 alle stappen 
				 
				
					
					
					
 alle stappen 
wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden  in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik jou omringd zacht en teder teruggevouwen in mezelf en ieder vers dat ik schrijf op de treden van de waarheid kerima ellouise ©  Illustratie: Beeldentuin Dehullu, kunstenaar: Lucia Fransen 
 foto beeldentuin Dehullu 
 
 
 
 
 
 
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					29-08-2011  
				 
				
					 een heerlijk recht 
				 
				
					
					
					  
een heerlijk recht  
  
   
langs mooie vijvers en onverharde paden zonder hek of enige tralie ga ik op zoek geen Dwingelderveld  noch een andere laagte zal mij weerhouden om te zweven tussen stilte en de woorden die, in mij, diep dansen  ach, deze tijd, deze heide schone tijd niets maakt hier de vogels oud of het kind dat regendruppels vangt met open hand en de zee hoort in zijn klompen verzonken zijn de oude stenen van de dagen, ver ervoor ik ga liggen op de grond  waarop ik lag en adem zichtbaar de gratie van de aarde  kerima ellouise ©
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					21-08-2011  
				 
				
					 chaos in de woonwijk 
				 
				
					
					
					
 Chaos in de woonwijk 
de woonwijk in mijn hoofd brengt ogen naar het straatlicht als een oude vogel vlieg ik traag langs huizen ik zie de linker  en de rechterbuur en de bovenbuur rimpelt in het raam mijn naam de buur drie deuren verder lijkt ook op mij ik voel hun binnenkant, hoe ze tasten aan chaos  in de winterkamer en steeds wisselt de scherpte van de lucht het is het leven van alledag ik heb je lief, schreeuw ik tegen hen langzaam wijken de vleugels  uit mijn lichaam ik stort neer  in de zesde strofe de regen druilt verder kerima ellouise © * (met dank aan Marion Spronk voor de titel) 
   
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
				
					07-08-2011  
				 
				
					 slinger 
				 
				
					
					
					
  
slinger  
ik mag dan dicht  bij de tijd komen en verdwijnen in zijn handen zonder magie de vertaling  van deze woorden laat ik bij jou achter omdat de waarheid onbewoonbaar is en liefde zo transparant kerima ellouise  © 
       
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
				
					04-08-2011  
				 
				
					 nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken 
				 
				
					
					
					
 nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken 
 ik zie een schip  voorbij mijn raam varen beelden van toen ik zes was drijven doorheen tijd en zeewind een verloren ziel helt  over moeders en dochters en wie niet zien kan zij, op het dek, verliest; er liggen  stenen, straks of later zal ik woorden  vinden om vorm te geven aan het schreeuwen het is nooit van mij alleen: het water zonder gronden het oog verzameld door de regen op de horizon kerima ellouise  © 
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
				
					02-08-2011  
				 
				
					 afrodisiacum 
				 
				
					
					
					
 afrodisiacum 
 kom, laat ons dansen wees niet bang dansen dicht bij de rivier, de hemel in ons hoofd laat mij toe de avondzon en daar waar onze schouders de schemer raken ik wil blijven jou beschrijven en ieder het weten mag om een mens om wat het leven doet en ik gaan mag in  en uit laat ons want vannacht, van boom tot boom zingt de maan vanillewoorden op het water kerima ellouise ©
     
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					23-07-2011  
				 
				
					 horen 
				 
				
					
					
					
 horen 
 je keert je  meer en meer naar binnen zegt hij stiller dan de stilte die je onderdak geeft  rondom jezelf ik kijk hem bevreemd aan bemerkt hij het lawaai dan niet de wind alom  en hoe ik alles hoor vallen het blaadje, bedekt met bedrog de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder  waarvan ik het beeld verdrongen heb dit land is niet van mij, antwoord ik alles wat ik achterlaat zijn de muren de vele muren in mijn handpalm en de boom vol vogels, die nog steeds verlangt naar het vergezicht van een kinderdroom ergens in mijn hoofd toen we nog samen speelden kerima ellouise ©Illustratie: kunstenaar onbekend  
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					18-07-2011  
				 
				
					 zij zijn de tijd 
				 
				
					
					
					
 zij zijn de tijd 
 en zo ze zijn, zeven kinderen uit zeven verborgen  hoeken allen met hetzelfde raam  uit klei niets bestaat zonder reliëf wanneer dromen veel verder gaan dan grenzen geef hen een hand veeg het snijden uit hun gezicht en dat wat er rest tussen Oost en West laat hen, het daglicht in, veilig  met naakte voetjes slapen voorbij muren en meren wind en de wreedheid van ingepakte verwaarlozing geef hen een hand vol waardigheid en blijf nog  even wenken naar de vrede in hun lach kerima ellouise ©Illustratie:  De Verdens Barn ( de kinderen van de Aarde) op de Noordkaap, foto: Rudolf ©  
   
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					11-07-2011  
				 
				
					 ontilbaar 
				 
				
					
					
					
 ontilbaar 
 een nerf wikkelt zich rond de avond ik regen mij in het kussen; bemost het land waar ik zijn wil en waar bomen betrouwbaar in mijn schrijven staan misschien heb ik een uur of meer ook jij hebt het nodig toch zwijg je uit het nest, het maakt je bang ik nader het web, zo broos als  het woord zelf een tak breekt de vergetelheid van de kamer en weer is alles onevenSchrijver:  kerima ellouise  ©  Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar Alied Nyp-Holman 
   
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					08-07-2011  
				 
				
					 prooi 
				 
				
					
					
					 prooi 
zij die geen dromen vangen verstrikt in het web  van de werkelijkheid raken waarheen wanneer een spin nadert een woordenskelet achterlaat brandend in de keel van de nacht  zeg me waarheen zij moeten zij die nooit over blauwe luchten praten maar vanuit de donkere schemering zoemen met brekende schouders en de in flarden  hangende maan, meegevoerd door de dichter die zichzelf nooit uit zijn zinnen tilt, ze nooit verleid heeft tot kleur vol hartstocht zeg me waarheen ook dat ik, aan het web verwant, de zachtheid  dromen zal kerima ellouise ©  
 .
 
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					06-07-2011  
				 
				
					 gevoed door de blaren 
				 
				
					
					
					
 gevoed door de blaren 
waarom zou ik je  nog tonen waar de wind schuilt in huis wanneer het bulderen  begint het kind hokt in hoeken tussen niet goed  en verkeerd verdunt zich in woorden en wat het bloed  met haar doet het raam houdt de nacht vast drijft de meeuwen  uit haar hoofd ik was de maan en het galmen van het water terwijl het zeezout, als een ogenblik geleden, bulkt uit haar lijf - waar schuilt in huis de wind wanneer het bulderen begint een kind staat in de hoek stomp en overhoop je deed het alweer niet goed ik ga met mezelf op de loop - kerima ellouise © 
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					30-06-2011  
				 
				
					 Later 
				 
				
					
					
					
 Later 
Ik ben uw vriendje niet meer." "Nooit meer ?", weerklinkt een kinderstemmetje. "Nee, nooit meer."  Het begint te waaien terwijl ik luister naar het vrolijk spel  bij de buren. Daar geuren bloemen. Grenzen keren. Niemand dringt binnen. Naaldbomen, ooit zelf geplant, lopen langs de jaren, dag aan dag. Ik groet de vogels, wil even aaien met mijn duim en het zicht op het heden; voortdurend. In deze ronding is alles vreemd. Alleen bladeren vallen op dit gras als veel te lage, grijze wolken. Vrienden lijken op zichzelf. Ik klapwiek vruchteloos. Er staat een  stam voor mijn raam. kerima ellouise ©
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
				
					 
				 
			
			
				
					23-06-2011  
				 
				
					 verandering 
				 
				
					
					
					
 verandering 
het is niet meer ik haal je tevoorschijn  op een doordeweekse dag dit moment wordt korter niets is nog bezig, haastig of hongerig zichzelf te blijven ons begrijpen  verlegt zich, het zal ook vreemd blijven jij die de bladeren scheurt, zo mogelijk en opnieuw het is daarom  dat ik niet meer glimlach, geen vogel geef of lente aan de boom, zijn takken onder een onberedeneerde maan de avond grijpt mij  zonder zwaaien ik leg het leven neer  op alles dat naar boven komt kerima ellouise © Illustratie: Beeldentuin Dehullu 2009, kunstenaar Kieta Nuij 
  
					
 
					
					 
					 
				 
				
					
					
					
					
					 
				 
			
			
			
			
			
		 
		
		
			
				
				
					 
				 
				
					vlinder  vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag