overbodige annonce

vrouwelijke stem gezocht
om voor te dragen
tijdens de theatervoorstelling
van het leven

zij moet allerlei vormen
kunnen aannemen;
zoals een glimlach
of het stilliggend licht
op een heuvel

zwijgen als een blad
dat tijdens de herfst ademloos
ten onder is gegaan

koorddansen op de rug van een rivier
en een enkele keer overleven
tussen vlam en vuur

zomaar, zonder reden uitbarsten
in onberekenbare bronnen, scherp zijn
als een mes van fluwelen kwaad

maar vooral, in het samenzijn,
moet ze kunnen liggen in het gras
en haar bruidegom vlinderborstelend verleiden



kerima ellouise ©

ruïne van een scène

maar dit alles
en alle reden
zijn in de werkelijkheid
verzonnen

de luchtkastelen
staan met lege handen
in de kast

een zandsculptuur
geeft antwoord

wanneer een scherf
uit de toren valt



kerima ellouise ©

foto kerima ellouise ©

ik werp een steen in het heelal

de sterren zijn moe
ze vallen een voor een
mijn dromen uit

ik ga niet meer naar binnen
en verberg het heelal
in mijn lichaam

daar kan ik in het zwijgen
alleen zijn, de dood laten sterven
tegen muren van steen

woorden verbranden, het rouwbeklag
en de verzen die jij met grenzen
overschreven hebt

om de liefde te verliezen
en uiteindelijk

de sterren te doden




kerima ellouise ©

 tekening kerima ellouise
 



©

de taal die we zochten

is er nog een zin, een samengesteld woord,
dat groter is dan de schaduw
van een verloren liefde

waarin kraaien zichzelf kwijt willen
rondom hun eigen gekrijs vallen, altijd maar verder
wanneer de bangste dromen beginnen

is er nog iets, evenveel als een vroeger vertrouwen,
dat in ons hart past, nooit hoeft achter te blijven
met een vermomming, bespeeld door oogleden van de tijd

en als de woorden zich dan strekken
bovenop het puin van zwartverblinde vleugels
zijn wij dan bestand tegen de tijdloosheid



kerima ellouise ©

 foto: beeldentuin Dehullu

een golf en een gedachte

alles laten wij achter
het spreken, het luisteren, het lichaam
ongenezen

een vleugelslag, losgelaten
in het zonlicht

dubbel zo lief

nu jij nog een keer
langs onze wangen streelde

zonder bezit

*

'bidden is onderdak zoeken'
vertelt een stem

wij wonen voortaan
in jouw schaterlach
.


kerima ellouise ©


voor C.

de laatste kleuren

mijn opa's heb ik nooit gekend
en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee
is nooit heengegaan

wanneer lopen we langs het afscheid;
de slaap die blijft als een roos
op een steen gebeiteld

het noodlot al in kinderhanden
die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht
dat in alle eenvoud een schaduw tekent

de dood wordt een dialoog met loerende ogen
kruipt omhoog langs wind en werkelijke dagen

dagen die jou schoonheid leenden
immer met de glimlach van jouw blijspel

ik hoor je nog 'the end' schateren


kerima ellouise©
*

RIP J.C.