welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
18-05-2012
opvallend rond
opvallend rond
de stilte spreekt in de verwrongen armen van het ven; ik verzet mij niet het is een soort afscheid, een knetteren zonder geluid dat vuisten schept uit het water ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht en wacht, wegrimpelend, op een vonk waardoor zintuigen weer gaan glanzen; rood, in een nooit uitgewaaide hoogte
kerima ellouise ©
14-05-2012
waarheen wij ook gaan
waarheen wij ook gaan
het is beslist ik treed in het huwelijk de dag geeft ons zijn zegen terwijl een vogel zich vasthecht aan de zee en krijst tegen het wegglijdend water wij houden onze adem in en willen de spiegel van de maan als getuige waarin wij vloeibaar kunnen dromen al dansend, rond en rond met zwarte of gele vruchten op het hoofd en vuurtorens vol knipperend zout het is beslist bij het verstrengelde licht ik huw de nacht onder een tijdloze cirkel kerima ellouise ©
08-05-2012
zoek het antwoord
zoek het antwoord
ik lees je het antwoord vertraagt onzichtbaar voor het oog dode punten en dagen gaan voorbij; maanden van ijzer hoe schrijf je roest en gaten waar wind doorheen waait niet anders dan een onbetrouwbare afstand of een presse-papier van stilte op het hoofd geschetst ogen, schrijf ik en schuur en schuur en schuur tot ik mezelf zie het regent gedichten kerima ellouise ©
07-05-2012
een handvol vleugels
een handvol vleugels
als jij mij kust worden dagdromen bevrijd uit de nacht dan volg ik het witte meeuwenspoor en trek de zee naar me toe wij zien de vogels vorm krijgen jij zegt zachtjes ik vlieg en terwijl het laken blauw golft likken wij het licht uit verdwaalde druppels zout kerima ellouise ©
23-04-2012
zo aanraakbaar voor mij
zo aanraakbaar voor mij
ik wil je omringen met een teder bewegen van mijn lied uit een wilde seringenstruik geboren met jou bedaren onder stille dekens van de ochtend in een tomeloze vaart opdat je zou voelen hoe jouw ziel spreekt in de vruchten van mijn woorden jij het gemis waarin je leeft laat sterven in de openheid van mijn hart kerima ellouise © Zie ook: http://www.youtube.com/wa...v=IEQ-bQz1Oow&feature=youtu.be
12-04-2012
luister naar het geluid
luister naar het geluid
ik weet nog mijn liefje de dagen van zonlicht de sterren op je schouders en het antwoord dat ik schreef over de bloemen en jouw glimlach over 't loflied van de zee op vleugels van een vogel die ik bewaren zou voor eeuwig ik weet nog mijn liefje de reis naar de dood het anker dat losliet tussen de stenen op het strand jij wilde ze vastbinden aan de dromen die je naliep en ik weet nog mijn liefje dat we schreeuwden om het vallen van de golven en het waaien erover heen ik weet nog mijn liefje dat ik in beelden van toen naar je overland zou komen kerima ellouise ©
08-04-2012
ivoor
ivoor
de weg naar God had ik me anders voorgesteld zei mijn tante toen ze uit Afrika terugkeerde en borduurde in een steeds stillere taal verder aan een roodborstje dat tussen schaduwen van een kruis aan een geleende spijker hing in die eerste dagen wachtte ik geduldig op een toegezegd, inheems vogeltje als een teken van haar en Hem om uit mijn eenzaamheid te stappen de belofte verbleekte als een afnemende maan en ik knikte tijdens de uren die ik met haar doorbracht naar haar gebaren die als licht leken te lachen terwijl mijn ellebogen leunden op haar verzwegen droefheid ik droomde zonder ophouden tot het moment dat wij onzichtbaar voor elkaar werden daarna was het voorbij nog steeds weet ik niet waar ze God en de vleugels achtergelaten heeft kerima ellouise ©
02-04-2012
kortademig
kortademig
je mag me naar de hel sturen mijn ogen vullen met vuur me murw slaan tussen de anderen die nog ademhalen in hun dood hoe gemakkelijk zal het gaan omdat ik het lieven nooit leefde het leven niet liefde liefhebben nooit leerde het kind dat iedere dag bewoog op lege bladzijden nooit dichter bij een aai of een plekje in de zon gewoon vanzelf - sprekend - slechter uit woorden - vloeide naar het donker je mag mijn gezicht mensenschuw rood verven ik was nooit een Winnetou kerima ellouise ©
27-03-2012
in ogen gestreept
in ogen gestreept
kan ik alles achterlaten nu ik eenmaal weet heb van verleden, dagen aan nachten keten met niets dan adem tekens verdwijnen, de kiem van glijdend geluk wanneer ontkenning breekt in assen doorheen het geweld van vuur kan ik, beroofd van verlangen, liefde in oprechtheid leggen of ben ik al te diep door het gestreepte sterven bevangen nu leegte, vervreemd van verheffing, zich op een geluidloze lente drukt (13/13)
kerima ellouise ©
zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=t20Smun28DQ
25-03-2012
van as tot aarde
van as tot aarde
welke waarheid wordt gebeeldhouwd onderaan de urne terwijl onze handen wrijven over het gelaat van schaamte hoelang zal de trein blijven branden tussen losgehaakte windstreken die doorheen zwartgekalkte grachten de gruwel spoelen in de keel van menselijkheid en de vloed van vrede willen herwinnen zeg mij, wie richt het hoofd op in een wijde cirkel om het oorlogsmonument en de vele naamloze schaduwen Krakau, 21 februari 2012 (12) kerima ellouise ©
20-03-2012
gas-licht
gas-licht
de nachten erna delen zij het kussen met mij ik laat de naaktheid toe, de dode handen in de spiegel, de schepper onder het puin van het geweten duizenden monden zwijgen gaan van hier naar daar, van daar naar hier, naar vaker en meer telkens anders ook voor mezelf de een helpt de ander tot er geen dag meer is, slechts grote, uitgeholde ogen naast het lege ontbijtbord ik kan niet meer weg * ik schud het kussen op jij zwijgt in een andere taal en legt de afstand er tussen Auschwitz-Birkenau 21 februari 2012 (11) kerima ellouise ©
19-03-2012
waar de dood schreeuwt
waar de dood schreeuwt
ik laat de stilte na als allerlaatste beeld elk oog, door zwart en wit omrand, hecht zich als een zwerver aan het spoor waarlangs zij liepen gekleed in flarden van wanhoop die bleven haken aan elkaars hand en het schrale, nog bestaande licht ik veeg gaten in de sneeuw wil met naakte voeten stemmen vinden achter de tralies van de aarde nacht na nacht met hen praten in een zo dichtbij verleden ik ga weg, kijk nog een keer om en neem het afscheid mee Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012 (10) kerima ellouise ©
17-03-2012
veraste kreten
veraste kreten
tot stompjes uitgekleed werden ogen gebroken in het godvergeten licht baarmoederloze barakken vol doden van vroeger tot nu waar ontbloot, duizenden en duizenden werden beroofd in een verschuivende, reeds verlaten, bestemming waar zijn de kinderen? een stil aanschouwen staart naar hier of elders naar gruwelijk, onverlost verdriet en een wereld vol waan waar een anjer getuigt van een laatste vlinder waar zijn de kinderen? waar zijn de kinderen? waar zijn de kinderen? Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012 (9) kerima ellouise ©
14-03-2012
in het duister geklemd
in het duister geklemd
barakken waar doden verblijven half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren half boven grijze wolken, ergens hoog ruggengraten, gebroken in een gracht met as en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom die nog kan slapen met mijn witte handen raak ik een naam aan, het glasraam waarachter ogenblauw staart naar wanhopige verbinding ik verleg mijn hart naar een langzame sneeuwvlok op bruin, zwart en roze, ooit door straten gelopen uit hun stappen komen woorden ze schreeuwen het rennen, het neerschieten tussen hoofd en gele ster afgeschoren haren winden zich rond assen zonder spiegelbeeld, rond verbrande wimpers; de borstels hebben geen weet van de doden ik fluister hen een paar woordjes toe een streepje zonlicht raapt een bloem op en mijn tranen Auschwitz-Birkenau, 20 februari 2012 (8) kerima ellouise ©
12-03-2012
links, rechts, links, rechts, links,
links, rechts, links, rechts, links,
het is daar, deze dagen dat ik zag wijzers vielen uit uurwerken vielen op het ongrijpbare begrip waarin het ademen onbewoonbaar werd verklaard en een kind de gesloten mond van de dood het is daar, die dagen toen dat zij niet meer zagen het slapen of het gaan in nog minder lijf waaronder ze elkaar zochten het is daar, deze dagen dat ik zag gezichten en namen met stilte doorboord ik ben van ze gaan houden Auschwitz-Birkenau, 20 februari 2012 (7) kerima ellouise ©
09-03-2012
die dag te sterven
die dag te sterven
geen vogel geeft er antwoord en de treurwilg prevelt tevergeefs: niet doodslaan naald na naald in ogen, ontredderd blauw nijptangen in bolle buiken trekken de dood naar lege handen; het geschreeuw waait door onbestaande ramen, vrouw na vrouw niet doodslaan trage messen sluipen door identieke lijfjes; harten op zwarte, naamloze schaduwen, kind na kind uit het stof, uit versteende vleugels uit de sporen van scheefgetrokken monden uit de tijd, zevenenzestig jaar geleden sla me dood Auschwitz-Birkenau 19 februari 2012 kerima ellouise ©
08-03-2012
koud, zo koud
koud, zo koud
haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf niet meer zien zelfs niet wanneer hun mond het onderdrukte licht opvangt ik betreed hun slaapstal zie namen waarvoor geen woorden zijn gekrast met de laatste horizon uit mijn vingers stromen onmenselijke klanken Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (5)
05-03-2012
geen klank meer
geen klank meer
hoe kan je onmenselijkheid begrijpen wreedheid nog dieper dan zonder grenzen stilte in alle mogelijke vormen wanneer de dood er niet meer toe doet het kan niet ik zwijg uit respect meer dan één minuut 1,1 miljoen keer ween ik zwart Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (4)
04-03-2012
onvatbaar hoog
Onvatbaar hoog
er is een weg die geen ander kan horen, een weg in het laatste licht van hun sterflijkheid het houdt mij in mijn stilte gevangen; duister, de gele vlek, het gloeiend ijzer van de dood buiten rouwt het wit terwijl de dag huilt om de zware boodschap van de boom die mij in zijn treurlied omhoog werpt naar de silhouetten van de wolken los van kwelling ik wil de afstand verkleinen en strek mijn armen uit naar het meest nabije mensen, het waren mensen ik hoor hen gaan Krakau, 19 februari 2012 (3)
03-03-2012
ik draag geen zichtbaar schild
ik draag geen zichtbaar schild
eerste sterren ter grootte van een handpalm dwingen mij naar de linkerkant van het raam de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde keert weer om de rest van zijn verhaal te vertellen ik leg het gele stof in de sneeuw, naast kleine voetstappen en zes jaarringen hoor slechts het wiegelied van de boom die met zijn takken zachtjes zielen beroert en terwijl afgesloten vlokken het perron kerven voor de trein ontsnapt de stroom aan de wachttoren doorkruist en met grote honger ik reis samen met zwarte assen die uit de hoed van onschuld in grachten vallen, lijfelijk gemeten, terwijl spinnen kruipen uit herkenning; een enkele spint een driehoek tussen de straat, de pijn en mijn borst * het kasteel van Wawel kijkt me met oude ogen aan; het laat tranen van toekomst ik draag ze van verleden naar morgen er was veel meer dan een draak die in brand vloog Krakau, 19 feb 2O12 (2) * de Wawel is een heuvel in Krakau. Onder de heuvel bevindt zich de Drakengrot. * spinnen : legende over het ontstaan van de Davidster
Schrijver: kerima ellouise , 03-03-20
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag