welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
07-03-2013
lenteluik
lenteluik
alsof de aarde
zich deelt naar alle verten, lente nog luider klinkt
dan de oerknal
ogen vertellen: ik ben jouw geheel
in de ruimte van twee
gezichten
nemen wij het zwijgen
aan elkaars hand mee, nog verward door de kleur van de ochtend
de ongestoorde woorden tot aan onze voeten
totdat een van ons vraagt: was het gisteren of vandaag
kerima ellouise ©
04-03-2013
laven
laven
in een duinnest
ligt het bedichte blad
een meeuw kukt
kleine wolken
naar het middaguur
het wordt stil en ongevlekt blauw
verrassend is de wind
wanneer hij met een gevederde blik letters
verschuift
jouw handen houden
het weerzien vast
sindsdien zwerft de zee in mijn navel
kerima ellouise ©
02-03-2013
geen rozen aan het hek
geen rozen aan het hek
steeds meer
vult de schaduw van het huis
zich met verhalen
la vie sans rose
signeert de sombere vragen
die nog roerlozer dan ooit voordien
de zon schuwen
ik laat mezelf los
vastgebonden aan het bord
- te koop -
en zink onberedeneerbaar
in de transparantie
laat niets achter
dan een liefde en een kat
die zich vasthaakt aan de maan
het afscheid
verdraait de tijd, wankel
is het verschil ondraaglijk
kerima ellouise ©
https://www.youtube.com/watch?v=1YVjHqs4keA
28-02-2013
dierbaar
dierbaar
wanneer ik niet meer in de stilte kan staan
verlies ik mijn woning
van plek tot plek
mijn ziel zal rukken aan ijzeren luiken
de dood ingaan, het lichaam nog vrij
plichtsgetrouw zal ik gebaren
naar honderd bomen
in een seizoen verwacht
jij kan me dan tot stof verbleken
van eind tot eind naar een ijdele nacht
het kind verstuiven, het laatste dak
hier of het hiernamaals boven
- zonder rust
werd het argeloze nooit verpacht -
kerima ellouise ©
23-02-2013
de laatste Mono Lisa
de laatste Mono Lisa
laat de wind stil gaan liggen
wanneer we het vlees van elkaar
afschrapen
niets meer gaat van mij naar jou
naaktheid tot op het bot
geen kracht meer
geeft
verberg regen in stenen
de verwarring van gedichten in een lichaam
dat zichzelf verdrinkt
zwalkend door verlamming
laat het stil zijn
tot in het meest argeloze woord
ik ben de verdwenen vrouw
die de twee rivieren een bodem toeschrijft
kerima ellouise ©
Illustratie: Beelden in Gees 2012, kunstenaar Robert Jansen, Mono Lisa
21-02-2013
onvolkomen weerwerk
onvolkomen weerwerk
hoe kan ik heel zijn
wanneer een helft
zich niet vertonen mag
als licht moet zijn
dat immer danst
luider dan het ruisen van regen
of ingelijste sneeuwval
hoe kan ik mezelf vervolgen
wanneer ik de waarheid niet versta
en me aan mezelf en aan jou
moet voorstellen
als een glimlachende zekerheid
in een metaforisch hemelbed
kerima ellouise ©
20-02-2013
zwarte wolken
zwarte wolken
het beeld verdiept splinters
driedimensionaal
ik wil niet terug en draai mijn hoofd weg
van het graf in de spiegel
mond na mond ligt de waarheid uitgestrekt
in een rusteloze slaap
een naam komt opnieuw langs
jaren lopen terug naar achter
ik wil ze niet bewaren
ze bewaren zichzelf, stromen voorbij
tijd tast alles aan
maar vannacht ben ik alweer gevlucht
van het bloed dat iedere trek verdonkert
in ons gezicht
kerima ellouise ©
19-02-2013
klimop
klimop
en als van parelmoer
het licht onafwendbaar in knoppen
ik kan niet langer meer dralen
het blijde zal weer verhalen
zo hemels en zo aards
er is geen duisternis meer
waaraan ik moet weerstaan, geen ruw gescheiden
maannacht waarin ieder vers eindigt
met een optocht van ondoorzichtig cellofaan
ik sterf niet meer om de wonden van wind
die, willoos en verward, de winter ophangen
boven het lot van het gebarsten bezemkind
kerima ellouise ©
Illustratie: Beelden in Gees, 2012, kunstenaar Jan Steen
16-02-2013
huiskamerwandelingen te Mechelen
zondag 17 februari 2013
Huiskamerwandelingen te Mechelen
met oa
in de Hendrik Consciencestraat 4
gedichten voorgedragen door:
Theo Slachmuylders; Tine Keulemans en kerima ellouise
15-02-2013
er zijn zachte muren
er zijn zachte muren
ga maar
de aarde wacht wel
in al zijn dagelijkse dingen
ga maar
naar zachte woorden
die zich uitstrekken
intiem
van vroeg tot laat
ga maar
maar laat me niet achter
een en al ziel, een
en al lichaam
want
alles, ja, alles
in deze armen
zal uit vuursteen bestaan
ga maar
maar laat mij jou dichten
laag na laag
naamloos zoals ik ben
kerima ellouise ©
14-02-2013
strandbericht
strandbericht
" wie kijkt niet graag naar binnen;
deze ronding, de meest intense kleur voor eenheid
waarop het leven in meer dan fragmenten steunt "
het zwijgen verbreedt
ons gesprek
jij legt je hand erover
we worden branding
en vullen de schelpen met echo
't geruis zingt mee
als rood vuur
kerima ellouise ©
13-02-2013
vlindergroet
vlindergroet
wat dwarrelt er nog
als een blaadje
is het een vlinder die haar vleugels
in de wind draagt
een donkere vlek misschien
op een gedachte of een verdord tij
dat richtingloos uitpuilt
en uiteindelijk neervalt
in een kleine vonk van hoop
ik huil om de dood van een kind
midden op straat
het is nooit de eerste keer
dat het herbegint
het sterven is er weer, de nacht in overvloed
kerima ellouise ©
03-02-2013
de schors van de nacht
Illustratie: Beeldentuin Dehullu, 2008, kunstenaar Jan Ketelaar
de schors van de nacht
laat me
als een kleine vlam
mezelf zijn
want hoe anders kan ik uitleggen
dat de nacht zich niet vergist
naakt op mijn schouders
hij is een reiziger
-ik ken zijn gewoonte-
en komt binnen via schemerlicht
berooft een boom van zijn bladeren
en ebt dan weg in het oog
van alledag
laat me
het ruisen legt zich neer
ik klink zachter op het kussen
van vergetelheid
kerima ellouise ©
26-01-2013
schuchtere voelsprieten
kunstenaar mij onbekend
schuchtere voelsprieten
het huis waarin ik wilde wonen was klein
zo klein als het in een sprookje kan zijn
van binnen oogde het nog groter dan een paleis
ik hoefde er niets te verzinnen, alsof alles, ieder laagje
een onderdeel van me was, rechts- of linksgewonden
vage dagen of een tragisch hopen sliepen in vrede
en liefhebben hechtte zich aan eenheid, het hart een thuis
woorden tekenden blauw of roze en niets was bestemd voor
verdrukking of kreukte de nacht, geen ster verloor het licht
ik droomde mij een woning waarin ik werd beschermd
vrij van onzichtbare sporen
kerima ellouise ©
25-01-2013
uit een ander seizoen
foto kerima ellouise uit een ander seizoen iedere dag reinig ik mijn lichaam met zeep ik schrob mijn huid van wit naar roze naar rood tot haast bloedens toe tot ik niets meer dan water hoor ik draai me weg van de nacht en van al dat sterven waarmee ik leef mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien, schuimen naar zee naar duinrozen die ik kan neerschrijven alsof ik er in woon, benaderbaar door warme wind en het glimlachen van een kind een zandrimpel schreeuwt een rode veeg ik vang alweer zijn echo op kerima ellouise ©
23-01-2013
een doodstille schelp
foto kerima ellouise
een doodstille schelp
toen ik nog kind was
tilde ik de zee op
alles lag stil, alles was groots
de mooiste kleuren bogen hun rug
naar de overkant; daar ergens lag Engeland,
Ivanhoe en een leeuwenhart
ik sleepte rivieren mee, legde me neer
tussen kussentjes van duinen en koortsachtige
jongens
hoorde het klapwiekend lichaamgeklater
van de horizon, klaarwakkere sterren dansten
met me mee
er was tijd en licht genoeg
kerima ellouise ©
21-01-2013
levensgroot
levensgroot
het is zo'n ding waar je nooit zeker van bent
dat nooit zeker kan zijn
het dwaalt langs straten, overdag
of in de late avond
het schurkt tegen een boom
zoals een hond die vlooien heeft
en smeekt om gestreeld te worden
het bewierookt boeken
over de ondergang; grijze kleding
en een doorstreepte hemel
het kruipt onder kaarslicht
omdat het de regen niet kan vergeten, de kus
die nooit achtergelaten werd
het beschrijft de lezer
op de bodem van verzen
hij kerft zijn naam
slechts één enkele naam
kerima ellouise ©
Illustratie: kunstenaar onbekend
20-01-2013
de komst van het verdwijnen
de komst van het verdwijnen
de toekomst gesloten
van dit oude uur waarin de avond
zich niet hoeden laat
ik faal opnieuw, twee of driemaal
rond mijn ogen, trek een kring van mist
rond een lege stoel
en leg mijn oor te luisteren
op mezelf
in dit tijdelijk, papieren huis;
de blik gedwongen, zo dichtbij
kerima ellouise ©
kunstenaar onbekend
18-01-2013
Franse greep
Franse greep
alsof het werkelijk is
de wereld open, nog groter dan
waarin ik lig,
opgaand in estafette,
traag van verlossing, van hals
naar borst naar buik naar benen
de sprong omhoog
en dan jouw armen, 'n explosie van ogen,
niets te willen zijn, nog meer in overgave
en dat wij dat zeggen
drijven naar een verhaal
dat op ons lijkt
't is met liefde
en dan die stilte, streel jij
over mijn huid
kerima ellouise ©
14-01-2013
ik hoor het graven van de winter
ik hoor het graven van de winter
in gemeten passen
ligt het geluid van het verleden
ik leg ze tussen jou en mij, t gehuil
bleef in de afstand bewaard
en nu ik te oud
voor toekomst word
duidelijk en doodstil
vraag je
of ik mezelf wil verlaten;
de duur onuitgeschreven
maar wil je mij dan vasthouden
nog voor de winter verminkt
het leven of dat wat als zodanig klinkt
kerima ellouise ©
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag