welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
02-04-2012
kortademig
kortademig
je mag me naar de hel sturen mijn ogen vullen met vuur me murw slaan tussen de anderen die nog ademhalen in hun dood hoe gemakkelijk zal het gaan omdat ik het lieven nooit leefde het leven niet liefde liefhebben nooit leerde het kind dat iedere dag bewoog op lege bladzijden nooit dichter bij een aai of een plekje in de zon gewoon vanzelf - sprekend - slechter uit woorden - vloeide naar het donker je mag mijn gezicht mensenschuw rood verven ik was nooit een Winnetou kerima ellouise ©
27-03-2012
in ogen gestreept
in ogen gestreept
kan ik alles achterlaten nu ik eenmaal weet heb van verleden, dagen aan nachten keten met niets dan adem tekens verdwijnen, de kiem van glijdend geluk wanneer ontkenning breekt in assen doorheen het geweld van vuur kan ik, beroofd van verlangen, liefde in oprechtheid leggen of ben ik al te diep door het gestreepte sterven bevangen nu leegte, vervreemd van verheffing, zich op een geluidloze lente drukt (13/13)
kerima ellouise ©
zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=t20Smun28DQ
25-03-2012
van as tot aarde
van as tot aarde
welke waarheid wordt gebeeldhouwd onderaan de urne terwijl onze handen wrijven over het gelaat van schaamte hoelang zal de trein blijven branden tussen losgehaakte windstreken die doorheen zwartgekalkte grachten de gruwel spoelen in de keel van menselijkheid en de vloed van vrede willen herwinnen zeg mij, wie richt het hoofd op in een wijde cirkel om het oorlogsmonument en de vele naamloze schaduwen Krakau, 21 februari 2012 (12) kerima ellouise ©
20-03-2012
gas-licht
gas-licht
de nachten erna delen zij het kussen met mij ik laat de naaktheid toe, de dode handen in de spiegel, de schepper onder het puin van het geweten duizenden monden zwijgen gaan van hier naar daar, van daar naar hier, naar vaker en meer telkens anders ook voor mezelf de een helpt de ander tot er geen dag meer is, slechts grote, uitgeholde ogen naast het lege ontbijtbord ik kan niet meer weg * ik schud het kussen op jij zwijgt in een andere taal en legt de afstand er tussen Auschwitz-Birkenau 21 februari 2012 (11) kerima ellouise ©
19-03-2012
waar de dood schreeuwt
waar de dood schreeuwt
ik laat de stilte na als allerlaatste beeld elk oog, door zwart en wit omrand, hecht zich als een zwerver aan het spoor waarlangs zij liepen gekleed in flarden van wanhoop die bleven haken aan elkaars hand en het schrale, nog bestaande licht ik veeg gaten in de sneeuw wil met naakte voeten stemmen vinden achter de tralies van de aarde nacht na nacht met hen praten in een zo dichtbij verleden ik ga weg, kijk nog een keer om en neem het afscheid mee Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012 (10) kerima ellouise ©
17-03-2012
veraste kreten
veraste kreten
tot stompjes uitgekleed werden ogen gebroken in het godvergeten licht baarmoederloze barakken vol doden van vroeger tot nu waar ontbloot, duizenden en duizenden werden beroofd in een verschuivende, reeds verlaten, bestemming waar zijn de kinderen? een stil aanschouwen staart naar hier of elders naar gruwelijk, onverlost verdriet en een wereld vol waan waar een anjer getuigt van een laatste vlinder waar zijn de kinderen? waar zijn de kinderen? waar zijn de kinderen? Auschwitz-Birkenau, 21 februari 2012 (9) kerima ellouise ©
14-03-2012
in het duister geklemd
in het duister geklemd
barakken waar doden verblijven half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren half boven grijze wolken, ergens hoog ruggengraten, gebroken in een gracht met as en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom die nog kan slapen met mijn witte handen raak ik een naam aan, het glasraam waarachter ogenblauw staart naar wanhopige verbinding ik verleg mijn hart naar een langzame sneeuwvlok op bruin, zwart en roze, ooit door straten gelopen uit hun stappen komen woorden ze schreeuwen het rennen, het neerschieten tussen hoofd en gele ster afgeschoren haren winden zich rond assen zonder spiegelbeeld, rond verbrande wimpers; de borstels hebben geen weet van de doden ik fluister hen een paar woordjes toe een streepje zonlicht raapt een bloem op en mijn tranen Auschwitz-Birkenau, 20 februari 2012 (8) kerima ellouise ©
12-03-2012
links, rechts, links, rechts, links,
links, rechts, links, rechts, links,
het is daar, deze dagen dat ik zag wijzers vielen uit uurwerken vielen op het ongrijpbare begrip waarin het ademen onbewoonbaar werd verklaard en een kind de gesloten mond van de dood het is daar, die dagen toen dat zij niet meer zagen het slapen of het gaan in nog minder lijf waaronder ze elkaar zochten het is daar, deze dagen dat ik zag gezichten en namen met stilte doorboord ik ben van ze gaan houden Auschwitz-Birkenau, 20 februari 2012 (7) kerima ellouise ©
09-03-2012
die dag te sterven
die dag te sterven
geen vogel geeft er antwoord en de treurwilg prevelt tevergeefs: niet doodslaan naald na naald in ogen, ontredderd blauw nijptangen in bolle buiken trekken de dood naar lege handen; het geschreeuw waait door onbestaande ramen, vrouw na vrouw niet doodslaan trage messen sluipen door identieke lijfjes; harten op zwarte, naamloze schaduwen, kind na kind uit het stof, uit versteende vleugels uit de sporen van scheefgetrokken monden uit de tijd, zevenenzestig jaar geleden sla me dood Auschwitz-Birkenau 19 februari 2012 kerima ellouise ©
08-03-2012
koud, zo koud
koud, zo koud
haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf niet meer zien zelfs niet wanneer hun mond het onderdrukte licht opvangt ik betreed hun slaapstal zie namen waarvoor geen woorden zijn gekrast met de laatste horizon uit mijn vingers stromen onmenselijke klanken Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (5)
05-03-2012
geen klank meer
geen klank meer
hoe kan je onmenselijkheid begrijpen wreedheid nog dieper dan zonder grenzen stilte in alle mogelijke vormen wanneer de dood er niet meer toe doet het kan niet ik zwijg uit respect meer dan één minuut 1,1 miljoen keer ween ik zwart Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (4)
04-03-2012
onvatbaar hoog
Onvatbaar hoog
er is een weg die geen ander kan horen, een weg in het laatste licht van hun sterflijkheid het houdt mij in mijn stilte gevangen; duister, de gele vlek, het gloeiend ijzer van de dood buiten rouwt het wit terwijl de dag huilt om de zware boodschap van de boom die mij in zijn treurlied omhoog werpt naar de silhouetten van de wolken los van kwelling ik wil de afstand verkleinen en strek mijn armen uit naar het meest nabije mensen, het waren mensen ik hoor hen gaan Krakau, 19 februari 2012 (3)
03-03-2012
ik draag geen zichtbaar schild
ik draag geen zichtbaar schild
eerste sterren ter grootte van een handpalm dwingen mij naar de linkerkant van het raam de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde keert weer om de rest van zijn verhaal te vertellen ik leg het gele stof in de sneeuw, naast kleine voetstappen en zes jaarringen hoor slechts het wiegelied van de boom die met zijn takken zachtjes zielen beroert en terwijl afgesloten vlokken het perron kerven voor de trein ontsnapt de stroom aan de wachttoren doorkruist en met grote honger ik reis samen met zwarte assen die uit de hoed van onschuld in grachten vallen, lijfelijk gemeten, terwijl spinnen kruipen uit herkenning; een enkele spint een driehoek tussen de straat, de pijn en mijn borst * het kasteel van Wawel kijkt me met oude ogen aan; het laat tranen van toekomst ik draag ze van verleden naar morgen er was veel meer dan een draak die in brand vloog Krakau, 19 feb 2O12 (2) * de Wawel is een heuvel in Krakau. Onder de heuvel bevindt zich de Drakengrot. * spinnen : legende over het ontstaan van de Davidster
Schrijver: kerima ellouise , 03-03-20
02-03-2012
voorbode (1)
Voorbode (1)
een Poolse vrieslucht waait binnen de tijd vertraagt wanneer een kale boom driehoog mij oud aankijkt zijn takken zijn dofgrijs en zwart aan de randen alsof hij treurt en me wil waarschuwen voor wat komen zal ik ril om reeds gevallen schaduwen en knik hem toe hij heeft het koud in zijn marmeren huid vol huiver ik ween nog niet kerima ellouise © 17 februari 2012, Krakau
foto kerima ellouise ©
16-02-2012
kolkenklank
kolkenklank
k voel mezelf meestromen met de schaduw die rond mijn hart waart hoe hij klotst, onderweg, tegen een leger wordende horizon nimmer thuisgeraakt door de wreedheid van de wind, in de avond gebaard jij beweegt naar rotsvaste gestaltes, waarin mijn lichaam vervaagt; zich niet vertonen kan omdat verdriet om ziltig vertrouwen vraagt wij verliezen ons niet aan de werkelijkheid of waan maar aan de dromen die doorheen de bloei van vloed niet kunnen gaan kerima ellouise © Zie ook:http://www.youtube.com/wa...wqgIfkFV2_3VmVBI9hLoWg&index=1 foto door Rob Bonenkamp ©
09-02-2012
daarna zweeg zij
daarna zweeg zij
er is geen wind er is geen verhaal zo warm als jij zeg je ik woon te ver van zee af om op de golven te drijven de meeuwen te dragen die in je hand wonen en waaraan jij je leven hangt als oude jaren op jonge bloesem ik woon te ver van zee af om me nog langer te laten wiegen door een handvol blauwe dichtregels zo warm als jij kerima ellouise ©
foto kerima ellouise ©
07-02-2012
'n broodje puur
'n broodje puur
met mijn rechterhand veeg ik wat kruimels op je wang weg ze stippen je onvolmaaktheid aan een onvolmaaktheid die ik zo lief heb zoals steeds kijk je verwonderd om dit gebaar 'je kruimelt', zeg ik overbodig een wonderlijk zacht lachje opent het beeld van warme aarde je legt wat kruimels op je lippen
kerima ellouise ©
zie ook:http://www.youtube.com/wa...wqgIfkFV2_3VmVBI9hLoWg&index=1
fotobewerking : Rob Bonenkamp ©
28-01-2012
Cabaret en poëzie te Zaandam
Pittig cabaret en sfeervolle poëzie Onze vorige poëzieavonden waren een succes. Door de toegenomen publieke belangstelling verlaten wij de huiskamer en hebben nu gekozen voor een leuke zaal in een oud Zaans pandje. Dit keer treedt op cabaretière Claar van der Does. Zij is singer/songwriter, presentator en improvisator. Met haar gitaar bezingt ze de beslommeringen in het leven van de 40'er. Liedjes over rust of drukte, over vechten of achteroverhangen. Kortom: de belangrijke keuzes in het leven, die natuurlijk ook voor niet 40'ers herkenbaar zijn. Ze praat het geheel met veel emotie aan elkaar, waarbij ze regelmatig verbaal uit haar vel springt. Want het leven is tenslotte iets om je over op te winden.
Voor het poëziegedeelte hebben wij vier krachtige dichters uitgenodigd, het zijn:
Kerima Ellouise
Julius Dreyffsandt zu Schlamm
Cees-Jan Sierhuis
Marcel de Kleijn
En.......... het langverwachte debuut van Frits Hendrikse.
Datum Zondag 26 februari 2012 Aanvang 14.30 uur Zaal open 14.00 uur
Entree 10,00 Euro (over te maken op giro 4207284 t.n.v. F. Hendrikse. graag bevestigen met een email)
Drankjes niet inbegrepen.Hapjes inbegrepen
Contact Frits Hendrikse 06-44504927, roerdompje@wanadoo.nl Marcel de Kleijn 06-42317198, robertdekleijn@hotmail.com
Locatie Het pand Hawa Komhata, Westzijde 181 te Zaandam steegje inlopen tussen nr 179 en nr 185 (geboortecentrum)Parkeren Gratis, op het J.A. Laanplein (vlak achter de Westzijde)
Wij raden u aan spoedig te reserveren door de entreeprijs over te maken, mede gelet het beperkt aantal zitplaatsen.
Tot 26 februari!Het wordt een mooie middag
26-01-2012
goocheltruc
goocheltruc
het enige ritueel dat de kamer kent is er niet meer, hoe hard ik ook met mijn mouw schud een betraande zakdoek maakt elk woord overbodig: de duif is dood kaarten voorspellen nuchterheid, het teken is het lege glas zonder dubbele bodem kan ik niet verdwijnen de asbak geeft geen gehoor aan het rookgordijn; die illusie brandt zichzelf op ik veeg alles opzij, het papier en het stroompje dat meedogenloos met de tijd tikt de kamer draait, als een foetus keten ik mezelf vast het vruchtwater breekt en bevrijdt woorden ik laat een eerste, ontrijmde schreeuw kerima ellouise © * naar aanleiding van Gedichtendag
23-01-2012
bestemming
bestemming
ik kijk verder zie vreemde gezichten ze schuiven als schaduwen voorbij - wie speelt er met het lijk van de maan - onder de huid van het water verdwijnt het geluid van de zee ik luister, tast aan de beweging van stilte van golf naar golf naar de holte van mijn hand luister, hoor het kind dat op meeuwen vliegt naar jou zwaait vloedgewassen, op weg naar liefde - wie speelt er met het lijk van de maan - * voor het raam is de dag zo zacht, zo vanzelfsprekend dragend blauw kerima ellouise ©
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag