|
toen ik omkeek
zag ik een man
en in de leesbaarheid
van zijn rivieren kwam ik
poëzie tegen
niet in schalen of langs de zee
maar in alles wat mijn woorden
overbodig maakten
het werd winter
tijdens zijn reizen en ik liep
met hem doorheen de stilte
passeerde schemeringen, rondgezonden
door oude vloedlijnen
dichterbij en soms weer veraf
in het volle geluid maakte ik me los
en vond een vreemde
roerloosheid
de betekenis van een mens
ik gaf hem Goethe
maar hij schonk me zijn aanwezigheid
Opgedragen aan de Heer Waltack
kerima ellouise ©
|
