welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
05-03-2011
lieve landvrouw
lieve landvrouw
en als ik je vind in een thuisloze zomer anoniem en tussen regenvlagen zal ik tegen duisternis vertellen dat maanlicht in ogen zeldzaam is ze kruisen dichterlijke stappen vegen het grind in de kamer op zonder volgorde om ergens te zijn wanneer niets geluid geeft in de velden heide de vlakte kent en de lakens uitrekt tot sluiers rond verlaten nesten ik zal over je zoektocht naar ooit vastgehouden woorden vertellen en hoe je de echo vult met wonderlijk raamlicht waarin jouw stappen, zo nabij, weet hebben van nachten in verweer *opgedragen aan AnnabelZie ook: http://www.youtube.com/watch?v=RFohbGGNxdI kerima ellouise ©
28-02-2011
hij zei
hij zei
"ik ben poëzie" zijn stilte drong tot mij door ik werd boom met hem kerima ellouise ©
27-02-2011
welkom
welkom
ik kom slechts om te gaan, mag even op de drempel zitten, leven in iedere taal, misschien één tel een glimp of een glinster van die ene oceaan die ik niet in de werkelijkheid kan thuisbrengen maar die een anker uitwerpt rondom huizen, wolken, bomen, verleiding en schuimende geschenken soms vervaagt de deur tot een onbereikbaar eiland, hoor ik een stervensroep als een schouderkloppende schaduw op het water tot jij mij weer verder stuurt, voorbij het zachte vraagteken dat zich als een golf omhoog werpt en alle zinnen vult met wakkerend zout tijd is niet meer dan een ontmoeting het vruchtbaar beminnen of verloochenen van iedere dwaasheid tussen wijzers vrij om in te schuilen of naar te groeten waarin jij mijn hand vasthoudt en misschien ik de jouwe kerima ellouise ©
23-02-2011
een ondergaand onderonsje
een ondergaand onderonsje
welke kracht heeft nabijheid misschien terloops in een naam genoemd of in nachtkledij wanneer, onbewaakt, tijd de voor -en achterkant volschrijft met een contrasterende stilte is nabijheid niet meer dan een reiziger zoals een vuur in beweging dat naar buiten groeit, bezit neemt van een opgaande zon die dronken van dwaasheid het tijdelijke beleeft en de horizon vleit met zomer en lichtjes, zo welkom als het raam waardoor je de zee hoort zingen, tot diep in dromen en het begeerlijke van het water en nadien, ter plekke zichzelf niet meer vindt in een vreemd echoënde stortvloed van druppelsZie ook: http://www.youtube.com/watch?v=RJ7eu412Ufg kerima ellouise ©
19-02-2011
neem me mee
neem me mee
iedere droom stuurt me naar de werkelijkheid iedere werkelijkheid stuurt me naar een droom neem me mee de klok luidt nog meer dag ik blijf achter, luister naar de herinnering van mijn naaktheid waar echte vogels de nacht wegvlogen, onbevreesd om uren uit nieuw geluid te winnen ik verwacht de zee, wil de doofheid uit mezelf wegduwen naar de duinen, rustig ademen zoals de wind rondom golven en de leeshonger van het oninwisselbare onder de ogen van liefde en leven waarin je kunt plaatsnemen, steeds weer op een ander moment, vrij van falen en het schuilhouden voor het ochtendlichtZie ook: http://www.youtube.com/watch?v=8Di1-8iTz3s kerima ellouise ©
17-02-2011
voorspelbaar
voorspelbaar
ik ben er niet ik ben er wel ik ben er niet wel in het rondgaan achteraf beschouwd van de nacht en mijn mond voor om het even welke overgave de herhaling bij de eerste lichaamsschemering wanneer vooraf beschouwd de rest van mijn zwaartekracht verdwijnt als een eiland in het midden van de dag kerima ellouise ©
15-02-2011
waarvandaan
waarvandaan
het was een zacht begin toen jij dichterbij kwam en de rivier achterliet die ten dode was opgeschreven je was de enige die zag hoe het water treurde hoe stil haar stroom de klanken volgde van de wind, de verte waar niemand wil komen en nog trager vogels herleest dan de woorden, die zichzelf, nog in hun schaal, niet begrijpen het was meer dan een omhelzing de dag waarnaar jij en ik zochten we schoven hem aan elkaars vinger met een ring van zilverpapier * dat wat we niet zien raakt ons aan als wit wuivende lelies van oever naar oever * kerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar: Ludovicus van Eijnatte 'introspectie'
12-02-2011
geschenk
geschenk
met de rechterhand schreef hij zijn verzen, angstvallig de toekomst vermijdend alsof lijnen voorspelbaar waren de linker bleef gesloten voor de wind die met de bomen mee langs het water huilde herhaaldelijk onderstreepte hij tot het punt waar een ouder wordende horizon de regen wilde opvangen: als een zon breekt tel ik de bloemblaadjes op mijn tocht vergeten zal ik niet wat zij in mij zocht ik gaf hem wat ik schenken kon: het eerste rozenblad kerima ellouise ©
07-02-2011
op mijn weg
op mijn weg
er hing een merkwaardig vuil licht over het verveloze kruis alsof het ingegroeid was, vastgebonden zonder inscriptie ieder dag liep ik er langs raakte het verweerde hout net niet aan doodsbang om met de doden tikkertje te moeten spelen vandaag, jaren later zag ik het kruis weer het viel uit het dunne schrift waarin ik een memoriam had geschreven een spiegeltekst vol klinkers waarover ik nooit gesprongen heb, ook niet toen ik naast hem liep schouderloos tot op het laatste woord van angstkerima ellouise © foto: kerima ellouise ©
04-02-2011
Volume
volume
elke boom die ze telde onderweg stond gelijk aan moed tien bomen en dan zou ze praten hem tegemoet in haar onbestaan het werden er twintig en nog meer in schaduw als tussenruimte voor hoop ze raapte stammen uit haar schoot, verzette nerven en woorden naar een vaderbestemming op zijn gezicht niets hield stand behalve de autoradio en de gewenning tot op het bot kerima ellouise ©Illustratie: beeldentuin Dehullu, kunstenaar Miriam Severijns
27-01-2011
( . )
( . )
al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag kerima ellouise © naar aanleiding van gedichtendag
26-01-2011
onomatopee
onomatopee
ik had eerder moeten opstaan om zes uur of wanneer kraait de haan om het woord te horen in mijn keel dat tegen het raam wil tikken als tijd zonder knarsen in stille ochtendwind wat mag je vragen wat mag ik vragen van dit onderkomen en van wat me ontsnapt; de stem waarmee je me roept om liefde binnen te laten wanneer kraait de haan of zal ik later op bezoek komen en blijven in jouw woord waarin ik wijzers vindkerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu, kunstenaar Jan Leeuwenburgh
24-01-2011
en dan wordt het stil
en dan wordt het stil
op een dag zullen de lijnen op mijn lijf tastbaar zijn regen zal mij vinden en mijn karkas dragen alsof alles met het waarnemen verdwijnt en enkel nog de waanzin wordt opgenomen in verbeten visioenen het wordt donker in de schaduw van de maan ook de tijd uit vergeet-mij-nietjes genomen kerima ellouise ©
21-01-2011
met niet meer dan wat liefde
kunstenaar: Ria Willems © met niet meer dan wat liefde
om er naar te kunnen kijken rotsvast maar misschien onvindbaar roep ik jou eenvoudig, zoals de dagen en de handen waarmee je me liefkoost met niet meer dan wat dromen plekjes waar ik wil zijn waar ik je kan omringen, warmzacht bij de waterval en tussen de wilde bloemen die, door hun dans, ons willoos meevoeren naar de uitgestrektheid van vervulling blaadje voor blaadje om dan weer opnieuw te beginnen, tot in het kleinst van één seconde kerima ellouise ©
19-01-2011
een vonk
een vonk
.
op
de heuvel
stond een boom
daar beefde een man
de man leek op de boom
de boom leek op de man
niet anders lag er een schaduw
aan hun voeten, als een spiegel
om de dood te scheiden
toen de zon zich draaide
roerde er een blad
en droeg ik
de boom
de man
en de schaduw
op mijn rug
de heuvel
af
ze werden lichter
door de voorbestemdheid van dit gedicht kerima ellouise ©
18-01-2011
onbewogen
onbewogen
schrijf geen waanzin over mijn woorden heen of waar de wind zal zijn wanneer alle richtingen verdwijnen het huis bloedt nog steeds uit linker en rechtermondhoek veegt de vloer rood in de kamer waar ik nooit meer kom misschien had je het weten anders verwacht maar achter in de sneeuw waar de wind een huid krijgt staat het kind met kletsnatte voetenkerima ellouise ©
16-01-2011
waar we waren
waar we waren
vreemd blijft het om het bed te zien kussens liggen stil, haast gerangschikt als museumstukken in een eigenaardig, oud licht het wordt koud, killer dan buiten ook dit schrijven kost meer tijd zoals de weg langs muren en loze lakens het doet pijn wanneer jij beweegt in een veranderde blik en ik vecht voor eigen recht de hemel leeft met de tijd toen ik nog wensen telde kerima ellouise © (geïnspireerd op het gedicht van Amanda Malinka 'het is')
13-01-2011
bronnen en barsten
bronnen en barsten
jij denkt aan de ochtend jezelf nabij maar soms houd ik op met leven zet de wereld stil en het geluid uit zoek onderdak om de ongelijkheid in mij tegen de grond te drukken of wens een vogel die ik van buiten kan leren en in mijn buik trekken tot het schrijven, aangetast door de tweestrijd, een landschap neerlegt in het diepe van de lucht en in de bronnen, binnen onderweg naar een warme plek waar het licht lacht om de schaduwen, vol geraakt kerima ellouise© foto: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar Hermien Buytendijk
11-01-2011
Gedichtendag 27 januari 2011
08-01-2011
soms, in de nacht (nederlands en engelse vertaling)
soms, in de nacht
achter me reikt de verte tot aan het gehinnik paarden stijgen uit het weiland nog vol van nacht ik laat ze voorbij draven en zie hoe een bizarre zeewind kronkelt langs het zout dat bij volle maan werd gewonnen basaltrivieren banen zich een weg langs de ondergrondse waanzin van mijn ziel het waaien houdt op zoals het beeld van het water waarin de tijd verglijdt ik bezit niets zelfs niet het stille gemurmel van mijn droom, naar dood geschreven en reis verderkerima ellouise ©
sometimes, during the night
the distance behind me reaches to the whinny
horses rise from the meadow still full of night I let them trot by and see how a bizarre sea breeze twists along the salt that at full moon was won
basalt rivers edge a way along the underground madness of my soul
the blowing of the wind stops like the image of the water in which time slips away
I don't possess anything not even the silent murmur of my dream, written to death
I travel further
kerima ellouise ©
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag