welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Foto
Stilte in het tegenlicht

De bundel bevat ongeveer 90 gedichten

ISBN 978-3-86703-895-9
Engelsdorfer Verlag

wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.

woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig

 

Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
  • VERHUIS
  • voorstelling geschorst
  • minnen en muzen
  • slechts toegankelijk
  • open tuinen
  • tuinrijmpje
  • toevlucht
  • cover van mijn zopas verschenen bundel
  • in de helderheid van wind
  • er is altijd een overkant
  • gebroken wit
  • ritme
  • Anloo muziek en voordrachten
  • omlijsting
  • paraplu
  • het jaartal slaapt nooit
  • naast raven en stenen
  • maanzand
  • tussen zee en land
  • ververst
  • er zaten meeuwen op dit papier
  • lentefeest, kasteel Heeswijk
  • benen en vinnen
  • het geluid van tijd (3/3)
  • het geluid van tijd(2)
  • het geluid van tijd (1)
  • deprioëzie
  • 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten
  • kasteel Heeswijk, 1 april,
  • lentesprongetjes
  • houden of houwen
  • lenteluik
  • laven
  • geen rozen aan het hek
  • dierbaar
  • de laatste Mono Lisa
  • onvolkomen weerwerk
  • zwarte wolken
  • klimop
  • huiskamerwandelingen te Mechelen
  • er zijn zachte muren
  • strandbericht
  • vlindergroet
  • de schors van de nacht
  • schuchtere voelsprieten
  • uit een ander seizoen
  • een doodstille schelp
  • levensgroot
  • de komst van het verdwijnen
  • Franse greep
  • ik hoor het graven van de winter
  • zonder titel
  • de klaagzang van het noorderraam
  • jaaroverzicht
  • elkander
  • en zo de draad
  • haiku's
  • quote
  • uit de toekomst geplukt
  • geheel het leven
  • kringloop van schaduwen
  • het zien van jou
  • compilatie en schuld
  • ik was een kind
  • verborgen
  • Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs
  • collecte van de nacht
  • zwart of zoet
  • schemerrook
  • achter de bocht van vloed
  • raamvers
  • lege stoelen
  • herfst is niet de reden
  • de incisie van oktober
  • wanneer bloemen geuren in de nacht
  • in het huis
  • immer aanwezig
  • het onvermogen van het hart
  • de volheid van een cirkel
  • vele nachten, dagenlang
  • regen en ruïne
  • gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht"
  • 'n dialoogje met de liefde
  • alleen 's nachts
  • aangetast
  • overbodige annonce
  • ruïne van een scène
  • ik werp een steen in het heelal
  • de taal die we zochten
  • een golf en een gedachte
  • de laatste kleuren
  • tot het daglicht
  • meestal op donderdag
  • het afscheid is sterker
  • zoals zij in de ochtend
  • onmacht en verder niets
  • over de bloem in mijn hoofd
  • meer dan een gezicht
  • al meer dan een leven geleden
  • uit het nest van de cirkel
  • splinters van tijd
  • rondom 't volmaakte
  • opvallend rond
  • waarheen wij ook gaan
  • zoek het antwoord
  • een handvol vleugels
  • zo aanraakbaar voor mij
  • luister naar het geluid
  • ivoor
  • kortademig
  • in ogen gestreept
  • van as tot aarde
  • gas-licht
  • waar de dood schreeuwt
  • veraste kreten
  • in het duister geklemd
  • links, rechts, links, rechts, links,
  • die dag te sterven
  • koud, zo koud
  • geen klank meer
  • onvatbaar hoog
  • ik draag geen zichtbaar schild
  • voorbode (1)
  • kolkenklank
  • daarna zweeg zij
  • 'n broodje puur
  • Cabaret en poëzie te Zaandam
  • goocheltruc
  • bestemming
  • met liefde
  • impressie van het onzichtbare
  • verzwegen panorama
  • je geeft me stilzwijgen
  • blue landscape
  • licht
  • gedicht voor een onbekende
  • de maan in een fles
  • blauwe periode
  • bij het breken van de bast
  • feestgroei
  • vleugels (haiku)
  • jaren worden dieper
  • elf
  • wachten
  • het woord
  • met de gordijnen dicht
  • Dicsmare
  • Uniek
  • Dát
  • zij was haar naam
  • door alle ruimte heen
  • de dag verlaten
  • wiegen
  • er is een wens
  • alle stappen
  • een heerlijk recht
  • chaos in de woonwijk
  • slinger
  • nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken
  • afrodisiacum
  • horen
  • zij zijn de tijd
  • ontilbaar
  • prooi
  • gevoed door de blaren
  • Later
  • verandering
  • het spoor van de meeuw
  • het oog
  • wandeling
  • sluit de stenen
  • familie
  • op ooghoogte
  • de kus
  • clair-obscur
  • nood breekt elke leeftijd
  • het ijzeren paard
  • er wonen spotvogels is het zand
  • de lucht was blauw
  • 't zachtblije
  • dromen komen terug
  • ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei
  • kringsgewijs
  • geen andere zee dan deze
  • wintertelg
  • drenkplaats
  • in your hands
  • Zij
  • duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast
  • levensvragen
  • laat me je lezen
  • zo jij
  • acrazedoenimacrabra!
  • het eindigt niet
  • ontmoeting met een dichter
  • dichters in Branoul
  • waarin rozenbottels geuren
  • lieve landvrouw
  • hij zei
    Archief per maand
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005
  • 03-2005
  • 02-2005
  • 01-2005
  • 07-2004
  • 06-2004
  • 05-2004
  • 04-2004
  • 03-2004
  • 12-2003
  • 11-2003
  • 07-2003
  • 06-2003
    Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!

    http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
    kerima ellouise : woorden in wind
    schrijfsels ©
    29-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik schrei zachtjes



    ik schrei zachtjes

     

     

     

     

     

     

     

    onaanvaard blijf ik vreemd,

    blind hunkerend naar geloven

    om een enkel mens

     

    soms wacht ik, zoals dag op nacht

    en sla wekkers stuk tegen het hoorspel 

    van mijn dromen

     

    ik veeg ogen op het vroege raam,

    de wereld zo vreemd in het vergeten licht

     

    jij kijkt naar mij

    in andere handen

     

    en ik schrei bij iedere stap

    glazen bloemen op je naam



    kerima ellouise ©








    >> Reageer (2)
    28-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gastgedicht van Dhr. Waltack : Een blik




      Een blik




    Gij schildert jaargetijden

    op zijden zeilen

    en rijgt de klinkers tot kralen.

    U brengt gisteren en morgen

    poëtisch dichter bij elkaar.

    In avondrood geverfde verzen

    rondom rozen, met zicht op zee

    voeren vrachten vol letters u

     naar de overkant van tijdloze

    oevers en ontspiegelde rivieren.

    Ontwortelde werkwoorden

    door lettergrepen gegrepen,

    daar waar de wind woont en

    wolken uitgebreid bewegen.

    Het strelen van de stilte

    opent erosieloze poorten.

    U vertolkt het verdronken verdriet

    ik voel mij aan wal gedragen

    en las uw poëzie-pirouetten

    op papier.


    Waltack @


     
    Heel hartelijk dank Meneer Waltack en heel veel liefs

    vanuit mijn hart !





    >> Reageer (0)
    25-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.explosieve stilte





    explosieve stilte
     
     
     
     
     
    snel en onbeheerst
    snijdt waanzin door
    het onzichtbare touw
     
    de lucht, donkerdood
    wacht op het gegrom
    van roem, voorbijgaand in
    een kort en heftig geluid
     
    wanneer de ruimte
    de strakgespannen liefde onderlijnt,
    omlaag rond hals en nek,
     
    zet elk woord zich vast in
    een verbeten afstand, de voetstappen
    vervallen tot een duister vlies
     
    ik schep de zinnen
    in stalen ogen, wikkel ze rond
    vallende onschuld
     
    want metaal kan moe zijn
    ook in het hoofd



    kerima ellouise @


    >> Reageer (1)
    24-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eendjes in de kast
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    Art : Dekat ©





    eendjes in de kast
     
     
     
     
     
     
    het was altijd
    stil in mijn kast én
    veilig
     
    het werd ook nooit dag
    of vlammend rood; het geschreeuw
    verdween samen met
    de stemmen
     
    van voortbewegende ramen die  wolken
    droegen, ver weg van mijn witte lelie dromen  
    en het maagdenvlies
     
    dat zich verborgen hield
    onder de gescheurde kousjes en jurkjes
    van mijn pop
     
    klaverblaadjes, ter nagedachtenis
    werden kleine planeetjes
     
    als tranen, kinderen op
    geboortegrond
     
    als eendjes overdag op
    het watervlak
     
    die ik tastbaar tekende
    achtergelaten in de nacht
    van de kast



    kerima ellouise ©



    >> Reageer (0)
    22-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In het huis der wezen






    in het huis der wezen

     

     

     

     

     

    achtergelaten

    en nauwelijks

    te genezen

     

    prevelt de schaduw

    uur na uur

    de bastaards uit

    het stof

     

    ik tel mijn twijfels

    van onvermogen

     

    wanneer de dag

    nog drupt in het

    vermolmd gegroet

    van vergiffenis

     

    het was op

    een nacht als deze

     

    ik zag een wandelaar

    in de regen en een wereld

    van waanzin

     

    het was stil

    zo rond de wind

    en omheen mijn wenen



    kerima ellouise ©








    >> Reageer (0)
    19-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tekens op mijn huid


     

    art : Dekat  © 

    dank je wel Dekat !

     



    tekens op mijn huid

     

     

     

     

     

     

    ik droeg liefde en kind verder

    verder dan het sterven en

    de bomen in mijn bed

     

    de rillingen  aan het raam

    gleden om flarden landschap

    en altijd door de wind

     

    ik herinner me mijn huid

    witter met de deuren dicht

     

    het licht was toen

    en ik ben nu

     

    de dood loopt om  en om



    kerima ellouise ©


    >> Reageer (2)
    17-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twee rozen






    twee rozen
     
     
     
     
     
     
    gisteren
    geschreven
    waren mijn handen
    zacht en smal
     
    nog meer in ‘t
    zonlicht
    liet ik een spoor achter
    voor de nacht een twijfel
    werd
     
    en nog voor de sterren leden
    aan slapeloosheid en
    jij de dichter in
    de duinen
    was
     
    je lijf en
    ik daaronder
    lazen bloemen
    aanvaardden
    eenzaamheid als
    testament
     
    misschien heeft
    die metafoordag
    nooit echt
    bestaan
     
    en ging de zee
    slechts in
    één gedicht
    open



    kerima ellouise @




    >> Reageer (1)
    16-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je bracht bomen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    foto : kerima ellouise

















    Je bracht bomen
     
     
     
     
     
    ieder uur
    sleept de hemel
    naakt
     
    het dodendoek mee
    over doorkruiste nachten
     
    schaduwengelen krassen
    planken
     
    tot stilte  zich herhaalt
    op grijze, afgeleefde
    grond
     
    zonder
    me aan te raken
    en zonder een woord
     
    zocht jij wat
    werd omgebracht in mij
    voordat mijn strakgetrokken
    handen zwegen
     
    en ik het hoofd afwendde
    van het licht
     
    je wilde  nog iets fluisteren
    over liefde en duizend stappen meer
     
    maar misschien is dit landschap
    te klein voor wat jouw ogen
    mij wilden zeggen



    kerima ellouise ©

    >> Reageer (1)
    14-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de diepte binnenin




    de diepte binnenin

     
     
     
    de zee de zee
    in stemmen geopend
    door spel van lucht en licht

    ademt de woorden
    van wit naar blauw
    doorheen een zachte zucht

    geen haast in de stilte van rozenmeren
    voorbij het zeildoek van ‘t eindeloze weten
     
    zo roept de zee de zee
    de zon omhoog
     
    heel diep zo diep
    in het omgekeerde


    kerima ellouise ©





















    >> Reageer (0)
    11-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spiegels van stilte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    foto : kerima ellouise ©

















    spiegels van stilte
     
     

     

     

     

    ben ik

    het fluisteren

    of ben ik de wind

    met een lichaam

    van gebarsten huid

     

    moet ik nog ver

    de vilten vogels dragen

    onder een maan van natte sneeuw

     

    vleugelvreemd en even laag

    zo zwaar als draden van

    marmeren  mist

     

    ben ik

    slechts stilte

    of enkel het zwijgen

     

    in het laatste vaarwel

    met bloemen op mijn vlucht


     
     kerima ellouise ©






    >> Reageer (0)
    10-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het spoor omlaag
     





    Het spoor omlaag

     

     

     

     

     

    het steeds weer laatste woord

    klopt kussens

    uit elkaar

     

    stort puin, onverstoord, op wartaal

    van het te kleine bed

     

    dat

    tot twee gescheiden

    het licht wijzigt over

    stenen bogen

     

    de tijd wordt kort

    om nog van binnen uit

    te verstaan

     

    ik huis onder 

    strakke lakens en dien

    de dodenhoek van het heengaan



    kerima ellouise ©



    >> Reageer (0)
    09-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fries, duo met Nino de Pino

    fries




    Ninodepinogescand46
     muurtekening : Nino de Pino ©



    " til de stilte over het woord 
      en haal haar waar zij niet 
      besproken wordt "                                              Nino ©


    " waar stilte niet wordt gesproken                          kerima ellouise ©
      zwijgen vaak ook
      de woorden "







     


    >> Reageer (0)
    08-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De drieschte drukker
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     





    de drieschte drukster

     

     

    of hoe een bundel tot sterven wordt veroordeeld

     

     

    Gisteren, ja gisteren …ken je het gevoel dat je het kookpunt bereikt in minder dan één seconde ? Zo’n gevoel dat de stoom uit je oren en neusgaten wil komen, maar die je toch, door de vuisten te ballen, net inhoudt door de angst om een Tsunami-golf te veroorzaken. Een vloed van laag-bij-de-grondse woorden.

    Je dichtgeknepen mond verhindert net dat deze ontsnappen met een subtropische hitte, kolkend over het vrouwmens, dat met onschuldige ogen haar leugens probeert op je mouw te spelden…reuzenspelden wel te verstaan.

     

    Nou herken je dit ? Lees maar verder dan.

     

    Na langgerekte aanmoedigingen, zo van hup – hup -  vooruit met de geit, had ik na veel slaatjes en andere rauwkost verteringen, genoeg papier gevonden om mijzelf te bundelen in woorden.

    Het lukte vrij aardig.  Het gevloek en getier heb ik achteraf wijselijk in de doofpot gestopt.

    En dankzij een paar natuur -en naaktgeschetste prentjes kon ik het bundeltje iets aantrekkelijker maken. Het oog van de dieptelezer wil ook wat, nietwaar.

     

    En nadat ik ondervonden had dat woorden zich willen strekken in een pantser van A5 - formaat, besloot mijn pc dat de tijd gekomen was om bokkensprongen te maken (kwam vast door die aanmoedigende huppelgeiten ). Mijn computer  brak de verzen  in tweeën en liet mijn hart in een oogwenk heftig bonzen door alle ritmes en rijmen opzij te rollen over het blad.

    Om rafelranden te voorkomen, heb ik dus toch maar vrede gesloten met mijn technologisch wonder en veiligheidshalve alles in sluitende A4 - gedachten verwoord. Om ze daarna weer te splijten. Ligt het leven van een ‘dichter’ niet in eenvoud ?

     

    Maar goed, dankzij dezelfde flora-eters heb ik deze wiekende hindernissen dapper overwonnen.

    Ik hing mijn strijdwapens aan de wand en ging bij de eerste opgaande zon trots en vol verwachting naar de letterzetter.

     

    Zoals verwacht, bij het openen van de rode deur werd ik welkom geheten door een vriendelijk, helder en vrolijk belgeluid. Naast het uitnodigende bord ‘welkom, wij drukken alles’ ( ik hoopte meteen de prijzen ), hing er ook een niet mis te verstaan papier :’  ’s morgens binnen, ’s avonds klaar’. Nou, zeg zelf…komen deed ik daar dus graag.

    Een verward uitziende vrouw, zo eentje voor het groene-blaadjes-bokkentype,  keek me door haar brilglazen herkennend aan. Dat heb je wel eens meer als je in een klein gehucht woont, waar het dorp naar middeleeuws stro wordt vernoemd.

     

    Ik gaf een korte uitleg van mijn bescheiden noden. Ja, ook ik heb wel eens behoeften.  Vaak wel onderdrukt, maar ik vond dat ik ze hier wel eens kon bespreken ( met in het achterhoofd de belofte van voldoening naast de deur ).

     

    Ik vroeg trouwens niet veel; een ijzeren spiraaltje, om het bevestigen ‘s avonds te bespoedigen en een plastiek beschermend omhulsel rond mijn woorden ( rubber zou niet handig zijn ) . De letterzetster werd een beetje aangetast in haar eer, immers haar diensten bundelde zij altijd zo samen.

    De vraag of het klaarkomen ’s avonds moest gebeuren of eventueel ’s morgens mocht, wapperde ik vriendelijk met een witte vlag weg. Zo’n hoge nood had ik ook weer niet.

    En daar beging ik mijn eerste flater….

     

    Bij de tweede opgaande zon, fietste ik langs een groen uitziend weiland, groener in ieder geval dan het gras in mijn tuin. Onrustige paarden stampten luidpotig ( ja, ja, een schrijver weet immers dat paarden geen voeten hebben). Alhoewel mijn autocorrectie mij in het rood aanbeval om ruigpotig neer te schrijven…maar die vierpoters waren helemaal niet ruig. 

    Nou ja, dit terzijde, ik bewonderde het frisse ochtendlandschap in een trappend ritme, zonder tegenwind zelfs. Niet dat het mij zou kunnen deren, nee hoor, ik was immers op weg naar mijn eerste ingebonden bundel.

     

     

     

    En weer deed ik graag die deur open. Ik zag nu trouwens pas dat ze uren spaarde om te kunnen openen. Tja, ook om te drukken heb je voorbereiding nodig.

     

    Ik weet best wel dat ik gisteren geen uniek idee had achtergelaten in haar goedmoedige handen noch dat de wereld zou vergaan moest ze mijn woorden in de kast hebben gehangen. Maar toen ze mij vertelde met haar vier, doorzichtige ogen dat ze haar tijd besteed had aan ‘iets’ anders, was ik bang dat ik mijn mond niet meer dicht kreeg door de leugenachtige kramp op haar lippen.

    Tja, een drukker drukt, dus ik vroeg me ook niet af wat dat  ‘iets’  was. Ze hield me doelbewust beperkt op de hoogte. Achteraf bezien was dit een laagte, maar dus hier beging ik mijn tweede flater.

     

    Ik knikte vriendelijk, bedankte zelfs omdat morgen het hoogtepunt zou bereikt worden en liet die al minder rode deur zachtjes de goede weg opwaaien…immers uitgesteld is niet verloren.

     

    Ik glimlachte weer naar het groenere gras en slingerde van buur tot buur om als een jonge deerne enthousiast hun dag te begroeten.

     

    Weer thuis, nog vroeg, boog ik wendbaar mijn vingers en tokkelde geduldig op mijn klavier, zodat uren zich sneller zouden verbinden met de nacht en de daaropvolgende dag natuurlijk.

     

    Ik fietste de derde opgaande zon tegemoet met iets minder fantasie dan mijn kwijlende buurman, die in deze vroegte zijn honden uit wandelen stuurde, om schoolgaande meisjes zien voorbij te fietsen.

    Een uiterste ontgoocheling tekende zijn gezicht toen ik zijn blikken veld indeukte met mijn slaphangend vel over mijn dichtgeknoopte jas.

     

    Maar ik wil niet verder uitweiden, ook niet over de paardenwei, waar een toch wel vriendelijk gepoot mee draafde over geurige boerenvlaaien heen.

     

    ‘ Tingeling, tingeling’ klonk nog steeds een vriendelijk, verwelkomend belletje. Maar deze keer begon er toch een heel kleine wolk stoom uit mijn oren te komen, toen de letterzetster mijn mouwen begon te spelden…nog kleine speldjes weliswaar.

    Wat bleek…ze had mijn woorden samen geperst tijdens de late avonduren ( voor mij waren het meer avonturen, maar goed…ook dit laat ik terzijde). En eureka, ze had een spiraal gevonden, alleen zo spijtig dat ze die enkel had in A4 formaat. En laat het nu nog toeval zijn dat in haar wachtkantoor nergens een kniptang voorhanden was om dat ijzeren ding door te knippen in A5 formaat. En laat het nu ook nog toeval zijn dat ze mijn, voor haar vreemde woorden, had meegegeven aan een man die wel een kniptang had. Ik veronderstelde dat ze niet verwees naar zijn eega. Maar ze verwees me wel naar de vierde opkomende en nog steeds geduldige zon. En je raadt het al, hier beging ik mijn derde flater…ik zweeg weer …ondanks de kleine stomende wolken .

     

    Onderweg langs wapperende tegenwind, die me nu wel kon deren, bedacht ik haar late avonturen…zou ze dan verwezen hebben naar die kniptangman ? Zou ze ’s nachts wel komen en openen voor unieke publicaties , die veel meer wekten dan mijn dode woorden ?

    Ik besloot om mijn fantasie te sluiten, die in andere wolkjes verging toen ik mijn buurman zijn rits zag openen, langs die nu reeds gekende weide, om een specifieke bloem te voorzien van vocht…in het dialect noemen wij, boeren, dat ‘een pisbloem’.

     

    Terug thuis nam ik dan maar heldhaftig mijn wasgoed onder handen en begon verwoed te strijken…ik moest mijn stoom toch ergens kwijt. Het flanel en katoen werden verdoofd door mijn meedogenloze inspiratie om ingewikkelde vouwen te bestrijden met erg levende en vloekende woorden. Die ik je hier wijselijk zal onthouden.

     

    De schuchtere morgenzon tilde me vandaag niet op tot een dichterlijke hoogte maar verdween en liet hiaten achter in de lucht, die zich heel vlug vulden met grijze wolken. De wei begroette ik al helemaal niet meer, laat staan de hoge poten in het gras. Er ruiste toch alleen maar regen in het struikgewas.

     

     

    De deurbel herkende mij…en werd met stomheid geslagen …of had ze een vermoeden van wat me te wachten stond.

     

    Uit de nacht kwam de lettervrouw me tegemoet …met een verwilderde jungleblik.

    En jawel, ze had de spiraal kunnen laten rijmen met de gaatjes van mijn eindelijk klaargekomen bundel. Niet dat ik dat zo meteen voelde want ook deze keer morste ze met leugens, niet op mijn mouwen dit keer, maar over mijn hele druipende jas…want ze vond namelijk dat mijn ‘oeuvre’ (ja, ook in een boerendorp kent men dit symfonisch woord) geen plastiek omhulsel nodig had….ondanks onze toen nog overeenkomende afspraak….blijkbaar had ze gezien dat ik geen auteursrecht, noch beschermrecht verdiende.

    Ik ben tenslotte ook maar uit een boerengat-komend–poëtisch–amateurtje, dat steeds met die witte vlag bleef zwaaien.

     

    Dat vele gaatjes maar half gedicht waren, had ze waarschijnlijk in haar avonddurende bezigheden ook niet bemerkt. Er wapperden nu meer dan witte vlaggen, ook bladeren…en die kwamen niet uit herfstbomen. Ze bemerkte zelfs niet de zwijgende, maar ziedende stoom langs mijn  bewegende neusvleugels….want ook hier beging ik mijn laatste en definitieve blunder.

    Het geld dat ik in haar begerige handen moedeloos legde, vertroebelde geen moment haar oerwoudblik , zelfs niet toen ik mijn teerbeminde maar verkrachte schepping zachtjes en behoedzaam in mijn tas liet glijden.

     

    In dit verstilde beeld heb ik mijn laatste kans niet gegrepen en heb mijn mond dichtgeknepen. Ik had immers mijn eigen werk al gelezen…

     

    Waren mijn woorden dan zo slaapverwekkend dat ze liever die kniptangman en zijn gaatjes verkoos…ik vraag het me af…of zou ik toch maar volgende keer op zoek gaan naar een doortastende apotheker die wel spiraaltjes bezit met de nodige lengte …




    kerima ellouise © 2006




    >> Reageer (3)
    07-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.even, voor een eeuw








    Even, voor een eeuw

     

     

     

     

     

     

    rusteloos

    beweegt mijn adem

    ergens laag boven

    de grond

     

    of is het mijn stem

    die niet meer

    bestaat

     

    omdat ik zwijg

    onder natte rouwkransen

    van gras en water

     

    te vroeg komt

    elk geluid, als hagel

    op getelde uren

     

    alsof duizend nachten

    drukken op het landschap

    van één dag

     

    ingezwachteld

    onafgebroken stil

     

    draag ik

    de transparante vlakte

    in mijn ogen




    kerima ellouise ©



    >> Reageer (0)
    06-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.los van vingers
     
    los van vingers

     

     

     

     

     

     

    oude sporen en stenen

    en ik tel mijn stappen

    aan de waterkant

    behoedzaam

    tussen het vertrek

    van geloof en schemering

     

    ik ga liggen

    vergeet alle woorden

    wanneer niets van waarheid

    begint, ook al wijst iedere richting

    naar de wind, haast leunend en
    onafgebroken

     

    uit de bomen valt het licht,

    nergens eindigend of beginnend

    en het uur breekt aan om te zien

    wat niet gezien mocht worden

     

    ik tel mijn stappen

    opnieuw en opnieuw

    traag en nauwgezet

    opnieuw



    kerima ellouise ©





    >> Reageer (1)
    02-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het gras omhoog
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    het gras omhoog

     

     

    ik sprong door herfst;

    de wind blies zeepbellen

    naar eender waar

     

    in mijn onschuld

    hield ik

    van het tuimelen

    boven onsterflijkheid

     

    hoe kon ik weten

    dat daaronder

    dicht aan de grond

    jouw zomer lag;

     

    begraven

    in een laatste zwaluwzwaai

    van zwarte randen


    kerima ellouise ©



    >> Reageer (0)
    01-06-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.leeg gewaaid landschap
    leeg gewaaid landschap
     
     
     
     
     
     
    in meer dan mijn armen kunnen dragen
    zet jij jouw wereld naast de mijne
    met zelfgeschreven recensies
    die woorden uit de winter schudden
     
    kaalgeplukt, de bomen, mijn ogen
    het stoten in mijn buik, de bloesems
    en het kijken waar ik lig, waar
    niemand mij mag horen
     
    met ontelbare wonden bijt en
    beeft de stilte, in mijn hart het wenen,
    de vergankelijkheid van grote gebaren
     
    wat voor zin hebben gebarsten vingers
    wanneer ik reeds alles heb verloren
    in het kielzog van je zwijgende dialogen



     kerima ellouise ©





    >> Reageer (0)


    vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag

    om enkele van
    m'n voorgedragen
    gedichten te beluisteren:

    klik op deze link:
    http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise_deutsch/

    Hier vindt u ook
    enkele gedichten
    in het Duits vertaald


    Categorieën

  • kerima ellouise: gedichten.nl

  • bijzondere mensen
  • corrie van engelen
  • julius dreyfsandt zu schlamm
  • Wietewuiten

  • claireQ
  • verbruikte toekomst
  • Jan Haak
  • Micheline
  • Rudolf


  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!