welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
27-01-2011
( . )
( . )
al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag kerima ellouise © naar aanleiding van gedichtendag
26-01-2011
onomatopee
onomatopee
ik had eerder moeten opstaan om zes uur of wanneer kraait de haan om het woord te horen in mijn keel dat tegen het raam wil tikken als tijd zonder knarsen in stille ochtendwind wat mag je vragen wat mag ik vragen van dit onderkomen en van wat me ontsnapt; de stem waarmee je me roept om liefde binnen te laten wanneer kraait de haan of zal ik later op bezoek komen en blijven in jouw woord waarin ik wijzers vindkerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu, kunstenaar Jan Leeuwenburgh
24-01-2011
en dan wordt het stil
en dan wordt het stil
op een dag zullen de lijnen op mijn lijf tastbaar zijn regen zal mij vinden en mijn karkas dragen alsof alles met het waarnemen verdwijnt en enkel nog de waanzin wordt opgenomen in verbeten visioenen het wordt donker in de schaduw van de maan ook de tijd uit vergeet-mij-nietjes genomen kerima ellouise ©
21-01-2011
met niet meer dan wat liefde
kunstenaar: Ria Willems © met niet meer dan wat liefde
om er naar te kunnen kijken rotsvast maar misschien onvindbaar roep ik jou eenvoudig, zoals de dagen en de handen waarmee je me liefkoost met niet meer dan wat dromen plekjes waar ik wil zijn waar ik je kan omringen, warmzacht bij de waterval en tussen de wilde bloemen die, door hun dans, ons willoos meevoeren naar de uitgestrektheid van vervulling blaadje voor blaadje om dan weer opnieuw te beginnen, tot in het kleinst van één seconde kerima ellouise ©
19-01-2011
een vonk
een vonk
.
op
de heuvel
stond een boom
daar beefde een man
de man leek op de boom
de boom leek op de man
niet anders lag er een schaduw
aan hun voeten, als een spiegel
om de dood te scheiden
toen de zon zich draaide
roerde er een blad
en droeg ik
de boom
de man
en de schaduw
op mijn rug
de heuvel
af
ze werden lichter
door de voorbestemdheid van dit gedicht kerima ellouise ©
18-01-2011
onbewogen
onbewogen
schrijf geen waanzin over mijn woorden heen of waar de wind zal zijn wanneer alle richtingen verdwijnen het huis bloedt nog steeds uit linker en rechtermondhoek veegt de vloer rood in de kamer waar ik nooit meer kom misschien had je het weten anders verwacht maar achter in de sneeuw waar de wind een huid krijgt staat het kind met kletsnatte voetenkerima ellouise ©
16-01-2011
waar we waren
waar we waren
vreemd blijft het om het bed te zien kussens liggen stil, haast gerangschikt als museumstukken in een eigenaardig, oud licht het wordt koud, killer dan buiten ook dit schrijven kost meer tijd zoals de weg langs muren en loze lakens het doet pijn wanneer jij beweegt in een veranderde blik en ik vecht voor eigen recht de hemel leeft met de tijd toen ik nog wensen telde kerima ellouise © (geïnspireerd op het gedicht van Amanda Malinka 'het is')
13-01-2011
bronnen en barsten
bronnen en barsten
jij denkt aan de ochtend jezelf nabij maar soms houd ik op met leven zet de wereld stil en het geluid uit zoek onderdak om de ongelijkheid in mij tegen de grond te drukken of wens een vogel die ik van buiten kan leren en in mijn buik trekken tot het schrijven, aangetast door de tweestrijd, een landschap neerlegt in het diepe van de lucht en in de bronnen, binnen onderweg naar een warme plek waar het licht lacht om de schaduwen, vol geraakt kerima ellouise© foto: beeldentuin Dehullu 2010, kunstenaar Hermien Buytendijk
11-01-2011
Gedichtendag 27 januari 2011
08-01-2011
soms, in de nacht (nederlands en engelse vertaling)
soms, in de nacht
achter me reikt de verte tot aan het gehinnik paarden stijgen uit het weiland nog vol van nacht ik laat ze voorbij draven en zie hoe een bizarre zeewind kronkelt langs het zout dat bij volle maan werd gewonnen basaltrivieren banen zich een weg langs de ondergrondse waanzin van mijn ziel het waaien houdt op zoals het beeld van het water waarin de tijd verglijdt ik bezit niets zelfs niet het stille gemurmel van mijn droom, naar dood geschreven en reis verderkerima ellouise ©
sometimes, during the night
the distance behind me reaches to the whinny
horses rise from the meadow still full of night I let them trot by and see how a bizarre sea breeze twists along the salt that at full moon was won
basalt rivers edge a way along the underground madness of my soul
the blowing of the wind stops like the image of the water in which time slips away
I don't possess anything not even the silent murmur of my dream, written to death
I travel further
kerima ellouise ©
07-01-2011
Gastgedicht van Arie van der Pijl
* Ik bezit niets, en heb er vrede mee Mijn dagen zijn gevuld met leven en zijn Ja, ik ben; lichtlicht zonder schaduw mijn vleugels leg ik af weer mens Arie van der Pijl © * Hartelijk dank Arie om dit prachtig gedicht te mogen plaatsen!
de som van vragen
de som van vragen
zal ik mezelf weer verbergen gedachten die vastlopen in het harde van je lippen wanneer mijn kus blijft om niets moet ik dan de pijn op vragen kleven, niets meer geven aan de waarheid, het wachten op en nog eens opnieuw als dat niet wordt gevoeld of zal ik verder blijven dromen zoals een maan in volle dracht wanneer jij uit steeds meer ramen mij in iedere naam vergeet zal je me ooit verstaan het afgeknotte en de steile heuvels waarrond papieren vogels de bladeren ophopen nog donkerder dan de wolken aan de grond kerima ellouise ©Illustratie: beeldentuin Dehullu 2007, kunstenaar Lebuïn D'Haese
03-01-2011
pimpajoentje
pimpajoentje
ik droomde dat je in mij geloofde het was zichtbaar zoals een traan zachtjes slaapt op de wang van een kind dat aan het huilen wordt gebracht door een lieveheersbeestje gestorven in een smoezelig doosje waarop rode stippen dansten en een zachte zoen het was in mij misschien slechts met een paar woorden maar meer dan ooit het kind, het beestje, de dans op het doosje waarin één zwavelstokje verlangde naar licht en hoe het zou zijn om te glinsteren gelukzalig als een Avondster ik droomde dat ik was, zoals jij in mij geloofdekerima ellouise © Illustratie: beeldentuin Dehullu 2010 kunstenaar: Lia van Rhijn
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag