speels wil ik
woorden losknopen,
struikelend in
mijn mond,
ongedwongen en
met moed kijk ik
de kamer rond

maar stilte
breekt mijn hoop
als de vragen
gaan vervagen,
blindgeworden letters
durf ik niet of
nauwelijks te raken

ruggelingse ogen
vullen zich met
zinnen nog te gaan,
onvoldragen klanken
die ik steeds maar
weer herhaal

woorden blijven
haperen, onzeker
in mijn keel,

ik zoek mijn
ongeboren stem,
in diepe wonden
nooit geheeld

wanneer ik in jouw ogen kijk
vormen woorden zich in mijn hart
ik wandel door gekleurde wolken
knip zonnetjes uit jouw zomerlach

ik loop langs woorden met lichte pas
schrijf vellen vol met blauwe inkt
letters zuchten in zachte zinnen
als een vrij en vrolijk windekind

in jouw adem wil ik zwijgen
duizend klanken achterlaten
in denken en in voelen
jouw omhelzing stil bewaren

ik zou graag willen huilen
zachtjes
zonder haasten
in de herinnering
waar ik jou heb aangeraakt

in de liefkozing van je hand
toen ik jou droomde
tussen vroeger maar nooit later

ik zou graag willen liefhebben
eeuwig
enkel jij
in de tranen
waar ik jou heb gefluisterd

in de regendruppels
toen jij mij vlocht
tussen uren maar nooit dagen

maar ik ben niet
door de wind gedragen
mijn zomers zingen ook
geen zwaluwzang

er is nooit gesproken
toen ik jou was
tussen mij en nooit later