door alle ruimte heen

 

zopas werd een vader begraven
onder bomen
en in de dag

zijn hart was zijn zoon
zoals het hare
haar dochter

handen waren moeder
ogen en een kus

het ontwaken
werd een glimlach; de bewaakster
van een kind

dromen voltooiden nachten, het luisteren
naar verdriet

want haar liefde kende sprookjes
en een deur naar omarming
even groots

als de tijd
die nu voor haar naar ruimte
glijdt


*


in het licht eindigt
niets, de hoogte naar
haar




opgedragen aan A.

 

 

kerima ellouise ©

foto beeldentuin Dehullu

de dag verlaten

 

je zal het met zijn woorden moeten doen
met de beelden door hem
achtergelaten

en ergens op een stille stek
waar leven begint
misschien nog in zichzelf gekeerd

waar de dingen van de dag
je naar de toekomst
zullen wijzen

daar zal hij zijn

en steeds zal hij wederkeren
blijven

wie hij was
in jou zelf, in de sporen van de aardse
dagen en nachten

jouw hand strekt naar omhoog
aangeraakt

de zijne, langs wolken
naar beneden


ja, jouw vader



*opgedragen aan B.



kerima ellouise ©

foto kerima ellouise ©

wiegen

het noodlot spreekt
tegen de uitvaart in mijn hoofd
alsof het breken zal

een kind opent er
een septemberroos uit verlangen
en sluit het voorvertrek

vanavond zal ik je lichaam vlechten
tussen de lakens

tezamen met je zoete stem

ik kan niet meer
terug

zelfs niet in dit vers




kerima ellouise ©

er is een wens

bloesems keren zich van me af
ik schrik
het is tijd om te gaan, terug

naar wie ik was

ergens is het feest
vanavond

*

ik verlaat het zomerhuis
ga langs onvoltooide velden
en dagen

steeds weer breekt
de verte

nabijheid
was nooit welwillend

*

vrijwel alles is tegenstrijdig
en ruilt zich telkens
weer

ontelbaarheden
liggen op de rand

tezamen met een voorbode

*

ergens is het feest
vanavond

te vroeg noch te laat



kerima ellouise ©

 foto , bewerking Rob Bonenkamp ©

alle stappen

wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is
dat we kunnen opzoeken, vasthouden
in onze gedachten

zoals een oude stad, uitgeput door tijd
maar niet meer van ons

ook al staan huizen dichter dan ooit
in de dag, in de nacht

lopen uren in elkaar over
naar liefde en de glinstering
van dit mysterie

dan nog, antwoord jij
weet ik jou omringd
zacht en teder

teruggevouwen in mezelf en ieder vers dat ik schrijf
op de treden van de waarheid


kerima ellouise ©




Illustratie: Beeldentuin Dehullu, kunstenaar: Lucia Fransen

foto beeldentuin Dehullu